χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος εἰς τὴν τοῦ μεγάλου ἀετοῦ θεω ρίαν κατέληξεν· ἀετοῦ τοῦ μεγάλου καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνον ὑπερβάντος· καὶ τὰς ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπερβάντος· καὶ ἐπ’ αὐτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξαμένου· ἱωάννης γὰρ ἡ μῖν προεκήρυξεν ἀετὸν δεικνὺς ὑψηλότερον πάσης κτίσεως γενόμενον· καὶ περὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως φιλοσοφίσαντα· ὃς ὑπερέ βη μὲν τὴν κτίσιν ὑπὲρ πᾶ σαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέβη δὲ πάσης βροντῆς μόνος τὴν ὑπερκόσμιον φιλοσο φίαν· ἡδε βροντῆ φοβεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τ ῶν νεφῶν. φοβεῖ δὲ καὶ πλήτ τει διὰ τῆς φωνῆς· μερίζει τοίνυν καὶ ἡ ἱωάννου φω νῆ ἀρδεύουσα μὲν τὴν ἐκ κλησίαν. καταπλήττουσα δὲ τῶν αἰρετικῶν τὸ σύστημα· ὅ τ’ ἂν γὰρ τὰ μάταια εἴπωσιν· ὅτ’ ἂν γνῶντες τὰ ὄντα μη ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμή σωσιν· ὅτ’ ἂν τὴν ἀνθρω πίνην διάλεκτον κατὰ τῆς θείας γραφῆς στρα τεύσωσιν, τότε βοᾶ ἱωάν νης τὸ ἦν προτοῦ οὐκ’ ἦν· ἐ ν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος. καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν · καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος, τῆ φω νῆ καταπλήττων τοὺς ἐναντίους· ἐπιμαρτυ ροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγον τος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν· ἐ ν ἀρχὴ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπει δὴ γὰρ ἀπαθὴς ἡ τοῦ λό γου γέννησις, λόγον λέ γει· ἵνα ἀπὸ τῶν κατὰ σὲ καὶ ὑπὲρ σὲ παιδεύσει. ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται οὐ ῥεῖ· οὐδ’ ἓν ἄλλό τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται, οὕτως ἡ ἀπα θὴς γέννησις ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμ ν ομένη· οὐ μεριζομένη· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν αἰρετικῶν, τεμνομένη κακῶς· ὑπο δε τῆς εὐσεβείας, ἑνουμέ νη καλῶς· διά τοι τοῦτο παρητήσατο καὶ οὐκ εἶπεν ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ υἱὸς ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία πάθους γέννησιν εἰς ἀγά γει· ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λό γον, ἵνα τὸ ἀπαθὲς πα ραστήσει τῆς γεννήσεως· κ αὶ ἵνα μη προφορικὸν λόγον νομίσεις, ἐπήγα γεν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἵνα ἀπὸ τοῦ μεν λόγου ἀπαθὲς. ἀπο δε τοῦ θεοῦ θυ τὴν ἀξίαν νοήσεις· εἶτα εἰ σηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως, εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουργίας ἀξίωμα· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γενό μενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἰρε τικῶν παίδες καὶ τὸ πνεῦμα πνα προσκυνητὸν τολμῶσιν τῆ λέξει ταύτη συμπαρα λαβεῖν τῆ λεγούση· πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδε ἓν, ὃ γέ γονεν ἐν αὐτῶ· εἴ τι οὖν γέ γονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκ τιστος φύσις τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηται φησὶ πάντα· εἰδε τὰ πάντα φωνεῖ. οὐ περι λαμβάνει τὴν ἄκτιστον φύ σιν μετὰ τῆς θνητῆς· εἰ δε τὰ πάντα φωνεῖ προσέχων· κατ’ ἐτόλμησας τῆς ἁγίας φύσεως· ἐ ἂν δὲ ἀκούσεις τοῦ κυρίου κυ λέγοντος πάντες ὅσοι ἤλθαν προ ἐμοῦ· κλέπται εἴσαν καὶ λησταὶ, τί ἂν εἴποις· μωϋσὴν ἐ ἂν ληστὴν ὀνομά ζεις. καὶ τοὺς προφήτας κλέπτας προσαγορεύεις· πάν τες γὰρ ὅσοι προ ἐμοῦ ἤλ θαν φησὶν· ἡ δὲ ἔννοιαν μερίζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος καὶ προς τίνας· καὶ νῦν περὶ δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει, δι’ αὐτοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὰ ἐν αὐτῶ· καθ’ ὡς λέγει παῦλος· οὐδ’ εἷς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου εἰ μη τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐτῶ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότρι ον τῆς ἐμῆς φύσεως, καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλότριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ αἰρετικὸς μὲν τὸ ἐρευνᾶ ἀκούει, τὴν δε ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμ βάνει· εἰ γὰρ ἰδία φησὶ τὸ πνεῦμα πνα , τὰ ἐν τῶ θεῶ θω οὐκ’ ἂν ἠρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐν νοία ἡ ἔρευνα· εἰ τοίνυν τ ὸ ἐρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῶ ἐπάγει· ὅτ’ ἂν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευ νῶντα τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοίας αὐτοῦ κατα ψηφίζη; ἄκουε γ’ οὖν τοῦ παῦλου λέγοντος ὡς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἐρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλοσοφῶν ὁ παῦλος φησὶν· ὁ δε ἐρευνῶν τὰς καρδίας, οἶδεν τί τὸ φρό νημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν θεὸς θς ἐ ρευνᾶ ἀγνοῶν, καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοῶν ἐρευνᾶ· ἵνα μάθης ὅτι ἔρευνα οὐκ’ ἀγνοοῦντος ἐστὶν ἀλλ’ εἰδότος, ἐπήγαγεν· οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδ’ εἶς ἔγνω, εἰ μη τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶ σιν ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατάληψιν, ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαροὖν μ η μέριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· μη τέμνε τὴν ἀδιαί ρετον οὐσίαν· γνώριζε τὴν δύναμιν· εἷς κέκλη ται ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· περι μεν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς λέγει ὁ υἱὸς ὅτ’ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου κα θήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· καὶ δύναμιν εἰρηκῶς, ἔστησεν τὴν δόξαν. ἵνα θαυμάσεις τὴν ἔννοι αν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν. πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος. ὅτ’ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμε νον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμε ως· δύναμις οὖν ὁ πατήρ πηρ · δύ ναμις δὲ καὶ ὁ υἱὸς. χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύ ναμις καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λ έγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθηταῖς. μείνατε ἐν ἰερουσαλὴμ ἰλημ ἕως οὗ ἐν δύσησθε δύναμιν ἐξ’ ὕψους· εἰ δὼς οὖν τὴν ὁμοίαν ταύτην δύναμιν, ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μη μερίσεις τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ φωτίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος διὰ τοῦ μεγάλου ἀρχ’ ἱερέως ἀνθή σαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δ εῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσ ματος ἀναγεννηθέντας. δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκου μένην ἀναγεννήσαντας· εἴ πωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστό λων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλ μοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κς ὅτι πάντας αὐτοὺς ἐνδύση ὡς κόσμον νύμφης· ἔστηκεν ἡ σαΐας σήμερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη. τοὺς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρῶον ἀνακαι νισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ ῥο πῆ μεταβληθέντας. τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως εἰς οὐράνιον οὐνιον εἰκόνα μεταποιηθέν τας· ἐκπλήττεται γὰρ ἡσα ΐας λέγων τίς οἶδεν τοιαύτα· τίς ἤκουσεν τοιαύτα ὅτι ἔτε κεν ἡ γῆ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτεκεν ἡ γῆ παιδία αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰσάπαξ. ταχία γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀναγέν νησις· οὐκ’ ἀναμένει χρό νον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γε νεαῖς· ἀλλ’ ἅμα βούλεται, ἅμα τίκτεται τὸ ἀναγεννόμε νον ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τ οῦ φωτὸς ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύειν καὶ ἀναφωνεῖν ἐ κεῖνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω. ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκου μένην ἀναγάγη πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κατῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλθεν οὐ μετα στᾶς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · ἀνῆλθεν οὐ μεταστᾶς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελθῶν τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέλιπεν· οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέ λιπεν· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου περιφέρειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐκ’ ὑβρίζεται τὸ μυσ τήριον· οὐκ’ ἠτιμάζετο τῶν νεοφωτίστων ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρεπεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται ἐν δε πλατείαις παρρησίαν ἄγει· ἐπ’ ἄκρων δὲ τειχέων κη ρύττεται· καθαίρων μὲν τὸν ἀέρα ὃν ἐμίανε τὰ πορνικὰ ἄσματα λέγοντες· καὶ ἔχρα ναν δὲ ποτὲ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλολυγμοὶ τῶν ἐπιτελούντων τὰ τῶν δαιμόνων μιάσματα ἐκαθαρίσθησαν τῶ λόγω τοῦ φωτὸς καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός οὐνος · ὥσπερ γὰρ στενά ζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἐπι τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν, οὕτως εὐφραίνεται ἐπι τῆ κακία καὶ πάλιν δικαιοσύνη τῶν κατορθούντων· ὅτ’ ἂν μεν γ ὰρ ἁμαρτάνει ἄνθρωπος ἄνος , ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνος · ἀγανακτεῖ δὲ καὶ ἡ γῆ. ὡς φησὶν ἱερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνος ἐπι τοῦτο καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ, ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποί ησεν ὁ λαός· ὁρᾶς πῶς φρίτ τει ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἁμαρτα νόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μετα π οιούντων ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβει αν· ἄκουε τοῦ προφήτου λέ γοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοι καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· ῥηξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ το σούτω ὄχλω καὶ λαῶ κομῶσα· ἐγὼ κατελήφθην μόνη, οὕτοι δέ μοι ποῦ εἴσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χῆρα, τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν τὴν φωνὴν τῶν προ φητῶν· μη στενός μοι ὁ τό πος ποίησόν μοι τόπον ἵνα κατ’ οἰκήσω· ὅτε γὰρ ἤκ μ αζε τὰ τῆς αἰρέσεως· ὅτε ἐπ’ ἐνέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομῆ τῆς αἰρέσεως, ἀνήλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπ’ ἐλθοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνον ἀνήλίσκεν τοὺς καρποὺς αὐτῆς, οὕτως ἡ φθορο ποιὸς διδασκαλία τοὺς καρ ποὺς τῆς ὄντως διδασκαλί ας ἀνήλισκεν καὶ τῆς εὐσε βείας· ἀλλὰ σήμερον ἐξεβλή θη ἡ φθοροποιὸς διδασκαλία καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ λέ γουσα πρὸς αὐτὸν· νῦν ἀντ’ ἀποδώσω τῶν γονῶν ὧν κατ’ ἔφαγεν ἡ κάμπη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρρυσίβη· τί φιλονι κεῖς αἰρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονο γενοῦς· ἐκείνοι μὲν ἔκρυ ψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς. σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεό τητα ὅσον ἐπι σοῦ· ἀλλ’ οὔτε ἐκείνοι ἐπιγράφουσιν τὴν ἀλήθειαν. οὔτε σὺ συνῆκας τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γ’ οὖν τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐκά λυψεν οὐρανοὺς οὐνους ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλῆ ρις ἡ γῆ· τῆς συνέσεως, οὐ τῆς καταλήψεως· πίστε ως. οὐκ’ ἐξετάσεως· ἀγάπης. οὐ ζητήσεως· οὐ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν, ἀλλὰ πιστεύ ειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύ οντες φωτιζόμεθα, οὐ πολυπραγμονοῦντες βαπτι ζόμεθα· μη ἀπατάτω σε τῶν αἰρετικῶν τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν, οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι. ψυχὴ δὲ οὐ φω τίζονται· ὥσπερ γὰρ καὶ σίμων ἐβαπτίσθη· ἀλλ’ οὐκ’ ἐφωτίσθη, οὕτως. καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑρίσκονται· ἀ γαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύ ματα τῶν ἀποστόλων. τὰ τῆ πνευματικῆ σαγίνη τὸν πο λὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύσαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πε πλήρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προφητικῆ φωνῆ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεός θς οὐκέτι μη εἴπω σιν ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθή κης ἁγίου ἰσραὴλ ιηλ ἀντι τοῦ ἡ πα λαιᾶ λατρεία· οὐδε μὴ ἀνα βήσεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ· δ ιὰ τί; ὅτι ἰδοῦ ἐγὼ ἀποστελῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· περιέγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν, καὶ εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλησίας μη ἀπολυμένην· ἀποστε λῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· ὦ ξένης ἁλίας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς, σήμερον ἁλιεύει· ἐπληρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ · καὶ πε πλήρωται τῆς πίστεως τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα· μη οὖν ὕβριζε τὴν ἀξίαν οἰκονομίαν· παρὰ ἰουδαί οις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασις· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι οἱ μα θηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν αὐτόν· ἐκείνοι μὲν οὖν ἀπεφήναντο θάνατον κατὰ τοῦ σώματος. οἱ δὲ τὴν θεολογίαν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν, ἡ πλάνη πολιτεύεται· παρὰ δὲ τῆ ἐκ κλησία, ζωῆ κηρύττεται· καὶ ἔχεις εἰκόνα παλαιάν· ὥ σπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ· ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθη αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ αἴγυ πτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· οὕτως παρὰ τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπεν θήτο· ἐν δε τῆ αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν, οὕτως καὶ νῦν· παρα μεν τῆ συνα γωγῆ καὶ τῆ τῶν αἰρετι κῶν μανία, νεκρός· νε κροῦσιν γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν. καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀ λλ’ ἰσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· ὥστε εἰ καὶ κάμνει παῦλου ἡ φωνὴ συνηγορήσαντος, εἰπὲ παῦ λε ὑπερ τῆς ἀληθείας κι νούμενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἀγα νακτῶν, εἰπὲ τοῖς αἰρετι κοῖς πόθεν ἐδιδάχθησαν τὰ ἀριστοτελικά· τίς τὸν πλάτονα προετίμησεν τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβα λεν τὸ κήρυγμα τῆς πίσ τεως καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄ πιστον ζήτησιν· ποῦ ἔ γνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητός· κατέλειπες πατέρα πρα ; διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν; ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν; εἰς ἀνθρώπινα ῥή ματα τρέπη; καλῶς ἔλε γ εν ἱερεμίας ἀπώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· τί εἶπεν πέτρος καὶ ἐμακα ρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ’ εἶπεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ὅτε ἀπεκάλυ πτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πηρ τὴν σοφίαν, οὐκ’ ἔδει καταλαβεῖν· ὅτε ἐκέλευσεν βαπτισθῆναι ὁ ἰησοῦς ις οὐκ’ ἐδύνατο εἱπεῖν πορευ θέντες βαπτίσατε αὐτοὺς εἰς ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεννητοῦ· ἀλλ’ ὄνομα εὕρεν σοφότερον τῶν μυστι κῶν παραδώσεων· περι γ ράφεις τὰ θεία; ἀναιρεῖς τὴν πίστην καὶ εἰσάγεις ζήτησιν; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· πέτρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ . κλεῖς ἔλαβεν· οὓς δ’ ἂν βλέπει πέ τρος υἱὸν λέγοντας, τούτοις ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δὲ ἂν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀποκλείησι τὴν θύραν τῆς ἐκκλησίας· οὐ πρό τ ερον γὰρ ἔλαβὲν τὰς κλεῖς, ἕως εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · καὶ ἀκούει μακάριος εἶ σίμων βᾶρ ἰωνά· σοὶ δώ σω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· μ ετὰ τὴν ὁμολογίαν, ἡ ἐξου σία· μετὰ τὴν πίστιν. ἡ πα ράδωσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν κ ατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται. οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος παρα τάττονται· οὐδ’ ἓν δὲ ὤφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογοῦντας. καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετούντας· ὥσ περ γὰρ οὐδ’ ἓν ὤφελος τὸ πνεῦμα πνα ὁμολογούντων καὶ υἱὸν ἀθετούντων· ὁμολογοῦσι γὰρ καὶ ἱουδαίοι τὸν πατέρα πρα , τὸν υἱὸν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ’ ἔχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρ’ ὁρῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέως παρὰ τῶ πατρί πρι · π ρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον, τὸν δε ἰὼβ κατ έκριναν· ὁ δε θεὸς θς οὐδε τοὺς συνηγορήσαντας αὐτῶ ἀπεδέξατο· ἀλλὰ λέγει· διὰ τὶ κατελαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰώβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ’ ἐδέ ξατο. τοὺς τὸν υἱὸν ἀθετοῦν τας καὶ αὐτὸν ὁμολογούν τας δέξεται ποτέ; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ φησὶν μισῶν ἐμὲ, καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ ἀθε τουμένου, οὕτως οὐδε πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς, ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γ’ οὖν εὗ ρεν πρὸς τὰ αἰρετικὰ ζιζά νια ἀρχὴν μὲν λαβόντα. οὐδέποτε δὲ παρρησίαν δε ξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσίας. εὑρίσκει τινὰς βαπτισ θέντας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύ σαντες· οἱ δὲ ἔφησαν οὐδε εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶ τα. ἡ γενναία φωνῆ· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευ σάτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν. καὶ παῦλος μη αἰρετικὰ πλέ κειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσσώνυμος εὐνομίου προσ ηγορία· πόθεν τὰ αἰρετικὰ σπέρματα· ἀπώλετο ἡ ἀλή θεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσιν, καὶ ἐκράτησαν ἀριστοτελικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὄρους τ ῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἐπὶ τῆς θείας καὶ ἀγεννήτου. γεννητὸν λέγεις; σὺ δὲ φησὶν τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω, ἀλλ’ οὐχ’ ὡς σύ· λέγω ἀγέννητον πατέρα πρα , ἐπει δη μὴ ἐγεννήθην ἀλλ’ ἐπλάσ θην· μη ξένιζε τοὺς ἀκρο ατάς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννητος ὁ πατήρ πηρ , καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον, πᾶν τὸ μη γενόμενον· λέγεται ἀγέν νητον καὶ πᾶν τὸ γιγνόμε νον, μηδέπω γενόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἀγέν νητος νῦν· γίνεται γὰρ, ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκα τασκεύαστος, μηδέπω γενα μένη· λέγεται ἀγέννητον καὶ τὸ μηδέποτε μηδε γινό μενον μήτε γενέσθαι ὀφεί λον· οἷον πολλὰ ἀγέννητα· ἐπεὶ οὖν οἱ προφήται καὶ δα νιὴλ μὲν λέγει ἐθεώρουν τέσσαρα θηρία ἐξ’ ἐρχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ πρῶτον θηρίον ὡς εἰ λέαινα καὶ πτερὰ αὐτῶ ὡς ἀετοῦ· κ αὶ ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαί νης, οὕτως δι’ ἐσκευασμένην ἔχον τὴν κατάστασιν· ποῦ ἴδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηροῦς καὶ ὀδόντας χαλκούς· τ αῦτα δὲ εἰς θεωρίαν ἀνέπλατ τεν ὁ προφήτης. οὐ μὴν ἐγέ νετο οὐδε γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θηριον ἐκεῖνο ἀγέννητον μηδέποτε γενόμενον. ἀλλ’ ὀνομάσθη μόνον· ποίαι γυ ναίκες ἐγένοντο πτερὰ ἔχουσαι οἵας εἶδεν ζαχαρίας πτερὰ φερούσας· ποῦ ἐθεάσω πάρ δαλην ἔχουσαν πτερά· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακά ριος δανιήλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδρειάντα ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδή ρου καὶ ὀστράκου. οἷον εἶδεν δανιήλ· ἕκαστον δὲ τούτων ἀγέννητον οὐ γὰρ ἐγένετο· ἀνε γράφει δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μη τοίνυν νομίσεις μ έγα τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ π ολ λὰ καὶ ἕτερα μη γεγενημένα λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὅτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγ ξω τὴν αἰρετικὴν κακίαν. εἰς τούσδε τοὺς τόπους ἐλήλυθα· λ έγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος· καὶ εἰ μη ἐγεννήθη φησὶν, πῶς λέγεται· δείκνυμί σοι ἄνθρωπον ἄνον μη γεννηθέντα; λ έγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ περὶ ἱούδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐκείνω δι’ οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου· συνέφερεν αὐτῶ μη ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ σ υνέφερεν; τῶ γὰρ μη ὄντι· οὐδ’ ἓν οὔτε συμφέρει, οὔτε ζη μίαν φέρει· καὶ σολομῶν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μη γεν νηθέντα τάδε λέγων· μα κάριος ὁ τεθνηκῶς μᾶλλον, ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μὴ γεννηθῆς· καὶ εἰ μη ἐγεννήθη πῶς μακάριος· β λέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύσεως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μη γεννηθέντα μηδε πλασ θέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεννήτου προσηγορία, οὐ φύσιν θείαν ἑρμηνεύει· οὐδε ὡς σὺ ἀγέννητον οὐσίαν ση μαίνει· οὐ τιμὴν τῶ πατρὶ πρι φέρει ὄντων καὶ ἑτέρων πα ρὰ τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεννήτων τὲ καὶ γεννητῶν καθ’ ἃ προ ἀποδέδεικται· ἀλλὰ τὸ μη γεγονὸς δείκνυσιν· ἀ λλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυΐδ δαδ · διηγήσαντό μοι παρά νομοι ἀδολεσχείας, ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέ τρου δέξαι φωνὴν· τὴν παῦ λου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κατα σάρκα ὁ ὢν ἐπι πάντων θεὸς θς εὐ λογητός· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον προσκυνείτω· ἀνυμνείτω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολο γοῦμεν, κ’ ἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κ’ ἂν μή· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ’ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστέ; καὶ τίς ὁ κατ’ οἰκῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; ἄλλο οὖν ναὸς, καὶ ἄλλος ὁ ἐνοικῶν· οὐκ’ ἤκουσας π έτρου λέγοντος ἀνανία ἵνατί ἐπείρασεν ὁ σατανὰς τὴν καρ δίαν σου· ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν· οὐκ’ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φησὶν οἱ αἰρετικοί· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεόν θν , ἀλλ’ ἐπει δὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη· ὁ ὑβρίζων φησὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα; ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλόγιστε. οὐδεμία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω προσηγο ρία εἰ μη ἡ τοῦ ἄφρονος εἶπεν γὰρ ἀφρων ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ’ ἔστιν θεός θς · οὐκ’ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· ἡ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις, εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν· ὡς ἀποστείλαντα ἐχρὴν εἰπεῖν οὐκ’ ἐψεύσω τῶ πνεύματι πνι ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δ εῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριά δα ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τριᾶς ἀποστόλων· μάρτυς τῆς οὐρα νίου τριάδος· χορεύσωμεν εἰλικρινῶς· εἴπωμεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον, ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· ἡ πάσα αἴρεσις ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γένοιτο δ ὲ εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοι νοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου. ἀποσ τόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρθοδόξω πίστει συναυλίζεσ θαι· ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ιυ τῶ κυρίω κω ἡμῶν· μεθ’ οὗ τῶ πατρὶ πρι ἡ δόξα ἅμα τῶ ἁγίω πνεύματι πνι , νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων· ἀμήν +