χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος· εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεωρίαν κα τέληξεν· ἀετοῦ τοῦ μεγάλου. καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνον ὑπερβάν τος. καὶ τὰς ὑπερκοσ μίους δυνάμεις ὑπὲρ ἀναβάντος· καὶ ἐ παυτῆς τῆς κορυφῆς τῶν πάντων ἀρξαμέ νου· ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυξεν· ἀ ετὸν δεικνὺς. ὑψηλώ τερον πάσης κτίσε ως γενόμενον. καὶ περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφίσαν τα· ὃς. ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν, ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέβη δὲ πάσης βροντῆς μόνος, τὴν ὑπερκόσμιον φιλοσο φίαν· ἡδε βροντῆ. φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν. φοβεῖ δὲ καὶ καταπλήττει. διὰ τῆς φωνῆς· μερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἱωάννου φωνὴ· ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκκλησίαν· κα ταπλήττουσα δὲ. τῶν αἰρετικῶν τὸ σύστημα· ὅτ’ ἂν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅτ’ ἂν γνῶν τες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄν τα εἰπεῖν τολμήσου σιν· ὅτ’ ἂν τὴν ἀνθρω πίνην διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γρα φῆς στρατεύσωσιν· τότε βοᾶ ἱωάννης· τὸ ἣν, προτοῦ οὐκ ἦν· ἐ ν αρχὴ ἧν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἧν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἧν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλήττων τοὺς ἐναντίους· ἐπιμαρ τυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπι τιμήσεώς σου φθέγ ξονται· ἀπο φωνῆς βροντῆς σου δειλιά σουσιν· ἐν αρχὴ ἧν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἧν προς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἧν ὁ λόγος· ἐπει δὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις. λόγον λέγει· ἵνα καὶ ἀπὸ τῶν κατα σὲ καὶ ὑπερ σὲ παιδεύσει· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεν νῶν τὸν λόγον· οὐ πά θη γεννᾶ· οὐ τέμνε τε· οὐ ρεῖ· οὐδε ἄλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται. οὕτως ἡ ἀπαθὴς γέννησις, ἄφραστος καὶ ἀκα τάληπτος· οὐ τεμνο μένη· οὐ μεριζομέ νη· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν μεν αἰρετικῶν τεμνομέ νη κακῶς. ὑπὸ δὲ τῆς εὐσεβείας ἐνου μένη καλῶς· διά τοι τούτο παρητήσα το καὶ οὐκ εἶπεν ἐν αρ χὴ ἦν ὁ υἱός· ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ υυ προσηγορία, πάθους γέννησιν εἰσα γάγη· ἀλλὰ λέγει αὐ τὴν λόγον, ἵνα τὸ ἀ παθὲς παραστήση τῆς λέξεως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον νοήσης. ἐπήγαγεν· καὶ θεὸς θς ἣν ὁ λόγος· ἵνα ἀπο μεν τοῦ λό γου. τὸ ἀπαθὲς· ἀ πὸ δε τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξί αν νοήσεις· εἶτα· εἰ σηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγει καὶ τὸ δυνα τὸν τῆς δημιουργί ας ἀξίωμα· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάν τα τὰ γενόμενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἰρετικῶν παίδες. καὶ τὸ πνεῦμα πνα προσκυνητὸν τῆ λέξει ταῦτη. συμπαραλα βεῖν τῆ λεγούση. πάν τα δι αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐ δε ἓν. ὃ γέγονεν ἐν αὐ τῶ· εἴ τι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκτισ τος φύσις τοῦ πνεύματος πνς , ἀλλ’ εἴ ρηται τὰ πάντα· εἰδὲ τὰ πάντα φωνὴ. οὐ πε ριλαμβάνει τὴν ἄκτισ τον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δε τὰ πάν τα φωνὴ προσέχων. κατετόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως· ἐὰν δὲ ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέ γοντος. ὅσοι ἧλθον προ εμοῦ κλέπται ἦσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴποις· μωϋσῆν ληστὴν ὀνο μάζεις καὶ τοὺς προ φήτας κλέπτας προ σαγορεύεις; πάντες γὰρ ὅσοι προ ἐμοῦ ἦλ θον φησίν· ἡ ἔννοια ν μερίζει· καὶ περι τί νων ὁ λόγος καὶ πρὸς τίνας· καὶ νῦν περι δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει, δι’ αὐτοῦ γεγεννῆσ θαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν. τὴν οὕτως γνω ρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ . ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῶ καθῶς λέ γει παῦλος· οὐδεὶς οἴδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου . εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐ ν αὐτῶ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐμῆς φύσεως. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλότρι ον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ αἰ ρετικὸς μὲν. τὸ ἐρευ νᾶ ἀκούει. τὴν δε ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμ βάνη· εἰ γαρ εἴδη φη σὶν τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θω . οὐκ ὰν ἡρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀγνοῖ ας αὐτὸ κατηγορίαν ἐπάγει· ὅτ’ ἂν ἴδης τὸν θεὸν θν τὰς καρδίας ἐρευ νῶντα τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ἀ γνοῖας αὐτοῦ καταψι φίζει; ἄκουε γ’ οὖν τοῦ παῦλου λέγοντος· ὃς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευ νᾶ. καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ὁ παῦλος φησίν· ὁ δε ἐ ρευνῶν τὰς καρδίας οἴδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν θεὸς θς ἐ ρευνᾶ ἀγνωῶν. καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνωῶν ἐ ρευνᾶ· ἵνα μάθης ὅτι ἔρευνα οὐκ αγνο οῦντος ἐστὶν· ἀλλ’ εἰδό τος. ἐπήγαγεν· οὕ τω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδεὶς οἴδεν. εἰ μὴ τοῦ θεοῦ θυ τὸ πνεῦμα πνα · καὶ γνῶσιν ἐπι γράφη τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κα τάληψιν. ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνω σιν· τοιγὰρ οὖν μὴ μέριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· μη τέμνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύνα μιν· εἷς κέκληται ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς υς . καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· περι μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς . λέ γει ὁ υἱός· ὅτ’ ἂν ἴδη τε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξι ῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκῶς. ἔστησεν τὴν δόξαν. ἵνα θαυμάσης τὴν ἔν νοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν· πρὸς καϊάφαν διὰ λεγόμενος· ὅτ’ ἂν ἴ δητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξι ῶν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατήρ πηρ . δύναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς υς · χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις. καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύναμις. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μα θηταῖς· μείνατε ν ἐ ν ἱερουσαλήμ ἱλημ . ἕως ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξύψους· εἰ δ ῶς οὖν τὴν ὁμοίαν ταῦτην δύναμιν. ἔ χε τὴν πίστιν ἀσάλευ τον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατά ληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθίκας τοῦ φω τίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος. δι ὰ τοῦ μεγάλου ἀρχ’ ἱ ερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκ α ν α τοῦ φω τὸς. δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φω τός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀ πὸ τοῦ φωτίσματος ἀναγεννηθέντας. δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀνα γεννήσαντας· εἴπω μεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνάβλε ψον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐ γῶ λέγει κύριος κς · ὅτι πάν τας ἐνδύση ὡς κόσ μον νύμφης· ἔστη κεν ἡσαΐας σήμε ρον λέγων· πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη· τοὺς γεννη θέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγί ου· τοὺς ἀθρῶον ἀ νακαινισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ ροπῆ με ταβληθέντας· τοὺς ἀπο γηΐνης κατὰ στάσεως. εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μετὰ ποιη θέντας· ἐκπλήτ τεται γὰρ ἡσαΐας λέγων· τίς ἴδεν τοιαῦτα· τίς ἤκου σεν· ὅτι ἔτεκεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς. ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτε κεν ἡ γῆ παιδία αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ταχεῖα γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ἀναγέν νησις· οὐκ αναμέ νει χρόνον· οὐ δου λεύει καιροῖς καὶ γε νεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βού λεται· ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγενώμενον· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς. ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομ πεύειν καὶ ἀναφωνεῖν· ἐ κείνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω. ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκου μένην ἀναγάγει πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλ θεν. οὐ μεταστὰς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · ἀνῆλ θεν. οὐ μεταστὰς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κα τελθῶν τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέλειπεν. οὔτε ἀνελθῶν ἔρημον τὴν γῆν. τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέλειπεν· ἔ πρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν λαμπά δα τοῦ λόγου περιφέ ρειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐκ ὑβρίζετο τὸ μυ στήριον· οὐκ ἡτιμά ζετο τῶν νεοφωτίσ των ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρεπεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατεί αις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖ ται. ἐν δε πλατείαις παρρησίαν ἄγει· ἐπάκρων δὲ τειχέων κηρύττεται· καθαί ρων μὲν τὸν ἀέρα. ὃν ἐμίανεν τὰ πορνι κὰ ἄσματα λέγον τες· καὶ ἔχραναν δε ποτὲ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλολυγμαὶ· τῶν ἐπιτελοῦντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσμα τα· ἐκαθαρίσθησαν τῶ λόγω τοῦ φωτός· καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός οὐνος · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ. ἐπι τῆ κακί α τῶν ἀσεβῶν. οὕτως εὐφραίνεται πάλιν ἐπι τῆ δικαιοσύνη τῶν κατορθούντων· ὅτ’ ἂν μεν γὰρ ἁμαρτάνει ἄνθρωπος ἄνος . ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνος · ἀγανακτεῖ δὲ καὶ ἡ γῆ. ὡς φη σὶν ἰερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνος ἐπὶ τούτω· καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ, ὅτι δύ ο καὶ πονηρὰ ἐποί ησεν ὁ λαός· ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἁμαρτανόν των τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; με ταποιοῦντων δὲ ἑ αυτοὺς εἰς εὐσέβειαν. ἄκουε τοῦ προφήτου λέγοντος· εὐφραι ν έσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοι καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ριξάτω τὰ ὄρη εὐφρο σύνην. ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλη σία. ἡ τοσοῦτω ὄχλω καὶ λαῶ κοσμῶσα· ἐγὼ κατελείφθην ποτὲ μόνη. οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄ τεκνος καὶ χῆρα· τούτους δέ μοι τίς ἐγέν νησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκκλη σίας· τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν · τὴν φωνὴν τῶν προ φητῶν· στενός μοι ὁ τόπος ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατοική σω· ὅτε γὰρ ἤκμα ζεν τὰ τῆς αἰρέσεως· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τῆς προαιρέσεως· ἀνείλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελ θοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνον · ἀνειλισκεν τοὺς καρ ποὺς αὐτῆς. οὕτως ἡ φθοροποιὸς διδασκα λία· τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδασκαλίας ἀνείλισκεν. καὶ τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ σή μερον ἐξεβλήθη ἡ φθο ροποιὸς διδασκαλία· καὶ εἰσῆλθεν ἡ χάρις ἡ σωτήριος σριος · ἀναγεννῶ σα τὸν λαὸν. καὶ λέ γουσα πρὸς αὐτὸν· ν ῦν ἀνταποδώσω ἀν τί τῶν γονῶν. ὧν κατέφαγεν ἡ κάμ πη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρυσίβη· τί φιλονι κεῖς αἰρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογεν νοῦς· ἐκείνοι μὲν ἔ κρυψαν τὴν ἀνάστα σιν. ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα. ὅσον ἐπι σοῦ· ἀλλ’ οὔτε ἐκείνοι ἐπιγράφουσιν τὴν ἀλήθειαν· οὔτε σὺ συ νῆκας τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γὰρ τοῦ προ φήτου λέγοντος· ἐ κάλυψεν οὐρανοὺς οὐνους ἡ ἀ ρετὴ αὐτοῦ· καὶ τῆς συναίσεως αὐτοῦ πλή ρης ἡ γῆ· τῆς συναί σεως. οὐ τῆς κατα λήψεως· πίστεως. οὐκ εξετάσεως· ἀ γάπης. οὐ ζητήσε ως· οὐ ζητεῖν ἐδι δάχθημεν. ἀλλὰ πιστεύειν ἐπαιδεύ θημεν· πιστεύοντες φωτιζώμεθα· οὐ πολυπραγμονοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἰ ρετικῶν τὰ φρυάγ ματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν οὐ φώ τισμα· καὶ βαπτί ζονται μὲν σώματι. ψυχὴ δὲ οὐ φωτίζον ται· ὥσπερ γὰρ ὁ σί μων ἐβαπτίσθη· ἀλλ’ οὐκ εφωτίσθη. οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀγαλλι άσθω τοίνυν. τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀποστόλων. τὸν τῆ πνευματι πνι κῆ ταῦτη σαγί νη. τὸν πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλήρωται ἐν ὀ φθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προ φητικῆ φωνῆ· ἐν τ αῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεός θς · οὐκέτι οὐ μὴ εἴπωσιν· ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραὴλ ιηλ · ἀντι τοῦ παλαιᾶ λατρεία· οὐ δε οὐ μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθήκη τῆς κιβω τοῦ· διατί· ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πολ λοὺς θηρευτὰς καὶ ἀ λιεῖς· περιέγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν· καὶ εἰσή γαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλησίας μὴ ἀπολλυμένην· ἀπο στέλλω πολλοὺς θηρευ τὰς καὶ ἀλιεῖς· ὦ ξέ νης ἀλίας· ὁ χθὲς ἀλι ευθεὶς, σήμερον ἀλι εύει· ἐπληρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως τῆς οἰκουμέ νης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν ἀξί αν οἰκονομίαν· πα ρὰ ἰουδαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος. ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασις· καὶ ἐ ξῆλθεν ὁ λόγος. ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔ κλεψαν αὐτόν· ἐκεί ν οι μὲν ἀπέφηναν τὸν θάνατον κατὰ τοῦ σώματος· οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπ’ αυτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ παρ εκείνοις μὲν ἡ πλάνη πολιτεύε ται· παρα δὲ τῆ ἐκ κλησία. ζωῆ κηρύτ τεται· καὶ ἔχεις εἰκό να παλαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευ σαν τῶ ἰωσὴφ’ οἱ ἀδελ φοὶ· ἰακὼβ’ καὶ ὁ οἴκος αὐτοῦ ἐπένθει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυ πτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· οὕ τος παρα τῶ ἰακὼβ’ νεκρὸς ἐπενθεῖτο. ἐν δὲ τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν· οὕτως καὶ νῦν. παρὰ μὲν τῆ συναγωγῆ· καὶ τῆ τῶν αἰρετικῶν μα νία. νεκρός· νεκρού σιν γὰρ τὴν θεολογί αν οἱ πίστιν ἀναιροῦν τες, καὶ ζήτησιν εἰ σάγοντες· παρ ἡμῖν δὲ βασιλεύει. ζῶν καὶ ἀξίως πρὸς κυ νούμενος· ἀλλ’ ἰσχυ ρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· ἀήττητος ἡ τῶν ἀ ποστόλων διδασκα λία· ὥστε εἰ καὶ κά μνει παῦλου ἡ φωνῆ συνηγορήσαντος· εἰπὲ παῦλε ὑπερ τῆς ἀληθείας κινούμε νος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἀγανακτῶν εἰπὲ τοῖς αἰρετικοῖς· πό θεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀ ριστοτελικά· τίς τὸν πλάτωνα προετίμη σεν τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλεν τὸ κήρυγ μα τῆς πίστεως, καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπισ τον ζήτησιν· ποῦ ἀνέγνως τὸ ἀγέν νητος καὶ γεννητὸς· κ ατέλειπας πατέρα πρα ; διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν; ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν; εἰς ἀνθρώπινα ῥή ματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας· ἀ πώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπεν πέτρος καὶ ἐμα καρίσθην· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ὅτε ἀπε κάλυπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πηρ τὴν σοφίαν. οὐκ έδει καταλαβεῖν· ὅτε ἐκέ λευσεν βαπτισθῆναι ὁ ἰησοῦς ις · οὐκ ηδύνατο εἰ πεῖν πορευθέντες βα πτίσατε αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἀγεννή του καὶ τοῦ γεννητοῦ; ἀλλ ὄνομα εὕρεν σοφό τερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων· περὶ γράφεις τὰ θεία; ἀναί ρεις τὴν πίστιν καὶ εἰ σάγεις τὴν ζήτησιν; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρὲ· πέτρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶ πεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ . κλεῖς ἔλαβεν· οὓς δ’ ἂν βλέπει πέτρος υἱὸν λέγοντας, τούτους ἀ νοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἐὰν εὔρη κτίσμα λέ γοντας καὶ βλασφημοῦν τας, τούτοις ἀποκλεί ησιν τὴν θύραν τῆς βα σιλείας· οὐ πρότερον γὰρ ἔλαβεν τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας, ἕως ἂν εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · καὶ ἀκούει μακά ριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· με τὰ τὴν ὁμολογίαν ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν, ἡ παράδωσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν, κατὰ τοῦ υἱοῦ υυ στρα τεύονται· οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος πνς παρατάτ τονται· οὐδέν δε ὤφε λος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμο λογοῦντας· καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετούντας· ὥσπερ οὐδὲν ὤφελος τὸ πνεῦμα πνα ὁμολογοῦν των· καὶ υἱὸν υν ἀθετοῦν των· ὁμολογοῦσιν γὰρ καὶ ἱουδαίοι τὸν πατέρα πρα · τὸν χριστὸν χν ἀρνού μενοι. καὶ οὐκ ἔχου σιν ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν. οὐ δεκταῖ ος παρὰ τῶ πατρί πρι · π ρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ’. τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον. τὸν δε ἰὼβ’ κατέκρι ναν· ὁ δε θεὸς θς οὐδε τοὺς συνηγορήσαντας αὐ τ ῶ ἀπεδέξατο, ἀλλὰ λέγει· διὰ τί κατε λαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰώβ’· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ’ εἰρηκότας τοὺς φί λους καὶ αὐτὸν δοξά σαντα οὐκ εδέξατο· τοὺς τὸν υἱὸν υν ἀθετοῦν τας καὶ αὐτὸν ὁμο λογούντας δέξεται ποτὲ; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ φησὶν μισῶν ἐμὲ, καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ’ οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ υυ ἀθετουμένου, οὕ τως οὐδε πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς υς ἀθετουμένου τοῦ ἁγί ου πνεύματος πνς · παῦλος μὲν εὔρεν πρὸς τὰ αἰρετι κὰ ζιζάνια· ἀρχὴν μὲν λαβόντα τοιαύ την· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας εὐρίσκει τινὰς βαπτισθέντας. καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδε εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσα μεν· εἴτα εἰ γενναῖ α φωνῆ· εἰς τί οὖν ἐ βαπτίσθητε· παι δευσάτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν καὶ παῦ λος. μὴ αἰρετικὰ πλέκειν συζητή ματα· πόθεν ἡ δυσ σόνυμος εὐνομίου προσηγορία· πό θεν τὰ αἰρετικὰ σπέρ ματα· ἀπώλετο ἡ ἀ λήθεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσιν. καὶ ἐκρά τησεν ἀριστοτελικᾶς διδασκαλίας· τοὺς ὄ ρους τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως λαμβάνεις ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεν νήτου; γεννητὸν λέγεις; σὺ δε φησὶν τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀ γέννητον λέγω. ἀλλ’ οὐχ’ ὡς σύ· λέγω ἀγέν νητον τὸν πατέρα πρα . ἐπει δη μὴ ἐγεννήθην· ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον. ἐπειδὴ μὴ ἐγεννή θην. ἀλλ’ ἐπλάσθην· μὴ ξένιζε τοὺς ἀκρο ατὰς. ταῦτα πλάσ ματα· ἀγέννητος ὁ πατήρ πηρ , καὶ πολλὰ ἔ τερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν τὸ ἀ γέννητον πᾶν τὸ μη γενώμενον· λέγε ται ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γιγνώμενον. μὴδέπω γενώμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ἀγέννητος νῦν. ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατασκεύασ τος μὴ δέπω γενα μένη· λέγεται ἀγέννη τον. καὶ τὸ μηδέποτε μήτε γινόμενον. μή τε γενέσθαι ὠφεῖλων· οἷον πολλὰ ἀγέννητα· ἐ πεὶ οὖν οἱ προφήται· καὶ δανιὴλ μὲν λέ γει· ἐθεώρουν τέσσα ρα θηρία ἐξερχόμε να ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ τὸ μὲν πρῶτον θηρίον ὡς εἰ λέαινα· καὶ πτερὰ αὐτοῦ ὡς ἀετοῦ· καὶ ποῦ εἶδες θηρίον λεαίνης, οὕ τως διασκευασμέ νην ἔχων τὴν κα τάστασιν· ποῦ εἶδες θηρίον ἔχων ὄνυ χας σιδηροὺς καὶ ὀ δόντας χαλκούς· ταῦτα δὲ εἰς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προ φήτης· οὐ μὴν ἐγέ νετο. οὐδε γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θηρίον ἐκείνο ἀγένητον· μὴ δέ πο τε γενόμενον. ἀλλ’ ὀ νομάσθη μόνον· π οῖαι γυναῖκες ἐγέ νοντο πτερὰ ἔχουσαι· οἷας ἴδεν ζαχαρίας πτερὰ φεροῦσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν ἔχουσαν πτερᾶ· ταῦ τα δὲ πάντα ἐξηγῆ ται ὁ μακάριος δανι ὴλ’· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδριάντα· ἀπὸ χρυ σοῦ καὶ ἀργύρου· καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου· καὶ ὀστράκου. οἷον ἴδεν δανιὴλ· ἕκασ τον δὲ τοῦτων ἀγέ νητον. οὐ γὰρ ἐγέ νετο· ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεω ρία· μη τοίνυν νομί σης μέγα τῶ τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον. διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἔ τερα μὴ γεγενημέ να. λέγεσθαι ἀγέννη τα· οἶδα ὅτι βαθῦς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγ ξω τὴν αἰρετικὴν κακίαν. εἰς τούσδε τοὺς τόπους ἐλήλυθα· λέ γεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέν νητος ὁ μη γεννηθεῖς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη φησὶν πῶς λέγεται· δ είκνυμί σοι ἄνθρωπον ἄνον μὴ γεννηθέντα; λέγει οὖν περὶ ἰοῦδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἐκείνω. δι οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέ φερεν αὐτῶ μὴ ἐγεν νήθη· καὶ πῶς αὐ τῶ συνέφερεν· τῶ γαρ μὴ ὄντι οὔτε συμ φέρει. οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ σολομῶν δ ὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μη γεννηθέντα. τάδε λέγων· μακά ριος ὁ τεθνηκῶς μᾶλ λον ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μη γεννη θεὶς· καὶ εἰ μη ἐγεννή θη πῶς μακαρίζεται· βλέπε ὀνόματα ἀγέν νητα φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον τὸν μὴ γεν νηθέντα μὴ δὲ πλασ θέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύ σιν θείαν ἐρμηνεύει· οὐδε ὡς σὺ ἀγέννη τον οὐσίαν σημαίνεις. ὃ τιμὴν τῶ πατρὶ πρι φέ ρει· ὄντων καὶ ἑτέρων παρα τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεννή των τε καὶ γεννητῶν. καθὰ πρὸ ἀποδέ δεικται· ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονῶς δείκνυσιν· ἀλλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐ τοὺς μετὰ τοῦ δαυΐδ δαδ · δ ιηγήσαντό μοι πα ράνομοι ἀδολεσχίας ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέ ξαι φωνὴν· τὴν παῦ λου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατασάρκα· ὁ ὢν ἐ πι πάντων θεὸς θς εὐλογη τός· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγι ον προσκυνήτω· ἀνυ μνείτω· ἐκ τῶν θεῖ ων γραφῶν θεολογοῦ μεν· κ’ ἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ. κ’ ἂν μή· μαρ τυρίσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐ κ οίδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστέ; καὶ τίς ὁ κα τοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλ λο οὖν ναὸς. καὶ ἄλ λος ὁ κατοικῶν· οὐ κ ήκουσας πέτρου λέγοντος ἀνανία· ἵνατί ἐπείρωσεν ὁ σατανὰς τὴν καρ δίαν σου· ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν· οὐ κ εψεύσω ἀνθρώποις ανοις ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φασὶν οἱ αἰρετικοί· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεόν θν . ἀλλ’ ἐ πει δὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη· ὁ ὑβρί ζων φησὶν τὸ πνεῦμα πνα . τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα · ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλό γιστε. οὐδεμία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω προσηγορία. εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶ πεν γὰρ ἀφρον ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ’ ἔστιν θεός θς · οὐκ’ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· ἡ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀ νέτρεχεν· ὡς ἀπο στείλαντα ἐχρὴν εἰ πεῖν οὐκ εψεύσω τῶ πνεύματι πνι . ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλ λὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦ τον· δεῖ γὰρ ἡ ἀπο στολικῆ χορεία. πα ραχο ρῆσαι τὴν ἁ γίαν τριάδα· ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τρι ᾶς ἀποστόλων, μάρ τυς τῆς οὐρανίου ουνιου τριά δος· χορεύσωμεν εἰλικρινῶς· εἴπω μεν, πολλὰ τὰ τέ κνα τῆς ἐρήμου μᾶλ λον, ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· ἡ πᾶ σα αἴρεσις ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔ χουσα διδάσκαλον. καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δὲ ἡμᾶς εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκά λου· ἀποστόλοις ἡ μᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυλίζεσθαι. ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ιυ · ὦ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων ἀμήν:—