χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος, εἰς τὴν τοῦ με γάλου ἀετοῦ, τοῦ ὄρτως μεγάλου· καὶ πνεύματϊ πνϊ τὸν οὐρανὸν ὑπερβάντος· καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπερβάντος· καὶ ἀπ’ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου· ἰωάννην γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν ἀ ετὸν δεικνὺς ὑψηλότερον πάσης κτίσεως γϊνόμενον· καὶ περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φϊλοσοφήσαντα· ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσϊν ἅπασαν ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσϊν· ὑπερέ βη δὲ πάσης βροντῆς ἦχον· μό νος τὴν ἄνω καὶ ὑπερκόσμιον φϊλο σοφίαν κηρύξας· ἡ γὰρ βροντὴ ἀγα πητοι φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ ἐκπλή ττει δια τῆς φωνῆς· μερίζεται τοί νϋν καὶ ἡ ἰωάννου φωνή· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· καταπλήττουσα δὲ τῶν αἱρετικῶν τὰ συστήματα· ὅταν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσϊν· ὅταν γνόντες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσϊν· ὅταν τὴν ἀνθρωπίνην ἀνίνην διά λεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρα τεύσωσϊ· τότε βοᾶ ἰωάννης ὁ μέγας τὸ ἦν· καὶ τὸ, οὐκ ἦν, ἐκ δϊώκεται· ἐ ναρχῆ ἦν ὁ λόγος φησῒ· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλήττει τοὺς ἐναν τίους· ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξοντας ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλϊάσουσϊν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἢν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησϊς, λόγον λέγει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ καὶ τὸ ὑπὲρ σὲ παιδεύση· ὅτϊ ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον· οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέ μνεται· οὐ ρεῖ, οὐδὲ ἄλλό τϊ τῶν σωματϊκῶν ὑφίσταται, οὕτως καὶ ἡ θεία καὶ ἀπαθὴς γέννησϊς ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμνομένη· οὐ μερϊζομένη· ὑπο δὲ τῆς ἐκκλη σΐας ἑνουμένη καλῶς· καὶ διατΐ παρητήσατο ὁ εὐαγγελϊστὴς καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ υἱός· ἵνα μ ὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία, πάθης γέννησϊν εἰσαγάγει· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον, ἵνα τὸ ἀπαθὲς παρα στήση τῆς γεννήσεως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον εἶναι νομίσης, ἐπήγαγε καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ μὲν τοῦ λόγου τὸ ἀ παθὲς· ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ , τὴν ἀξίαν νοήσης· εἶτα εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημϊουργΐας ἀξίωμα πάντα φησὶ δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γινόμενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖδες καὶ τὸ προσ κυνητὸν πνεῦμα πνα · τολμῶσι τῇ λέξει ταύτη συμπερϊλαμβάνειν τῇ λε γούση πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὑτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῷ· εἴτϊ οὖν γέγονεν ἐν αὐτῷ· οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσις τοῦ πατρός πρς · ἀλλ’ εἴρηταί φησιν πάντα· ἀλλὰ τῇ τὰ πάντα φωνῇ· οὐ περϊλαμβάνει τὴν ἄντϊστον φύσϊν μετὰ τῆς κτϊστῆς· εἰδὲ τῇ τὰ πάν τα φωνῆ προσέχων κατετόλ μησας τῆς ἁγΐας φύσεως, ἐὰν ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴπης· μωϋσῆν ἂν ληστὴν ὀνομάσης; καὶ τοὺς προφήτας κλέπτας προσαγο ρεύσης, πάντες γὰρ ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον φησΐν· ἡ δὲ ἔννοια μερΐζει καὶ περῒ τίνων ὁ λόγος καὶ πρὸς τίνας· καὶ νῦν λέγει περῒ δημϊουργίας ὁ λόγος· καὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν λέγει δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ , ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα , τὰ ἐν αὐτῷ καθὼς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδε τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου , εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αυτῷ κατοικοῦν· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύ σεως, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλό τριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησῒ πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ ὁ αἱρετϊκὸς τὸ μὲν ἐρευνᾶ, ἀκούει· τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδη φησῒ τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῷ θῷ , οὐκ ἂν ἠρεύνα· μαρ τυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῇ ἀγνοία· ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνϋν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἄγϊον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῷ ἐπάγει· ὅταν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευ νῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφίση· ἄ κουε γοῦν τοῦ μακαρίου παύλου λέγοντος ὡς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπε τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ , οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φϊλοσοφῶν ὁ παῦλος φησῒν· ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας, οἶδε τΐ τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν ὁ θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνοῶν, καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοῶν ἐρευνᾶ· ἵνα δὲ μάθης ὅτϊ τὸ ἐρευνᾶν οὐκ ἀγνοοῦντός ἐστῒν· λλ’ εἰδότος, ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ · οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσϊν ἐπϊγρά φει τῷ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψϊν· ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύ σεως ἐπίγνωσϊν· τοιγαροῦν μὴ μέρϊζε τὴν ἀμέριστον φύσϊν· μὴ τέμνε τὴν ἀδϊαίρετον οὐσίαν· γνώ ρϊζε τὴν δύναμϊν· ἦ κέκληται ὁ πατὴρ πὴρ · καὶ ὁ υἱὸς· καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγϊον· περῒ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς , λέγει ὁ υἱός· ὅ ταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου κα θήμενον ἐκ δεξϊὼν τῆς δυνά μεως καὶ δύναμϊν εἰρηκὸς, ἔστησε τὴν δόξαν· ἵνα μάθης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅ ταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξϊὼν τῆς δυνάμεως· δύναμϊς οὖν ὁ πατὴρ πὴρ · δύναμϊς δὲ καὶ ὁ υἱὸς: χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμϊς καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύ ναμϊς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγϊον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σὴρ τοῖς μαθηταῖς· μείνατε ἐν ἱερουσαλὴμ ἱλημ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμϊν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμϊν, ἔχε τὴν πίστϊν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐπίγνωθϊ τὰς σϋνθήκας τῷ φωτίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάρϊτος, δϊὰ τοῦ μεγάλου ἀρχϊερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δρα μόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος γεννηθέντας, δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀναγεννήσαντας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς · ὅτϊ πάντας αὐτοὺς ἐνδύσει ὡς κόσμον νύμφης· ἕστηκε τοίνϋν ἡσαΐας σήμερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτϊσθέντων πλήθη· του τέστϊ τοὺς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρόον ἀνακαινϊσ θέντας· τοὺς ἐν μϊᾶ καιροῦ· ῥοπῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως· εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μεταποιηθέντας· ἐκπλήττεται ἡσαΐας λέγων· τΐς εἶδε τοιαῦτα τίς ἤκουσε τοιαῦτα· ὅτϊ ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μϊᾶ· ἔτεκεν ἡ γῆ παι δία ἐν ἡμέρα μϊᾶ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ταχεῖα γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀναγέννησϊς· οὐκ αναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γε νεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βούλεται· ἅμα τίκτεται· τὸ ἀναγεννώμενον· ἔπρεπε τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς, ἅπασαν τὴν ἀ γορὰν πομπεύειν καὶ ἀναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω ἵνα πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἀναγάγη πρὸς ἑαυτόν· χριστὸς χς κα τῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλθεν οὐ μεταστὰς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · καὶ πάλιν ἀνῆλθεν οὐ μεταστὰς τῆς γῆς οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρανοὺς ἐρήμους κατέλϊπεν, οὔτε ἀνελθὼν, ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπϊστα σίας ἀπέλιπεν· οὕτως ἔπρεπε τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς, τὴν λαμ πάδα τοῦ λόγου περϊφέρειν ἀεὶ ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐχ’ ὑβρίζετο τὸ μϋ στήριον· οὔτε μὴν ἠτιμάζετο διὰ τῶν νεοφωτίστων τὸ μυστήριον· καὶ ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔ πρεπε καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν εξόδοις ὑμνεῖται· ἐν δὲ πλατείαις, πα ρρησίαν ἄγει· ἐπάκρων δὲ τει χέων κηρύττεται· καθαίροντες μὲν τὸν ἀέρα ὃν ἐμίαναν τὰ πορνϊκὰ ἄσματα λέγοντες· καὶ ἔχρανον δέ ποτε ἀσεβῶν βοαὶ καὶ ὀλολυγαὶ τῶν ἐπϊτελούντων κακῶς τὰ δαιμόνων μιάσματα· ἐκα θαρίσθησαν δὲ τῶ λόγω τοῦ φωτὸς, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός οὐνός · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἐπῒ τῇ κακία τῶν ἀσεβῶν, οὕτως εὐ φραίνεται πάλϊν ἐπὶ τῆ ἀκακία καὶ δικαιοσύνη τῶν κατορθούντων· σημείωσαι ὅ ταν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ὁ ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνός · ἀγανακτεῖ καὶ ἡ γῆ ὡς φησῒν ἱερεμΐας· ἐξέ θι στη ὁ οὐρανὸς οὐνὸς ἐπῒ τούτω καὶ ἔφρϊξεν ἡ γῆ· ὅτϊ δΰο καὶ πονηρὰ ἐποί ησεν ὁ λαὸς· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων , μεταποιούντων δὲ ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν; ἄ κουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ῥηξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην· ὅτϊ ἠλέ ησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λε γέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ λαῶ κομῶσα· ἐγὼ κατελείφθη ποτὲ μόνη· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησε· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκ κλησίας τὰ συνεχόμενα τῷ πλεί θει πρὸς τὸν θεόν θν , τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν· στενός μοι ὁ τόπος· ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοι κήσω· ὅτε γὰρ ἤκμαζε τὰ τῆς αἱρέσεως· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλϊν ταύτην ἡ νομὴ τῆς αἱρέ σεως, ἀνήλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀ κρῒς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνὸν ἀνάλισκει τοὺς καρποὺς αὐτῆς οὕτως δϊδασκαλίας καὶ εὐσεβείας, ἀνήλισκε καὶ ἐλυμαίνετο· ἀλλὰ σήμερον ἀγαπητοὶ, ἐξεβλήθη ἡ φθοροποιὸς δϊδασκαλΐα· καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σρϊος χάρϊς· ἀνα γεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀνταποδώσω ἀντῒ τῶν χρόνων ὧν τὸν γόνον κα τέφαγεν ἡ κάμπη καὶ ἡ ἀκρῒς καὶ ἡ ἐρϋσίβη· τΐ φιλονεικεῖς αἱρετϊκὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογενοῦς· ἐ κεῖνοι μὲν γὰρ ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασϊν ὅσον ἐπ’ αυτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον τὸ ἐπῒ σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι παραγράφουσϊ τὴν ἀλήθειαν, οὔτε σὺ συνῆκας, τὴν ἀλήθειαν· ἄ κουε γοῦν τοῦ προφήτου ἀββα κοὺμ λέγοντος· ἐκάλυψεν οὐ ρανοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς συνήσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ· τῆς συνέσεως· οὐ τῆς καταλή ψεως· πίστεως οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης οὐ ζητήσεως· οὐ γὰρ ζητεῖν ὅρα ἐδϊδάχθημεν· ἀλλὰ πϊστεύειν ἐπαιδεύθημεν· πϊστεύοντες τοίνϋν φωτϊζόμεθα· οὐ πολϋ πραγμονοῦντες βαπτϊζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἱρετϊκῶν σκόπ τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσϊν οὐ φώτισμα· καὶ βα πτίζονται μὲν σώματϊ· ψυχῆ δὲ οὐ φωτίζονται μὲν σώματϊ· ψϋ χὴ δὲ οὐ φωτίζονται· ὥσπερ γ ὰρ σίμων ὁ μάγος· ἐβαπτίσθη μὲν τῶ σώματϊ, ἀλλ’ οὐκ ἐφωτίσθη τῷ πνεύματϊ πνϊ , οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλϊάσθω τοίνϋν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων τὰ τῆ πνευματι πνϊ κῆ σαγήνη τὸν καλὸν καὶ πο λὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλή ρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προφητϊκὴ φωνὴ· ἐν ταῖς ἐσ χάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεὸς θς οὐ κέτϊ οὐ μὴ εἴπωσϊν ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθήκης ἁγΐου ἰσραήλ ϊήλ · ἀντῒ τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία· οὐδ’ οὐ μὴ ἀνα βήσεται ἡ δϊαθήκη τῆς κιβωτοῦ εἰς καρδίαν αὐτῶν· διατΐ; ὅτϊ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστελλῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· παρέγραψε πρότερον τὴν κϊβωτὸν τὴν παλαιὰν· καὶ εἴθ’ οὕτως εἰσήγαγε τὴν κϊβωτὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπολλϋ μένην· ἀποστελλῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἀλϊεῖς· ὦ ξένης καὶ παραδό ξου ἀλείας· ὁ χθὲς ἀλιευθεὶς, σήμερον ἀλιεύει ἐπληρώθη γάρ φησϊν ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως, τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα μὴ οὖν ὕβρϊζε τὴν οἰκονομίαν· παρὰ ϊουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος· ὅτϊ ἐ πράθη ἡ ἀνάστασϊς· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτϊ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔκλε ψαν αὐτόν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπεφή ναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον τὸ ἐπ’ αὐτοῖς, ἐνέχωσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν ἡ πλάνη πολιτεύεται εἵως σήμερον· παρὰ δὲ τῇ ἐκκλησία, ζωὴ αἰώνιος κηρύττεται· καὶ εἰβούλη, ἔχεις εἰκόνα παλαιὰν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευ σαν τῷ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασϊλεύοντα καὶ παρὰ μὲν τῷ ἰακὼβ, νεκρὸς ἐπενθεῖ τω· ἐν δὲ τῇ αἰγύπτω ζῶν ἐβα σίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῇ συναγωγῆ καὶ τῆ τῶν αἱρε τϊκῶν μανΐα, νεκρὸς νομΐζεται· νεκροῦσϊ γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστϊν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησϊν εἰσά γοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασϊλεύει ζῶν, καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀ ὅρα λλ’ ὄντως ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· καὶ ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων δϊ δασκαλΐα· οὐκ ἔκαμνεν ἡ τοῦ παύ λου φωνὴ συνηγοροῦντος τῇ ἀληθεία· εἰπὲ οὖν μακάριε π αῦλε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κινού μενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· καὶ ἀγανακτῶν εἰπὲ τοῖς ἄκουε αἱρετικοῖς· πόθεν ἐδϊδάχθητε τὰ ἀρϊστοτελικά· τίς τὸν πλάτωνα προετίμησε τῶν εὐαγγελίων; τίς ἐξέβαλε τὸ κήρυγμα τῆς πί στεως· καἰ εἰσήγαγε τὴν ἄπϊστον ζήτησϊν· ποὺ ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητὸς· κατέλϊπες τὸν πατέρα πρα · δϊέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν· ἀναξίαν ἐνόμϊσας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν, καὶ εἰς ἀνθρώπινα ἀνι να ῥήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγε ἱερεμίας ἀπώλετο πίστϊς ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπε πέτρος ὁ μέγας ἀπόστολος τοῦ κυρίου κυ καὶ ἐ μακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὐκ εἶπε σὺ εἶ τὸ γέννη μα τοῦ ἀγεννήτου· ἀλλὰ σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε ἀπεκάλϋπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πὴρ τὴν σοφίαν οὐκ εἴδει καταλαβεῖν· ὅτε ἐκέλευσεν ὁ ἰησοῦς ἰς βαπτίζειν οὐκ ἠδύνατο εἰπεῖν πο ρευθέντες βαπτίσατε τὰ ἔθνη εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεννητοῦ; ἀλλ’ ὄνομα εὗρες σὺ σοφώτερον τῶν μϋστϊκῶν πα ραδόσεων; τΐ οὖν· παραγρά φη τὰ θεῖα· ἀναιρεῖς τὴν πίστϊν καὶ εἰσάγεις ῥήματα ξένα καὶ ἀ λλόκοτα; ἀλλὰ φοβήθητϊ ἐχθρὲ π έτρος γὰρ κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπει δὴ γὰρ εἶπε σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ , κλεῖς οὐρανῶν οὐνῶν ἔλαβε· καὶ οὓς ἂν βλέ πει πέτρος υἱὸν λέγοντας, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασϊλείας· ὅσους ἂν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀποκλείει τὴν θύραν· οὐ πρότερον γὰρ ἔλαβε τὰς κλεῖς, ἕως οὗ εἶπε σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· καὶ τότε κἀκεῖνος ἀκούει· μα κάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασϊλείας τῶν οὐρανῶν οὐνῶν μ ετὰ τὴν ὁμολογΐαν, ἡ ἐξουσΐα· μετὰ τὴν πίστϊν ἡ πα ράδοσϊς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασϊλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν· κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται· οἱ δὲ, κατὰ τοῦ ἅγιου πνεύματος πνς παρατάττονται· οὐδὲν δὲ ὤφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας· τὸ δὲ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον ἀθετοῦντας· ὥσπερ οὐδὲ ὄ φελος τὸν πατέρα πρα ὁμολογοῦντας καὶ τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας· ὁ μολογοῦσϊ καὶ ἰουδαῖοι τὸν τὸν πατέρα τὸν υἱὸν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ ἔχουσϊ ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέος παρὰ τῷ πατρῒ πρῒ · πρό σεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φί λοι τοῦ ἰὼβ, τῷ θεῷ θῷ μὲν συνῆλ θον· τὸν δὲ ἰὼβ κατέκρϊναν· ὁ δὲ θεὸς θς , οὐδὲ τοὺς συνηγορήσαν τας αὐτῷ ἀπεδείξατο· ἀλλὰ λέγει διατΐ ἐναντία καὶ κακὰ κατελαλήσατε κατὰ τοῦ θερά ποντός μου ἰὼβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐ τὸν δοξάσαντας οὐκ εδέξατο, τοὺς τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέξεταί ποτε; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ μϊσῶν ἐμέ φησϊ καὶ τὸν πατέρα πρα μου μϊσεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πὴρ τὴν εἰς αὐτὸν τϊμὴν τοῦ υἱοῦ ἀ θετουμένου· οὕτως οὐδὲ πατὴρ πὴρ καὶ υἱὸς, ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γοῦν εὗρε πρῶτος τὰ αἱρετϊκὰ ζιζάνια· ἀρχὴν μὲν λαβόντα· οὐδέπω δὲ πα ρρησίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας, εὑρίσκει τϊνὰς βαπτισθέντας· καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγϊον ἐλάβετε πϊστεύσαντες· ο ἱ δὲ ἔφησαν· οὐδὲ εἰ ἐστϊ πνεῦμα πνα ἅγ’ ἠκούσαμεν· εἶτα ἡ γενναία φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευσάτω πέτρος τὴν ἐκκλησΐαν καὶ παῦλος· μὴ αἱρετϊκὰ πλέκειν σϋ ζητήματα· πόθεν ἡ δϋσώ νυμος εὐνομίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἱρετϊκὰ σπέρματα· ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσϊ· καὶ ἐκράτησαν ἀ ρϊστοτελϊκὰς δϊδασκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀ γεννήτου φύσεως καὶ γεννητὸν λέγεις; σὺ δέ φησϊν ὁ αἱρετϊκὸς τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέ γω τὸν πατέρα πρα · ἀλλ’ οὐχ’ ὡς σὺ λέγεις· λέγω δὲ ἀγέννητον τὸν πατέρα πρα · ἐπει δὴ οὐκ ἐγεννήθη· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον ἐπειδὴ οὐκ ἐγεννήθη, ἀλλ’ ἐπλάσθη· μὴ ξένϊζε τοὺς ἀκροατὰς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννητος ὁ πατὴρ πὴρ , καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον, πᾶν τὸ μὴ γεννηθὲν· λέγεται ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γενησόμενον, μὴ δέπω δὲ γενόμενον· ὡς ἡ ἀνάστασϊς τῶν νεκρῶν ἀγέννητος νῦν· γίνεται γὰρ ἀλλ’ οὔπω γέγονε· καὶ ἔστϊν ἀκα τασκεύαστος μηδέπω γενομένη· λέ γεται δὲ ἀγέννητον καὶ τὸ μηδέπω γεγονός, μὴ δὲ γενέσθαι ὀφείλον· οἷα πολλὰ ἀγέννητα ὁποία οὖν οἱ προφῆται καὶ δανϊὴλ λέγει· ἐθε ώρουν τέσσαρα θηρία ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡσεὶ λέαινα· καὶ πτερὰ αὐ τοῦ ὡς ἀετοῦ· εἰπέ μοι ποῦ ἐθε άσω θηρίον λεαίνης οὕτως δϊεσκε βασμένην ἔχων τὴν κατάστασϊν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχων ὄνυχας σϊδη ροὺς καὶ ὀδόντας χαλκοὺς· ταῦτα εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προφήτης· οὐ μὴν ἐγένετο· οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστϊ τὸ θηρίον ἐκεῖνο ἀγένητον μὴ δέποτε γενόμενον· ἀλλ’ ὠνομασθημό νον· ποίαι γυναῖκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχουσαι· οἵας εἶδε ζαχαρίας πτερὰ φερούσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλϊν ἔχουσαν πτερὰ· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάριος δανϊὴλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδρϊ άντα· ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ σϊδήρου καὶ ὀ στράκου τὴν κατασκευὴν ἔχοντα οἷον εἶδε δανϊὴλ· ἕκαστον γαρ τού των ἀγέννητων· οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεω ρία· μὴ τοίνυν νομίσης μέγά τϊ τῷ πατρὶ πρὶ χαρίζεσθαι τῷ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕ τερα μὴ γεγεννημένα, λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὅτϊ βαθὺς ὁ λόγος καὶ συνεσκιασμένος· ἀ λλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρετϊκὴν κα κίαν, εἰς τούσδε τοὺς λόγους ἐ λήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνοις ἀγέ ννητος· ποῖος ὁ μήπω γεννηθεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη φησῒ πῶς λέ γεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γε ννηθέντα· λέγει ὁ σωτὴρ σὴρ περῒ ἱούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῷ ἀνθρώπω ἀνω ἐκείνω δι’ οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῷ εἰ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῷ συνέφερε· τῷ γὰρ μὴ ὄντϊ, οὐδὲν οὔτε συμφέρει· οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ ὁ προφήτης σολομῶν μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα τάδε λέγων· μα κάρϊος ἄνθρωπος ἄνος ὁ τεθνηκὼς μᾶ λλον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο τού τους, ὁ μὴ γεννηθεὶς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη, πῶς μακάρϊος· β λέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύ σεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννη θέντα μὴ δὲ πλασθέντα μα κάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννή του προσηγορία, οὐ φύσϊν θείαν ἑρμηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις ἀγέννητον οὐσίαν ση μαίνει· οὐ τιμὴν παρὰ τῷ πατρὶ πρὶ φέρει τὸ ἀγέννητον· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῷ προφήτη ὁνο μάτων γεννητῶν τε καὶ ἀγεννήτων· καθὰ πρὸ ἀποδέδεικται· ἃ τὸ μὴ γε γονὸς δείκνυσϊν· ἀλλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυὶδ δαδ · διηγήσατο μοι παράνομοι ἀδολεσχίας· ἀλλ’ οὐ χ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παύλου δϊδασ καλίαν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰ ῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν· τ ὸ πνεῦμα πνα τοίνϋν τὸ ἅγϊον προσκυνείσθω δοξαζέσθω· ἀνϋμνείσθω ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογού μενον κἂν θέλωσϊν οἱ ἐχθροὶ κἂν μὴ θέλωσϊ· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οἴ δατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστέ; καὶ τΐς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ φησὶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; ἄλλου οὖν ὁ ναός καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰκῶν; οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος τῷ ἀνανία ἵνα τΐ ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρ δίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγϊον· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν· οὐ κ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις , ἀλλὰ τῷ θεῷ θῷ · ἀ λλὰ φασὶν οἱ αἱρετϊκοὶ, οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεὸν θν · ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ θεοῦ θυ ἀπεστάλη ὁ ὑβρί ζων τὸ πνεῦμα πνα φησὶ, τὸν θεὸν θν ὑβρΐ ζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλόγιστε· οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέπουσά σοι τῷ ἀθέω προσηγορία εἰ μὴ τοῦ ἄφρονος· εἶπε γὰρ ἄφρων ἐν καρδία αὐτοῦ, οὐκ ἔστϊ θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ Naht im Pergament ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρι Naht im Pergament ς· εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς Naht im Pergament ἀπο στείλαντα· ἐχρὴν εἰπεῖν Naht im Pergament ; οὐ κ ἐψεύσω τῷ πνεύματι πνι · ἀλλὰ τῶ θεῷ θῷ · ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς το σοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τρϊάδα ἣν ὁ πατὴρ πὴρ καταγγέ λλει· τρϊὰς ἀποστόλων, μάρτϋς τῆς οὐρανίου τρϊάδος· χορεύσω μεν εἱλϊκρϊνῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον· ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἴη δὲ ἡ πᾶσα αἵρεσϊς· ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ πάντας ἡμᾶς εὐχαῖς καὶ πρεσ βείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ δϊ δασκάλου, ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσϊν ἐν ὀρθοδόξω πί στει συναυλΐζεσθαι· ἐν χριστῷ χῷ ἰησοῦ ἰυ τῷ κυρίῳ κῷ ἡμῶν· μεθ’ οὗ τῷ πατρὶ πρὶ ἡ δόξα ἅ μα τῷ ἁγίω καὶ ἀγαθω καὶ ζωοποιῶ πνεύματι πνι · νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς ἀτε λευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν+