χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος, εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεω ρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ ὄντως μεγάλου· καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνὸν ὑπερβάντος· καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπερβάντος· καὶ ἁπ’ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου· ἱωάννην γὰρ ἡμῖν προε κήρυξεν ἀετὸν δεικνὺς ὑψη λότερον πάσης κτίσεως γϊ νόμενον· καὶ περὶ τῆς ἀ κτίστου φύσεως φϊλοσοφή σαντα· ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτΐσιν ἅπασαν, ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπε ρ έβη δὲ καὶ πάσης βροντῆς ἦχον· μόνος τὴν ἄνω καὶ ὑπερκόσμϊον φϊλο σοφίαν κηρύξας· ἡ γὰρ βρον τὴ ἀγαπητοὶ φοβεῖ καὶ ἀρ δεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ πλή ττει διὰ τῆς φωνῆς· με ρ ίζεται τοίνυν καὶ ἡ ἱωάννου φωνή· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· καταπλήττου σα δὲ τῶν αἱρετϊκῶν τὰ σύστηματα· ὅταν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅταν γνόντες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσιν· ὅταν τὴν ἀνθρωπίνην ἀνίνην διάλεκ τον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσι, τότε βοᾶ ἰωάννης ἰωης ὁ μέγας, τὸ, ἦν· καὶ τὸ οὐκ ἦν, ἐκδιώκεται· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος φησὶ· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλή ττει τοὺς ἐναντίους· ἐπιμαρ τ υροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγον τος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου, φεύξονται· ἀπὸ φω νῆς βροντῆς σου, δειλϊάσουσιν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν , καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννη σις, λόγον λέγει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατα σὲ καὶ τὰ ὑπὲρ σὲ παιδεύση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον, οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ῥεῖ, οὐδὲ ἄλλό τι τῶν σω ματικῶν ὑφίσταται, οὕ τω καὶ ἡ θεία καὶ ἀπα θὴς γέννησις ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τε μ νομένη· οὐ μερϊζομένη· ὑπὸ δὲ τῆς ἐκκλησίας ἑνουμένη καλῶς· καὶ διατί παρῃτήσατο ὁ εὐ ἀγγελϊστὴς καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ υἱὸς· ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία, πάθους γέννησιν εἰς ἀγά γη· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον· ἵνα τὸ ἀπαθὲς παραστή ση τῆς γεννήσεως· καὶ ἵνα μὴ προφορϊκὸν λόγον εἶναι νομήσης, ἐπήγαγε· καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ μὲν τοῦ λόγου τὸ ἀπαθὲς· ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξίαν νοήσης· εἶτα εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημϊουργίας ἀξίωμα· π άντα φησὶ δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γϊνόμενα, οὐ χ’ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖ δες καὶ τὸ προσκυνητὸν πνεῦμα πνα , τολμῶσι τῆ λέξει ταύ τη συμπερϊλαμβάνειν, τῆ λεγούση· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῶ· εἴ τι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηταί φησι πάντα· ἀλλὰ τῆ τὰ πάντα φωνῆ, οὐ περιλαμ βάνει τὴν ἄκτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τ ῆ τὰ πάντα φωνῆ προσέχων κατετόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως· ἐὰν ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴπης· μωυσῆν ἂν ληστὴν ὀνομάσης, καὶ τοὺς προφήτας κλέ πτας προσαγορεύσης, πάν τες γὰρ ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον φησὶν· ἡ δὲ ἔννοια μερίζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος καὶ προς τίνας· καὶ νῦν λέγει π ερὶ δημϊουργίας ὁ λόγος· καὶ πρὸς τὴν δημϊουρ γίαν λέγει δι’ αὐτοῦ γεγενῆ σθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὴν τοῦ θεοῦ θυ ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα , τὸ ἐν αὐτῶ καθὼς λέ γει παῦλος· οὐδεὶς οἶδε τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου , εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐτῶ κατοικοῦν· ε ἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλό τρϊον τῆς ἐμῆς φύσεως, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ , ἀλλό τρϊον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶ πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀ λλ’ ὁ αιρετικὸς· τὸ μὲν ἐρευ νᾶ, ἀκούει· τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ᾔδει φησὶ τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θω , οὐκ ἂν ἠρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἀ γνοία, ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῶ ἐπάγει, ὅταν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευνῶν τα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφΐ σῃ; ἄκουε γοῦν τοῦ μακα ρίου παύλου λέγοντος· ὡ ς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπε πάν τα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ , οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ὁ παῦλος φησίν· ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας, οἶδε τί τὸ φρόνη μα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν ὁ θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνοῶν, καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἐρευνᾶ ἀγνοῶν, ἐρευνᾶ· ἵ να δὲ μάθης ὅτι τὸ ἔρευνᾶν οὐκ ἀγνοοῦντος ἐστὶν ἀλλ’ εἰ δότος, ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ · οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι , οὐ τὴν ἐ κ τῆς φύσεως κατάληψιν· ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαροῦν μὴ μέριζε τὴν ἀμέρϊστον φύ σιν· μὴ τέμνε τὴν ἀδιαί ρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύναμϊν ᾗ κέκληται ὁ πατήρ πήρ καὶ ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅ γιον· περὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς , λέγει ὁ υἱὸς· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξϊῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμϊν εἰρηκὼς, ἔστη σε τὴν δόξαν· ἵνα μάθης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμϊν. πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅ ταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιὼν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατὴρ πὴρ · δύναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς· χριστὸς χς δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύναμϊς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σὴρ τοῖς μαθηταῖς· μείνατε ἐν ἱε ρουσαλὴμ, ἕως οὗ ἐνδύση σθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύ την δύναμϊν, ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ με ρίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκα τάληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ βαπτίσματος· β λέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάρϊ τος, διὰ τοῦ μεγάλου ἀρ χιερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς δραμόντας πρὸς τοὺς κήρϋ κας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος γεν νηθέντας, δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀνα γεννήσαντας· εἴπωμεν κ αὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτ’ καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνάβλε ψον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἴ δε συνηγμένα τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς · ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύσω ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκε τοίνυν ἡ σαίας σήμερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλή θη· τουτέστι τοὺς γεννηθέν τας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀ θρόον ἀνακαινισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ καιροῦ ῥοπῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀ πὸ γηΐνης καταστάσεως, εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μεταποι ηθέντας· ἐκπλήττεται ἡσαίας λέγων· τίς εἴδε τοι αύτα· τίς ἤκουσε τοιαῦτα· ὅ τι ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐ τῆς ἐν ἡμέρα μϊᾶ· ἔτε κεν ἡ γῆ παιδία αὐτῆς ἐν ἡμέρα μϊᾶ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰσάπαξ· ταχεία γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀναγέννη σις· οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γε νεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βούλεται, ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγεννώ μενον· ἔπρεπε τοῖς υἱοῖς τ οῦ φωτὸς, ἅπασαν τὴν ἀ γορὰν πομπεύειν· καὶ ἀ ναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν δι’ αὐ τοὺς ἐλθόντα κάτω. ἵνα πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἀγάγει πρὸς ἑαυτὸν· χριστὸς χς κα τ ῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν , κα τῆλθεν οὑ μεταστὰς τῶν οὐ ρανῶν· καὶ πάλιν ἀνῆλθεν οὐ μεταστὰς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέλϊπεν, οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέ λϊπεν· ὄντως ἔπρεπε τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς, τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου περϊ φέρειν ἀεὶ ἐν ταῖς ἀγοραῖς· ο ὐχ’ ὑβρίζετο τὸ μυστήριον· οὔτε μὴν ἠτιμάζετο διὰ τῶν νεοφωτίστων τὸ μυ στήρϊον καὶ ὁ χαρακτὴρ τὴς ἀληθείας· ἔπρεπε καὶ αὐ τοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται· ἐν δὲ πλατείαις παρρη σίαν ἄγει· ἐπ’ ἄκρων δὲ τει χέων κηρύττεται· καθαί ροντες μὲν τὸν ἀέρα ὃν ἐ μίαναν τὰ πορνϊκὰ ἄσ ματα, λέγοντες· καὶ ἔχρα νον δέ ποτε, ἀσεβῶν βοαὶ καὶ ὁλολυγμοὶ τῶν ἐπιτε λούντων κακῶς, τὰ δαι μόνων μϊάσματα· ἐκα θαρίσθησαν δὲ τῶ λόγω τοῦ φωτὸς, καὶ ὁ ἀὴρ· καὶ ἡ γῆ· καὶ ὁ οὐρανός οὐνος · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἐπι τῆ κακία τῶν ἀ σεβῶν, οὕτως εὐφρένεται πάλϊν ἐπὶ τὴ ἀκακΐα καὶ δικαιοσύνη τῶν κατορ θούντων· ὅταν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ὁ ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανα κτεῖ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς · ἀγανακτεῖ καὶ ἡ γῆ ὡς φησὶν ἱερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνὸς ἐπὶ τούτω· καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ· ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός· ὁ ρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μεταποιούντων δὲ ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν, ἄ κουε τοῦ προφήτου λέ γοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλϊάσθω ἡ γῆ· ῥηξάτω τὰ ὄρη εὐφρο σύνην, ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω κ αὶ ἡ ἐκκλησία· ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ λαῶ κομῶσα· ἐγὼ κατελήφθην ποτὲ μόνη· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦ σαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χῆρα· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐ γὼ ἄτεκνος καὶ χήρα· τού τους δέ μοι τίς ἐγέννησε· λ εγέτο καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκ κλησίας τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν · τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν· στενός μοι ὁ τόπος· ποίη σόν μοι τόπον, ἵνα κατοι κήσω· ὅτε γὰρ ἤκμαζε τὰ τῆς αἱρέσεως· ὅτε ἐπε νέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τὴς αἰρέσεως, ἀνή λωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλη σίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ οὐρανὸν ουνὸν ἀ ναλΐσκει τοὺς καρποὺς αὐτῆς, οὕτως καὶ ἡ φθο ροποιὸς διδασκαλία τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδα σκαλίας καὶ εὐσεβείας ἀνήλϊ σκε καὶ ἐλυμαίνετο· ἀλλὰ σ ήμερον ἀγαπητοὶ, ἐξεβλή θη ἡ φθοροποιὸς διδασκα λία καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χά ρις· ἀναγε ν νῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτὸν· νῦν ἀν ταποδώσω ἀντὶ τῶν χρό νων ὧν τὸν γόνον κατέφαγεν ἡ κάμπη· καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φιλονεικεῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύ ψαι τὴν δόξαν τοῦ μονο γενοῦς· ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον τὸ ἐπι σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι παραγράφου σι τὴν ἀλήθειαν· οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐστάθειαν· ἄ κουε γοῦν τοῦ προφήτου ἀββακοὺμ λέγοντος· ἐ κάλυψεν οὐρανοὺς οὐνοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ· τῆς συνέσεως· οὐ τῆς καταλή ψεως· πίστεως, οὐκ ἐξε τάσεως· ἀγάπης, οὐ ζητή σεως· οὐ γὰρ ζητεῖν ἐδιδά χθημεν· πιστεύοντες τοί νυν φωτιζόμεθα· μὴ ἀ π ατάτω σε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώ ματι· ψυχῆ δὲ οὐ φωτί ζονται· ὥσπερ γὰρ σίμων ὁ μάγος· ἐβαπτίσθη μὲν τῶ σώματι· ἀλλ’ οὐκ ἐφωτί σθη τῶ πνεύματι πνι · οὕτως καὶ αὐ τοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀ γαλλϊάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων· τὰ τῆ πνευματι πνι κῆ σαγίνη τὸν καλὸν καὶ πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύ σαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀφθαλ μοῖς ἡμῶν ἡ προφητικὴ φωνὴ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡ μέραις λέγει ὁ θεὸς θς οὐκ ἔτι οὐ μὴ εἴπωσιν· ἰδοὺ ἡ κϊβωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραὴλ ἰὴλ · ἀντὶ τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία· οὐδ’ οὐ μὴ ἀναβήσεται ἡ δια θήκη τῆς κϊβωτοῦ εἰς καρ δίαν αὐτῶν· διατί; ὅτι οὐ δὲ ἐγὼ ἀποστελλῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλϊεῖς· πα ρέγραψε πρότερον τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιάν· καὶ εἶθ’ οὕτως εἰσήγαγε τὴν κϊβωτὸν τῆς ἐκκλη σίας τὴν μὴ ἀπολλυμένην· ἀποστελ λ ῶ πολλοὺς θηρευ τὰς καὶ ἁλϊεῖς· ὢ ξένης καὶ παραδόξου ἁλείας· ὁ χθὲς ἁλϊευθεὶς, σήμερον ἁλϊεύει· ἐ πληρώθη γάρ φησιν ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πε πλήρωται τῆς πίστεως τῆς οἰκουμένης τὰ πέρα τα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν οἰ κ ονομΐαν· παρὰ ἰουδαί οις ἐξῆλθεν ὁ λόγος, ὅτϊ ἐ πράθη ἡ ἀνάστασις· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος, ὅτϊ οἱ μα θηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν αὐ τόν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπε φήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ τὴν θεολο γίαν ὅσον τὸ ἐπ’ αὐτοῖς ἀνέ χωσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν ἡ πλάνη πολϊτεύεται ἕως σήμερον· παρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία, ζωὴ αἰώνϊος κη ρύττεται· καὶ εἰ βούλει· ἔχεις εἰκόνα παλαιάν· ὥσπερ γ ὰρ ὅτε ἐπεβούλευσαν τῶ ἰω σὴφ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ· ὁ ἰα κὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπέν θει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· καὶ παρὰ μὲν τῶ ἰακὼβ, νεκρὸς ἐπεν θείτω· ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῆ συναγω γῆ καὶ τῆ τῶν αἰρετϊκῶν μανία, νεκρὸς νομίζεται· νεκροῦσι γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν, καὶ ἀξίως προσκυ νούμενος· ἀλλ’ ὄντως ἰσ χ υρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· καὶ ἀ ήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· οὐκ ἔκαμεν ἡ τοῦ παῦλου φωνὴ συνη γοροῦντος τῆ ἀληθεία· εἰπὲ ὦ μακάρϊε παύλε, ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κϊνου μενος· ἀγανάκτησον ὑ πὲρ τῆς πίστεως· καὶ ἀγα νακτῶν, εἰπὲ τοῖς αἰρετϊ κοῖς· πόθεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀρϊστοτελϊκὰ· τίς τὸν πλάτωνα προετίμησε τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέ βαλε τὸ κήρυγμα τῆς πί στεως, καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ ἔ γνως τὸ, ἀγέννητος καὶ γεννητός· κατέλϊπες τὸν π ατέρα· διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν· ἀ ναξίαν ἐνόμϊσας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν· καὶ εἰς ἀνθρώπινα ἀνινα ῥήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας, ἀπώλε το πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπε πέτρος ὁ μέγας ἀπόστολος τοῦ κυρίου κυ καὶ ἐμακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὐκ εἶπε σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ἀλλὰ σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε ἀπε κάλυπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πὴρ τὴν σοφίαν οὐκ ἔδει καταλα βεῖν; ὅτε ἐκέλευσεν ὁ ἰησοῦς ἰς βα π τίσειν· οὐκ ἠδύνατο εἰπεῖν πορευθέντες βαπτίσατε τὰ ἔθνη εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου· καὶ γεννητοῦ; ἀλλ’ ὄνομα εὗρες σὺ σοφώ τερον τῶν μυστικῶν πα ραδόσεων; τί οὖν πα ραγράφῃ τὰ θεῖα· ἀναιρεῖς τὴν πίστην· καὶ εἰσάγεις ῥήματα ξένα καὶ ἀλλόκοτα· ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρὲ· π έτρος γὰρ κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶπε σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ , κλεῖς οὐρανῶν οὐνῶν ἔλαβε· καὶ οὓς δ’ ἂν βλέπη πέτρος υἱὸν λέγοντας, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δ’ ἂν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀποκλείει τὴν θύραν· οὐ π ρότερον γὰρ ἔλαβε τὰς κλεῖς, ἕως οὗ εἶπε· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· καὶ τότε κἀκεῖνος ἀκούει· μακάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν οὐνων · με τὰ τὴν ὁμολογίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ πα ράδοσις τῆς ἐκκλησίας· καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν, κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύ ονται· οἱ δὲ κατὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς παρατάττονται· οὐ δ εν δὲ ὄφελος, τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας, τὸ δὲ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον ἀθετοῦντας· ὥσ περ οὐδὲ ὄφελος τὸν πατέρα πρα ὁμολογοῦντας, καὶ τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας· ὁμολογοῦσϊ καὶ ἱουδαῖοι τὸν πατέρα πρα · τὸν δὲ υἱὸν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ ἔχουσι ζωὴν αἰώνϊον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέος παρὰ τῶ πατρὶ πρὶ · πρόσεχε ἀκρϊβῶς· κ αὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ, τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον· τὸν δὲ ἰὼβ κατέκρϊναν· ὁ δὲ θεὸς θς , οὐδὲ τοὺς συνηγορήσαντας αὐτῶ ἀπεδέξατο· ἀλλὰ λέγει· διατί ἐναντία καὶ κακὰ κατελελοίπατε κα τὰ τοῦ θεράποντός μου ἰὼβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκό τας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν τοὺς τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέ ξεταί ποτε; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ μϊσῶν ἐμὲ φησὶ, καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πὴρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν, τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου, οὕτως οὐ δὲ πατὴρ πὴρ καὶ υἱὸς, ἀθετου μένου τοῦ παναγίου πνεύματος πνς · παῦλος γοῦν εὗρε πρῶτος τὰ αἱρετικὰ ζϊζάνϊα· ἀρχὴν μὲν λαβόντα· οὐδέπω δὲ παρρησίαν δεξάμενα· ἐ ν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας· εὐρίσκει τινὰς βαπτισθέν τας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε, πιστεύ σαντες· οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδε εἰ ἔστι πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα ἡ γενναῖα φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευ σ άτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν καὶ παῦλος· μὴ αἱρετικὰ πλέκειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσώνυμος εὐνο μίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἱρετικὰ σπέρματα· ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια πα ρὰ τοῖς ἀσεβέσι· καὶ ἐκρά τησαν ἀρϊστοτελϊκὰς διδα σκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης ἀνίνης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννήτου φύσεως καὶ γεννητὸν λέγεις; σὺ δέ φησιν ὁ αἱρετικὸς, τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · λέγω τὸν πατέρα πρα ; ἀλλ’ οὐχ ὠς σὺ λέγεις· λέγω δὲ ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα ἐπειδὴ οὐκ ἐγεννήθη· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον ἐπειδὴ οὐκ ἐγεννήθη ἀλλ’ ἐπλά σθη· μὴ ξένϊζε τοὺς ἀκροατάς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννη τ ος ὁ πατήρ πὴρ , καὶ πολλὰ ἔργα ἀ γέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον, πᾶν τὸ μὴ γεννη θὲν· λέγεται ἀγέννητον, καὶ πᾶν τὸ γενησόμενον· μήπω δὲ γενόμενον· ὡς ἡ ἀνάστα σις τῶν νεκρῶν ἀγένητος νῦν· γίνεται γὰρ, ἀλλ’ οὕπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατασκεύ αστος μὴ δέπω γενομένη· λ έγεται δὲ ἀγέννητον, καὶ τὸ μὴ δέπο γεγονὸς, μὴ δὲ γενέ σθαι ὁφεῖλον· οἷα πολλὰ ἀγέννητα, ὁποῖα οὖν οἱ προ φῖται· καὶ δανϊὴλ λέγει· ἐ θεώρουν τέσσαρα θηρία ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσ σης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θη ρίον ὡσεὶ λαίενα· καὶ πτερὰ αὐτῶ ὡς ἀετοῦ· εἰπέ μοι ποῦ ἐθεάσω θηρίον λαιένης οὕτω διεσκευασμένην ἔχον τὴν κατάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηροῦς καὶ ὁδόντας χαλκοῦς· ταῦτα εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττε ν ὁ προφήτης. οὐ μὴν ἐγένετο, οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστι τὸ θηρΐ ον ἐκεῖνο ἀγέννητον μὴ δέ ποτε γενόμενον, ἀλλ’ ὠνο μάσθη μόνον· ποίαι γυναῖκες ἐ γένοντο πτερὰ ἔχουσαι· οἵας εἶδε ζαχαρίας πτερὰ φε ρο ῦ ύ σας· ποῦ ἐθεάσω πάρ δαλϊν ἔχουσαν πτερὰ· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακά ρϊος δανϊήλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀ νδρϊάντα· ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ· καὶ σι δήρου καὶ ὀστράκου τὴν κα τασκευὴν ἔχοντα, οἷον οἶδε δανϊήλ· ἕκαστον γὰρ τούτων ἀγέννητον· οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομΐ σης μέγά τι τῶ πατρὶ πρὶ χαρίζε σθαι τῶ λέγειν αὐτὸν ἀγέννη τον· διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγεννημένα, λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὄτι βαθὺς ὁ λόγος καὶ συνεσκϊωσμένος· ἀ λλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἰρετικὴν κακίαν, εἰς τούσδε τοὺς λόγους ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος· ποῖος; ὁ μήπω γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐ γε ννήθη φησὶ, πῶς λέγεται· δείκνυ μΐ σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γεννηθέντα· λέγει ὁ σωτὴρ σὴρ περὶ ἱούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐ κείνω δι’ οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῶ εἰ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ συνέφερε· τὸ γὰρ μὴ ὄντι, οὐδ’ ἂν οὔτε συμφέρει, οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ ὁ προ φήτης σολομῶν μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα τά δε λέγων· μακάριος ἄνθρωπος ἄνος ὁ τεθνηκὼς μᾶλλον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο τούτους· ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐ γεννήθη πῶς μακάρϊος· β λέπε ὁνόματα ἀγέννητα· φύσεως εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δὲ πλασθέν τα μακάρϊον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύσιν θείαν ἑρμηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις ἀγέννητον οὐσίαν σημαίνει· οὐ τιμὴν παρὰ τ ῶ πατρὶ πρὶ φέρει τὸ ἀγέννητον· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὁνομάτων γεννη τῶν τε καὶ ἀγεννήτων· κα θὰ προαποδέδεικται· ἅ τὸ μὴ γεγονὸς δείκνυσιν· ἀλ λ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυὶδ δαδ · διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχείας, ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τ ὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παύλου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα· ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν· τ ὸ πνεῦμα πνα τοίνυν τὸ ἅγιον προσ κυνείσθω· δοξαζέσθω· ἀ νυμνείσθω ἐκ τῶν θείων γρα φῶν θεολογούμενον· κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κἂν μὴ θέ λωσι · μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οἴδα τε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστὲ; καὶ τίς ὁ κατοικῶν; καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ φησὶν· οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; ἄλλου οὖν ὁ ναὸς, καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰ κῶν; οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος τῶν ἀνανΐα· ἱνατί ἐπήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγϊον· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν· οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις , ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φασὶν οἱ αἱρετικοὶ· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκά λεσε θεὸν θν · ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ θεοῦ θυ ἀπεστά λ λη· ὁ ὑβρίζων τ ὸ πνεῦμα πνα φησὶ, τὸν θεὸν θν ὑβρίζει, τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα· ἀλ λ’ ἄφρον καὶ ἀλόγιστε· οὐδεμΐα γὰρ ἄλλη πρέπουσά σοι τῶ ἀθέω προσηγορία, εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπε γὰρ ἀφρων ἐν καρδία αὐτοῦ, οὐκ ἔστϊ θεὸς θς · οὐκ εἶπον ὡς σὺ ἐνόησας· ἡ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστείλαντα, ἐχρὴν εἰπεῖν· οὐκ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι , ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ τ αῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολϊκῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τρϊάδα ἣν ὁ πατὴρ πὴρ καταγγέλ λει· τριὰς ἀποστόλων, μάρ τυς τῆς οὐρανίου οὐνίου τριάδος· χορεύσωμεν εἰλϊκρϊνῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον, ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἴη δὲ ἡ πᾶσα αἵρεσις ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔ χουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ πάντας ἡμᾶς εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασ κάλου, ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσϊν ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυλίζεσθαι· ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ἰυ τῶ κυρίω κω ἡμῶν· μεθ οὗ τῶ πατρὶ πρὶ ἡ δόξα ἅμα τῶ ἁ γίω καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποι ῶ πνεύματι πνι · νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀ τελευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν:— +