Χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεωρί αν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ μεγάλου καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐ ρανὸν καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυ νάμεις ὑπερ βάντος, καὶ ἀ π' αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμέ νου· ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν ἀετὸν δεικνὺς ἑαυτὸν ὑψηλότερον πά σης κτίσεως γενόμενον, ὡς περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφήσαν τα ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν. ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέβη δὲ πάσης βροντῆς μόνος τὴν ὑπερκόσ μιον φιλοσοφίαν. ἡ δὲ βροντὴ φοβεῖ καὶ ἀρδεύ ει· ἀρδεύει μὲν, διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ κα τα πλήττει διὰ τῆς φωνῆς· μερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἰωάννου φωνή· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν καταπλήττου σα δὲ τῶν αἱρετικῶν τὸ σύ στημα· ὅτ' ἂν γὰρ τὰ μά ταια εἴπωσιν. ὅτ' ἂν γνόν τες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰ πεῖν τολμήσωσιν· ὅτ' ἂν τὴν ἀνθρωπίνην ἀνίνην διάλεκτον κα τὰ τῆς θείας γραφῆς στρα τεύσωσιν, τότε βοᾶ ἰωάν νης τὸ ἦν πρὸ τοῦ οὐκ ἦν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ όγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν . καὶ θεὸς ς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ αταπλήττων τοὺς ἐναν τίους· ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐ ιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δει λ άσ ω σιν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος. καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τ ν θεὸν θν , καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐ πειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις· λόγον λέγει, ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ τὰ ὑπὲρ σὲ παιδεύση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς. γεννῶν τὸν λό γον ὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέ μνεται οὐ ῥεῖ· οὐδὲ ἄλλο τι τῶν σωματικῶν ὑφίστα ται οὕτως καὶ ἀπαθὴς γέννησις ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος οὐ Soc. Reg. Lond. ex dono HENR. HOWARD Norfolciensis. χθες Ημιν φιλ ΙΕ τεμνο μένη, οὐ μεριζομένη· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν μὲν αἱρετικῶν τε μνομένη κακῶς, ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας ἑνουμένη κα λῶς· διατί τοῦτο παρητή σατο καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρχη ἦν ὁ υἱός υς ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ υυ προσηγορία, πάθους γέν νησιν εἰσαγάγη· ἀλλὰ λέγει α τὸν λόγον, ἵνα τὸ ἀπαθὲς παραστήση τῆς γεννήσεω . καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λ γον νομίσης, ἐπήγαγεν· θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ οῦ μὲν λόγου τὸ ἀπαθὲς, ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξίαν νοή σης· εἶτα εἰσηγησάμενο αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεω , εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τ ς δημιουργίας ἀξίωμα· π άντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γενόμενα· οὐ ᾿ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν πα δες. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυνη ὸν τολμῶσιν τῆ λέξει ταύ η συμπαραλαβεῖν, τῆ λέγο υ ν τες πάντα δι' αὐτοῦ ἐγέ ετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγέ ετο οὐ δ ὲ ἓν ὃ γέγον εν ἐν αὐτῶ· ἴ τι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῷ· οὐχ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ' εἴρ ταί φησι πάντα· ἀλλ᾿ ἡ τὰ άντα φων ὴ, οὐ περιλαμβάνει τὴν ἄ κτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τ ῆ πάν τα φων ὴ προσέχων. κα τετόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως. ἐὰν ἀκού σης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴποις· μωϋσῆν ἐὰν ληστὴν ὀνομάζης. καὶ τοὺς προ φήτας κλέπτας προσ αγορεύεις· πάντες γὰρ ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθαν φησίν· ἡ δὲ ἔννοια μερίζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος. καὶ προστίνας· καὶ νῦν περὶ δημιουρ γίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει. δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτω ς γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ . ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῷ· κα θὼς λέγει παῦλος· οὐ δεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου , εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐτῷ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν, πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ' ὁ αἱρετικὸς μὲν τὸ ἐρευνᾶ ἀκούει, τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκ λαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φη σὶν τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θω , οὐκὰν ἠρεύνα· μαρτυ ρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοί νυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θευ . ἀγνοίας κατηγο ρίαν αὐτῶ ἐπάγη, ὅτ' αν εἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευ νῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων , ἀγνοίας αὐ τοῦ κατὰ ψηφίζη; ἄκουε γοῦν τοῦ παύ λου λέγοντος· ὃς πε ρὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ . οὕ τως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ὁ παῦλος φησὶν· ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας. οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνο ῶν. καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοῶν ἐρευνᾶ. ἀλλ' ἵνα μά θης ὅτι τὸ ἐρευνᾶν οὐ κ ἀγνοοῦντός ἐστιν ἀλλ' εἰδότος, ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ οὐδεὶς ἔγνω. εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπί γνωσιν· τοιγὰρ οὖν· μὴ μέ ριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· μὴ τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύ ναμιν· εἷς κέκληται ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς υς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· περὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς . λέγει ὁ υἱὸς υς · ὅτ' ἂν ἴ δητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου κα θήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκὼς, ἔστησεν τὴν δό ξαν. ἵνα θαυμάσης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν κα έσας δύναμιν. πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅτ' ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀν θρώπου καθήμενον ἐκ εξιῶν τῆς δυνάμεως· ύναμις οὖν ὁ πατήρ πηρ · δύ ναμις δὲ καὶ ὁ υἱός υς · χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία, δύναμις. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅ ιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς αθηταῖς· μείνατε ἐν ἱ ε ουσαλὴμ, ἕως οὗ ἐνδύ σησθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμιν. ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐ πίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ φωτίσματος· βλέ πε τοὺς υἱοὺς τῆς χά ριτος διὰ τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δραμόντα ς πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσ ματος ἀναγεννηθέντας, δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀναγεννήσαν τας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτο καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀν βλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς, καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέ κνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐν δύσω ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκεν ἡσαΐας σήμερ ν λέγων πρὸς τὰ τῶν φω τισθέντων πλήθη, το ς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁ ίου· τοὺς ἀθρόον ἀνακαιν σ θέντας· τοὺς ἐν μιᾷ ῥο πῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀπὸ γηΐνης κατὰ στάσεως· εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰ ό να μετὰποιηθέντας· ἐκ πλήττεται γὰρ ἡσαΐας λέγων· τίς ἴ δεν τίς ἤκουσεν τοιαῦ τα· ὅτι ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέ κνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτεκεν ἡ γῆ παιδία αὐτῆς, ἐν ἡμέρα μιᾶ· καὶ ἐτέχ θη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ταχεῖα γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀναγέννη σις· οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γενεαῖς· ἀλλ' ἅμα βούλε ται, ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγεννώμενον· ἔπρε πεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φω τὸς ἅπασαν τὴν ἀγο ρὰν πομπεύειν καὶ ἀ ναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν διαυτοὺς ἐλθόντα κάτω, ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκουμένην ἀναγάγη πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνων · κατῆλθεν, οὑ μεταστὰς τῶν οὐρανῶν οὐνων · ἀνῆλθεν, οὐ μεταστὰς τῆς γῆς· οὔ τε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέ λιπεν, οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀ πέλιπεν. ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου περιφέρειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐχ ὑ βρίζετο τὸ μυστήριον· οὐκ ἠτιμάζετο τῶν νε οφωτίστων ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρεπεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατεί αις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται, ἐν δὲ πλατείαις παρ ρησίαν ἄγει· ἐπάκρων δὲ τειχέων κηρύττεται· ζήτει ἔμπροσθεν φύλλα ἕξ ἔνθα ἔστιν σημεῖον τόδε· ἀρχὴ δὲ τυγχάνει; καθάρωμεν τὸν ἀέρα:- καθαίρωμεν τὸν ἀέρα ὃν ἐμίανεν τὰ πορνικὰ -ἄσματα λέγοντες· καὶ ἔχρανάν ἀ ποτε βοαὶ ἀ σεβῶν καὶ ὀλολυγμ α ο ὶ τῶν ἐπιτελούντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσμα τα· ἐκαθαρίσθησαν τῶ λόγω τοῦ φωτὸς, καὶ ὁ ἀήρ , καὶ ἡ γῆ , καὶ ὁ οὐρανός ουνος · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς ουνος καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν, οὕτως εὐφραί νεται πάλιν. ἐπὶ τῆ δι καιοσύνη τῶν κατορ θούντων· ὅτ' ἂν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ἄνθρωπος ανος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός ουνος , ἀ γανακτεῖ δὲ καὶ ἡ γῆ, ὡς φησὶν ἱερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ουνος ἐπὶ τού το καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ, ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός· ὁ ρᾷς πῶς φρίττει ὁ οὐ ρανὸς καὶ ἡ γῆ. ἁμαρ τανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μ ετὰποιούντων δὲ ἑαυ τοὺς εἰς εὐσέβειαν, ἄ κουε τοῦ προφήτου λέγον τος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοι καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ῥηξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην, ὅτι ἠλέ ησεν ὁ θεὸς θς τόν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ το σούτω ὄχλω καὶ λαω κομῶ σα· ἐγὼ κατελείφθην ποτε μόνη, οὗτοι δὲ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα, τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας τὰ συνεχόμενα τῶ πλή θει πρὸς τὸν θεὸν θν , τὴν φω ὴν τῶν προφητῶν· στε ός μοι ὁ τόπος· ποίησόν οι τόπον ἵνα κατοικήσω· τε γὰρ ἤκμαζεν τὰ τῆς ἱρέσεως· ὅτε ἐπενέμε ο τὴν πόλιν ταύτην νομὴ τῆς αἱρέσεως, ἀ ν λωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκ κλησίας . · καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπουρανὸν ἀ η α λίσκε το ι τοὺς καρποὺς α τοὺς · , οὕτως ἡ φθο ροποιὸς διδασκαλία τοὺς κα ποὺς τῆς ὄντως δι δασκαλίας ἀνήλισκεν καὶ τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ σή μερ ν ἐξεβλήθη ἡ φθορο ποιὸς διδασκαλία, καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος χάρις ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀνταποδώσω ἀντὶ τῶν γόνων ὧν κατέφαγεν ἡ κάμ πη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φιλονει κ εῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονο γενοῦς· ἐκεῖνοι μὲν ἔ κρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅ σον ἐπ' αὐτοῖς, σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοῦ· ἀλλ' οὔτε ἐκεῖνοι ἐπιγράφουσιν τὴν ἀλήθειαν, οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐσέβεια · ἄκουε γ'οὖν τοῦ προφή του λέγοντος· ἐκ λ υψεν οὐρανοὺς οὐνους ἡ ἀρετὴ α τοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ· τ ς συνέσεως, οὐ τῆς κατα λήψεως· πίστεως, οὐ ἐ ξετάσεως· ἀγάπης, ο ζη τήσεως· οὐ ζητεῖν ἐδι δάχθημεν. ἀλλὰ πιστεύ ν ἐπαιδεύθημεν· πιστ ον τες φωτιζόμεθα, ο πο λυπραγμονοῦντες φω βαπ τι ζόμεθα· μὴ ἀπατά τω σε τῶν αἱρετικῶν τὰ συστήματα· βάπ ισμα γὰρ ἔχουσιν. οὐ φώτι μα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώ ματι, ψυχῆ δὲ οὐ φωτί ζονται. ὥσπερ γὰρ καὶ σίμων ἐβαπτίσθη ἀλλ' οὐκ ἐφωτίσθη. οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑ ρίσκονται. ἀγαλλιάσ θω τοίνυν τὰ πνεύμα τα τῶν ἀποστόλων· τὰ τῆ πνευμα πνα τικῆ σαγίνη τὸν πο λὺν τοῦτον λαὸν σαγινεύ σαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀ φθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προ φητικὴ φωνή· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέ γει ὁ θεός θς · οὐκέτι μὴ εἴπωσιν ἰδοὺ ἡ κιβω τὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραήλ ἰηλ · ἀντὶ τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία· οὐδὲ μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδί αν αὐτῶν ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ· διὰ τί· ὅτι ἰδοῦ ἐγὼ ἀποστέλλω πολ λοὺς θηρευτὰς καὶ ἁ λιεῖς· π α ε ρ ι έγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν, καὶ εἰσήγαγεν τὴν κιβω τὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπολλυμένην· ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· ὢ ξένης ἁλείας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς, σήμερον ἁ λιεύει· ἐπληρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλήρωται τῆς πί στεως, τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν ἀξία ν διὰ τὴν οἰκο νομίαν· παρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασις, καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅ τι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔ κλεψαν αὐτόν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπεφήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώ ματος, οἱ δὲ τὴν θεο λογίαν, ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ πα ρ’ ἐκείνοις μὲν ἡ πλά νη πολιτεύεται, πα ρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία ζωὴ κηρύττεται· καὶ· ἔχεις εἰκόνα παλαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπε βούλευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ , · ἱακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπέν θει αὐτὸν σφόδρα· ἀλ λ᾿ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐ τὸν ζῶντα καὶ βασιλεύ οντα· οὗτος παρὰ τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐ πενθεῖτο. ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασί λευεν. οὕτως καὶ νῦν παρὰ μὲν τῆ συναγωγῆ καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία. νεκρός· νε κροῦσιν γὰρ τὴν θεο λογίαν οἱ πίστιν ἀναι ροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν καὶ ἀξίως προσκυνούμε νος· ἀλλ' ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· ἀήττη τος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· ὥστε οὐκ εἰκῇ κάμνει παύλου ἡ φω νὴ συνηγορήσαντος· εἰπὲ παῦλε ὑπὲρ τῆς ἀληθεί ας κινούμενος· ἀγανάκτη σον ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἀγα νακτῶν εἰπὲ τοῖς αἱρετι κοῖς· πόθεν ἐδιδάχθη τε τὰ ἀριστοτελικά· τίς τὸν πλάτωνα προετίμη εν τῶν εὐαγγελίων· τίς ξέβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς ίστεως. καἰ εἰσήγαγεν τὴν πιστον ζήτησιν· ποῦ ἔ νως τὸ ἀγέννητος καὶ τὸ γ ννητός· κατέλ ει ι πες πατέρα πρα · διέ πτ υ σας τοῦ υἱοῦ υυ τὴν προσηγορίαν· ἀναξίαν ἐ όμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξί α · εἰς ἀνθρώπινα ῥήμα τ τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας· ἀπώλετο πίσ τι ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί πεν πέτρος καὶ ἐμακα ρίσ η· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀ γεννήτου· ὅτε ἀπε κάλυπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πηρ τὴν σοφίαν, οὐκ ἤδει κατα λαβεῖν, ὅτε ἐκέλευσεν βα πτί ζει ν ὁ ἰησοῦς ἰς , οὐκ ἠδύνα το εἶπειν πορευθέντες βα πτίσατε αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεννητοῦ; ἀλλ' ὄνομα εὗρεν σοφώτε ρον τῶν μυστικῶν παρα δόσεων· περιγράφεις τὰ θεῖα; ἀναιρεῖς τὴν πίστιν. καὶ εἰσάγεις ζήτησιν; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· πέτρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπει δὴ εἶπεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ . κλεῖς ἔλαβεν· οὓς δ᾿ ἂ βλέπῃ πέτρος υἱὸν υν λέγοντ ς, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύρ ν τῆς βασιλείας· ὅσους δ ἐὰν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας, το τοις ἀποκλεί η σι τὴν θ ραν τῆς ἐκκλησίας· οὐ πρ τε ρον γὰρ ἔλαβεν τὰς κλεῖ ἕως εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς υς τοῦ θεο θεο · καὶ ἀκούει· μακάριος εἶ ί μων, βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· μετὰ τὴν ὁμολογίαν, ἡ ἐξου σία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησί ας καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ᾿ οἱ μὲν κατὰ τοῦ υἱοῦ υυ στρατεύ ονται, οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος πνς ταράττονται· οὐδὲν δὲ ὄφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολο γούντας. καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀ θετούντας· ὥσπερ οὐδὲν ὤ ὄ φελος τῶν τὸ πνεῦμα πνα ὁμολο γούντων καὶ υἱὸν υν ἀθετούντων· ὡ ὁ μολογοῦσι γὰρ καὶ ἰουδαῖοι τὸν πατέρα πρα , τὸν υἱὸν υν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ ἔχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ υυ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέ ω ο ς παρὰ τῶ πατρί πρι · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον, τὸν δὲ ἰὼβ κατέκριναν· ὁ δὲ θεὸς θς οὐδὲ τοὺς συνη γορήσαντας αὐτῶ ἀ πεδέξατο· ἀλλὰ λέγει· διατί κατελαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντος μου ἰώβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξά σαντας οὐκ ἐδέξατο. τοὺς τὸν υἱὸν υν ἀθετοῦντας, καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέξηταί ποτε, οὐδα μῶς· ὁ γὰρ φησὶν μι σῶν ἐμὲ, καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁ μοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ υυ ἀθετουμένου. οὕ τως οὐδὲ πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς υς ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γ'οὖν εὗρεν πρὸς τὰ αἱρετι κὰ ζιζάνια ἀρχὴν μὲν λαβόντα, οὐδέ ποτε δὲ παῤῥησίαν δεξά μενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας εὑρίσκει τινὰς βαπτισθέντας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύ σαντες; οἱ δὲ ἔφη σαν· οὐδὲ εἰ ἔστι πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν. εἶτα ζήτει ἔμπροσθεν φύλλα δ'· ἔνθα ἐντετύπωται τόδε τὸ σημεῖον· ἀρχὴ ἐστὶν τοῦδε τυγχάνει τοὺ φύλλου,· ἡ γενναία φωνή: British Museum ἡ γενναία φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευ σάτω πέτρος τὴν ἐκκλη σίαν καὶ παῦλος. μὴ αἱ ρετικὰ πλέκειν συζη τήματα· πόθεν ἡ δυ σώνυμο ν ς εὐνομίου προσ ηγορία. πόθεν τὰ αἱ ρετικὰ σπέρματα· ἀ πώλετο ἡ ἀλήθεια πα ρὰ τοῖς ἀσεβέσιν, καὶ ἐκράτησεν ἀριστοτελι κὰς διδασκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀν θρωπίνης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θεί ας καὶ ἀγεννήτου; γεν νητὸν λέγεις; σὺ δὲ φησὶν τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω, ἀλλ’ οὐχ ὡς σύ· λέγω ἀγέννη τον τὸν πατέρα πρα , ἐπεὶ μὴ ἐ γεννήθη. ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον, ἐπειδὴ μὴ ἐγεννήθη ἀλλ' ἐπλάσθη· μὴ ξένι ζε τοὺς ἀκροατὰς· ταῦ τα πλάσματα· ἀ γέννητος ὁ πατὴρ πηρ . καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννη τον πᾶν τὸ μὴ γεννώ μενον· λέγεται ἀγέννη τον καὶ πᾶν τὸ γιγνό μενον, μηδέπω γενό μενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ἀγέννητος νῦν· γίνε ται γὰρ, ἀλλ' οὔπω γέγονεν · καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστος, μηδέπω γεναμένη · λέγε ται ἀγέννητον . καὶ τὸ μηδέ ποτε μήτε γινόμενον. μή τε γενέσθαι ὀφεῖλον· οἷον πολ ὰ ἀγέννητα· ἐπεὶ οὖν ἱ προφῆται καὶ δανιὴλ μὲν λέγει ἐθεώρουν τέσσα α θηρία ἐξερχόμενα ἐκ ῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ ρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαι α, καὶ πτερὰ αὐτοῦ ὡς ἀ ε οῦ· καὶ ποῦ ἐθεάσω θη ρ ον λεαίνης οὕτως διεσκευ ασμένην ἔχων τὴν κατά στασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχ ν ὄνυχας σιδηροῦς, καὶ ὀδόντας χαλκοῦς· ταῦ τα δὲ εἰς θεωρίαν ἀνέπλατ τεν ὁ προφήτης· οὐ μὴν ἐγένετο οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ ηρίον ἐκεῖνο ἀγέννητον μηδεπώποτε γενόμενον ἀλλ’ ὠνομάσθη μόνον· ποῖαι γυναῖκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχουσαι. οἵας εἶδεν ζαχα ρίας πτερὰ φερούσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν ἔχουσαν πτερά· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάριος δανιήλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀν δριάντα ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ· καὶ σιδήρου καὶ ὀστράκου· οἷον εἶδεν δανιὴλ· ἕκαστον δὲ τούτων ἀγέννητον· οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀν εγράφη δὲ ὠς πλάσμα καὶ θεωρία· μ ὴ τοίνυν νομίσῃς μέγα τι τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τὸ λέγειν ὐ τὸν ἀγέννητον. διὰ τὸ πολ λὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγεννη μένα λέγεσθαι ἀγέννητ · οἶδα ὅτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρ τι κὴν κακίαν, εἰς τούσδε τοὺς τόπους ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἀγέννητος ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μ ἐ γεννήθη, φησὶ, πῶς λέγε ται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ανον μὴ γεννηθέντα; λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ περὶ ἰούδα τοῦ προδό του· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἐ κείνω δι' οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῶ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ συνέφερεν· τῶ γὰρ μὴ ὄντι. οὐδὲν οὔ τε συμφέρει. οὔτε ζημί αν φέρει· καὶ σολομῶν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον τὸν μὴ γεννηθέντα. τά δε λέγων· μακάριος ὁ τε θνηκὼς μᾶλλον. ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μὴ γεννηθεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη. πῶς μακάριος· βλέπε ὀνόματα ἀγέννητ ου α φύσε ως. εἶπεν ἄνθρωπον ανον τὸν μὴ γεννηθέντα μηδὲ πλα σ θέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου πρὸσἡγο ρία. οὐ φύσιν θείαν ἑρμη νεύει· οὐδὲ ὡς σὺ ἀγέννη τον οὐσίαν σημαίνει· οὐ τιμὴν τῶ πατρὶ φέρει. ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεννήτων τε καὶ γεν νητῶν · καθὰ προαπο δέδεικται· ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονὸς δείκνυσιν· ἀλλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυΐδ δαδ · διηγή σαντό μοι παράνομοι ἀ δολεσχίας, ἀλλ’ οὐχ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέ τρου δέξαι φωνὴν· τὴν παύλου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητός· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον προσκυ νείτω· ἀνυμνείτω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεο λογοῦμεν· κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κἂν μή· μαρ τυρήσει δέ μοι καὶ παῦ λος λέγων· οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστε; καὶ τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλλο οὖν ναὸς, καὶ ἄλλος ὁ ἐ νοικῶν· οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος ἀνανία, ἱνατί ἐπείρασεν ὁ σα τανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν· οὐ κ ἐψεύσω ἀνθρώποις. ἀλλὰ τῶ θεῶ· ἀλλὰ φασὶν οἱ αἱρετικοὶ· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐ κάλεσεν θεὸν θν , ἀλλ' ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπε στάλη· ὁ ὑβρίζων φησὶν τὸ πνεῦμα πνα ; τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα ; ἀλλ’ ἄφρον καὶ ἀ λόγιστε· οὐδεμία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέῶ προσηγορία. εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπεν γὰρ ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστεί λαντα, ἐχρῆν εἰπεῖν οὐκ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ ταῦ τα μὲν εἰς τοσοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα, ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τρι ὰς ἀποστόλων. μάρτυς τῆς οὐρανίου τριάδος· χορεύσωμεν εἰλικρι νῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρή μου μᾶλλον. ἢ τῆς ἐχού σης τὸν ἄνδρα· ἡ πᾶ σα αἵρεσις ἡ ἄνθρωπον ανον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γέ νοιτο δὲ εὐχαῖς καὶ πρεσβεί αις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ δι δασκάλου, ἀποστόλοις ἡ μᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρθο δόξω πίστει συναυλίζεσ θαι ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ἰυ . ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν:-