χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος, εἰς τὴν τοῦ με γά λου ἀετοῦ θεωρίαν κα τέληξεν· ἀε το ῦ τοῦ ὄντος μεγάλου, καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνὸν ὑπὲρ βάντος καὶ ἁ π’ αὐ τῆς τῆς κορ υ φῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμέ νου ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν, τὸ ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος· καὶ περὶ τῆς ἀκ τίστου φ ύσε ως ἐφιλοσόφισεν· ὃς ὑ περέ βει μὲν τὴν κτίσιν ἅπασαν ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑ περέ β ει δὲ, καὶ πᾶσης βρον τῆ ς ἶχον· μόνος, τὴν ἄνω καὶ ὑπὲρ κόσμιον φιλοσοφίαν κηρύξας· ἡ γὰρ βροντὴ ἀγα πη καὶ φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· καὶ ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ κπλήττει ιὰ τ ς φωνῆς· μερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἰωάννου φωνὴ· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· κατα π λ ήττ σα δὲ καὶ τῶν αἰρετικῶν τὰ συστήματα· ὅτἀν γὰρ τὰ μά τ εἴπωσιν· ὅτἀν γνῶντες τὰ πάντα· καὶ τὰ ὄν τα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσιν ὅτἀν τὴν ἀνθρωπίνην ιά λεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσιν, τότε βοᾶ ἰωάννης ὁ μέγας, τὸ ἦν προ το οὐκ ἦν· ἐν ἀρχὴ ἦν· ὁ λόγος φησιν· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ κατα πλήττων τοὺς ἐναντίους. ἐπὶ μαρτυροῦντος τοῦ δαυίδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται· ἀπὸ φωνῆς· βροντής σου, δειλιάσουσον· ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τον θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπιδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λό γου γέννησις· λόγον λέγει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ, καὶ ὑπὲρ σὲ παιδεύσει· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς, γενῶν τὸν λόγον οὐ πάθει γεν νᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ρεὶ· οὐδὲ ἀλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφί σταται· οὕτω καὶ ἡ θεία καὶ ἡ ἀπαθὴς γέννησις· ἄφραστος· καὶ ἀκατάλειπτος· οὐ τεμνωμένη· οὔτε μεριζωμένη· ἀλλ’ ὑπὸ μὲν τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀπίστων αἰρετικῶν· τεμνω μένη κακῶς· ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας, ἑνουμένη καλῶς· καὶ διὰ τί παρἠτήσατο ὁ εὐαγγελιστῆς καὶ οὐκ εἶπεν, ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ υἱὸς υς · ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία, πάθους γέννησιν εἰσαγάγει· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον· ἵνα τὸ ἀπαθὲς παραστήσει τῆς γεννήσεως· καὶ ἵνα μη προφορικὸν λόγον εἶν αι ν ομήσ ι ς ἐπήγαγεν, καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ μὲν τοῦ λόγου, τὸ ἀπα θὲς, ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξίαν νοήσεις· εἶτα, εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγη καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουργί ας ἀξίωμα· πάντα φησὶν, δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τοί ν υν τὰ γενόμενα, οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἰρετικῶν παῖδες, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυνητὸν τολμῶσι λέγειν· τῆ λέξει ταύτη συμ παραλαμβάνοντες τῆ λεγοῦση, πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν· ὃ γέγονεν ἐν αὐτῶ· εἴτι οὖν γέγ ω ο νεν αὐτῶ· οὐχι ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς ἀλλ’ εἴρηταί φησιν· πάντα· εἰτὰ πάντα φωνὴ προσέχων, κατετόλμη ς τῆς ἁγίας φ ύσεως· ἐὰν δὲ ἀκούσεις τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· πάν τες ὅσοι ἦλθον προ ἐμοῦ, κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ. τί ἂν εἴ ποις· ἐὰν οὖν μωϋσὴν ληστὴν ὀνομάζεις· καὶ τοὺς π φήτας κλέπτας προσ αγορεύεις· πάντες γάρ φησιν ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον, κλέπται ἦσαν καὶ λησταί· ἡ δὲ ἔννοια μερίζει καὶ περῒ τίνων ὁ λόγος. καὶ πρὸς τίνας· καὶ τὰ νὺν περὶ τῆς δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν καλεῖ· δι’ ἑαυτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν, τὴν οὕτως γνω ρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῶ· κα θῶς λέγει παῦλος· οὐδεῖς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αυτῶ κατοικοῦν· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν. ἀλλό τ ριον τῆς ἐμῆς φύσεως. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ . ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ἐρευνᾶ· καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ ὁ αἰρετικός· τὸ ἐρευνᾶν μὲν ἀκού ει. τὴν δὲ ἔννοιαν, κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ εἶδει φησὶν τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θῶ , οὐκ ἀν ἠρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῶ ἐπάγει· ὅταν εἶδεις τὸν θεὸν θν ἐρευνῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων . ἀγνοί ας αὐτοῦ καταψηφίζει· ἄκουε γοῦν τοῦ μακαρίου παύ λου λέγοντος· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ· καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτως οῦτος καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ἔφει· ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν ὁ θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνωῶν· καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνωῶν ἐρευνᾶ ἵνα δὲ μάθεις ὅτι ἡ ἔρευνα οὐκ ἀγνωοῦντός ἐστιν ἀλλ’ εἰ δῶτος ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδεῖς ἔγνω, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν· ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγὰρ οὖν, μὴ μέριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· κ αὶ μὴ τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώριζε δὲ μάλλον τὴν δύναμιν ἀκριβῶς ἧς κέκληται, ὁ πατὴρ πὴρ καὶ ὁ υἱὸς υς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ περὶ γὰρ τοῦ πατρὸς πρς λέγει ὁ υἱὸς υς · ὅταν ἴδη τε, τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκῶς ἔστησεν τὴν δόξαν· ἵνα θαυμάσεις τὴν ἔννοιαν· ὅθεν αὐτὸν τὸν πατέρα πρα καὶ θεὸν θν καλὼν δύνα μιν πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος ἔφει· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · καθήμενον ἐκ δεξιὼν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατήρ πήρ · δύναμις καὶ ὁ υἱός υς · ὡς λέγει παύλος· χριστὸς χς , θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύναμις, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει γὰρ, ὁ σωτὴρ σὴρ τοῖς μαθηταῖς, μείνατε ἐν ἰερουσαλήμ ἰλημ · ἕως οὓ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν ἀγα π ητὲ, ἐν πατρὶ πρι καὶ υἱῶ καὶ ἁγίω πνεύματι πνι τὴν ὁμόνοιαν δύναμιν· ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσεις τὴν δόξαν τὴν ἀκατάλειπτον· ἀλλ’ ἐπίγνωθι τὰς σὺνθήκας τοῦ φω τίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος· διὰ τοῦ με γάλου ἀρχιερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς, δραμόντας πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος ἀναγεννηθέντας· δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀναγεννήσαντας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς, μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀ ποστόλων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς, καὶ εἶδε συνηγ μένα τὰ τέκνα σου· καὶ πάλιν· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς · ὅτι πάν τας αὐτοὺς ἐνδύσει· ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκε τοίνυν ἠ σαΐας σήμερον, λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη· τουτέστιν, τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως. εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μετὰ ποιηθέντας· τίς εἶδεν φησι τοι αῦτα, ἢ τίς ἤκουσεν, ὅτι ἔτεκεν ἡ γὴ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ. καὶ ἐτέχθει ἔθνος εἰς ἅπαξ ὄντως· τευ χεία ἡ ἀναγέννησις τοῦ πνεύματος πνς · οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γενεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βούλεται· ἅ μα τίκτεται τὸ ἀναγεννόμενον· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς, ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύειν· καὶ δοξά ζειν καὶ ἀναφωνεῖν ἐκείνον· τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω, ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκουμένην ἀναγάγει πρὸς ἑαυτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · χριστὸς χς πάλιν ἀνῆλθεν· οὐ μ εταστὰς τῆς γῆς, οὔτε γὰρ κατελθὼν, τοὺς οὐρανοὺς οὐνοὺς ἐρήμους κατέλειπεν· οὔτε ἀνελθὼν, ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέλειπεν· ὄντως ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς, τὴν λαμπάδα τῆς χάριστος καὶ τοῦ λόγου, περὶ φέρειν ἀεὶ ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐ γὰρ ὑβρίζετο τὸ μυστήριον· οὔ τε μὴν ἠτιμάζετο διὰ τῶν νεοφωτίστων ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ πρέπει καὶ αὐτοῖς μάλλον· ἐν πλα τείαις ὑμνεῖν· καὶ δοξάζειν τὸν κύριον κν · σοφία γάρ φησιν· ἐν ἐ ξόδοις ὑμνεῖται· ἐν δὲ πλατείαις, παρρησίαν ἄγει· ἐπά κρων δὲ τειχέων κηρύττεται· καθάρωμεν τὸν ἀέρα ὃν ἐ μίανον τὰ πορνικὰ ἄσματα· ἔχρανον δὲ ποτὲ καὶ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλολυγμοὶ τῶν κακῶς ἐπιτελοῦντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσματα· ἐκαθαρίσθησαν δὲ, τῶ λόγω τοῦ φωτὸς, καὶ ὁ ἀήρ· καὶ ἡ γῆ· καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς · ὥσπερ γὰρ στενά ζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς , καὶ ἡ γ ῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν· οὕ τως εὐφραίνεται πάλιν ἐπὶ τῆ δικαιοσύνη τῶν κατορ θοῦντων· ὅταν μὲν γὰρ ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνός · ἀγανακτεὶ καὶ ἡ γή· ὡς φησὶν ἱερεμίας· ἐξέστει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς ἐπὶ τοῦτο καὶ ἔφριξεν ἡ γή· ὅτι δύο καὶ πονηρᾶ ἐ ποίησεν ὁ λαός· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἁμαρ τανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μετὰ ποιοῦντων δὲ αὐτοὺς εἰς εὐ σέβειαν, ἄκουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γή· ῥιξάτο τὰ ὄρη εὐφροσύνην καὶ οἱ βουνοῖ ἀγαλλίασιν, ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτο καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ λαῶ κομῶσα· ἐγὼ κατελείφθειν ποτε μόνη· οὗτοι δε μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα· τοῦτοις δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτο τ οίνυν καὶ τὰ τέκνα της ἐκκλησίας, τὰ συνέχοντα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεόν θν · τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν· στενός μοι ὁ τόπος· ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοικήσω· ὅτε γὰρ ἤκμαζεν τὰ τῆς πλανης· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλιν ταύ την ἡ νομὴ τῆς αἱρέσεως ἀνείλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκ κλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνὸν ἀνα λίσκει τοὺς καρποὺς τῆς γῆς· οὕτως καὶ ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία· τοὺς καρποὺς τοὺς ὄντως διδασκαλίας, καὶ εὐσεβείας, ἀναλισκει καὶ λυμαίνεται· ἀλλὰ σήμερον ἀγαπητοῖ· ἐξεβλήθει ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία· καὶ εἰσήλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις· ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγου σα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀντ’ ἀποδόσω· ἀντὶ τῶν χρόνων ὧν κατέφαγεν· ἡ κάμπη καὶ ἡ ἀκρίς· καὶ ἡ ἐρυσίβη· τ ί φιλονικὴς ὢ αἰρετικὲ κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογεν νοῦς μετὰ ἰουδαίων· ἐκείνοι μὲν γὰρ ἔκρυψαν τὴν ἀ νάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ, κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκείνοι ἐπιγράφουσι τὴν ἀλή θειαν· οὔτε σὺ σὺν ἠκᾶς τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γοῦν τοῦ προφήτου λέγοντος ἀμβαβοὺν· ἐκάλυψεν οὐρανοὺς οὐνοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρις ἡ γή· τῆς συνέσεως, οὐ τῆς καταλείψεως· πίστεως, οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης, οὐ ζητείσεως· οὐ γὰρ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν· ἀλλὰ πι ειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύοντες τοίνυν, φωτιζόμεθα· οὐ πολυπραγμονοῦντες δὲ βαπτιζώμεθα· μὴ ἀπατάτω σ ε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν, οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι· ψυχὴ δὲ οὐ φωτί ζοντα. ὥσπερ γὰρ κ αὶ σ ίμων ὁ μέγας· ἐβαπτίσθει μὲν σῶμα τι· ἀλλὰ τῆ ψυχὴ οὐκ ἐφωτίσθει· οὕτως καὶ αὐτοὶ, ἀκολού θως εὑρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀπο στόλων· τὰ τῆ θεία καὶ πνευματι πνι κὴ σαγίνη· τὸν καλὸν καὶ πολὺν τοῦτον λαὸν σαγινεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλή ρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ἡ προφητικὴ φωνή· ἐν ται ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεὸς θς . οὐκ ἔτι οὐ μὴ εἴπωσιν· ἰδοὺ ἡ κη βωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραήλ ἰήλ · ἀντὶ τοῦ ἡ παλεὰ λατρεία· οὐδε μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν, ἡ διαθήκη τῆς κηβωτοῦ· ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω, πολλοὺς θηρευοντὰς καὶ ἁλιεῖς· περιέγραψεν πρότερον τὴν παλεὰν κηβω τ όν· καὶ ἠθ οὕτως εἰσήγαγεν τὴν κηβωτὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπολλυμένην· ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτάς· καὶ ἀλιείς φησιν· ὢ ξένης καὶ παραδόξου ἀλίας· ὁ χθὲς ἁλιευθεισὶ σήμερον ἀλιεύει· ἐπληρῶθει γάρ φησιν ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · πεπλήρωται τῆς πίστεως, τῆς οἰκουμέ νης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν οἰκονομίαν, παρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθει ἡ ἀνάστασις· καὶ ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἔκλεψαν αὐτόν· καὶ ἐκείνοι μὲν, ἀπεφήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ, τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς ἀπέκρυψαν· ἀλλὰ παρ ἐ κείνοις μὲν, ἡ πλάνη πολιτεύεται σήμερον· παρὰ δὲ τὴ ἐκκλησία, ζωὴ αἰώνιος κηρύττεται· καὶ εἰβούλει ἔ χεις καὶ εἰκόνα παλαιὰν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευ σ αν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐ πέν θει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· καὶ παρὰ μὲν τῶ ἰακὼβ, νεκρὸς ἐπεν θεῖτο, ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν· οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῆ συναγωγὴ καὶ τῆ τῶν αἰρετικῶν μανία νεκρὸς νομίζειαι· νεκροῦσιν γὰρ τὴν θεολογίαν, οἱ πί στ ιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασι λεύει ζῶν καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀλλ’ ὄντως ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· καὶ ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· ὥστε εἰ κῆ κάμνει παύλου ἡ φωνὴ συνηγοροῦντος τῆ ἀ ληθεία· ἀλλ οὖν εἰπὲ ὢ μακάριε παύλε, ὑπὲρ τῆς ἀλη θείας κινούμενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· καὶ ἀγανακτὼν εἰπὲ τοῖς αἰρετικοῖς· πόθεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀριστοτελικά· τίς τὸν πλάτωνα ἐτίμησε τῶν εὐαγ γ ελίων· τίς ἐξήβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως, καἰ εἰσή γαγεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητος· κατέλειπες πατέρα πρα ; διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν; ἀναξίαν ἐνόμησας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν. καὶ εἰς ἀνθρώπινα ῥήματα τρέπει; καλλῶς ἔλεγεν ἱερε μίας, ἀπώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπεν π έτρος ὁ μάγος ἀπόστολος τοῦ κυρίου κυ καὶ ἐμακαρίσθει· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὐκ’ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ γεννητοῦ· ἀλλὰ σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνα το εἰπεῖν ὁ χριστὸς χς τοὺς ἀποστόλους, ὅτε ἐκέλευσεν αὐτοὺς βαπτίζειν, πορευθέντες βαπτίσατε τὰ ἔθνη εἰς ὅνο μα τοῦ ἀγεννήτου καὶ τοῦ γεννητοῦ; ἀλλ’ εὗρες σὺ ὅνομα σοφώτερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων; τί οὖν περὶ γράφει τὰ θεία; ἀναιρεῖς τὴν πίστην; καὶ εἰσάγεις, ζη τήματα ξένα καὶ ἀλόκωτα; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· πέτρος γὰρ κατέχει τὰς κλεῖς, ἐπὶ δὴ γὰρ εἶπεν, σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ , κλεῖς οὐρανῶν οὐνῶν ἔλαβεν· καὶ οὓς μὲν δ’ ἂν βλέπει πέτρος υἱὸν υν λέγοντας, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἐὰν εὕρη κτίσμα λέγοντας, καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀποκλείει τὴν θύραν· οὐ πρό τερον δὲ ἔλαβεν τὰς κλεῖς, ἕως οὓ εἶπεν, σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς , ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· καὶ τότε κακείνος ἀκούει παρ’ αὐτοῦ μακάριος εἶ σ ίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δόσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · μετὰ τὴν ὁμολογίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βα σιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν, κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται· οἱ δὲ, κατὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς παρατάττονται· οὐδὲν δὲ ὤφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας· καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετοῦντας· ὥσπερ οὐδὲν ὤφελος τὸν πατέρα πρα ὁμολογοῦντων καὶ υἱὸν υν ἀθετοῦντων· ὁμολογοῦσι γὰρ καὶ ἱουδαιοι τὸν πατέρα πρα · τὸν δὲ υἱὸν υν ἀρνούμενοι· οὐκ ἔχουσι ζωὴν αἰῶνιον· ὅθεν δῆλον, ὅτι ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκταίος παρὰ τῶ πατρὶ πρὶ · πρόσεχε ἀ κριβῶς, καὶ γὰρ καὶ οἱ φίλοι τοῦ ἰῶβ, τῶ θεῶ θῶ μὲν συνῆλθον· τῶ δὲ ἰῶβ κατέκριναν· ὁ δὲ θεὸς θς , οὐδὲ τοὺς συνηγοροῦντας αὐτῶ ἀπεδέξατο· ἀλλὰ λέγει πρὸς αὐτούς· διὰ τί εναντία καὶ κακὰ ἐλαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰῶβ· εἰ κα τα τοῦ ἰῶβ εἰρηκῶτας τοὺς φίλους, καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ ἐδέξατο· τοὺς τὸν υἱὸν υν ἀθετοῦντας, καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦν τας, δέξεται ποτε; οὐ μεν οὖν· ὁ γὰρ ἐμὲ μισών φησιν ὁ χριστὸς χς , καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὥσπερ δὲ, οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν, τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου· οὕτως οὐδὲ ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς υς ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γοὖν, εὗρεν πρὸς τὰ α ἰρετικᾶ ζιζάνια· ἀρχὴν μὲν λαβόντα τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· οὐδέποτε δὲ παρρησίαν δεξάμενον· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας εὐρίσκει τινὰς βαπτισθέντας, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ ἔφησαν· οὐ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα ἡ γενναῖα φωνὴ· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· οἱ δὲ, ἔφησαν· εἰς τὸ ἰωάννου βά πτισμα· παιδευσᾶτο τοίνυν τὴν ἐκκλησίαν πέτρος καὶ π αῦλος, μὴ αἰρετικᾶ πλέκειν συνζητήματα· πόθεν ἡ δυσσόνυμος εὐνομίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἰρετικᾶ σπέρματα· ὄντως ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσε βέσι· καὶ ἐκράτησεν ἀριστοτελικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννήτου φύσεως, καὶ γεννητὸν λέγεις; σὺ δέ φησιν ὁ αἰρετικός. τί λέγεις τὸν πατέρα πρα , ἀγέννητον λέγω τὸν πατέρα πρα , ἀλ λ’ οὐχ ἐγὼ ὡς συ· λέγω δὴ ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα . ἐπειδ ὴ οὐκ ἐγεννή θ · ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ ἔγω ἀγέννητον, ἐπιδὴ οὐκ ἐγεννήθει, ἀλλ’ ἐ πλάσθη· ἀγέννητος τοίνυν ὁ πατὴρ πὴρ , καὶ πολλᾶ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον, πᾶν τὸ μὴ γεννηθέν· λέγεται δὲ ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον· μὴ δέποτε δὲ γι νόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἀγέννητος νῦν γίνεται· ἀλλ’ οὔπω γέγονεν, καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστος μηδέπω γενομένη· λέγεται δὲ ἀγέννητον, καὶ τὸ μηδέπω μήτε γενέσθαι ὀφείλων· οἷον λέγει δανιὴλ, ἐθεώ ρουν τέσσαρα θηρία ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερᾶ αὐτοῦ ὡς ἀετοῦ· εἰ π έ μοι, ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης, οὕτως διεσκευασμένην ἔ χοντι κατάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχων ὄνυχας σιδηροῦς καὶ ὁδόντας χαλκούς· ταῦτα εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προ φήτης· οὐ μὴν δὲ ἐγίνετο, οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θηρίον ἐ κείνο ἀγέννητον, μὴ δέποτε γενόμενον, ἀλλ’ ὁνομάσθησόμενον μόνον· ποίαι γυναίκες ἐγένοντο πτερᾶ ἔχουσαι· οἷας οἶδεν ζα χαρίας πτερᾶ φεροῦσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν ἔχουσαν πτε ρά· ἢ ποῦ ἐθεᾶσω ἀνδριάντα· ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλ κοῦ, καὶ σιδήρου καὶ ὀστράκου τὴν κατασκευὴν ἔχοντα, οἷον εἶδεν δανιῆλ· ἕκαστον γὰρ τοῦτων ἀγέννητον· οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνε γράφει δέ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομίζεις μ έγα τί τῶ πατρὶ πρὶ χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολ λᾶ καὶ ἕτερα μὴ γεγεννημένα λέγεσθαι ἀγεννητα· οἶδα, ὄτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλλέξω τὴν αἰρετικὴν κακίαν, εἰς τούσδε, τοὺς λόγους ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος, ὁ μὴ γεννηθεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθεί φησι πῶς λέγεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γεννηθέντα· λέγει ὁ σωτὴρ σὴρ , περὶ ἱοῦδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐκείνω, δι’ οὗ ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου παραδίδοται· συνέφε ρεν αὐτῶ, εἰ μὴ ἐγεννήθει· καὶ πῶς αὐτῶ συνεφερεν· τῶ γὰρ μὴ ὄντι· οὐδὲν οὔτε συμφέρει· οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ σολομῶν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον , τὸν μὴ γεννηθέντα, ταύτα λέγων, μα κάριος ἄνθρωπος ἄνος , ὁ τεθνηκὼς μάλλον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μὴ γεννηθεὶς, καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθει φήσιν· πῶς μακά ριος· βλέπε ὀνόματα ἀγεννήτου φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δὲ πλασθέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία· οὐ φύσιν θείαν ἐρμηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις, ἀγέννητον οὐσίαν σημένει· οὐδὲ τιμὴν τῶ πατρὶ πρὶ φέρει· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὁνομάτων· ἀγεννήτων τὲ καὶ γεννητῶν· καθάπερ προ ἀποδέδεκται· ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονὼς δείκνυσι μόνον· εἴπω μ εν δὲ καὶ ἡμεῖς πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ προφήτου δαυὶδ δαδ · διηγήσαντο μοι παράνομοι ἀδολεσχίας, ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παῦλου δι δασκαλίαν. χριστὸς χς κατὰ σάρκα· ὁ ὧν ἐπὶ πάντων θεὸς θς , εὐ λογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· τὸ πνεῦμα πνα τοίνυν τὸ ἅγιον προ σκυνεῖσθω· ἀνυμνεῖσθω· δοξαζέσθω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογοῦμεν, κἀν θέλωσιν οἱ ἐχθροῖ κἀν μὴ θέλωσιν· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οἶδα τε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστ αι ε ; καὶ τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ φησιν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλλου οὖν ναὸς, καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰκῶν; οὐκ ἤ κουσας πέτρου λέγοντος τῶ ἀνανία, ἵνα τί ἐπείρασεν ὁ σατανὰς τὴν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἁγιὸν· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν· οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις , ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλ λά φασιν οἱ αἰρετικοῖ· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεὸν θν · καὶ ἐπὶ δὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλει· ὁ ὑβρίζων φησὶ τὸ πνεῦμα πνα · τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἄφρον καὶ ἀλόγιστε· οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω προσηγορία, εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπεν γὰρ ἄφρων ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ οὐκ ἔστιν θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς ὕβρις, εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστείλαντα· ἐχρεῖν εἰπεῖν, οὐκ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ ταῦτα μ ὲν εἰς τοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικὴ χορία παρὰ χωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα ἣν ὁ πατὴρ πὴρ καταγγέλλει· τριᾶς τοίνυν ἀποστόλων· μάρτυς τῆς οὐρανίου οὐνίου τριάδος· χορεύσωμεν οὖν εἱλικρινῶς καὶ εἶπωμεν· πολλᾶ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου, μαλλον ἢ τῆς ἐχοῦσης τὸν ἄνδρα· ἤγουν ἡ πᾶ σα αἴρεσις, ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοι το δὲ πάντας ἡμᾶς, εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις, τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου· ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσιν· ἐν ὀρθοδόξω πίστει σὺν αὐλίζεσθαι· σὺν χριστῶ χῶ ἰησοῦ ἰυ τῶ κυρίω κω ἡ μῶν· ὣ ἡ δόξα καὶ τὸ κρατος· σῢν τῶ πατρί πρι · ἁμα τῶ ἁγίω πνεύματι πνι νὺν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας, τῶν αἰώνων ἀμήν: