χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος, εἰς τὴν τοῦ μεγά λου ἀετοῦ θεωρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ· τοῦ ὄντως μεγάλου· καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνὸν ὑπὲρ βάντος· καὶ τοὺς ὑπὲρ κοσμίους δυνάμεις ὑπὲρ ἀναβάντος, καὶ ἀπ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου ἰ ωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν τὸ ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως ἐφιλοσόφη σεν· ὃς, ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν ἅπασαν, ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέβη δὲ, καὶ πάσης βροντῆς ἦχον· μόνος, τὴν ἄνω καὶ ὑπὲρ κόσμιον φιλοσοφίαν κηρύξας ἡ γὰρ βροντὴ ἀγαπητοὶ, καὶ φοβεῖ, καὶ ἀρδεύει· καὶ ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ ἐκπλήττει διὰ τῆς φωνῆς· μερίζεται τοίνυν καὶ ἡ ἰωάννου φωνὴ· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· καταπλήττο υσα δὲ καὶ τῶν αἱρετικῶν τὸ σύστημα ὅτ’ ἂν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν ὅτ’ ἂν γνῶντες τὰ πάντα ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν σωσιν· ὅτ’ ἂν τὴν ἀνθρω διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γρ φῆς στρατεύσωσιν τό ά ης ὁ μέγας τὸ ἦ ν πρ ἦ ν ἐ ν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος φ λ ς ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λό γος· τῆ φωνῆ καταπλήττων τοὺς ἐναντίους· ἐπὶ μαρτυροῦν τος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται· ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν· ἐ ν ἀρχῆ, ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθῆς ἡ τοῦ λόγου γέννησις· λόγον λέγει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατα σὲ καὶ ὑπὲρ σὲ παιδεύ ση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον· οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ῥεῖ· οὐδὲ ἄλλ’ ὅτι τῶν σωμα τικῶν ὑφίσταται· οὕτω καὶ ἡ θεία καὶ ἀπαθὴς γέννησις· ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμνομένη· οὔτε μεριζομένη· ἀλλ’ ὑπὸ μὲν τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀπίστων αἱρετικῶν, τεμνομένη κακῶς· ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας· ἑνουμένη καλῶς· καὶ δι τί παρητήσατο ὁ εὐαγγελι στὴς καὶ οὐκ’ εἶπεν. ἐναρχῆ ἦν ὁ υἱὸς υς · ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγο ρία. πάθους γέννησιν εἰς ἀγάγη· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον· ἵνα τὸ ἀ παθὲς παραστήσει τῆς γεννήσεως· κ αὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον εἶναι νομίσης ἐπήγαγεν· καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ μὲν τοῦ λόγου· τὸ ἀπαθές· ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ · τὴν ἀξίαν νοήσις· εἶτα εἰσηγησά μενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως. εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουρ γίας ἀξίωμα· πάντα φησὶν. δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τοίνυν τὰ γενόμενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖδες· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυ νητὸν τολμῶσι λέγειν· τῆ λέξει ταύτη συμπαραλαμβάνοντες τῆ λεγούση· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν. ὃ γέ γονεν ἐν αὐτῶ· εἴ τι οὖν γέγονεν αὐ τῶ. οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηταί φησιν, πάντα· εἰ τὰ πάντα φωνεῖ. προσέχων κατε τόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως· ἐὰν δὲ ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· πάντες ὅσοι ἦλθον προ ἐμοῦ κλέ πται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴποις· ἐ ὰν οὖν μωϋσὴν ληστὴν ὀνομάζης καὶ τοὺς προφῆτας πάντας κλέπτας προσαγορεύεις· πάντες γάρ φησιν, ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον· κλέπται ἦσαν καὶ λησταί· ἡ δὲ ἔν νοια· μερίζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος· καὶ πρὸς τίνας· καὶ τὰ νῦν. περὶ τῆς δημιουργίας ὁ λό γος· καὶ τὴν δημιουργίαν καλεῖ· δι’ ἑαυτοῦ γεγεννῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν· τὴν οὕτω γνωρίζου σαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ · ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῶ· καθὼς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου . εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐτῶ κατοι κοῦν· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν· ἀ λλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ . ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶ πάντα ἐρευνᾶ. καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ ὁ αἱρετικὸς· τὸ ἐρευνᾶν μ ὲν ἀκούει· τὴν δὲ ἔννοιαν κα κῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φησὶ τὸ πνεῦμα πνα · τὰ ἐν τῶ θεῶ θω οὐκ’ ἂν ἠ ρεῦνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία. ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευ καὶ ἡ ἀκρίς καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φι λ ονεικεῖς ὦ αἱρετικὲ κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογενοῦς μετὰ ἰουδαί ων· ἐκεῖνοι μὲν γὰρ, ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι ἐπιγράφου σι τὴν ἀλήθειαν, οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γ οὖν τοῦ π ροφήτου λέγοντος ἀμβακούμ· ἐκάλυψεν οὐρανοὺς οὐνοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρεις ἡ γή· τῆς συνέσεως, οὐ τῆς καταλήψεως· πίστεως. οὐκ’ ἐξετάσεως· ἀγάπης. οὐ ζητήσεως· οὐ γὰρ ζητεῖν ἐδι δάχθημεν. ἀλλὰ πιστεύειν ἐπαι δεύθημεν· πιστεύοντες τοίνυν, φωτιζόμεθα· οὐ πολυπραγμο νοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπα τ άτω σε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστή ματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν, οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι· ψυχῆ δὲ οὐ φωτίζονται· ὥσπερ γὰρ καὶ σίμων ὁ μάγος· ἐβα πτίσθη μὲν τῶ σώματι ἀλλὰ τῆ ψηχῆ οὐκ’ ἐφωτίσθη, οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα τῶν ἀποστόλων· τὰ τῆ θεία καὶ πνευματι πνι κῆ σαγίνη· τὸν καλὸν καὶ πο λὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. ἡ προφητι κὴ φωνή· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ο θεός θς · οὐκ ἔτι οὐ μὴ εἴπωσιν· ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραήλ ἰηλ · ἀντὶ τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία· οὐδὲ μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν, ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ· ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἀλιεῖς· περιἔγραψεν πρότερον τ ὴν παλαιὰν κιβωτὸν. καὶ εἰθ’ οὕτως εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκ κλησίας τὴν μὴ ἀπολλυμένην· ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς φησίν· ὦ ξένης καὶ παρα δόξου ἁλίας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς, σή μερον ἁλιεύει· ἐπληρώθη γάρ φησιν ἡ γῆ. τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλή ρωται τῆς πίστεως, τῆς οἰκουμέ νης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τ ὴν οἰκονομίαν· παρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος. ὅτι ἐπράθη ἡ ἀ νάστασις· καὶ ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἔκλεψαν αὐτόν· καὶ ἐκεῖνοι μὲν· ἀπεφήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ· τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπαυτοῖς ἀπέκρυψαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκοίνοις μὲν. ἡ πλάνη πολι τεύεται σήμερον· παρὰ δὲ τῆ ἐκ κλησία, ζωὴ αἰώνιος κηρύττεται· κ αὶ εἰβούλει, ἔχεις καὶ εἰκόνα πα λαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπεβού λευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ· ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπέν θη αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύ οντα· καὶ παρὰ μὲν τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπενθεῖτο· ἐν δὲ τῆ αἰ γύπτω ζῶν ἐβασίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῆ συναγωγῆ καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία. νεκρὸς νομίζεται· νεκροῦσιν γὰρ τὴν θεο λογίαν. οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖ βασιλεύει ζῶν καὶ ἀξίως προσκυν μενος ἀλλ’ οὕτως· ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λό γος· καὶ ἀήττητος ἡ τῶν ἀπο στόλων διδασκαλία· ὥστε· εἰ καὶ κάμνει παῦλου ἡ φωνὴ συνηγο ροῦντος τῆ ἀληθεία. ἀλλ’ οὖν εἰπὲ ὦ μακαριε παῦλε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κινούμενος· ἀγα νάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· καὶ ἀγανακτῶν, εἰπὲ τοῖς αἰρετι κοῖς· πόθεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀριστοτελικά· τίς τὸν πλάτω να, προετίμησεν τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς πί στεως, καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητός· κατέλειπες πατέρα πρα ; διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προση γορίαν; ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν· καὶ εἰς ἀνθρώ πινα ῥήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας· ἀπώλετο πίστις, ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τ ί εἶπεν πέτρος ὁ μέγας ἀπό στολος τοῦ κυρίου κυ . καὶ ἐμακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς , ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὐκ’ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ γεννητοῦ· ἀλλὰ σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς , ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · μὴ γὰρ οὐκ’ ἠδύνατο εἰ πειν ὁ χριστὸς χς τοὺς ἀποστόλους· ὅτε ἐ κέλευσεν αὐτοὺς βαπτίζειν, πο ρευθέντες βαπτίσατε τὰ ἔθνη· εἰς ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεν νητοῦ; ἀλλ’ εὗρες σὺ ὄνομα, σο φώτερον τῶν μυστικῶν πα ραδόσεων; τί οὖν· περιγράφη τ ὰ θεία; ἀναιρεῖς τὴν πίστιν. καὶ εἰσάγεις ζητήματα ξένα καὶ ἀλλόκοτα; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρὲ· πέτρος γὰρ κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδή γὰρ εἶπεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ , κλεῖς οὐρανῶν οὐνῶν ἔλα βεν· καὶ οὓς μὲν δ’ ἂν βλέπ ει η πέ τρος υἱὸν υἱν λέγοντας, τούτοις ἀνοί γει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἐὰν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας· τούτοις ἀπο κλείει τὴν θύραν· οὐ πρότερον δὲ ἔλαβεν τὰς κλεῖς, ἕως οὗ εἶπεν· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· καὶ τότε, κακεῖνος ἀκούει παρ’ αὐτοῦ· μακάριος εἶ σίμων, βὰρ ἰωνά· σὺ δώσω τὰς κλεῖς, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · μετὰ τὴν ὁμολογίαν, ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλείας· ἀ λλ’ οἱ μὲν, κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύ ονται· οἱ δὲ· κατὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς παρατάττονται· οὐδὲν δὲ ὄφελος· τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας. καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετοῦντας· ὥσπερ οὐδὲν ὄφελος· τῶν πατέρα πρα ὁμολο γούντων· καὶ υἱὸν υἱν ἀθετούντων· ὁμολογοῦσι γὰρ καὶ ἱουδαῖοι τὸν πατέρα πρα · τὸν δὲ υἱὸν υιν ἀρνούμενοι· οὐ κ’ ἔχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὅθεν δῆλον· ὅτι ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκταῖος παρὰ τῶ πατρί πρι · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γ ὰρ καὶ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ· τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον· τὸν δὲ ἰὼβ κατέ κριναν· ὁ δὲ θεὸς θς , οὐδὲ τοὺς συνη γορήσαντας αὐτῶ ἀπεδέξατο. ἀλλὰ λέγει πρὸς αὐτούς· διατί ἐ ναντία καὶ κακὰ ἐλαλήσατε, κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰώβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους· καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ’ ἐδέξατο. τοὺς τὸν υἱὸν υν ἀθετοῦν τας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας, δέξεταί ποτε; οὔ μεν οὖν· ὁ γὰρ ἐμέ μισῶν φησὶν ὁ χριστός χς · καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὥσπερ δὲ οὐ δέ χεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν· τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου· οὕτως οὐδε ὁ πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς υις . ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γ’ οὖν· ε αν δ · ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας· εὑρίσκει τινὰς βαπτισθέν τας, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγι ον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ, ἔφησαν οὐδὲ εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα. ἡ γενναῖα φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· οἱ δὲ, ἔφησαν· εἰς τὸ ἰωάννου βά πτισμα· παιδευσάτω τοίνυν τ ὴν ἐκκλησίαν πέτρος καὶ παῦλος. μὴ αἱρετικὰ πλέκειν συζητή ματα· πόθεν ἡ δυσώνυμος εὐνομίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἱρετικὰ σπέρματα· ὄντως ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσι. καὶ ἐκράτησεν ἀριστο τελικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὄρους τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως λαμ βάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννή του φύσεως. καὶ γεννητὸν λέγεις; σ ὺ δὲ φησὶν ὁ αἱρετικὸς. τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω τὸν πατέρα πρα , ἀλλ’ οὐχὶ ὡς σύ· λέγω δὲ ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα . ἐπειδὴ οὐκ ἐγεννήθη· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον. ἐπειδὴ οὐκ’ ἐγεννήθη ἀλλ’ ἐπλάσθη· ἀγένητος τοίνυν ὁ πατήρ πηρ · καὶ πο λλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον. πᾶν τὸ μὴ γεννη θέν· λέγεται δὲ ἀγέννητον, καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἀγέννητος νῦν γίνεται, ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατα σκεύαστος, μὴ δέπω γενομένη· λέγεται δὲ ἀγέννητον, καὶ τὸ μὴ δέ πω. μήτε γενόμενον· μήτε γενέ σθαι ὀφεῖλον· οἷον λέγει δανιήλ· ἐθεώρουν τέσσαρα θηρία, ἐξερ χόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαινα καὶ πτερὰ αὐτὸ ὡς ἀετοῦ· εἰπέ μοι· π οῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης· οὕτως διεσκευασμένην ἔχον τὴν κα τάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον, ἔχον ὄνυχας σιδηροὺς, καὶ ὀδόντας χαλκούς· ταῦτα εἰς θεωρίαν ἀ νέπλαττεν ὁ προφήτης· οὐ μὴν δὲ ἐγένετο. οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θηρίον ἐκεῖνο ἀγέννητον. μὴ δέποτε γενόμενον. ἀλλ’ ὀνομα σθησόμενον μόνον· ποῖαι γυναῖ κες ἐγένοντο πτερᾶ ἔχουσαι, οἵας εἶδεν ζαχαρίας πτερᾶ φεροῦσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν. ἔχουσαν πτε ρά· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδριάντα. ἀ πὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ ὀστράκου τὴν κατα σκευὴν ἔχοντα. οἷον εἶδεν δανιήλ· ἕκαστον γὰρ τούτων ἀγέννητον· οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνεγράφη δὲ. ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν ν ομίσης μέγά τι τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγενη μένα, λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὅτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγ ξω τὴν αἱρετικὴν κακίαν, εἰς τούσ δε τοὺς λόγους ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ὁ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος· ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη φησὶν, πῶς λέγεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γεν νηθέντα; λέγει ὁ σωτὴρ σηρ . περὶ ἱοῦ δα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐκείνω, δι’ οὗ ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου παρα δίδοται· συνέφερεν αὐτῶ εἰ μὴ ἐγε ννήθη· καὶ πῶς συνέφερεν· τῶ γὰρ μὴ ὄντι· οὐδὲν οὔτε συμφέρει, οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ σολομῶν δ ὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννη θέντα. ταῦτα λέγων· μακάριος ἄνθρωπος ἄνος · ὁ τεθνηκ ῶ ὼ ς μᾶλλον. ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο· ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη φησὶν· πῶς μα κάριος· βλέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον · τὸν μὴ γεν νηθέντα μὴ δὲ πλασθέντα μα κάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύσιν θείαν ἑρ μηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις· ἀγέν νητον οὐσίαν σημαίνει· οὐδὲ τι μὴν τῶ πατρὶ πρι φέρει· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὀνο μάτων· ἀγεννήτων τὲ καὶ γεν νητῶν καθάπερ προ ἀποδέ δεικται, ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονὸς δεί κνύσι μόνον· εἴπωμεν δὲ καὶ ἡ μεῖς πρὸς αὐτοὺς· μετὰ τοῦ προ φήτου δαυΐδ δαδ · διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχείας. ἀλλ’ οὐχ’ ὡ ς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φων ὴ ή ν· τὴν παύλου δι δασκαλίαν· χριστὸς χς , κατα σάρκα· ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς . εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· τὸ πνεῦμα πνα τοίνυν τὸ ἅγιον. προσκυνείσθω· ἀνυμνείσθω, δοξαζέσθω· ἐκ τῶν θείων γρα φῶν θεολογοῦμεν· κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ, καν μη θέλωσιν· μαρτυ ρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ’ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστέ; καὶ τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ φησὶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλλου οὖν ναὸς, καὶ ἄλλος ὁ ἐνοικῶν; οὐκ’ ἤκουσας πετρου λέγοντος τῶ ἀνανία; ἵ να τί ἐπείρασεν ὁ σατανὰς τὴν καρδίαν σου· ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν· οὐ κ’ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φησὶν οἱ αἱρετικοί· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐ κά λε σε θεόν θν · καὶ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη. ὁ ὑβρίζων φησὶ τὸ πνεῦμα πνα . τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀπο στείλαντα τὸ πνεῦμα; ἄφρον καὶ ἀ λόγιστε· οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέ πουσα τῶ ἀθέω προσηγορία εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπεν γὰρ ἄ φρων ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ οὐκ’ ἔστιν θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστείλαντα· ἐχρ ή ὴ ν εἰπεῖν οὐκ’ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι , ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ ταῦτα μὲν, εἰς τοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία. παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα. ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τρι ς τοίνυν ἀποστόλων. μάρ τυς τῆς οὐρανίου οὐνιου τριάδος· χορεύ σωμεν οὖν εἰλικρινῶς καὶ εἴπωμεν εἰς καινὴ κυ’ πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· ἤγουν ἡ πᾶσα αἵρεσις· ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχου σα διδάσκαλον. καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ πάντας ἡμᾶς. εὐχαῖς καὶ πρεσ βείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδα σκάλου· ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρ τυσιν. ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυ λίζεσθαι σὺν χριστῶ χω ἰησοῦ ἰυ τῶ κυρίω κω ἡμῶν· ὧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος· ἅμα τῶ πατρὶ πρι σὺν τῶ ἁγίω πνεύματι πνι · νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων ἀμήν :–