χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος, εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεωρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ μεγάλου καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνὸν καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπερβάντος, καὶ ἁπ’ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου· ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν ἀετὸν δεικνὺς ἑαυτὸν ὑψηλότερον πάσης κτίσεως γενόμενον, ὃς περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφή σαντα· ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέ βη δὲ πάσης βροντῆς μόνος τὴν ὑπερκόσμιον φιλοσοφίαν· ἡ δὲ βροντὴ φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ κατα πλήττει διὰ τῆς φωνῆς· μερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἰωάννου φωνὴ· ἀρ δεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν καταπλήττουσα δὲ τῶν αἱρετικῶν τὸ σύστημα· ὅταν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅταν γνῶντες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσιν· ὅταν τὴν ἀνθρωπίνην διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσιν, τότε βοᾶ ἰωάννης τὸ ἦν πρὸ τοῦ οὐκ ἦν. ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλήττων τοὺς ἐναντίους· ἐπιμαρ τυροῦντος τοῦ δαυίδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται· ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσωσιν· ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λό γος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις· λόγον λέγει ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ τὰ ὑπὲρ σὲ παιδεύ ση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ρεῖ· οὐδὲ ἄλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται, οὕτως ἡ ἀπαθὴς γέννησις ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμνομένη οὐ μεριζομένη· ἀ λλ’ ὑπὸ τῶν μὲν αἱρετικῶν τεμνομένη κακῶς, ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας ἑνουμένη καλῶς· διὰ τί τοῦτο παρητήσατ εἶπεν ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ υἱὸς ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία πάθους γ άγη. ἀλ λὰ λέγη αὐτὸν λόγον ἵνα τὸ ἀπαθὲς παραστήση τῆς ως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον νομίσης, ἐπήγαγεν καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγ ἀπὸ τοῦ μὲν λόγου τὸ ἀπαθὲς· ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξίαν νοήσης· ε ἶ τα εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγη καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουργίας ἀξίωμα· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γενόμενα οὐχ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖδες· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυνητὸν τολ μῶσιν τῆ λέξει ταύτη συμπαραλαβεῖν λέγοντες πάντα δι’ αὐτοῦ ἐ γένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῷ· εἴτι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῷ· οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς , ἀλλ’ εἴρηται φησὶ πάντα· ἀλλ’ ἡ τὰ πάντα φωνὴ οὐ περιλαμβάνει τὴν ἄκτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τῆ πάντα φωνῆ προσέχων κατε τόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως, ἐὰν ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος πάν τες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴποις· μω ϋσῆν ἐὰν ληστὴν ὀνομάζης· καὶ τοὺς προφήτας κλέπτας προσαγο ρεύεις· πάντες γὰρ ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον φησὶν· ἡ δὲ ἔννοια μερί ζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος καὶ πρὸς τίνας· καὶ νῦν περὶ δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ, ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῷ· καθῶς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου , εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐτῷ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ· ἀλλ’ ὁ αἱρε τικὸς μὲν τὸ ἐρευνᾶ ἀκούει, τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φησὶν τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῷ θεῷ θῷ οὐκ ἂν ἠρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῷ ἐπάγει· ὅταν εἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευνῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφίζη· ἄκουε γοῦν τ οῦ γοντος· ὃς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα άθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσο φ ῶ φησὶν· ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνη · εἰ οὖν θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνοῶν καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοῶν ἐρευνᾶ ἀ λλ’ ἵνα μάθης ὅτι τὸ ἐρευνᾶν οὐκ ἀγνοοῦντος ἐστὶν ἀλλ’ εἰδότος ἐπή γαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδεὶς ἔγνω εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ καὶ γνῶ σιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαροῦν μὴ μέριζε τὴν ἀμέτρητον φύσιν· μὴ τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύναμιν ἧς κέκληται ὁ πατὴρ πὴρ καὶ ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· περὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς λέγει ὁ υἱ ὸς· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκὼς ἔστησεν τὴν δόξαν ἵνα θαυμάσης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν· πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιὼν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατὴρ πὴρ · δύναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς· χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύ ναμις· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σὴρ τοῖς μαθηταῖς· μείνατε ἐν ἱερουσαλὴμ ἕως οὗ ἐνδύσεισθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμιν ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ φωτίσμα τος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος διὰ τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως ἀνθή σαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτὸς· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος ἀναγεννηθέντας δρα μεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀναγεννήσαντας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύσω ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκεν ἡσαΐας σήμερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη τοὺς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρόον ἀνακαινισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ ῥοπῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μεταποιηθέντας. ἐκ πλήττεται τοίνυν ἡσαΐας λέγων· τίς ἴδ εν τοιαῦτα ὅτι ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾷ. αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾷ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ταχ ἡ ἀ ναγέννησις· οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς κ αὶ ἀλλ’ ἅμα βούλεται ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγεννώμενον· ἔπρεπεν τ οῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύειν· καὶ ἀναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω, ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκουμένην ἀ ναγάγη πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλθεν οὐ μεταστὰς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · ἀνῆλθεν οὐ μεταστὰς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρανοὺς οὐνοὺς ἐρήμους κατέλιπεν, οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέλιπεν· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου περιφέρειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐ χ’ ὑβρίζετο τὸ μυστήριον· οὐκ ἠτιμάζετο τῶν νεοφωτίστων ὁ χαρα κτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρεπεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σο φία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται, ἐν δὲ πλατείαις παρρησίαν ἄγειν· ἐπ’ ἄκρων δὲ τειχέων κηρύττεται· καθάρωμεν τὸν ἀέρα ὃν ἐμία νεν τὰ πορνικὰ ἄσματα λέγοντες· καὶ ἔχραναν ποτὲ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλολυγμοὶ τῶν ἐπιτελούντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσματα· ἐ καθαρίσθησαν τῶ λόγῳ τοῦ φωτὸς καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν, οὕτως εὐφραίνεται πάλιν ἐπ τῆ δικαιοσύνη τῶν κατορθήντων· ὅταν μὲν γὰρ ἁμαρτάνει ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνός · ἀγανακτεῖ δὲ καὶ ἡ γῆ· ὡς φησὶν ἱερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνὸς ἐπὶ τοῦτο καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαὸς· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων · μεταποιούντων δὲ ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν· ἄκουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ῥηξάτῳ τὰ ὄρη εὐφροσύνην, ὅτι ἠ λέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ τοσούτω ὄ χλω καὶ λαῷ κομῶσα· ἐγὼ κατελήφθην ποτὲ μόνη· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγ ὼ χ ή ρα τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέ τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν τὴν φ τῶν· στενός μοι ὁ τόπος· ποίησόν μοι τόπον ἵνα . ὅτε γὰρ ἤκμαζεν τὰ τῆς αἱρέσεως· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τῆς αἱρέσεως, ἀνείλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνὸν ἀναλίσκει τοὺς καρποὺς αὐτούς· οὕτως ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδασκαλίας ἀνήλισκεν καὶ τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ σήμερον ἐξεβλήθη ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία. καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτ ν· νῦν ἀνταποδώσω ἀντὶ τῶν γ ό νων ὧν κατέφαγεν ἡ κά μπη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φιλονεικεῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογενοῦς· ἐκεῖνοι μὲν ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοῦ· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι ἐπιγράφουσιν τὴν ἀλήθειαν, οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γοῦν τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐκάλυψεν οὐρανοὺς οὐνοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ· τῆς συνέσεως οὐ τῆς καταλήψεως· πίστεως οὐκ ἐξετάσεως. ἀγάπης οὐ ζητήσεως· οὐ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν ἀ λλὰ πιστεύειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύοντες φωτιζόμεθα, οὐ πολυπρα γμονοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι ψυ χ ὴ δὲ οὐ φωτίζονται. ὥσπερ γὰρ καὶ σίμων ἐβαπτίσθη ἀλλ’ οὐκ ἐφωτί σθη· οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων τὰ τῇ πνευματι πνι κῂ σαγίνη τὸν πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προφητικὴ φωνὴ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεὸς θς · οὐκέ τι μὴ εἴπωσιν ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης ἁγίου ἰσραήλ ἰήλ · ἀντὶ τοῦ ἡ πα λαιὰ λατρεία· οὐδὲ μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθή κη τῆς κιβωτοῦ· διατί; ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· περιέγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν καὶ εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπολλυ ἀ ποστελῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς ὦ ξένης ἀλείας ὁ χθὲς ἁλι ε ερον ἀλιεύει· ἐπληρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλήρ ω τ αι τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν ἀξίαν διὰ τὴν οἰκ . παρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασις καὶ ἐξῆλ ὁ λόγος ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν αὐτὸν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπεφή ναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν ἡ πλάνη πολιτεύεται παρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία ζωὴ κηρύττεται· καὶ ἔχεις εἰκόνα παλαιὰν· ὥσπερ γὰρ ὅ τε ἐπεβούλευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· οὗτος παρὰ τῷ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπενθεῖτο ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν· οὕτως καὶ νῦν παρὰ μὲν τῇ συναγωγῇ καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία νεκρὸς· νεκροῦσι ν γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγον τες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀλλ’ ἰ σχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· ὥστε οὐ κ εἰκῆ κάμνει παύλου ἡ φωνὴ συνηγορήσαντος· εἰπὲ παῦλε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κινούμενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἀγανακτῶν εἰπὲ τοῖς αἱρετικοῖς· πόθεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀριστοτελικὰ· τίς τὸν πλάτωνα προετίμησεν τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως, καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ τὸ γεννητὸς· κατέλιπες πατέρα πρα · διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν· ἀναξίαν ἐνό μισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς · εἰς ἀνθρώπινα ῥήματα τρέπη; καλῶς ἔ λεγεν ἱερεμίας ἀπώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. τί εἶπεν πέτρος καὶ ἐμακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ’ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ὅτε ἀπεκάλυπτεν αὐτῷ ὁ πατὴρ πὴρ τὴν σοφίαν· οὐκ ήδει κατὰλαβεῖν· ὅτε ἐκέλευσεν βαπτίζειν ὁ ἰησοῦς ἰς · οὐκ ἠδύνατο εἰπεῖν πορευθέντες βαπτίσατε αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεννητοῦ· ἀλλ’ ὄνομα εὗρεν σοφώτερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων· περιγράφεις τ ὰ αι ρεῖς τὴν πίστην; καὶ εἰσάγεις ζήτησιν· ἀλλὰ φοβ ήθητ τρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ εἶπεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸ ς τ ἔ λαβεν· οὓς δ’ ἂν βλέπει πέτρος υἱὸν λέγοντας τούτοις ἀ τὴ ν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἐὰν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας τούτοις ἀποκλείησι τὴν θύραν τῆς ἐκκλησίας· οὐ πρότερον γὰρ ἔλαβεν τὰς κλεῖς ἕως εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · καὶ ἀκούει μακάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· μετὰ τὴν ὁμολογίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται· οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος πνς ταράττονται· οὐδὲν δὲ ὄφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας, καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετοῦντας· ὥσπερ οὐδὲν ὄφελος τῶν τὸ πνεῦμα πνα ὁμο λογούντων, καὶ υἱὸν ἀθετούντων· ὁμολογοῦσι γὰρ καὶ οἱ ἱουδαῖοι τὸν πατέρα πρα , τὸν υἱὸν ἀρνούμενοι καὶ οὐκ ἔχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν οὐ δεκτέοις παρὰ τῶ πατρὶ πρὶ · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ τῷ θεῷ θῷ μὲν συνῆλθον τὸν δὲ ἰὼβ κατέκριναν· ὁ δὲ θεὸς θς οὐδὲ τοὺς συνηγορήσαντας αὐτῷ ἀπεδέξατο· ἀλλὰ λέγει· δια τί κατελαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰὼβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρη κότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ ἐδέξατο· τοὺς τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέξηταί ποτε; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ φησὶ μισῶν ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πὴρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου; οὕτως οὐδὲ πατὴρ πὴρ καὶ υἱὸς ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς . παῦλος γοῦν εὗρεν πρὸς τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια ἀρχὴν μὲν λαβόντα, οὐδέποτε δὲ παρρησίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας εὐρίσκει τινὰς βαπτισθέντας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες· οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδε εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα ἡ γενναία φωνὴ· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευσάτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν καὶ παῦλος, μὴ αἱρετικὰ πλέ κειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσώνυμος· εὐνομίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἱρετικὰ σπέρματα· ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσιν· καὶ ἐκράτησεν ἀριστοτελικὰς διδασκαλί ας ους τῆς ἀνθρωπί νης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγενν ή τὸν λέγεις· σὺ δέ φησὶν τί λέγεις τὸν πατέρα πρα , ἀγέννητον λέγω, ἀλλ λέγω ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα , ἐπεὶ μὴ ἐγεννήθη· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ ἀγέννητον ἐπειδὴ μὴ ἐγεννήθη ἀλλ’ ἐπλάσθη· μὴ ξένιζε τοὺς ἀκροα τὰς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννητος ὁ πατὴρ πὴρ · καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον πᾶν τὸ μὴ γεννώμενον· λέγεται ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον μηδέπω γενόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ἀγέννητος νῦν· γίνεται γὰρ ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατασκεύα στος μηδέπω γεναμένη· λέγεται ἀγέννητον καὶ τὸ μηδέποτε μήτε γινό μενον μήτε γενέσθαι ὀφεῖλον· οἷον πολλὰ ἀγέννητα· ἐπεὶ οὖν οἱ προ φῆται καὶ δανιὴλ μὲν λέγει· ἐθεώρουν τέσσαρα θηρία ἐξερχόμενα· ἐκ τῆς θαλάσσης. καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαινα καὶ πτερὰ αὐτοῦ ὡς ἀετοῦ· καὶ ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης οὕτως διεσκευασμένην ἔ χων τὴν κατάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηροὺς· καὶ ὁδόν τας χαλκοὺς· ταῦτα τὰ εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προφήτης· οὐ μὴν ἐγένετο οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θηρίον ἐκεῖνο ἀγέννητον· μηδὲ πώπο τε γενόμενον ἀλλ’ ὠνομάσθη μόνον· ποῖαι γυναῖκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχουσαι οἵας οἶδεν ζαχαρίας πτερὰ ς φερουσας· ποῦ ἐθεάσω πάρ δαλιν ἔχουσαν πτερὰ· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάριος δανιὴλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδριάντα ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ· καὶ σιδήρου· καὶ ὀστράκου· οἷον εἶδεν δανιὴλ ἕκαστον δὲ τούτων ἀγέννητον· οὐ γὰρ ἐγένετο ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομί σης μέγα τι τῶ πατρὶ πρὶ χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον, διὰ τὸ πο λλὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγεννημένα λέγεσθαι ἀγεννητα· οἶδα ὄτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρετικὴν κακίαν, εἰς τούσδε τοὺς τόπους ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος ὁ μὴ γεννηθεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννή θη φησὶ πῶς λέγεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον μὴ γεννηθέντα· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σὴρ περὶ ἱούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνω δι’ οὗ παραδίδ οῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῷ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτ τῶ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν οὔτε συμφέρει οὔτε ζη μί λομ ὼν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα τάδε λέ γ άριος ὁ τεθνηκὼς μᾶλλον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μὴ γεννη θεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη πῶς μακάριος· βλέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δὲ πλασθέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύσιν θείαν ἑρμηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ ἀγέννητον οὐσίαν σημαίνει· οὐ τιμὴν τῶ πατρὶ πρὶ φέρει ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῷ προφήτη ὁνομάτων ἀγεννήτων τε καὶ γεννητῶν καθὰ προαποδέδεικται· ἀλλὰ μὴ τὸ μὴ γεγονὼς δείκνυσιν· ἀλλ’ εἴ πωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυὶδ δαδ · διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδο λεσχίας ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνὴν· τὴν παύ λου διδασκαλίαν. χριστὸς χς κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητὸς· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον προσκυνείτω. ἀνυμνείτω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογοῦμεν· κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κἂν μὴ· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦ λος λέγων. οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστὲ· τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. ἄλλο οὖν ναὸς καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰκῶν· οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος ἀνανία ἵνα τί ἐπείρασεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις ἀλλὰ τῷ θεῷ θῷ . ἀλλὰ φασὶν οἱ αἱρετικοὶ οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσε θεὸν θν · ἀλλ’ ἐ πειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη ὁ ὑβρίζων φησὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλόγιστε· οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω προσηγορία, εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρο νος· εἶπεν γὰρ ἄφρων ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ ἔστιν θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστεί λαντα ἐχρῆν εἰπεῖν οὐκ ἐψεύσω τῷ πνεύματι πνι ἀλλὰ τῷ θεῷ θῷ · ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα, ἣν ὁ πατὴρ πὴρ καταγγέλλει· τριὰς ἀποστόλων· μάρτυς τῆς οὐρανίου οὐνίου τριάδος· χορεύσωμεν εἱλικρινῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον, ἢ τῆς ἐχού σ δρα · ἡ πᾶσα αἵρε σις ἡ ἄνθρωπον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν δὲ εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου· ἀ πο καὶ μάρ τυσι ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυλίζεσθαι ἐν χριστῶ χῶ ἰησοῦ ἰυ · ὦ ἡ δόξα αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν:—