χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θε ωρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ μεγάλου καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν ουνον καὶ τὰς ὑπερκοσμί ους δυνάμεις ὑπερβάντος· καὶ ἀπ αὐ τῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρ ξαμένου· ἰωαννης γὰρ ἡμῖν προε κηρυξεν. ἀετὸν δεικνὺς ἑαυτὸν· ὑψηλό τερον πάσης κτίσεως γενόμενον· καὶ πε ρὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφήσαν τα· ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν ὑπερ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· υπερέβη δε πά σης βροντῆς· μόνος τὴν ὑπερκόσμιον φιλοσοφίαν· ἡ δὲ βροντὴ· φοβεῖ καὶ αρ δεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φο βεῖ δὲ καὶ καταπλήττει διὰ τῆς φωνῆς· μ ερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἰωάννου φωνὴ· αρ δευουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· κατα πλήττουσα δε τῶν αἰρετικῶν τὸ σύστημα· ὅτ ἂν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅτ ἂν γνόντες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολ μήσωσιν. ὅτ ἂν τὴν ἀνθρωπίνη ν διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσιν. τότε βοᾶ ἰωάννης τὸ ἦν προ τοῦ οὐκ ἦν· ἐναρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν θν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλήττων τοὺς ἐναντίους ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεως σου φεύξον ται ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν . καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις· λόγον λέγει· ἵνα ἀ πὸ τῶν κατὰ σὲ καὶ τὰ ὑπὲρ σὲ παιδεύση· ὅ τι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον οὐ πά θει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ρεῖ· οὐδὲ ἄλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται· οὕτως ἡ ἀπαθὴς γεννησις ἄφραστος καὶ ἀκα τάληπτος· οὐ τεμνομένη. οὐ μεριζο μένη· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν μὲν αἱρετικῶν τεμνο μένη κακῶς· ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας ἑνου μένη καλῶς· διατί τοῦτο παρητήσατο καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ υἱὸς υς · ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ υυ προσηγορία πάθους γέννησιν εἰσα γάγη· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον· ἵνα τὸ ἀπα θὲς παραστήση τῆς γεννήσεως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον νομίσης· ἐπή γαγεν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ τοῦ μεν λόγου τὸ ἀπαθὲς· ἀπὸ δε τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀ ξίαν νομίσης· εἶτα εἰσηγησάμενος αὐ τοῦ τὰ τῆς γεννήσεως· εἰσάγει καὶ τὸ δυνα τὸν τῆς δημιουργίας ἀξίωμα· πάντα δι αὐτοῦ εγενετο πάντα τὰ γενόμενα· οὐχ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖδες. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυνητὸν· τολμῶσι τῆ λέ ξει ταύτη παραλαβεῖν τῆ λέγουση πάντα δι αυτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγέ νετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῶ· εἴτι οὖν γέ γονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνατος · ἀλλ’ εἴρηταί φησι πάντα· ἡ δὲ τὰ πάντα φωνὴ· οὐ περιλαμβάνει τὴν ἄκτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τῆ τὰ πάντα φωηῆ προσέχων κατετόλμη σας τῆς ἁγίας φύσεως· ἐὰν ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λεγοντος πάντες ὅσοι ἦλθον προ ἐμοῦ κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ. τί ἂν εἴποις· μωϋσῆν ληστὴν ὀνομάζεις; καὶ τοὺς προφήτας κλέπτας προσαγορεύεις; π άντες γὰρ ὅσοι προ εμοῦ ἦλθόν φησιν· ἡ δὲ ἔννοια μερίζει καὶ περὶ τινων ὁ λόγος· καὶ προς τίνας· καὶ νῦν περι δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνατος οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ανου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῶ καθὼς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ανου · εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ανου τὸ ἐν αὐτῶ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ερευνᾶ· καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλ λ αἱρετικὸς μὲν τὸ ἐρευνᾶ ἀκούει. τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φησὶ τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θῶ . οὐκ ἂν ἠ ρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἐρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀγνοίας κατηγο ρίαν αὐτῶ ἐπάγει· ὅτ ἂν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευ νῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφίζη· ἄκουε γοὖν τοῦ παύ λου λέγοντος ὃς περὶ τοῦ πνεύματος πνατος εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ· καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ὁ παῦλος φησίν· ὁ δε ἐρευνῶν τὰς καρδί ας· οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνατος · εἰ οὖν θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνοῶν· καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοοῦν ἐρευνᾶ· ἵνα δε μάθης ὅτι ἔρευνα οὐκ ἀ γνοοῦντός εστιν ἀλλ εἰδότος ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδεὶς ἔγνω. εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνατι . οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν. ἀλ λὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαροῦν μὴ μέριζε τὴν ἀμέτριστον φύσιν· μὴ τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύναμιν εἷς κέκληται ὁ πατὴρ πὴρ καὶ ὁ υἱὸς υς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅ ον · περι μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς λέγει ὁ υἱὸς υς · ὅτ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνά μεως· καὶ δύναμιν εἰρηκὼς· ἕστησεν τὴν δόξαν ἵνα θαυμάσης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅτ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ανου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατὴρ πὴρ · δύναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς υς χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύναμις καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθηταῖς· μείνατε ἐν ι ερουσαλὴμ ἕως ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμιν. ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ φωτίσμα τος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος διὰ τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος ἀνα γεννηθέντας δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰ κουμένην ἀναγεννήσαντας· ε ἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστολων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς. καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς · ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύσω ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκεν ησαΐας σημερον λέγων προς τὰ τῶν φωτισθέν των πλήθη τοὺς γεννηθέντας ἐν πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρόον ἀνακαινισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ ῥοπῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως εἰς οὐράνιον ουνιον εἰ κόνα μεταποιηθέντας· ἐκπλήττεται γὰρ ησαΐας λεγων· τίς εἶδεν τοιαῦτα· τίς ἤκουσεν τοιαῦτα· ὅτι ετεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτεκεν ἡ γη· παιδία αὐτῆς ἐν ημέρα μιᾶ· καὶ ετεχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· τευχεῖα γὰρ τοῦ πνεύματος πνατος ἡ ἀναγέννησις· οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γενεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βούλεται. ἅμα τίκτεται τὸ ἀνα γεννώμενον· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύ ειν· καὶ ἀναφωνεὶν ἐκεῖνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω· ἵνα ἅπασαν τὴν οἰ κουμένην ἀναγάγη πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν ουνων · κατῆλθεν οὐ μεταστὰς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · ἀνῆλθεν οὐ με ταστὰς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέλιπεν, οὔτε ἀνελ θὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστα σίας ἀπέλιπεν· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου πε ριφερειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐχ’ ὑβρίζετο τὸ μυστήριον· οὐκ ητιμάζετο τῶν νεοφω τίστων ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρε πεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν εξόδοις ὑμνεῖται· ἐν δε πλατείαις παρρησίαν ἄγει· ἐπάκρων δε τειχέων κηρύττεται· καθάρωμεν τὸν ἀέρα ὃν ἐμίανεν τὰ πορνικὰ ἄσματα λέγον τες· καὶ ἔχραναν δε ποτε βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλολυγμαὶ τῶν ἐπιτελούντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσματα· ἐκαθα ρίσθησαν τῶ λόγω τοῦ φωτὸς· καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός οὐνος · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν. οὕτως εὐφραίνεται πάλιν ἐπὶ τῆ δι καιοσύνη τῶν κατορθούντων· ὅτ ἂν μεν γὰρ ἁμαρτάνη ἄνθρωπος ἀνος · ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανὸς οὐνος · ἀγανακτεῖ δε καὶ ἡ γῆ. ὡς φησιν ἱε ρεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνος ἐπὶ τούτω καὶ ἔ φριξεν ἡ γῆ. ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μεταποι ούντων δὲ ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν. ἄκουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραινέσθω σαν οἱ οὐρανοὶ ουνοι καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ρηξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ το σούτω ὄχλω καὶ λαῶ κομῶσα· ἐγὼ κατελεί φθην ποτὲ μόνη. οὕτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα· τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτω τὰ τέκνα τῆς ἐκκλη σίας τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν· στ ενός μοι ὁ τόπος· ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοικήσω· ὅτε γὰρ ἤκμαζε τὰ τῆς αἱρέ σεως· ὅτ επενέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τῆς αἱρεσεως· ἀνήλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ οὐρανὸν ουνον · ἀναλίσκει τοὺς καρποὺς αὐ τῆς· οὕτως ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία. τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδασκαλίας ἀνήλισκεν καὶ τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ σήμε ρον ἐξεβλήθη ἡ φθοροποιὸς διδασκα λία· καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις· ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν· καὶ λέγουσα προς αὐτόν· νῦν ἀνταποδῶσω ἀντι τῶν γόνων ὧν κατέ φαγεν ἡ κάμπη· καὶ ἡ ἀκρίς· καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φιλονεικεῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύ ψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογενοῦς· ἐκεῖνοι μὲν ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοί· ἀλ λ’ οὔτε ἐκεῖνοι περιγράφουσι τὴν ἀλήθειαν· οὔτε σὺ νικᾶς τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γ’ οὖν τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ουνους ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρις ἡ γῆ· τῆς συνέσεως· οὐ τῆς καταλήψεως· πίστεως· οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης· οὐ ζητή σεως· οὐ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν. ἀλλὰ πιστεύ ειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύοντες φωτιζόμε θα. οὐ πολυπραγμονοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστή ματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν. οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι. ψυχὴ δὲ οὐ φωτίζονται· ὥσπερ γὰρ καὶ σίμων ἐβαπτί σθη ἀλλ’ οὐκ ἐφωτίσθη. οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκο λούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων. τὰ τῆ πνευματι πνατι κῆ σαγήνη τὸν πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύ σαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνατος · νῦν πεπλή ρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προφητικὴ φωνή· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεός θς · οὐκέτι μὴ εἴπωσιν ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθή κης ἁγίου ἰσραήλ ιηλ · ἀντι τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία. οὐδε μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ· διατὶ· ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστελλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· περιέγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν. καὶ εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλησίας μὴ ἀπολλυμένην· ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἀλιεῖς· ὢ ξένης ἀλείας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς· σήμερον ἀλιεύει· ἐπληρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως· τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν ἀξίαν διὰ τὴν οἰκονομίαν π αρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπρά θη ἡ ἀνάστασις· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐκλεψαν αὐτόν· ἐκεῖ νοι μὲν οὖν ἀπεφήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπ αυτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ παρ εκείνοις μὲν. ἡ πλάνη πολιτεύεται. παρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία ζωὴ κηρύττεται· καὶ ἔχεις εἰκόνα παλαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε επεβούλευ σαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ· ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· οὗτος παρὰ τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπενθεῖτο. ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῆ συναγωγῆ καὶ τῶν αἱρετικῶν μανία νεκρὸς· νεκροῦσι γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγον τες· παρ ημῖν δε βασιλεύει ζῶν καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀλλ’ ϊσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων δι δασκαλία· ὥστε οὐκ εικῆ κάμνει παύλου ἡ φωνὴ συνηγορήσαντος· εἰπὲ παύλε ὑπερ τῆς ἀληθείας κινούμενος· ἀγα νάκτησον ὑπερ τῆς πίστεως· ἀγανακτῶν. εἰπε τοῖς αἱρετικοῖς· πόθεν εδιδαχθη τε τὰ ἀριστοτελικά· τίς τὸν πλατωνα προετίμησε τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέ βαλεν τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως καἰ εἰσήγα γεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ εγνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητός· κατέλιπες τὸν πατέρα πρα ; διεπτυσας τοῦ υἱοῦ υυ τὴν προσηγο ρίαν; ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν; εἰς ἀνθρώπινα ρήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας· ἀπώλετο πί στις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπεν πέ τρος καὶ ἐμακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ’ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ὅτε ἀπεκάλυπτεν αὐτῶ πατὴρ πὴρ τὴν σοφί αν. οὐκ ήδει καταλαβεῖν· ὅτε ἐκέλευ σεν βαπτισῆναι ὁ ἰησοῦς ϊς · οὐκ ηδύνατο εἰπεῖν πορευθέντες βαπτίσατε αὐτοὺς εἰς τὸ ὅνο μα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεννητοῦ· ἀλλ’ ὄνομα εὗρες σοφώτερον τῶν μυστικῶν παρα δόσεων; περιγράφεις τὰ θεῖα; ἀναι ρεῖς τὴν πίστην καὶ εἰσάγεις ζήτησιν; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· πετρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ . κλεῖς ἔλαβεν· οὓς δ ἂν βλέπη πέτρος υἱὸν υν λέγοντας· τούτοις ανοίγει τὴν θύ ραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἐὰν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας· τούτοις ἀποκλείει τὴν θύραν τῆς ἐκ κλησίας· οὐ πρότερον γὰρ ἔλαβεν τὰς κλεῖς· ἕως εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · καὶ ἀκού ει μακάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνὰ· σοὶ δώ σω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· μετὰ τὴν ὁμολογίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασι λείας· ἀλλ’ οἱ μὲν κατὰ τοῦ υἱοῦ υυ στρατεύ ονται· οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος πνατος παρατάτ τονται· οὐδὲν δὲ ὄφελος τῶν χριστὸν χν μὲν ὁμολογούντων καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετούντων. ὥσπερ οὐδὲν ὄφελος τῶν πνεῦμα πνα ὁμολο γούντων καὶ υἱὸν υν ἀθετοῦντων· ὁμολογοῦσιν γὰρ καὶ οἱ ἰουδαῖοι τὸν πατέρα πρα τὸν υἱὸν υν ἀρνού μενοι· καὶ οὐκ εχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ πα ρορῶν τοῦ υἱοῦ υυ τὴν δόξαν· οὐ δεκτέος παρὰ τῶ πατρί πρι · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φιλοι τοῦ ἰὼβ τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον. τὸν δε ἰωβ κατέκριναν· ὁ δὲ θεὸς θς . οὐδὲ τους συνηγορήσαντας αὐτῶ ἀπεδεξατο. ἀλλὰ λέγει· διατὶ κατελαλήσατε κα τὰ τοῦ θεράποντος μου ἰὼβ· εἰ κα τὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξάσαντας. οὐκ εδεξατο. τοὺς τὸν υἱὸν υν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμο λογοῦντας δέξηταί ποτε; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ φησὶ μισῶν ἐμὲ· καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δεχεται πατὴρ πὴρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ υυ ἀθετουμέ νου· οὕτως οὐδε πατὴρ πηρ καὶ υἱός υς . ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνατος · παῦλος γ’ οὖν εὗρεν προς τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια ἀρχὴν μὲν λαβόν τα. οὐδέποτε δὲ παρρησίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας εὑρίσκει τινὰς βαπτισθέντας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες· οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδὲ εἰ ἐστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα ἡ γενναία φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευσάτω πετρος τὴν ἐκκλησίαν καὶ παῦ λος· μὴ αἱρετικὰ πλέκειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσώνυμος εὐνομίου προσηγο ρία· πόθεν τὰ αἱρετικὰ σπέρματα· ἀπώ λετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσι· καὶ ἐκράτησαν ἀριστοτελικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης ανινης φύσεως λαμβά νεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννήτου; σὺ δέ φησιν τί λεγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω. ἀλλ’ οὐχ ὡς σύ· λέγω ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα · ἐπειδὴ μὴ ἐ ἐγεννήθη· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννη τον· ἐπειδὴ μὴ ἐγεννήθη ἀλλ’ ἐπλάσθη· μὴ ξένιζε τοὺς ἀκροατάς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννητος ὁ πατὴρ πηρ . καὶ πολ λὰ ἕτερα ἀγέννητα· λεγεται μὲν οὖν ἀ γέννητον, πᾶν τὸ μὴ γεννώμενον· λέγεται ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γινόμενον. μὴ δέπω δὲ γενόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ἀγέννητος νῦν· γίνεται γὰρ ἀλλ’ οὔπω γέγο νεν· καὶ ἐστιν ἀκατασκεύαστος μὴ δεπω γενομενη· λεγεται ἀγέννητον καὶ τὸ μὴ δεπο τε μήτε γινόμενον. μήτε γενέσθαι ὀφεῖλον· οἷον πολλὰ ἀγεννητα εἶπον οἱ προφῆται· καὶ δανιὴλ μὲν λέγει· ἐθεώρουν τέσσαρα θηρία ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαινα. καὶ πτερὰ αὐτῶ ὡς ἀετοῦ· καὶ ποῦ εθεάσω θηρίον λεαίνης· οὕτως διεσκευασμέ νην ἔχον τὴν κατάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον εχον ὄνυχας σιδηροῦς καὶ ὁδόντας χαλκοῦς· ταῦτα δε εἰς θεωρίαν ἀνέ πλαττεν ὁ προφήτης· οὐ μὴν ἐγένετο οὐδε γίνεται· ἀλλ ἐστι τὸ θηρίον ἐκεῖνο ἀγέν νητον μὴ δὲ πώποτε γεννώμενον. ἀλ λ ὠνομασθη μόνον· ποῖαι γυναῖκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχουσαι. οἷας εἶδεν ζα χαρίας πτερα φερούσας· ποῦ ἐθεά σω πάρδαλιν ἔχουσαν πτερὰ· ταῦτα δε πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάριος δανιὴλ· ἠ ποῦ ἐθεᾶσω ἀνδριάντα ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ ὀστρά κου· οἷον εἶδεν δανιὴλ· ἕκαστον δε τούτων. ἀγέννητον οὐ γὰρ εγένετο· ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομίσης μέγα τί τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τ ὸ ῶ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγεν νημενα λεγεσθαι αγέννητα· οἶδα ὄτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱ ρετικὴν κακίαν. εἰς τοὺς δε τοὺς τόπους ἐ ληλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ανος ἀγέννητος· ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ εγεννήθη φησὶν· πῶς λεγεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ανον μὴ γεννηθέντα; λεγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ περὶ ἰούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ανω ἐκείνω· δι οὗ παραδίδο ται ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῶ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ συνέφερεν. τῶ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν οὔτε συμφερει. οὐτε ζημίαν φέρει· καὶ σολομῶν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἀνον τὸν μὴ γεννηθέντα. τάδε λέγων· μακάριος ὁ τεθνηκὼς μᾶλλον· ἠ ζῶν· καὶ ὑ πὲρ τοὺς δύο ὁ μὴ γεννηθεῖς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννή θη. πῶς μακάριος· βλέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἀνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δε πλασθέντα μα κάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγο ρία οὐ φύσιν θείαν ἑρμηνεύει. οὐδε ὡς σὺ ἀγεννητον οὐσίαν σημαίνει· οὐ τιμὴν τῶ πατρὶ πρι φέρει. ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεννήτων τε καὶ γεν νητῶν καθὰ προαποδεδεικται· ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονὸς δείκνυσιν· ἀλλ εἴπωμεν προς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυὶδ δαδ · διηγήσαντό μοι πα ράνομοι αδολεσχίας· ἀλλ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παύλου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητός· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον προσκυνείτω ἀνυμνείτω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογοῦμεν· κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κἂν μή· μαρτυ ρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστὲ· καὶ τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλλο οὖν ναὸς καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰκῶν· οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος ἀνανία· ἵνα τί επληρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν· οὐκ ἐ ψεύσω ἀνθρώποις ανοις · ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ φασὶν οἱ αἰρετικοί· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκαλεσεν θεὸν θν . ἀλ λ επειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη· ὁ ὑβρίζων φησὶ τὸ πνεῦμα πνα · τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλόγιστε· οὐδε μία γὰρ ἄλλη πρεπουσα τῶ ἀθεω προσηγορία. εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπεν γὰρ ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ ἔστι θεὸς θς οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνατος ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνετρεχεν ὡς ἀπο στείλαντα. ἐχρῆν εἰπεῖν οὐκ εψεύσω τῶ πνεύματι πνατι ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριαδα· ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τριὰς τοίνυν ἀποστόλων· μάρτυς τῆς οὐρανίου ουνιου τριάδος· χορεύσω μεν εἱλικρινὼς· εἶπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον. ἠ τῆς ἐχού σης τὸν ἄνδρα· ἡ πᾶσα αἵρεσις ἡ ἄνθρωπον ανον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου. ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυλίζεσθαι· ἐν χριστῶ χῶ ἰησοῦ ἰυ ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων ἀμήν:–