κύριε κε χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος εἰς τὴν τοῦ μ εγ άλ ου ἀετοῦ θεωρίαν κατέληξεν· ε τοῦ τοῦ μεγάλου καὶ πνεύματι πνι τὸν οὐρανὸν οὐνον ὑπ ε βάντος· καὶ τὰς ὑπερκοσμί ους δυ νάμεις ὑπεραναβάντος. καὶ ἐ παυ τῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντων ἀρξ α μέ νου· ἰωάννης γὰρ ἡμῖν προεκήρυ ε ν ἀ ετὸν δεικνὺς ὑψηλ ό τερον πάσης κτ ίσε ως γενόμενον· καὶ περὶ τῆς ἀκτίστ ου φύσεως φιλοσοφήσαντα· ὃς. ὑπερ έβ η μὲν τὴν κτίσιν ὑπὲρ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν ὑπερέβη δὲ πάσης βροντῆς μόνος, τ ὑπερκόσμιον φιλοσοφ αν· ἡδὲ βροντὴ φο βεῖ καὶ ἀρδεύει· ἀρδεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν. φοβεῖ δὲ καὶ πλήττει διὰ τῆς φωνῆ ς μ ερίζει τοίνυν καὶ ἱωάννου φωνὴ ἀρδεύου σα μὲν τὴν ἐκκλησίαν. καταπλήττουσα δὲ τῶν αἱρετικῶν τὸ σύστημα· ὅτ’ ἂν γὰρ τὰ μά ταια εἴπωσιν· ὅτ’ ἂν γνῶντες τὰ ὄντα μὴ ὡς ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσιν· ὅ τ’ ἂν τὴν ἀνθρωπίνην διάλεκτον κα τ τῆς θείας γραφῆς στρατεύσωσιν, τό 51 1021 κ βο ᾶ ἱωάννης τὸ ἦν προτοῦ οὐκ ἦν· ἐν αρ χὴ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν . καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ φωνῆ καταπλήτ των τοὺς ἐναντίους. ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ καὶ λέγοντος· ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσωσιν· ἐ ν αρχὴ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν θν καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπα θὴς ἡ τοῦ λόγου γέννησις. λόγον λέγει· ἵ ν α ἀπὸ τῶν κατα σὲ καὶ ὑπὲρ σὲ παι δεύση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς γεννῶν τὸν λόγον οὐ πάθει γεννᾶ· οὐ τέμνεται· οὐ ῥεῖ· οὐδὲ ἄλλ τι τῶν σωματικῶν ὑφίσταται, οὕτως ἡ ἀπαθὴς γέννησις ἄφ ρ αστος καὶ ἀκα τάληπτο ς οὐ τεμνομένη· οὐ μεριζομέ νη· ἀλλ’ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν τεμνομένη κακῶς. ὑπ ὸ δὲ τῆς εὐσεβείας ἐνουμέ νη καλῶς· διά τοι τούτο παρητήσατο καὶ οὐκ εἶπ ε ν ἐν αρ χ ὴν ἦν ὁ υἱὸς. ἵνα μὴ ἡ τοῦ υ οῦ προσηγορία πάθους γέννη σιν εἰ σαγ άγη · ἀλλὰ λέγει αὐτ ν λόγον, ἵνα τὸ ἀπαθ ὲς παραστήση τῆς γεννήσε ως· καὶ ἵνα μὴ προφορικὸν λόγον νομί σ , ἐπήγαγεν καὶ θεὸς θς ἣν ὁ λ ό γος ἵνα ἀ πο τοῦ μὲν λόγου ἀπαθὲς. ἀπὸ δὲ τοῦ θεοῦ θυ ἀξίαν νοή ης· εἶτα εἰσ η γη σ ά μενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως. εἰ σ γει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουργίας ἀξίωμα· π άντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο· πάντα τὰ γενό μενα· οὐχ’ ὡς οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖδες καὶ τὸ πνεῦμα πνα προσκυνητὸν λ σιν τῆ λέξ ει τ αῦτη συμπαραλαβεῖν τῆ λεγούση πάν τα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδε ἓν ὃ γέγονεν αὐτῶ εἰ τι οὖν γέγονεν ἐν αὐτῶ· οὐχ’ ἡ ἄκτισ ς φύσις τοῦ πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηται φησὶ ν πάντα εἰδὲ τὰ πά ν τ α φωνεῖ. οὐ πε ρι λαμ β νει τὴ ἄκτιστον φύσιν μετὰ τῆς κτιστῆς· εἰ δὲ τὰ πάντα φωνεῖ προσέχων. κατε τ λμη σα ς τῆ ς ἁγίας φύσεως· ἐὰν δὲ ἀκούσης τοῦ κυρίου κυ λέγοντ ος πά ντες σοι ἧλ θον προ ἐμοῦ. κλέπται ἦσαν σ ταὶ τ ί ἂν εἴποι μωϋσὴν ἐὰν λ η ὠνο ά ζης. καὶ τοὺς π οφήτας κ λ ας προσαγορεύης· πάντες γὰρ ὅσ οι προ ἐμοῦ ἦλθαν φησίν· ἡ δὲ ἔννοιαν μερί ζει καὶ περὶ τίνων ὁ λόγος καὶ πρὸς τί νας· καὶ νῦν περὶ δημιουρ γί ας ὁ λό γος· καὶ τὴν δημιουργίαν λέγει δι αυ τοῦ γεγενῆσθαι· οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς οὐσί αν τὴν οὕτως γνωρίζουσαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὰ ἐν αὐτῶ καθῶς λέγει παῦλος· οὐδεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ ἀνθρώπου ἀνου τὸ ἐν αὐ τῶ· εἰ οὖν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλότριον τῆς ἐ μῆς φύσεως. καὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλό τριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα φησὶν πάντα ἑρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ αἱρετικὸς μὲν τὸ ἑρευνᾶ ἀκούει. τὴν δε ἔννοιαν κακῶς ἐκλαμ βάνει· εἰ γὰρ ἰδία φησὶ τὸ πνεῦμα πνα . τὰ ἐν τῶ θεῶ θω οὐκ ὰν ἠρεύνα· μαρτυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἐννοία ἡ ἕρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἑρευνᾶν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῶ ἐπάγει, ὅτ’ ἂν ἴδης τὸν θεὸν θν ἑρευνῶντα ς καρ δίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἀγνοῖας αὐτοῦ καταψηφίζει; ἄ κουε γοῦν τοῦ παύλου λέγοντος ὡς περὶ τοῦ πνεύματος πνς εἶπεν· τὸ πνεῦμα πνα πάντα ἑρευνᾶ καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ θυ · οὕτω καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ φιλο σο φῶν ὁ παῦλος φη σίν· ὁ δὲ ἑρευνῶν τὰς καρδίας, οἶδεν τί τὸ φρ όν ημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν θεὸς θς ἑ ρευνᾶ ἀγ ν , καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀ ῶν ἑ ρευνᾶ· ἵνα μάθης ὅτι ἕ α οὐ α γνοοῦντος ἐστὶν ἀλλ’ εἰδό ς ήγα γεν οὕτω καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐ ς ἐγνω. εἰμὶ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ · καὶ γνῶσι ἐπι γράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐ κ φύ σεως κατάληψιν, ἀλλὰ τὴν εκ τῆς φύσεως ἐπίγνωσιν· τοιγαρ οὖν μὴ ριζε τὴν ἀμέριστον φύσιν· μὴ τέ μνε τὴν ἀδιαίρετον οὐσίαν· γνώρι ζε τὴν δύναμιν· εἷς κέκληται ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· πε ρὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸς πρς , λέγει ὁ υἱός· ὅτ’ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξ ι ῶν τῆς δ νάμεως· καὶ δύ ναμιν εἰρηκῶς, ἔστησε τὴν δόξαν· ἵνα θαυμάσης τὴν ἔννοιαν· αὐτὸν τὸν θεὸν θν καλέσας δύναμιν· πρὸς καϊάφαν διαλεγόμενος ὅτ’ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως· δύναμις οὖν ὁ πατήρ πηρ · δύ ναμις δὲ καὶ ὁ υἱός· χριστὸς χς θεοῦ θυ δύναμις καὶ θεοῦ θυ σοφία· δύναμις καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθηταῖς· μ είνατε ἐν ἱερουσαλὴμ ἱλὴμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύ ναμιν ἐξ ὕψους· εἰδὼς οὖν τὴν ὁμοί αν ταύτην δύναμιν. ἔχε τὴν πίστιν ἀσάλευτον· μὴ μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάληπτον· ἐπίγνωθι τὰς συνθήκας τοῦ φωτίσματος· βλέπε τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος. διὰ τοῦ μεγά λου ἀρχ ἱερέως ἀνθήσαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φωτὸς δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυκας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀπὸ τοῦ φωτίσματος ἀναγεννη θέντας. δραμεῖν πρὸς τοὺς τὴν οἰκου μένην ἀναγεννήσαντας· εἴπωμεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ προφήτου καὶ τῶν ἀποστόλων· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλ μοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος κ ς ὅτι πάντας αὐ τους ἐνδύση ὡς κόσμον νύμφης· ἔστη κεν ἡ ς σήμερον λέγων πρὸς τὰ τῶν φωτι θ έ ντων πλήθη· τοὺς γεννηθέντας ἐκ πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρῶον ἀνακαινισθέντας· τοὺς ἐν μιᾶ ῥοπῆ μεταβληθέντας. τοὺς ἀπὸ γηΐνης καταστάσεως εἰς οὐ ράνιον εἰκόνα μεταποιηθέντας· ἐκπλήττεται γὰρ ἡσαΐας λέγων· τίς οἶδεν τοιαῦτα· τίς ἤκουσεν τοιαῦτα, ὅτι ἔτεκεν ἡ γὴ τὰ τέκνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· ἔτεκεν ἡ γὴ παιδία αὐ τῆς ἐν ἡμέρα μιᾶ· καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ταχεία γὰρ τοῦ πνεύματος πνς ἡ ἀνα γέννησις· οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ δουλεύει καιροῖς καὶ γενεαῖς· ἀλ λ’ ἅμα βούλεται. ἅμα τίκτεται τὸ ἀνα γενώμενον· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς ἅπασαν τὴν ἀγορὰν πομπεύ ειν καὶ ἀναφωνεῖν ἐκεῖνον τὸν δι’ αὐτοὺς ἐλθόντα κάτω. ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκου μένην ἀναγάγει πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κα τῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · κατῆλθεν οὐ με ταστᾶς τῶν οὐρανῶν οὐνῶν · ἀνῆλθεν οὐ μεταστᾶς τῆς γῆς· οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς οὐρα νοὺς ἐρήμους κατέλειπεν. οὔτε ἀνελθὼν ἔρημον τὴν γῆν τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέλειπεν· ἔπρεπεν τοῖς υἱοῖς τοῦ φω τὸς τὴν λαμπάδα τοῦ λόγου περιφέρειν ἐν ταῖς ἀγοραῖς· οὐκ ὑβρίζετο τὸ μυστή ριον· οὐκ ἠτιμάζετο τῶν νεοφωτίστων ὁ χαρακτὴρ τῆς ἀληθείας· ἔπρεπεν καὶ αὐτοῖς ἐν πλατείαις ὑμνεῖν· σοφία γὰρ ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται ἐν δὲ πλατείαις παρρησίαν ἄγει· ἐπ’ ἄκρων δὲ τειχέων κηρύττεται· καθαίρων μὲν τὸν ἀέρα ὃν ἐ μίανε τὰ πορνικὰ ἄσματα λέγοντες· κ αὶ ἔχραναν δὲ ποτὲ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁ λολυγμοὶ τῶν ἐπιτελούντων τὰ τῶν δαι μόνων μιάσματα· ἐκαθ ε α ρίσθησαν τῶ λόγω τοῦ φωτὸς καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός οὐνος · ὥσπερ γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν ἀσεβῶν. οὕ τως εὐφραίνεται ἐπὶ τῆ κακία καὶ πά λιν δικαιοσύνη τῶν κατορθούντων· ὅ τ’ ἂν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ἄνθρωπος ἄνος . ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανός οὐνος · ἀγανακτεῖ δὲ καὶ ἡ γῆ, ὡς φησὶν ἰερεμίας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς οὐνὸς ἐπὶ τοῦτο καὶ ἔφρι ξεν ἡ γῆ. ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός· ὁ ρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ ἁμαρ τανόντων τῶν ἀνθρώπων ἀνων ; μεταποιούντων ἑαυτοὺς εἰς εὐσέβειαν. ἄκουε τοῦ προφή του λέγοντος· εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ οὐνοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθω ἡ γῆ· ῥηξάτω τὰ ὄρη εὐφροσύνην, ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκκλησία ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ λαῶ κωμῶσα· ἐγὼ κατελεί φθην ποτὲ μόνη, οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν· ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χῆρα, τούτους δέ μοι τίς ἐγέννησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς ἐκ κλησίας τὰ συνεχόμενα τῶ πλήθει πρὸς τὸν θεὸν θν τὴν φωνὴν τῶν προφητῶν μοι· 52 1022 στενός μοι ὁ τόπος, ποίησόν μ ο ι τόπον ἵνα κατοικήσω· ὅτε γὰρ ἤκμαζε τὰ τῆς αἰρέ σεως· ὅτε ἐπενέμετο τὴν πόλιν ταύτην ἡ νομὴ τῆς προαιρέσεως. ἀνήλωτο τὰ τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς ἐπελ θοῦσα τῆ ὑπ’ οὐρανὸν οὐνὸν ἀνήλισκε τοὺς καρποὺς αὐτῆς. οὕτως ἡ φθοροποιὸς διδασκα λία τοὺς καρποὺς τῆς ὄντως διδασκα λίας ἀνήλισκεν καὶ τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ σήμερον ἐξεβλήθη ἡ φθοροποι ὸ ς διδασ καλία καὶ εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος χάρις ἀναγεν νῶσα τὸν λαὸν καὶ λέγουσα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀνταποδώσω τῶν γονῶν ὧν κατέφα γεν ἡ κάμπη καὶ ἡ ἀκρὶς καὶ ἡ ἐρρυσίβη· τ ί φιλονεικεῖς αἱρετικὲ μετὰ ἰουδαίων κρύ ψαι τὴν δόξαν τοῦ μονογεννοῦς· ἐκείνοι μὲν ἔκρυψαν τὴν ἀνάστασιν ὅσον ἐπ’ αὐ τοῖς. σὺ δὲ κρύπτεις τὴν θεότητα ὅσον ἐπὶ σοῦ· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι ἐπιγράφουσιν τὴν ἀλήθειαν. οὔτε σὺ συνήκας τὴν εὐσέβειαν· ἄκουε γ’ οὖν τοῦ προφήτου λέγοντος ἐκάλυψεν οὐρανοὺς οὐνους ἡ ἀρετὴ αὐ τοῦ καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ πλήρης ἡ γή· τῆς συνέσεως, οὐ τῆς καταλήψεως· πί στεως. οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης. οὐ ζητή σεως· οὐ ζητεῖν ἐδιδάχθημεν. ἀλλὰ πιστεύειν ἐπαιδεύθημεν· πιστεύοντες φωτιζόμεθα. οὐ πολυπραγμονοῦντες βαπτιζόμεθα· μὴ ἀπατάτω σε τῶν αἰρετικῶν τὰ συστήματα· βάπτισμα γὰρ ἔχουσιν, οὐ φώτισμα· καὶ βαπτίζον ται μὲν σώματι. ψυχῆ δὲ οὐ φωτίζονται· ὥ σπερ γὰρ καὶ σίμων ἐβαπτισθη ἀλλ’ οὐκ ε φωτισθη. οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως εὑ ρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύ ματα τῶν ἀποστόλων τὰ τῆ πνευματι κῆ σαγήνη τὸν πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύ σαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · νῦν πεπλή ρωται ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἡ προφητι κὴ φωνή· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ θεός θς · οὐκέτι μὴ εἴπωσιν ἰδοὺ ἡ κι βωτὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραήλ ἰήλ · ἀντὶ τοῦ ἡ παλαιὰ λατρεία· οὐδὲ μὴ ἀναβήσε ται εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθήκη τῆς κιβωτοῦ· διὰ τί; ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἀπο στελῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· πε ριέγραψεν τὴν κιβωτὸν τὴν παλαιὰν. καὶ εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς ἐκκλη σίας μὴ ἀπωλυμένην· ἀποστελῶ πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἁλιεῖς· ὦ ξένης ἁλίας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς, σήμερον ἁλιεύει· ἐπλη ρώθη γὰρ ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ χριστοῦ χυ . καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως τῆς οἰκου μένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε τὴν ἀξίαν οἰκονομίαν· παρὰ ἰου δαίοις ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅτι ἐπράθη ἡ ἀνάστασις· καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος ὅ τι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν αὐτόν· ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἀπέφηναν τὸν θάνα τον κατὰ τοῦ σώματος. οἱ δὲ τὴν θεο λογίαν ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς ἐνηχοῦσαν· ἀλλὰ παρ’ ἐκείνοις μὲν, ἡ πλάνη πολιτεύ εται· παρὰ δὲ τῆ ἐκκλησία, ζωὴ κη ρύττεται· καὶ ἔχεις εἰκόνα παλαιάν· ὥ σπερ γὰρ ὅτε ἐπεβούλευσαν τῶ ἰωσὴφ οἱ ἀδελφοὶ, ἰακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ ἐπένθη αὐτὸν σφόδρα. ἀλλ’ ἡ αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ βασιλεύοντα· οὗτος παρὰ τῶ ἰακὼβ νεκρὸς ἐπεν θήτω· ἐν δὲ τῆ αἰγύπτ ω ζῶ ν ἐβασί λευεν, οὕτω καὶ νῦν· παρὰ ῆ συνα γωγὴ καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία. νε κρός· νεκροῦσιν γὰρ τὴν θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ ζήτησιν εἰ σάγοντες· παρ’ ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν, καὶ ἀξίως προσκυνούμενος· ἀλλ’ ἰσ χυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος· ἀήττητος ἡ τῶν ἀποστόλων διδασκαλία· ὥστε εἰ καὶ κάμνει παῦλου ἡ φωνὴ συνηγορήσαν τος. εἰπὲ παύλε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κινούμενος· ἀγανάκτησον ὑπὲρ τῆς πίστεως· ἀγανακτῶν, εἰπὲ τοῖς αἱ ρετικοῖς πόθεν ἐδιδάχθητε τὰ ἀρι στοτελικά· τίς τὸν πλάτονα προετίμη σεν τῶν εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς πίστεως καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπιστον ζήτησιν· ποῦ ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ γεννητός· κατε λειπες πατέρα πρα ; διέπτυσας τοῦ υἱοῦ τὴν προσηγορίαν; ἀναξίαν ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν; εἰς ἀνθρώπινα ῥ ῥήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν ἱερεμίας ἀπώλετο πίστις ἐκ τοῦ στόμα τος αὐτῶν· τί εἶπεν πέτρος καὶ ἐμα καρίσθη· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · οὐκ εἶ πεν σὺ εἶ τὸ γέννημα τοῦ ἀγεννήτου· ὅ τε ἀπεκάλυπτεν αὐτῶ ὁ πατὴρ πηρ τὴν σο φίαν. οὐκ’ έδει καταλαβεῖν· ὅτε ἐκέλευ σεν βαπτισθῆναι ὁ ἰησοῦς ις οὐκ ηδύνατο εἰ πεῖν πορευθέντες βαπτίσατε αὐ τοὺς εἰς ὄνομα τοῦ ἀγεννήτου καὶ γεν νητοῦ. ἀλλ’ ὄνομα εὗρεν σοφώτερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων· περιγράφεις τὰ θεῖα; ἀναιρεῖς τὴν πίστιν καὶ εἰσά γεις ζήτησιν; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· π έτρος κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶ πεν σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ . κλεῖς ἔλα βεν· οὓς δ’ ἂν βλέπει πέτρος υἱὸν λέγον τας. τούτους ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους δ’ ἂν εὕρη κτίσμα λέ γοντας καὶ βλασφημοῦντας, τούτοις ἀποκλείησι τὴν θύραν τῆς ἐκκλησί ας· οὐ πρότερον γὰρ ἔλαβεν τὰς κλεῖς, ἕως εἶπεν σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ θυ · καὶ ἀκούει, μακάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνά· σοὶ δώσω τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας· μετὰ τὴν ὁμο λογίαν. ἡ ἐξουσία· μετὰ τὴν πίστιν. ἡ παράδωσις τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται, οἱ δὲ κατὰ τοῦ πνεύματος πνς πα ρατάττονται· οὐδέν δὲ ὤφελος τὸν χριστὸν χν μὲν ὁμολογούντας. καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον ἀθετούντας· ὥσπερ γὰρ οὐδεν ὤφε λος τὸ πνεῦμα πνα ὁμολογοῦντων καὶ υἱὸν ἀ θετούντων· ὁμολογοῦσιν γὰρ καὶ ἱου δαῖοι τὸν πατέρα πρα , τὸν υἱὸν ἀρνούμενοι· καὶ οὐκ έχουσι ζωὴν αἰώνιον· ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν, οὐ δεκτέος παρὰ τῶ πατρί πρι · πρόσεχε ἀκριβῶς· καὶ γὰρ οἱ φίλοι τοῦ ἰὼβ τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον. τὸν δὲ ἰὼβ κατέκριναν· ὁ δὲ θεὸς θς , οὐ δὲ τοὺς συνηγορήσαντας αὐτῶ ἀπε δέξατο· ἀλλὰ λέγει· διὰ τὶ κατελαλήσατε κατὰ τοῦ θεράποντός μου ἰώβ· εἰ κατὰ τοῦ ἰὼβ εἰρηκότας τοὺς φίλους καὶ αὐτὸν δοξάσαντας οὐκ εδέξατο· τοὺς τὸν υἱ ὸν ἀθετοῦντας καὶ αὐτὸν ὁμολογοῦντας δέξεται ποτέ; οὐδαμῶς· ὁ γὰρ φησὶν μι σῶν ἐμὲ, καὶ τὸν πατέρα πρα μου μισεῖ· ὁμοίως ὥσπερ οὐ δέχεται πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν τοῦ υἱοῦ ἀθετουμένου. οὕτως οὐδὲ πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς, ἀθετουμένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · παῦ λος γοῦν εὗρεν πρὸς τὰ αἱρετικὰ ζιζάνια ἀρχὴν μὲν λαβόντα. οὐδέποτε δὲ παρ ρησίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέσω γὰρ τῆς ἀσί ας εὐρίσκει τινὰς βαπτισθέντας καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαν τες· οἱ δὲ ἔφησαν· οὐδὲ εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ἠκούσαμεν· εἶτα, ἡ γενναῖα φωνή· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε· παιδευσάτω πέτρος τὴν ἐκκλησίαν, καὶ παῦλος μὴ αἱρετι κὰ πλέκειν συζητήματα· πόθεν ἡ δυσ σώνυμος εὐνομίου προσηγορία· πόθεν τὰ αἱρετικὰ σπέρματα· ἀπώλετο ἡ ἀλή θεια παρὰ τοῖς ἀσεβέσιν, καὶ ἐκράτησαν ἀριστοτελικὰς διδασκαλίας· τοὺς ὅρους τ ῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἐπὶ τῆς θεί ας καὶ ἀγεννήτου· γεννητὸν λέγεις; σὺ δε φησὶν τί λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννη τον λέγω, ἀλλ’ οὐχ’ ὡς σύ· λέγω ἀγέννητον πατέρα πρα . ἐπειδὴ μὴ ἐγεννήθην ἀλλ’ ἐπλά σθην· μὴ ξένιζε τοὺς ἀκροατάς· ταῦτα πλάσματα· ἀγέννητος ὁ πατήρ πηρ , καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον, πᾶν τὸ μὴ γενό μενον· λέγεται ἀγέννητον καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον. μηδέπω γενόμενον· ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. ἀγέννητος νῦν· γίνεται γὰρ, ἀλλ’ οὔπω γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστος. μηδέπω γεναμένη· λέγεται ἀγέννητον καὶ τὸ μὴ δέποτε μὴ δὲ γινόμενον μήτε γενέσθαι ὀφείλον· οἷον πολλὰ ἀγέννη τα· ἐπεὶ, οὖν οἱ προφήται καὶ δανιὴλ μὲν λέγει ἐθεώρουν τέσσαρα θηρία ἐ ξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν 53 1023 τὸ πρῶτον θηρίον ὡς εἰ λέαινα καὶ πτερὰ αὐτοῦ ὡς ἀετοῦ· καὶ ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης οὕτως διεσκευασμένην ἔχον τὴν κατάστασιν· ποῦ ἴδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηροὺς καὶ ὀδόντας χαλκούς· ταῦτα δὲ εἰ ς θεωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ προφήτης οὐ μὴν ἐγένετο οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ θη ρίον ἐκεῖνο ἀγέννητον μηδέποτε γενόμε νον. ἀλλ’ ὀνομάσθη μόνον· ποῖαι γυναίκες ἐγέ νοντο πτερὰ ἔχουσαι οἷας εἶδεν ζαχαρίας πτε ρὰ φερούσας· ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν ἔχουσαν πτερά· ταῦτα δὲ πάντα ἐξηγεῖται ὁ μακάρι ος δανιήλ· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδριάντα ἀπὸ χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ ὀστράκου οἷον εἶδεν δανιήλ· ἕκαστον δὲ τούτων ἀγέννητον οὐ γὰρ ἐγένετο. ἀνεγράφη δὲ ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ τοίνυν νομί σης μέγα τῶ πατρὶ πρι χαρίζεσθαι τὸ λέγειν αὐτὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολλὰ καὶ ἕτερα μὴ γεγε μένα λέγεσθαι ἀγέννητα· οἶδα ὅτι βαθὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρετικὴν κακίαν. εἰς τούσδε τοὺς τόπους ἐλήλυθα· λ έγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος ἀγέννητος· καὶ εἰ μη ἐγεννή θη φησὶν. πῶς λέγεται· δείκνυμί σοι ἄν θρωπον μὴ γεννηθέντα; λέγει οὖν ὁ σωτὴρ σηρ περὶ ἰοῦδα τοῦ προδότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ἀνω ἐ κείνω, δι’ οὗ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · συνέφερεν αὐτῶ μὴ ἐγεννήθη· καὶ πῶς αὐτῶ συνέφερεν; τῶ γὰρ μὴ ὄντι· οὐδὲν οὔτε συμφέρει. οὔτε ζημίαν φέρει· καὶ σο λομὼν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννη θέντα τάδε λέγων· μακάριος ὁ τεθνη κὼς μᾶλλον, ἢ ζῶν· καὶ ὑπὲρ τοὺς δύο, ὁ μὴ γεννηθείς· καὶ εἰ μὴ ἐγεννήθη, πῶς μα κάριος· βλέπε ὀνόματα ἀγέννητα φύσε ως· εἶπεν ἄνθρωπον ἄνον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ δὲ πλασθέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ ἀγεν νήτου προσηγορία. οὐ φύσιν θείαν ἐρμη νεύει· οὐδὲ ὡς σὺ ἀγέννητον οὐσίαν σημαί νει οὐ τιμὴν τῶ πατρὶ πρι φέρει ὄντων καὶ ἑτέ ρων παρὰ τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεν νήτων τὲ καὶ γεννητῶν καθὰ προ ἀπο δέδεικται. ἀλλὰ τὸ μὴ γεγονὸς δείκνυσιν· ἀ λλ’ εἴπωμεν πρὸς αὐτοὺς μετὰ τοῦ δαυΐδ δαδ · διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχί ας ἀλλ’ οὐχ’ ὡς ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέτρου δέξαι φωνήν· τὴν παύλου διδασκαλί αν· χριστὸς χς κατὰ σάρκα· ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς θς εὐλογητός· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον, προσκυ νείτω· ἀνυμνείτω· ἐκ τῶν θείων γραφῶν θεολογοῦμεν. καν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ κὰν μή· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος λέγων· οὐκ οίδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ ἐστέ; καὶ τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα θεοῦ θυ κατοικεῖ ἐν ὑμῖν; ἄλλο οὖν ναὸς. καὶ ἄλλος ὁ κατοικῶν· ο ὐκ ἤκουσας πέτρου λέγοντος ἀνανία· ἵνατί ἐπείρασεν ὁ σατανὰς τὴν καρ δίαν σου· ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ ἐπήγαγεν· οὐκ εψεύσω ἀνθρώποις ανοις , ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀλλὰ φησὶν οἱ αἱρετικοί· οὐ τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεόν θν . ἀλλ’ ἐπει δὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ ἀπεστάλη· ὁ ὑβρίζων φη σὶν τὸ πνεῦμα πνα τὸν θεὸν θν ὑβρίζει τὸν ἀπο στείλαντα τὸ πνεῦμα πνα ; ἀλλ’ ἄφρων καὶ ἀλό γιστε. οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω προσηγορία εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄ φρονος. εἶπεν γὰρ ἄφρων ἐν καρδία αὐτοῦ οὐκ έστιν θεός θς · οὐκ εἶπεν ὡς σὺ ε νόησας· εἰ γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν. ὡς ἀποστείλαντα ἐχρὴν εἰπεῖν οὐκ εψεύσω τῶ πνεύματι πνι ἀλλὰ τῶ θεῶ θω · ἀ λλὰ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον· δεῖ γὰρ ἡ ἀ ποστολικῆ χορεία παραχωρῆσαι τὴν ἁ γίαν τριάδα ἣν ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τρι ὰς. ἀποστόλων· μάρτυς τῆς οὐρανίου οὐνιου τρι άδος· χορεύσωμεν εἱλικρινῶς· εἴπω μεν πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον. ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· ἡ πᾶσα αἵρε σις, ἡ ἄνθρωπον ἄνον ἔχουσα διδάσκαλον καὶ οὐ θεόν θν · γ ένοιτο δὲ εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου. ἀποστόλοις ἡμᾶς καὶ μάρτυσιν ἐν ὀρθοδόξω πί στει συναυλίζεσθαι· ἐν χριστῶ χω ἰησοῦ ιυ τῶ κυρίω κω ἡμῶν· μεθ’ οὗ τῶ πατρὶ πρι ἡ δόξα ἅμα τῶ ἁγίω πνεύματι πνι · νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνᾶς τῶν αἰώνων· ἀμήν +