+ τῆ δευτέρα τῶν διακαινησΐμου + φύλλ δʹ: χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεωρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ ὄν τως μεγάλου· καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνον ὑ περβάντος· καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπεραναβάντος· καὶ ἀ π’ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου· ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προε κήρυξεν ἀετὸν δεικνὺς ὑψηλότερον πάσης κτίσεως γινόμενον· καὶ περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφήσαν τα· ὃς ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν ἃπα σαν ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέ βη δὲ καὶ πάσης βροντῆς ἦχον· μόνος τὴν ἄνω καὶ ὑπερκόσμιον φιλοσοφί αν κηρύξας· ἡ γὰρ βροντὴ τὴ ἀγαπη τοὶ φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν· φοβεῖ δὲ καὶ ἐκπλήττει διὰ τῆς φωνῆς· μερίζεται τοίνυν καὶ ἡ ἱ ωάννου φωνή· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· καταπλήττουσα δὲ τῶν αἰρετικῶν τὰ σύστημα· ὅταν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅταν γνόν τες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμή σωσιν· ὅταν τὴν ἀνθρωπίνην ἀνίνην διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσιν, τότε βοᾶ ἱωάννης ὁ μέγας τὸ ἦν, καὶ τὸ οὐκ ἦν, ἐκδιώκεται· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λό γος φησί· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ κατα πλήττει τοὺς ἐναντίους· ἐπιμαρτϋ ροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φθεύξονται· ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν· ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · κ αὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις, λόγον λέγει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ καὶ τὰ ὑπὲρ σὲ παιδεύσει· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον· οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ρεῖ, οὐδε ἄλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται, οὕτως καὶ ἡ θεία καὶ ἀπαθὴς γέννησις ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμνομένη· οὐ μεριζομένη· ὑπὸ δὲ τῆς ἐκκλησίας ἑνουμένη καλῶς· καὶ διατί παρητή σατο ὁ εὐαγγελιστὴς καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρ χῆ ἦν ὁ υἱός· ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγο γορία, πάθους γέννησιν εἰσαγάγη· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον, ἵνα τὸ ἀπαθὲς παραστήση τῆς γεννήσεως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον εἶναινομίσης, ἐπήγαγε· καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος ἵνα ἀπὸ μὲν τοῦ λόγου τὸ ἀπα θὲς· ἀπὸ δε τοῦ θεοῦ θυ , τὴν ἀξίαν νοήσης· εἶτα εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννή σεως, εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημϊ ουργίας ἀξίωμα· πάντα φησὶ δϊ’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γινόμενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἰρετικῶν παῖδες καὶ τὸ προσ κϋνητὸν τὸν πνεῦμα πνα , τολμῶσι τῆ λέξει ταύτη συμπεριλαμβάνειν τῆ λεγούση πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐ γ ένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῶ· εἴ τι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκτιστος φύσϊς τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηταί φησι πάντα· ἀλλὰ τῆ τὰ πάντα φωνῆ, οὐ περιλαμβάνει τὴν ἄκτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τῆ τὰ πάντα φωνῆ προσέχων κατετόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως, ἐὰν ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· παντ’ ὅσοι ἧλ θον πρὸ ἐμοῦ· κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴπης· μωϋσῆν ἂν ληστὴν ὀνομάσης, καὶ τοὺς προφήτας κλέπτας προσαγο ρεύσης, πάντες γὰρ ὅσοι πρὸ ἐμοῦ ἦλθον φησίν· ἡ δὲ ἔννοια μερίζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος καὶ πρὸς τίνας· καὶ νῦν λέγει περὶ δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν λέγει δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρί ζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ , ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου πνεῦμα πνα , τὰ ἐν αὐτῶ καθὼς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδε τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου , εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · τὸ ἐν αὐτῶ κατοικοῦν· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ , ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φΰ σεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶ πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ ὁ αἰρετϊκὸς τὸ μὲν ἐρευνᾶ, ἀκούει· τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φησὶ τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θω , οὐκ ὰν ἠρεύνα· μαρ τϋρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἀγνοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν· αὐτῶ ἐπάγει, ὅταν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευνῶν τα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφίση; ἄκουε γοῦν τοῦ μακαρίου παῦλου λέγοντος· ὡς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπε τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ , οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φϊλοσοφῶν ὁ παῦλος φησίν· ὁ δὲ ἐ ρευνῶν τὰς καρδίας, οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν ὁ θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνωῶν, καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοῶν, ἐρευνᾶ· ἵνα δὲ μάθης ὅτι τὸ ἐρευνᾶ οὐκ ἀγνοοῦντος ἐστίν· ἀλλ’ εἰδότος, ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ · οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν· ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαροῦν μὴ μέριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· μὴ τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώ ριζε τὴν δύναμιν ἧ κέκληται ὁ πατὴρ πηρ · καὶ ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· περὶ μ ὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς λέγει ὁ υἱός· ὅταν ἴδη τε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δε ξιὼν τῆς δϋνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκῶς, ἔστησε τὴν δόξαν· ἵνα μάθης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμε νον ἐκ δεξιὼν τῆς δυνάμεως· δύνα μις οὖν ὁ πατήρ πηρ · δύναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς· χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις, καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύνα μις καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθηταῖς· μείνατε ἐν ἱερου σαλήμ, ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμιν, ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατά ληπτον· ἐπίγνωθι τὰς σϋνθήκας τοῦ βαπτίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος, διὰ τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς δραμόντας πρὸς τοὺς κή ρϋκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος γεννηθέντας, δρα μεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀνα γεννήσαντας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνά βλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἴδε σϋνηγ μένα τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς · ὅτϊ πάντας αὐτοὺς ἐνδύσει ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκε τοίνϋν ἡσαΐας σή μ ερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη· τουτέστι τοὺς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρόον ἀνακαινϊ σθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ καιροῦ ῥοπῆ μεταβληθέντας· τοὺς ἀπο γηίνης καταστάσεως, εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μετα ποιηθέντας· ἐκπλήττεται ἡσαΐας λέγων· τίς εἶδε τοιαῦτα· τίς ἤκου σε τοιαῦτα· ὅτι ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτεκεν ἡ γῆ παι δία αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· καὶ ἐτέ χ θη ἔθνος εἰσάπαξ· ταχεῖα γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀναγέννησις· οὐκ ἀναμένη χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γενεαῖς· ἀλλ’ ἅ μα βούλεται, ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγε ννώμενον· ἔπρεπε τοῖς υἱοῖς τοῦ φω τὸς, ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύειν· καὶ ἀναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν δϊ’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω ἵνα πᾶσαν τὴν οἰκου μένην ἀναγάγη πρὸς ἑαυτόν· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλθεν οὐ μετα στὰς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · καὶ πάλιν ἀνῆλθεν οὐ μεταστὰς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελ θὼν τοὺς οὐρανοὺς ἐρήμους κατέ λιπεν, οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέλιπεν· ὄντως ἔ πρεπε τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτός, τὴν λαμ πάδα τοῦ λόγου περιφέρειν ἀεὶ ἐν ταῖς ἀ γοραῖς· οὐχ’ ὑβρίζετο τὸ μϋστήριον· οὔτε μ ὴν ἠτιμάζετο διὰ τῶν νεοφωτίστων τὸ μϋστήριον καὶ ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀλη θείας· ἔπρεπε καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις, ὑμνεῖ ται· ἐν δὲ πλατείαις, παρρησίαν ἄγει· ἐπ’ άκρων δὲ τειχέων κηρύττεται· κα θαίροντες μὲν τὸν ἀέρα ὃν ἐμίαναν τὰ πορνϊκὰ ἄσματα λέγοντες· καὶ ἔχρανον δέ ποτε, ἀσεβῶν βοαὶ καὶ ὀλο λυγαὶ τῶν ἐπιτελούντων κακῶς· τὰ δαιμόνων μιάσματα· ἐκαθαρίσθησαν δὲ τῶ λόγω τοῦ φωτός, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ, καὶ οὐρανὸς οὐνὸς · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς · καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν, ο ὕτως εὐφραίνεται πάλιν ἐπὶ τῆ ἀκακΐα καὶ δικαιοσύνη τῶν κατορθούντων· ὅταν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ὁ ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανὸς οὐνὸς · ἀγανακτεῖ καὶ ἡ γῆ ὡς φησὶν ἰερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνος ἐπὶ τούτω· καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ· ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποί ησεν ὁ λαός· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνὸς καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μεταποιούντων δὲ ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν; ἄκουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραι νέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλλϊάσθω ἡ γῆ· ῥιξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην ὅτϊ ἠλέη σεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία· ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ λαῶ κ οσμῶσα· ἐγὼ κατελήφθην ποτὲ μόνη· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα· οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησε· λε γέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας τὰ σϋ νεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεόν θν , τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν· στενός μοι ὁ τόπος· ποί ησόν μοι τόπον, ἵνα κατοικήσω· ὅτε γὰρ ἤκ μαζε τὰ τῆς αἰρέσεως· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τῆς αἰρέσεως· ἀνήλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελθοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνὸν ἀ ναλίσκει τοὺς καρποὺς αὐτῆς, οὕτως καὶ ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδασκαλίας καὶ εὐσεβείας, ἀνήλισκε καὶ ἐλϋμαίνετο· ἀλλὰ σήμερον ἀγαπητοὶ ἐξεβλήθη ἡ φθοροποιὸς δϊ δασκαλία· καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις· ἀ ναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀνταποδώσω ἀντὶ τῶν χρόνων ὧν τὸν γόνον κατέφαγεν ἡ κά μπη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φι λονεικεῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογενοῦς· ἐ κεῖνοι μὲν γὰρ ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θε ότητα ὅσον τὸ ἐπϊ σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι παραγράφουσι· τὴν ἀλήθειαν, οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐσστάθειαν· ἄκουε γοῦν τ οῦ προφήτου ἀββακοὺμ λέγοντος· ἐκάλυψεν οὐρανοὺς οὐνοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς σϋνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γῆ· τῆς σϋ νέσεως οὐ τῆς καταλήψεως· πίστεως, οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης· οὐ ζητή σεως. οὐ γὰρ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν, ἀλλὰ πιστεύειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύοντες τοίνυν φωτιζόμεθα· οὐ πολυπραγμο νοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἰρετικῶν τὰ συστήματα· βά πτισμα γὰρ ἔχουσιν οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι· ψυχῆ δὲ οὐ φωτίζονται· ὥσπερ γὰρ σίμων ὁ μάγος ἐβαπτίσθη μὲν τῶ σώματι· ἀ λλ’ οὐκ εφωτίσθη τῶ πνεύματι πνι , οὕτως καὶ αὐ τοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλϊά σθω τοίνϋν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων· τὰ τῆ πνευματι πνι κῆ σαγήνη τὸν καλὸν καὶ πο λῢν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀφθαλ μοῖς ἡμῶν ἡ προφητϊκὴ φω νή· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεός θς οὐκ ἔτι οὐ μὴ εἴπωσιν ἰδοὺ ἡ κϊ βωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραὴλ ἰσηλ · ἀντὶ τοῦ παλαιὰ λατρεία· οὐδ’ οὐ μὴ ἀνα βήσεται ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ εἰς καρ δίαν αὐτῶν· διατί; ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀπο στελῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· παρέγραψε πρότερον τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιάν· καὶ εἶθ’ οὕτως εἰσήγαγε τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπο λλυμένην· ἀποστε λ λῶ πολλοὺς θηρευ τὰς καὶ ἀλιεῖς· ὢ ξένης καὶ παρα δόξου ἁλείας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς, σήμερον ἁλϊεύει· ἐπληρώθη γαρ φησιν ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως τῆς οἰκου μένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν οἰκονομίαν· παρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασϊς· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν αὐτόν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπε φήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον τὸ ἐπ’ αὐτοῖς ἀρέχωσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν ἡ πλάνη πολιτεύεται ἕως σήμερον. παρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία, ζωὴ αἰώνιος κηρύ ττεται· καὶ εἰ βούλει, ἔχεις εἰκόνα πα λαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ὁ ἰακὼβ κ αὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθει αὐτὸν σφό δρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶν τα καὶ βασιλεύοντα καὶ παρὰ μὲν τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπενθεῖτο· ἐν δὲ τῆ αἰγΰπτω ζῶν ἐβασίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρὰ μὲν τῆ σϋναγωγῆ καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία, νεκρὸς νομίζεται· νεκροῦσι γὰρ τὴν θεολο γίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζή τησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασϊ λεύει ζῶν, καὶ ἀξίως προσκϋνού μενος· ἀλλ’ ὄντως ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· καὶ ἀήττητος ἡ τῶν ἀπο στόλων διδασκαλία· οὐκ ἔκάμνεν ἡ τοῦ παῦλου φωνὴ σϋνηγοροῦντος τῆ ἀληθεία· εἰπὲ ὦ μακάριε παῦ λε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κϊνούμενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· καὶ ἀγανακτῶν, εἰπὲ τοῖς αἱρετϊ κοῖς· πόθεν ἐδϊδάχθητε τὰ ἀρϊστο τελικά· τίς τὸν πλάτωνα προετίμη σε τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλε τὸ κή ρυγμα τῆς πίστεως, καἰ εἰσήγαγε τὴν ἄ πιστον ζήτησιν· ποῦ ἔγνως τὸ ἀγέννη τος καὶ γεννητός· κατέλιπες τὸν πατέρα πρα · διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν· ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξί αν, καὶ εἰς ἀνθρώπινα ἀνίνα ῥήματα τρέπη, καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας ἀπώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπε πέτρος ὁ μέ γας ἀπόστολος τοῦ κυρίου κυ καὶ ἐμακαρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὐ κ εἶπε σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ἀλλὰ σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε ἀπεκά λυπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πηρ τὴν σοφίαν οὐκ ἔδει καταλαβεῖν; ὅτε ἐκέλευσεν ὁ ἰησοῦς ις βαπτί ζειν οὐκ ἠδύνατο εἰπεῖν πορευθέντες βαπτίσατε τὰ ἔθνη εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀ γεννήτου καὶ γεννητοῦ; ἀλλ’ ὄνομα εὗρες σὺ σοφώτερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων· τί οὖν παραγράφη τὰ θεῖα· ἀναιρεῖς τὴν πίστιν καὶ εἰ σάγεις ῥήματα ξένα καὶ ἀλλόκοτα, ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρὲ· πέτρος γὰρ κα τέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶπε σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ , κλεῖς οὐρανῶν οὐνῶν ἔλαβε· καὶ οὓς ἂν βλέπη πέτρος υἱὸν λέγοντας, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασϊλείας· ὅσους δ’ ἂν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀπο κλείει τὴν θύραν· οὐ πρότερον γὰρ ἔ λαβε τὰς κλεῖς, ἕως οὗ εἶπε σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· καὶ τότε κἀκεῖνος ἀκούει· μακάριος σίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βα σιλείας τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · μετὰ τὴν ὁμολο γίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ παράδοσις τῆς ἐκκλησίας, καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν, κατὰ τοῦ υἱοῦ στρα τεύονται· οἱ δὲ κατὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς παρατάττονται· οὐδὲν δὲ ὄφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας, τὸ δὲ πνεῦμα πνα τὸ ἅ γιον ἀθετοῦντας· ὥσπερ οὐδὲ ὄφελος τὸν πατέρα πρα ὁμολογοῦντας, καὶ τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας· ὁμολογοῦσι καὶ ἱουδαῖοι, τὸν πατέρα πρα τὸν υἱὸν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ ἔ χουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱ οῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέος παρὰ τῶ πατρί πρι · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον· τὸν δὲ ἰὼβ κατέκριναν· ὁ δε θεὸς θς , οὐδὲ τοὺς σϋνη γορήσαντας αὐτῶ ἀπεδέξατο, ἀλλὰ λέγει διατί ἐναντία καὶ κακὰ κα τελελήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰὼβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ ἐδέξατο, τοὺς τὸν υἱὸν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέξεταί ποτε; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ μισῶν ἐμέ φησι καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ’ οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου, οὕτως οὐδὲ πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς, ἀθετουμένου τοῦ παναγίου πνεύματος πνς · παῦλος γοῦν εὗρε πρῶτος τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια· ἀρ χὴν μὲν λαβόντα· οὐδέπω δὲ παρρη σίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας· εὑρίσκει τινὰς βαπτισθέν τας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες, οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδὲ εἰ ἔστι πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα εἰ γενναῖα φωνή· εἰς τί οὖν ἐ βαπτίσθητε· παιδευσάτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν καὶ παῦλος, μὴ αἰρε τικὰ πλέκειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσώνυμος εὐνομίου προσηγο ρία· πόθεν τὰ αἰρετικὰ σπέρμα τα· ἀπώλετο ἡ ἀλήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσι· καὶ ἐκράτησαν ἀρϊστοτε λικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης ἀνινης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννήτου φύσεως καὶ γεννητὸν λέγεις, σὺ δε φησιν ὁ αἱρετικὸς, τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω τὸν πατέρα πρα ; ἀλλ’ οὐχ’ ὡς σὺ λέγεις· λέγω δὲ ἀ γέννητον τὸν πατέρα πρα , ἐπειδὴ οὐκ ἐγεν ν ήθη, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον ἐπειδὴ οὐκ ἐγεννήθη, ἀλλ’ ἐπλάσθη· μὴ ξένιζε τοὺς ἀκροατὰς ταῦτα πλάσ ματα· ἀγέννητος ὁ πατὴρ πηρ , καὶ πολλὰ ἔ τερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέ ννητον, πᾶν τὸ μὴ γεννηθὲν λέγεται ἀ γέννητον καὶ πᾶν τὸ γενησόμενον, μή πω δὲ γενόμενον, ὡς ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ἀγένητος νῦν· γίνεται γὰρ ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκα τασκεύαστος μὴ δέπω γενομένη· λέγεται δὲ ἀγέννητον καὶ τὸ μηδέπω γεγονὸς, μὴ δὲ γενέσθαι ὀφεῖλον· οἷα πολλὰ ἀγέννητα, ὁ ποῖα οὖν οἱ προφῆ ται· καὶ δανιὴλ λέγει· ἐθεώρουν τέ σσαρα θηρία ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θα λάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον, ὡ σεὶ λέαινα· καὶ πτερὰ αὐτῶ ὡς ἀετοῦ· εἰπέ μοι ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης οὕτω διεσκευασμένην ἔχον τὴν κατά στασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηροὺς καὶ ὀδόντας χαλκοὺς· ταῦ τα εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προφή της· οὐ μὴν ἐγένετο· οὐδὲ γίνεται· ἀ λλ’ ἔστι τὸ θηρίον ἐκεῖνο ἀγέννητον μηδέ ποτε γενόμενον, ἀλλωνομάσθη μόνον· ποῖαι γϋναῖκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχου σαι οἵας εἶδε ζαχαρίας πτερὰ φερού σας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν ἔχουσαν πτερά· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάριος δανιήλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀν δριάντα· ἀπὸ χρυσοῦ· καὶ ἀργύρου· καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ ὀστράκου τὴν κατασκευὴν ἔχοντα οἷον εἶδε δα νιήλ· ἕκαστον γὰρ τούτων ἀγένητον οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομίσης μέ γά τι τῶ πατρὶ πρὶ χαρίζεσθαι τῶ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕτερα μὴ γ εγενημένα, λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὅτι βαθὺς ὁ λόγος· καὶ σϋνεσκιασμέ νου· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρετικήν κακίαν, εἰς τούσδε τοὺς λόγους ἐλή λυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος· ποῖος; ὁ μήπω γεννηθεὶς καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη φησὶ πῶς λέγεται· δείκνϋ μί σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γεννηθέντα· λέγει ὁ σωτὴρ σὴρ περὶ ἰούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐκείνω δ ι’ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου σϋνέ φερεν αὐτῶ εἰ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ σϋνέφερε· τῶ γαρ μὴ ὄντι, οὐδὲν οὔτε συμφέρει· οὔτε ζημίαν φέρει καὶ προ φήτης σολομὼν μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα τάδε λέγων· μακάριος ἄνθρωπος ἄνος ὁ τεθνηκὼς μᾶλλον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δΰο τούτους, ὁ μη γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη πῶς μακάριος· βλ έ πε ὀνόματα ἀγέννητα· φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δὲ πλασθέν τα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύσιν θείαν ἑρμηνεύε ι · οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις ἀγέννητον οὐσίαν ση μαίνει· οὐ τιμὴν παρὰ τῶ πατρὶ πρι φέρει τὸ ἀ γέννητον· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ τῶ προφήτη ὀνομάτων γεννητῶν τε καὶ ἀ γεννήτων· καθὰ προαποδέδεικται· ἃ τὸ μὴ γεγον ῶ ς δείκνυσιν· ἀλλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυὶδ δαδ διηγήσαν τό μοι παράνομοι ἀδολεσχίας ἀλλ’ οὐ χ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παύλου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλο γητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν· τ ὸ πνεῦμα πνα τοίνυν τὸ ἅγιον προσκϋνείσθω· δοξαζέσθω· ἀνυμνείσθω ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογούμενον κ’ ἂν θέ λωσιν οἱ ἐχθροὶ κἂν μὴ θέλωσι ν μαρτϋ ρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οἶ δατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστὲ, καὶ τίς ὁ κατοι κῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ φησιν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; ἄλλου οὖν ὁ ναὸς καὶ ἄλλος ὁ ἐν οἰκῶν, οὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος τῶ ἀνα νία ἵνατί ἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίαν σου· ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅ γιον· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν· οὐκ εψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις · ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φασὶν οἱ αἰρε τικοὶ, οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσε θεόν θν · ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ θεοῦ θυ ἀπεστάλη, ὁ ὑβρίζων τὸ πνεῦμα πνα φησὶ, τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἀλλ’ ἄφρον καὶ ἀλόγιστε· οὐδεμία γὰρ ἄλλη πρέπουσά σοι τῶ ἀθέω προση γορία, εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος εἶπε γὰρ ἄ φρων ἐν καρδία αὐτοῦ, οὐκ ἔστι θεός θς · οὐ κ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστείλαντα, ἐχρῆν εἰπεῖν, οὐκ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι , ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δ εῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία· παραχω ρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα· ἣν ὁ πατὴρ πηρ κατα γγέλλει· τριὰς ἀποστόλων, μάρτυς τῆς οὐρανίου ουνίου τριάδος· χορεύσωμεν εἰλικρϊ νῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον, ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄν δρα· εἴη δὲ ἡ πᾶσα αἵρεσις· ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχουσα δϊδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ πάντας ἡμᾶς εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ δϊδασκάλου, ἀ ποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρ θοδόξω πίστει σϋναυλίζεσθαι· ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ἰυ τῶ κυρίω κω ἡμῶν· μεθ’ οὗ τῶ πατρὶ πρὶ ἡ δόξα ἅμα τῶ ἁγίω καὶ ἀγαθῶ καὶ ζωοποιῶ πνεύματι πνι · νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας ἀμήν +