τῆι γὰρ κατ εἰκόνα τοῦ κοσμοποιοῦ γενομένη λόγου. καὶ λόγω τετιμημέ νη· καὶ λογικῆς ἐλευθερίας ἠξιωμένη. τί ἂν οἰκειό τερον γένοιτο λόγου· τρέ φοντος αὐτὴν καὶ παιδεύ οντος. καὶ προς τὸ οἰκεῖον ἀξίωμα ταχέως ἐπανά γοντος· λόγον δὲ ἀ δε λφοὶ φαμὲν ἡμεῖς. οὐ τὸν σοφιστικῆ δεινότητι κεκομψευμένον εἰς πι θανότητα, ἀλλὰ τὸν ἁ πλότητι πίστεως με μαρτυρημένον εἰς ἀ λήθειαν· νόθον γὰρ ἡ γεῖσθαι δεῖ πᾶσαν ἀρε τὴν καὶ βίου καὶ λόγου· ἥ τις μὴ παρα τοῦ θείου δι δασκαλίου τὰς ἀπαρ χὰς ὑπεδέξατο· καὶ κα θ ὅσον σκιὰ σώματος. καὶ ὅναρ τῆς ἀληθείας ἀπεσχοίνισται. τοσοῦτον διέστηκε τῆς ἀληθινῆς τοῦ θεοῦ θυ σοφίας. ἡ νενο μισμένη τοῦ κόσμου σοφία· ὅθεν καὶ ὁ μα κ άριος παῦλος τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς· ὁ ποτὲ μὲν ἐξελθὼν κακῶς ἐπι θήρα τῶν ἁγίων· θηρα θεὶς δὲ καλῶς ἐπι σωτηρία σρια τῶν ἀνθρώπων ἀνων . διαρρήδην προς τὸν νόθον. τὸν ἀλη θῆ καὶ εὐσεβῆ λόγον ἀντει σάγων. ἔλεγεν· σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις· σοφίαν δὲ οὐ τὴν τοῦ αἰ ῶνος τούτου· ἀλλὰ θεοῦ θυ σοφίαν ἐν μυστηρίωι· σ οφία τοίνυν ἡμῖν. ἡ προφητικὴ γλῶττα καὶ ἀποστολικὴ διδα σκαλία· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας. ἡ κορυ φὴ τῆς λογικῆς ἐξουσιας· ε ὐαγγέλιον δὲ ἀδελφοὶ ὅτἂν ἀκούσωμεν. ἀξίαν τῆς προσηγορίας τὴν ἔννοι ἀν ἀναλάβωμεν· πολ λοὶ γὰρ πολλάκις τῆ συ νηθεία τῶν ὀνομάτων ἐμμελετήσαντες. τὴν δύναμιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἠγνόησαν· ἔστ ι δὲ εὐαγγέλιον. ἑρμηνεία τοῦ πράγματος· εὐαγγελί ζεται γὰρ ἡμᾶς τὴν πο λυύμνητον τοῦ σωτῆρος σρς οἰκονομίαν· ὅτι θεὸς θς ἐν ἀνθρώποις ἀνοις ἐγένετο δια φιλαν θρωπίαν· οὐ τὴν προ αιώνιον ἀξίαν προαπο θέμενος, ἀλλὰ τὴν σωτήριον σρι ον οἰκονομίαν ἐνδυσά μενος· εὐαγγελίζεται ἡ μᾶς τὸ εὐαγγέλιον· ὅτι τοῖς κάμνουσιν ἰατρὸς ἐ πεδήμησεν· οὐ φαρ μάκοις θεραπεύων, ἀλ λὰ νεύματι φιλανθρωπίας φιλανίας ἰώμενος· εὐαγγελί ζ εται ἡμᾶς. ὅτι τοῖς πε πλανημένοις ὁδὸς ἀ νεδείχθη· τοῖς ἐσκοτι σμένοις τὸ φῶς ἔλαμ ψε· τοῖς ἀπεγνωσμέ νοις. ἡ σωτηρία σρια · ἐπειδὴ γὰ ρ νόμω παιδευθέντες οὐκ ἐπεστράφημεν· καὶ προφητείαις ὁδηγηθέν τες. οὐκ ανεκλήθημεν προς τὴν ἐπίγνωσιν της ἀληθείας καὶ ἐκινδυνεύ ετο τῆι ἡμετέρα ἀγνω μοσύνη φθαρῆναι τὰ πάντα· καὶ λυθῆναι τὰ ἀνθρώπινα. ὡς εἶδεν ἡμᾶς ἡ τοῦ θεοῦ θυ φιλανθρωπία φιλανια . καὶ προς τὴν τοῦ νόμου παιδείαν ἀπειρηκότας· καὶ προς τὴν τῶν προ φητῶν ὁδηγίαν ὀκλά σαντας. ἀγαθότητι πολ λῆ καὶ ἀμέτρω. τὴν ἀγνω μοσύνην ἐνίκησεν· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, οἷάν τινα βασιλικὴν δωρεὰν. εἰς πᾶσαν προθεὶς τὴν οἰκουμέ νην, πάντα τοῖς ἀ ναξίοις ἐχαρίσατο δια φιλανθρωπίαν φιλανιαν · προῆλθεν γο ὖν ἡ σωτήριος σριος χάρις, διαφό ρως εὐεργετοῦσα πάν τας· τοὺς δούλους ἐλευ θεροῦσα· τοὺς πτωχ ς πλουτίζουσα· τοὺς ἐξο ρίστους ἀνακαλουμέ νη· τοὺς αἰχμαλώτους ἐξαγοράζουσα· πάντα τοῖς πᾶσιν ἐγένετο, οὐ δια τὴν ἡμετέραν ἀξίαν, ἀλλὰ δια τὴν αὐ τὴν τῶ εὐεργέτη πρέ πουσαν ἀγαθότητα· ὃς ἁπλοῦς ὢν τὴν φύσιν καὶ ἀμέριστος καὶ ἀσχη μάτιστος, αὐτος θεὸς ἐκ θεοῦ θυ · εἰκὼν τοῦ ἀ οράτου· ἀπαύγασμα τῆς δόξης, καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑπο στάσεως. διαφόρους ἐνδύεται προσηγορίας· οὐ προς τὴν φύσιν ἁρμο ζούσας. ἀλλὰ τῆ εὐερ γεσία πρεπούσας· ἐπ ειδὴ γὰρ πάντα διέπε σε τὰ ἀνθρώπινα, εἰς ἑαυτὸν ἀναλαμβά νει τα πάντα οἰκειότη τι τῆ τα πάντα ἀνα καινιζούση χάριτι. τας προσηγορίας δεχόμενος· λ ιμὸς ἦν πολύς· λιμὸς θείου λόγου. λιμὸς, ὃν ἠ πείλησεν ὁ θεὸς θς τῆι συ ναγωγῆ λέγων· ἀποστε λῶ αὐτοῖς οὐ λιμὸν ἄρτου· οὐδὲ δίψαν ὕδατος. ἀλλὰ λιμὸν, τοῦ ἀκοῦσαι λόγον κυρίου κυ · ἐπεὶ οὖν εἴδεν π ει νῶσαν τὴν οἰκουμέ νην καὶ λιμῶ φθειρομέ νην. ὃ γάρ ἐστιν ἀ φία τῶ σώματι. τούτο ἀπαιδευσία τῆ ψυχῆ ὰ δια τῶν εὐαγγελιῶν ἡ πῆ γὴ τῶν ἀγαθῶν, ἐγὼ εἰμὶ ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐρου κα ταβὰς καὶ ζωὴν διδοὺς τῶ κόσμῶι· ὁ μὲν γὰ ρ αἰσθητὸς. ἀπο γῆς προ έρχεται· κατα τὸ εἰρη μένον· τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρ τον ἐκ τῆς γῆς, ὁ δὲ οὐράνιος οὐ νιος . ἐξ οὐρανοῦ οὐνου ηγάζει· εγὼ γάρ εἰμὶ ρτος ὁ εξ οὐρανοῦ ουνου καταβάς· ἔ ρημος ἤν ἡ γῆ, διψῶ σα καὶ ἐστε ρ ημένη τοῦ θεί ου λόγου· καὶ ἀ πέ έχουσα της πνευματικῆς πνικῆς ἀρδείας τὴν ἀπόλαυσιν. τί οὖν· ἡ α ὐτὴ πάλιν χάρις βοᾶ τὴν εὐεργεσίαν πηγά ζουσα· εἴ τις διψᾶ. ἐρ χ έσθω πρός με καὶ πινέτω ἐπειδὴ γὰρ διαφόρως ἐ βόων οἱ προφῆται· καὶ πᾶς ὁ τῶν ἁγίων χορὸς ἐδί ψα αὐτοῦ τὴν παρου σίαν λέγων· ὁ θεὸς θς ὁ θεός θς μου προς σὲ ὀρθρίζω· ἐδῖψησεν ἡ ψυχή μου προς τὸν θεὸν θν τὸν ζῶντα· βουλόμενος δείξαι ὅτι αὐτός ἐστιν ὃν ἐδίψων οἱ προφῆται. βοᾶ δια των εὐαγγελίων· εἴ τις διψᾶ. ἐρχέσθω πρός με καὶ πι νέτω· εἴ τις ἐστὶ κα τὰ τὸν λέγοντα ἐδίψη σέν σε ἡ ψυχή μου. ἐρχέ σθω πρός με· εἶδεν πάλιν τὴν οἰκουμένην γυμνήν· οὐ τῶ σώματι γυμνὴν. ἀλλ’ ἀρετῆς γε γυμνωμένην· εἶδεν το πλάσμα ὃ ἔπλασεν καὶ ἠλέησεν ἃ ἐποίησεν· δίδωσιν ἔνδυμα τοῖς γυμνοῖς. αὐτὸς ἑαυτὸν. καθὼς ἤδη πρότερον ἔφθημεν εἰπόντες τό τε· ὅσοι εἰς χριστὸν χν ἐβα πτίσθητε. χριστὸν χν ἐνεδύσα σθε· πεπλάνητο ἡ γῆ ὁδὸν ζητοῦσα καὶ μὴ εὑ ρίσκουσα· πᾶσα γὰρ ψυ χὴ. ἔχει ἐν εαυτῆ τὸ σπέρ μα τῆς θεολογίας· καὶ ἔχουσα, οὐκ ήιδει πῶς δεῖ θηράσαι τὸ ποθού μενον · ἐπειδὴ οὖν οὐ χ εύρισκον ὁδὸν οἱ πε πλανημένοι· ἐγω εἰμι φησὶν ἡ ὁδός· ἀλλὰ νε κρὸς εἶ. ἐγώ εἰμι ἡ ἀ νάστασις· ἀλλ’ ἀσθενὴς εἶ χειραγωγίας δεόμενος; ἐγώ εἰμι ἡ ράβδος ἡ ἐκ τῆς ρίζης ιεσσαὶ στη ρίζουσα τοὺς ἀσθενο τας. περι ἧς ἔλεγεν ὁ προφήτης, ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὗταί με παρεκάλε σαν· δια τί ράβδος, δια τί βακτηρία. ἐ πειδὴ προς πᾶσαν ἡ λικίαν ἁρμόττει· νέ ους παιδαγωγεῖ· γέ ροντας στηρίζει· ἀλλ’ ὤ δ έσποτα. πεινῶντα με ἔθρεψας· διψῶντα με ἐπότισας· γυμνὸν ἐνέδυσας· πεπλανη μένον ὡδήγησας· ἀσθενοῦντα ἐβακτη ρίασας· φθάσας ἐπι τὴν ὁδὸν, κατέλαβο ν τὰ ἴχνη τῆς εὐσεβείας· ζητῶ τὴν θύραν τῆς ἀ ληθείας, τίς ὁ δεικνύς ἐ γὼ εἰμὶ ἡ θύρα· δι ἐμοῦ πᾶς εἰσέρχεται προς τὸν πατέρα πρα · δια σοῦ δια τί πύλη γάρ εἰμι σωτηρίας σριας ἠνε ωγμένη, ἣν ἐπιζητεῖ ὁ μακάριος δαυίδ δαδ · πολλας μὲν επινοήσας. μίαν δὲ εὑρὼν· τὰ μὲν γὰρ πρῶ τα λέγει. ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης. εἰσελθὼν ἐν αυταῖς ἐξομολογήσομαι τῶ κυρίω κω · ἐπ εὶ δὲ ἔτυχε τῆς αἰτή σεως· καὶ εὗρεν ὃ μὴ προ σεδόκησεν· οὐ πολλὰς. ἀλλὰ μίαν. ἀνακαλε σάμενος τὴν ἑαυτοῦ φωνὴν. λέγει· αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου κυ . δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αυ τῆ. εἶτα τῆ προ φ ητικῆ ὄψει· καὶ τῶ πόθω τῆς ψυχῆς ἔσω παρελ θὼν· καὶ ὥσπερ ἐντὸς τῶν βασιλείων γενό μενος. ἐξομολογήσο μαί οί φησὶν ὅτι ἐπήκου σάς μου· εἰπὲ ὦ προ φῆτα καὶ θεολόγε· ἐξομο λογῆι καὶ εὐχαριστεῖς τω θεῶ θω ; τί ἄξιον τῆς προσδοκί ας εὑρών· οἱ γὰρ ἐπιθυ μοῦντες παρελθεῖν εἰς οἶκον βασιλείας. ἀναμένουσιν ἑστιᾶσαι τὰς ὄψεις τοῖς φαινομέ νοις χρυσῶ πολλῶ, μαρ μάροις ἀπαστράπτου σι τοῖς ποικίλοις ἄνθεσι τοῦ πλούτου· τὴν δορυ φορίαν τὴν περι τὸν βασιλέα· τὸν θρόνον τὸν βασιλικόν· τὰς δωρεὰς τῶν βασιλέ ων· ταῦτα προσδοκῶν ἕκαστος ἰδεῖν. διψᾶ τὰ βασίλεια καὶ προς τὸν πόθον ἐπείγεται· σὺ δὲ τί ποθεῖς ὧν εὗρες εἰσελθὼν ἔσω τῆς πύ λης· ὑπὲρ τίνος εὐ χ αριστεῖς· τί μέγα κατα λαβών· τί εὑρὼν τῆς ἐπιθυμίας ἄξιον· ἑρμή νευσον τὸν πόθον· ἵνα μὴποτὲ ἡ ἰουδαϊκὴ ἀναισχυντία. συκοφαν τήση τὴν ἀλήθειαν· τ ί εὗρες· τί κηρύττεις· τί θαυμάζεις· χριστὸν χν φ η σὶν εὗρον· χριστοῦ χυ τὴν οἰκονο μίαν εἶδον· τὴ ν καινην χάριν· τὴν ξένην εὐεργεσίαν· τὸ ἔνδοξον πάθος· τὴν ἀπόρρη τον μυσταγωγίαν· ταῦ τα βλέπω· ταῦτα θαυ μάζω, ὑπερ τούτων εὐ χαριστῶν λέγω. ἐξομο λογήσομαί σοι ὅτι επή κουσάς μου. καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν σριαν · οὐ κρύπτω τὴν εὐεργεσίαν· οὐ τα μιεύομαι τὴν σωτηρίαν σριαν , ἀλ λ’ εύαγγελίζομαι τὴν οἰ κονομίαν· λίθον ὂν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰ κοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλην γωνίας· ὁρᾶς ὅπως ἅ πασα τῶν προφητῶν ἡ προσδοκία προς αὐ τὴν ἔβλεπε τὴν οἰ κονομίαν; καὶ χριστὸν χν ἐπόθει τὸν ἐν τῆ συναγωγῆ ἐξου θενημένον, ἐν δὲ τοῖς· ἔθνεσι δοξαζόμενον; ο ὐκοὖν ἵνα εἰς τὸ προκεί μενον ἐπανέ θ μεν. κὰν τὴν πύλην ζητή ÷σης. χριστὸν χν ευρήσεις· ναὶ φησι ÷ θύρα δια φιλανθρωπίαν φιλανιαν · ἀλλ’ ἐπειδὴ δεῖ πάντως τῶ εἰσελθόντι εἰς βασι λείαν καὶ νἀὸν θεοῦ θυ . ἔχειν τὸν ὁδηγοῦντα προς τὴν ἐπι θυμίαν· οὐδεὶς γὰρ κα θ εαυτὸν τολμᾶ παρα στῆναι τῶ θυσιαστηρίωι, μὴ ἔχων τὸν ἱερατεύοντα. ὅτἂν ἔλθης ἔσω τῆς πύλης. εὑρίσκεις αὐτὸν ἱερέα προσάγοντά σε· σὺ γὰρ εἶ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατα τὴν τά ξιν μελχισεδέκ· ἀλλὰ χρεία τῶ ἱερεῖ, καὶ θύ ματος καὶ ἱερείου προς τὸ τὸν θεὸν θν ἐξἱλεώσασθαι; ὁ αὐτός σοι πάλιν γίνεται, ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοὺ θὺ , ὁ αἵρων τὴν ἁμαρτί ο τοῦ κόσμου· ἤκουσ τα ῦτα πάντα δια σέ; ἄ κουσον τῶν δι αὐτόν· μὴ γὰρ ἐν τῆ τοῦ ἱερέ ω ς τάξει. στήσης τὴν θε ωρίαν; μὴ ἴδης αὐτὸν ὡς ἱερέα παρεστηκότα, ἀλλὰ βλέπε αὐτὸν δια τὴν ἑαυτοῦ ἀξίαν τῶ πατρὶ πρι συγκαθήμενον · α λλὰ μὴ ἐχθρὸς ἔστω τ ί ς τῆς ἀληθείας. τὰ μὲν ἁρπάζων, τὰ δὲ κρύ πτων· οἶδα ὅτι πολλά κι ς αἱρετικός τις ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας ἔστη λέγων· ὁ ρᾶς ὡς οὐκ έστι προσελ θεῖν τ ὼ ῶ πατρὶ πρι ἄνευ τοῦ υἱοῦ; μεσίτου γὰρ φησιν ἐπέχει τάξιν καὶ ὑπηρέτου. προσάγων τῶ πατρὶ πρι τοὺς σωζομένους· ἐπει δ ὴ μὴ ἐχώρη ἡ ἀνθρωπίνη ἀνινη φύ σις δι ἑαυτῆς προσελ θεῖν τῶ θεῶ θω , μεθόριον γί νεται τῆς κτιστῆς καὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως ὁ υἱὸς υς . και προσάγων τὴν οἰκου μένην· ὢ τῆς κενῆς μανίας· ὢ τοῦ κενοῦ δράματος· ἡ ὑπερβο λὴ τῆς τοῦ πατρὸς πρς ἀγαθότη τος, κινδυνεύει παρα τοῖς αἱρετικοῖς· ἀμ βλύνει τὴν ἀξίαν της θεότητος· ἀλλ’ ἡ μὲν αἱ ρετικὴ μανία θρασύ νεται· ἡ δὲ τοῦ σωτῆρος σρς δύ ναμις οὐκ αμβλύνεται· ἡ δόξα οὐ σβέννυται· ἡ χάρις οὐ καθαιρεῖται· ἐ ὰν φησὶν ἡμεῖς ἀρνησώ μεθα, ἐκεῖνος πιστὸς μέ νει ἀρνήσασθαι γὰρ ἑ αυτὸν οὐ δύναται· σ υγκάθηται δια τὴν οἰκεί αν ἀξίαν, ἔστηκε δὲ ὡς ἱε ρεὺς, δια τὴν πρέπουσαν αὐτὼ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · καὶ ὅρα τὸ θαυμαστόν· ἐπειδὴ ἐν ὑπηρέτου τάξει καὶ σχή ματι διακ ο νοῦντος ἐκλαμβάνουσι τὸ ρῆμα· ὅτι οὐδεὶς ἔρχεται προς τὸν πατέρα πρα . εἰ μὴ δι εμοῦ. ἀναγκαῖον προς τοὺς αἱ ρετικοὺς ἀπονεῖμαι τὸν ἔλεγχον τῆς εὐσεβείας· ε ἰ τὸ προσάγειν τῶ πατρὶ πρι τὸν υἱὸν υν καθαιρεῖ τὴν ἀξίαν τοῦ προσάγοντος· ἐὰν ἴδης τὸν πατέρα πρα τῶ υἱῶ υω προσάγοντα. ἐκτε νεῖς ἐκεῖ τὴν ἀσέβειαν; μάλιστα μὲν οὖν εἰς υἱὸν υν α σεβῶν, τὸν πατέρα πρα βλα σφημεῖς· ἵνα τοίνυν ἀ δελφοὶ ἐν τῶ λόγω τῆς εὐ σεβείας καὶ τῆς ἀληθείας, καὶ τὴν κακίαν ἐπιστο μίσωμεν· καὶ τὴν εὐσεβῆ δόξαν γνωρίσωμεν· ζῶν γὰρ ὁ λόγος καὶ ἐνερ γὴς, καὶ τομώτερος ὑ περ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον· δίστομον δ ὲ καλεῖ τὴν μ α χαιραν. ἐπειδὴ διπλῶ κέχρηται τῶ λόγω· τῶ μὲν στηρί ζοντι· τῶ δὲ καθαιροῦν τι· καθαιροῦντι μὲν τοὺς ἐναντίους· στη ρίζοντι δὲ τοὺς οἰκεί ους τῆς πίστεως. ἄκου ε αὐτοῦ τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με. ἐὰν μὴ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ οὐράνιος οὐνιος ἑλκύση αὐ τόν· ἀναγκαῖον δὲ ἀ δελφοὶ τὰ εἰκότα προς τοὺς αἱρετικοὺς εἰπεῖν. καὶ τὰ περι τούτου τοῦ νοήματος τοὺς υἱοὺς τῆς πίστεως πληροφο ρῆσαι, τίνος ἕνεκεν καταδιεῖλεν ὁ μονο γενὴς τοῦ θεοῦ θυ λόγος τὴν προσαγωγήν· πῆ μὲν παρ αυτοῦ λέγων προ σάγεσθαι τῶ πατρί πρι . πῆ δὲ παρα τοῦ πατρὸς πρς προς αὐτόν· οὐ γὰρ συγκέχυται τὰ της θείας φύσεως. ἀλλ εὐκρι νής ἐστι καὶ εὐδιόριστος ὁ λό γος τῆς ἀληθείας· οὐ δὲν σκολιὸν ἔχων. οὐδὲ στραγγαλιῶδες· πᾶσαι γὰρ αἱ ὁδοὶ κυρίου κυ εὐθεῖαι· ἆ ρα γὰρ ἀδελφοὶ. ὁ πατὴρ πηρ πο τὲ μὲν τὴν βασιλικὴν προεδρείαν ἐπέχων δέ χεται τοὺς προσαγομένους· ποτὲ δὲ τῶ υἱῶ υω ἐν βα σιλικῶ σχήματι προκα θίσαντι δίδωσι τὴν ὀφειλὴν. καὶ ἐν ὑπηρέτου τάξει παριστάμενος προσάγει τῶ υἱῶ υω ; μὴ γέ νοιτο· ἐπι γὰρ θεοῦ θυ οὔτε καθέδραν εἰπόντα ἔστιν τί ἀνθρώπινον ἀνινον ἐννο η οὐδὲ στάσιν ἀκούσαν τα πάλιν, ἔστιν νοῆσαί τι τῶν καθ ημᾶς· ἐ ὰν ἀκούσης περι θεοῦ θυ ὅτι ἐστηκεν. τὸ ἀκλινὲς καὶ τὸ ὄρθιον νόει τῆς θείας οὐσίας· κὰν πάλιν ἀνα γνῶς καὶ ἀκούσης ὅτι κά θηται. τὸ ἑδραῖον καὶ ἀ σάλευτον ἐκλάμβανε τῆς μακαρίας φύσεως. αὐτὸς λέγει ἑαυτὸν ἑστᾶναι καὶ καθησθαι· τῶ μω υσεῖ λέγει· σὺ στῆθι ὧδε μετ εμοῦ· καὶ ἦν ὁ τόπος οὗ εἱστήκει ὁ θεὸς θς ἰσαρήλ ιηλ , ὡς πλίνθος σαπφείρου· π ρόσεχε ἀκριβῶς· ὁ μω υσῆς ἑστῶτα λέγει· καὶ ὁ θεὸς θς τῶ μωυσει ὡς ἱστάμενος. φησὶ· στῆθι μετ εμοῦ· τ ί οὖν ποιοῦμεν ιερεμίου λέγοντος· σὺ καθήμε νος εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ἡ μεῖς ἀπολλύμενοι εἰς τὸν αἰῶνα· καθέδρα καὶ σ τάσις ἀνθρώπινα ἀνινα ρήματα· ἀλλὰ θεῖα νοήματα· δια τὸν ἄστατον καὶ ὧδε· κακεῖσε περιαγόμενον τὸν ἀνθρώπινον ἀνινον βίον. θεὸς θς λέ γεται ἑστάναι· καὶ δια τὴν ἀστήρικτον καὶ πανταχό σε περιτρεπομένην τῶν καθ ημᾶς κατά στασιν. λέγεται καθῆσθαι· τὸ γὰρ καθήμενον ἡδρα σται· φύγε τὰ ἀπο τῆς λέ ξεως ὑποβαλλόμενα. καὶ νόει τα δια τῆς πίστεως θεωρούμενα· πῶς οὖν προσάγει τῶ πατρὶ πρι ὁ υἱός υς · πῶς πατὴρ πηρ τῶ υἱῶ υω · οὐ γὰρ δεῖ κα ταλιπεῖν τὸν λόγον ἀ νεξέταστον. ὁ πατὴρ πηρ . φανε ρούς τινας καὶ ὁμολογουμέ νους προσάγει τῶ υἱῶ υω · ὁ υἱὸς υς πάλιν. φανερούς τινας καὶ ὁμολογουμένους προ σάγει τῶ πατρί πρι · μὴ προλα βὼν ἁρπάσης τὸ ρῆμα εἰς διαβολὴν. ἀλλ’ ἀνάμει νον τὸ τέλος. καὶ κρίνον τὸ λεγόμενον· μὴ γίνου δικαστὴς δυσμενὴς, ἀλ λὰ συναγωνιστὴς εὐμενής· ἐ ν τῶ ἰσραήλ ιηλ . ἔγνωστο μὲν ὁ θεὸς θς καὶ πατήρ πηρ , ἠγνοεῖτο δὲ ὁ υἱός υς · ἐν τοῖς ἔθνεσι. καὶ ὁ πατὴρ πηρ ἠ γνοεῖτο καὶ ὁ υἱός υς · τῆ γὰρ πο λυθέω πλάνη δεδούλω το τὰ ἔθνη· ὅπου οὖν πατὴρ π ηρ μὲν γνωρίζεται. υἱὸς υς δὲ οὐ γνωρίζεται. ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἠνοημένου υἱοῦ ὁ πατήρ πηρ : επαναλήψο μ αι τὸν λόγον. ἵνα στήσω τὸ νόημα· ὅπου πατὴρ πηρ γνω ρίζεται καὶ υἱὸς υς ἀμφιβάλλεται· ἑρμηνεὺς γίνεται ὁ γνωρι ζόμενος τοῦ ἀγνοουμέ νου· ὅπου πατὴρ πηρ ἠγνόη ται· κῆρυξ τοῦ ἀγνοουμέ νου ὁ υἱὸς υς γίνεται· δια τ οῦτο ἵνα λάβης ἀκριβῆ τῶν εἰρημένων τὴν ἐξέτασιν, ἔγγυόν σοι πα ρέχω τὸ εὐαγγέλιον· λέγει ὁ σωτὴρ σηρ περι τῶν ἐθνῶν· τὸ ὄνομά σου ἐφανέ ρωσα τῶ κόσμω· μᾶλ λον ὅτι τῶ ἀγνοοῦντι ἐ φανέρωσά σου τὸ ὄνο μα τῶ κόσμω· ποῖον ὄνομα ἐφανέρωσεν· ὅτι θεός θς ; ἀλλὰ προειλή φει ἡ γνῶσις τὸ ὄνομα· καὶ οἱ πλανώμενοι γὰρ λέγουσι θεὸν θν . καὶ οἱ ἀπε σχοινισμένοι τῆς εὐ σεβείας, οὐκ ἁρνοῦν ται τὴν προσηγορίαν· π οῖον οὖν ὄνογα ἐγνώρι σεν· ὅτι πατὴρ πηρ καλῆι· ἐφανέρωσά σου τὸ ὄ νομα τῶ κόσμω· ὁρ ᾶ ὰ ς ὅ τι ὅπου ἠγνόηται πατήρ πηρ , ἑρμηνεὺς γίνεται ὁ υἱὸς υς τῶ εὐαγγελικῶ κηρύγμα τι σαφηνίζων τὴν ἀ λήθειαν· ὅπου δὲ ὁ πατὴρ πηρ ἐνομίζετο γνωρίζεσθαι, ὁ δὲ υἱὸς υς μὴ γνωρίζεσθαι. ἑρμηνεὺς γίνεται αὐτὸς τοῦ ἀγνοουμένου; οἷον ἵνα ἐπ αυτῶν δείξω τῶν πραγμάτων τὴν ἀλή θειαν· παῦλος ἤιδει τ ὸν θεόν θν . οὐκ ήιδει τὸν υἱόν υν · ἤιδει θεόν θν · οὐκ ἤιδει δὲ πατέρα πρα ὄντα τοῦ χριστοῦ χυ τὸν θεὸν θν · καὶ ἦν ζηλωτὴς εὐσεβείας ὑ περ τοῦ νόμου μαχόμε νος· ὁ θεὸς θς ἀπέβλεπεν εἰς τὸν ζῆλον, ἀγνοίας μὲν πεπληρωμένον, πόθου δὲ γέμοντα· καὶ τί ποιεῖ· γνω ρίζει τῶ ἀγνοοῦντι τὸν ἀ γνοούμενον· τίς ἡ μν ταῦτα σαφηνίζει, αυ τὸς ὁ ποτὲ ἀγνοήσας, καὶ ὕστερον γνωρίσας· αὐ τὸς ὁ ποτὲ διώξας, καὶ ὕ στερον εὐαγγελισάμενος τί γὰρ φησὶ. καὶ ἤμην ζη λωτὴς τοῦ πατρώου νόμου καθ υπερβολὴν διώκων τῆν ἐκκλησί αν τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε δὲ εὐδό κησεν ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μρς μου· καὶ καλέσας δια τῆς χάρι τος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν υν αὐτοῦ ἐν εμοὶ. καὶ τα ἑξῆς· ἡ γὰρ μαρ τ υρία. τὸ δεῖξαι τὸ ζητού μενον, οὐχ ἡ θεωρία τοῦ νοήματος· πάλιν ἐρωτᾶ ὁ σωτὴρ σηρ τοὺς ἀπο στόλους· τίνα με λέ γουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄνοι εἶναι τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · ἐρωτᾶ οὐχ ἵνα μάθη. ἀλλ ἵνα τὴν ὑπόνοιαν ἐξορίσας. τὴν ἀλήθειαν στηρίξη· τίνα με λέγουσιν οἱ 9ἄνοι~ἄνθρωποι· οἱ ἀπόστολοι πρῶτον τὰς τῶν πολλῶν ὑπο νοίας ἀντιβάλλουσιν· οἱ μὲν γὰρ φασὶν ιερεμί αν. οἱ δὲ ἡλίαν, ἢ ἕνα τῶν προφητῶν· τί ο ὖν ὁ σωτήρ σηρ · προς μὲν τὰς ψευδεῖς δόξας οὐδεμίαν ἀπόκρισιν ποιεῖται· ἀ ναξίας ἀποκρίσεως κρίνων τὰς ψευδεῖς ὑπο νοίας· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι;« οὐ τῶν πολλῶν μοι λόγος τῶν πεπλανημένων. ἀλ λ’ ὑμῶν τῶν κηρυττόν των· ἐπειδὴ γὰρ ὑμεῖς ἐστὲ οἱ μέλλοντες διαγγέλ λειν τον λαμπτῆρα τῆς ἀληθείας· τὸ κήρυγμα τῆς εὐσεβείας, εἰς πᾶσαν φέρει τὴν ὑπ οὐρανόν οὐνον · ἐν ὑμῖν σαλεύει τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα ἐν ὑμῖν κινδυνεύει τὰ τῆς ἀληθείας· καὶ ὥσ περ ἡ ὑμετέρα γνῶ σις κ οι νὴ τῶν ἀνθρώπων ἀνων εὐεργεσία. οὕτως ἡ ὑμε τέρα ἄγνοια. κοινὴ τῆς οἰκουμένης ζημία· δι α τοῦτο ὑμεῖς τίνα με λέγετε· τότε ἀποκριθεὶς πέτρος εἶπεν· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· ο ὗτος πίστεως ὅρος· οὗ τος ἀληθείας λόγος· αὕτη τῆς ὀρθῆς δόξης ἡ ὁμο λογία· ἀλλ ἐπεὶ ἐνεδέχετο καὶ ταύτην τὴν φωνὴν εἰς τὰς ἄλλας ἴσον νοεῖ σθαι· τὰς μὲν. ἀποκρί σεως οὐκ ἠξίου· τῆ δὲ, τὴν ψῆφον φέρει· καὶ τί φησίν· ἵνα μὴ καὶ τοῦτο ἐξ ἀνθρωπίνης ανινης νομισθῆ ὑπο νοίας εἶναι το ρῆμα. ἐ πισφραγίσας καὶ σίμαν τρον αὐτῶ ἐπιθεὶς τῆς ἀληθείας. φησίν· μα κάριος εἶ σίμων βὰρ ἰ ωνᾶ· ἐνταῦθα μνη μ όνευσον ὅτι πατὴρ πηρ . καὶ τῶ γινώσκοντι αὐτὸν. ἀ ποκαλύπτει τὸν ἀγνοού μενον· μακάριος ε ι σίμων βὰρ ἰωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ απε κάλυψέν σοι. ἀλλ’ ὁ 9πηρ~πατήρ. μου ὁ ἐν τοῖς 9οὐνοις~οὐρανοῖς· ὁ ραῖς ὅτι τῶ μὲν κό σμω παντὶ ἀγνοοῦντι τὸν πατέρα πρα . ὁ υἱὸς υς ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἀγνοουμένου· τῆ δὲ συναγωγῆ καὶ τοῖς ἰουδαίοις· θεὸν θν μὲν ὑπο νοοῦσιν εἰδέναι· τὸν δὲ τοῦ θεοῦ θυ θεὸν θν λόγον οὐκ επι γινώσκουσιν· αὐτὸς ὁ πατὴρ πηρ ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἀμφιβαλλομένου· μ ὴ τοίνυν τὴν ὑπερβάλ λουσαν φιλανθρωπίαν φιλανιαν εἰς ἐ φόδιον τάξης ἀσεβείας· μὴ ἐλαττώσης τὴν ἀξίαν διὰ τὴν οἰκονομίαν· μὴ πολυπραγμόνει φύσιν ἀμέτρητον· μὴ ἐρεῦνα οὐσίαν ἀκατάληπτον· ἡσαίας σε πεισάτω τοιαῦτα μὴ διερευνᾶν· τὴν γὰρ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται· ἀλλ’ ὢ τῆς ἀναισχύντου τόλ μης τῶν πάντα ραι δίως φρονεῖν καὶ λέγειν τολ μώντων· καὶ οὐ φοβεῖται ὁ ἄνομος ὡς θεοῦ θυ φύσιν διερευνώμενος· καὶ τολ μῶν λέγειν τὰ ἅρρητα καὶ δημοσιεύειν τὰ ἅγια· καὶ εἰκότως· ἐπειδὴ γὰρ ἀγνοεῖ τὴν ἀλήθειαν, ἐπαγγέλλεται ἀγνοεῖν, ἵνα κρύψη τὰ κηρυττόμε να· οὐκ ήκουσε της ἁγ ίας γραφῆς παραινού σης. ἃ προσετάχθη σοι· ταῦτα διανοοῦ· οὐ γὰρ χρεία σοι τῶν κρυπτ ῶ ὁ μακάριος θεὸς θς καὶ μόνος δυνάστης. τὸν θαυμά σιον ἰὼβ. τὸν ἀπο της ὑπομονῆς λάμψαντα· βουληθείς ποτε τῆι vide fol. 40. ἱστορία ex oratione de sigilis librorum. ἱστορία τῆς δημιουργίας ἐκπλῆξαι. λέγει αὐτῶ· ποῦ ἦς ἐν τῶ θεμελι οῦν με τὴν γῆν· ὅτε ἡ θάλασσα ἐγένετο. ἵ να συντέμω. σὺ ἐφύ λαξας τοκετοὺς τραγε λάφων; ἀπάγγειλόν μ οι φησὶ τοῦ κόσμου την διατύπωσιν· τὴν των θηρίων ὠδῖνα· καὶ τὴν τροφὴν τῶν κτηνῶν· τὴν κατάστασιν πάν των τῶν ἐν τῶ κόσμω· τ ὴν ποικιλίαν· ταῦτα δὲ προς αὐτὸν ἔλεγεν· ὅμως παιδεύων αὐτὸν ὅτι καὶ τα ἐν αυτῆ τῆ κτί σει φαινόμενα. τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἀκατάληπτα· εἶτα· ὁ μακάριος ἐκ π λαγεὶς. φησί· κύριε κε , ἅπαξ ἐλάλησα· ἐπι δὲ τῶ δευ τέρω οὐ προσθήσω· εἶτα· ἡ ζήτησις τῶν φαινο μένων, ἐνίκησε τὸν ἰὼβ. σοῦ δὲ τὴν τόλ μαν, οὐδὲ ἡ ἄρρητος τοῦ μονογενοῦς, ἐνίκη σεν γέννησις· ἀλλ’ ἐ πεὶ διαγγέλλεις ἃ μὴ οἶδας. ἀπαιτοῦ λόγον ὧν πάν τες ἴσμεν· εἰπέ μοι πῶς ἡ γῆ ἐστηρίχθη επι τῶν ὑδάτων· εἰπὲ πῶς ὁ ἀδὰμ ἐπλάσθη ἀπο γῆς· εἰπὲ πῶς τὸ μάννα ἐχορηγήθη· πῶς ἡ θά λαττα διηρέθη· καὶ τα λοιπὰ θαύματα. ἵνα μὴ μηκύνω, εἰπέ μοι πῶς οἱ ἄγγελοι παρα τεθέντα αὐτοῖς τὸν μόσχον ὑπο τοῦ ἀβρα ὰμ. ἔφαγον· γαστὴρ οὐ κ ῆν· δοχεῖα τροφῆς οὐ χ ὑπῆρχεν ἀγγέλων φύ σει· ὁ ποιῶν γὰρ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα πνατα · καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον· πῶς ἀναλώθη· εὐθέ ως ὁ αἱρετικός· καὶ τί φησιν ἀδύνατον ζητεῖς· δυ νάμει τῶν αγγέλων ἐ νεφανίσθη· καὶ τῆ μ ὲν δυνάμει τῶν ἀγγέ λων πιστεύεις καὶ οὐκ ε ξετάζεις· θεοῦ θυ δὲ γέν νησιν πολυπραγμονεῖς; πῶς ἐποίησεν ὁ θεὸς θς τὸν οὐρανὸν οὐνον καὶ τὴν γῆν. ἀποκρίνεται· ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησεν· εἶτα. ἡ μὲν δύναμις τοῦ θεοῦ θυ λογισμοῖς οὐχ υποβάλ λεται· ἀλλὰ πίστει παρα δίδοται· θεία δὲ γέννη σις τῶν λογισμῶν ἀνάγ καις περιστοιχίζεται; οὐκ ἤκουσας τοῦ δαυὶδ δαδ λέγοντος πάντα ὅσα ἠθέλησεν ὁ κύριος κς ἐποίη σεν; τὸ θέλημα οὐ π ολυπραγμονεῖς καὶ τὴν φύσιν περιεργάζηι; καὶ τί ἀδελφοί· ἃ μὲν ἐποί ησεν ὁ θεὸς θς θέλων, ὁ ρᾶται· ὃν δὲ ἐγέννη σεν ἐκ τῆς ἰδίας οὐ σίας ἀόρατον· εἰκὼν θεοῦ θυ ἀοράτου· πολυ πραγμονεῖται· τὰ φαινόμενα ποιήμα τα νῦν ἐν τῶ λογισμῶ ἡ ἀόρατος γέννησις τοῖς λογισμοῖς, δουλεύει; ἃ θελήσας ἐποίησεν. οὐκ ανακρίνεται· ὃ κα τα τὴν θείαν καὶ ἄχραντον φύσιν ἐπήνεγκεν πο λυπραγμονεῖς; ὢ ξέ νης ἐπιχειρήσεως· ὢ βουλήματος τιμω μένου. καὶ φύσεως ὑβρι ζομένης· καλῶς ὁ μακάριος δαυὶδ δαδ , ἔλε γεν· υἱοὶ ἀνθρώπων ἀνων ἕως πότε βαρυκάρδιοι· ἵνα τί ἀγαπᾶτε μα ταιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος· πᾶν γὰρ ἀλλότριον τῆς χριστοῦ χυ δι δασκαλίας. καὶ ψεῦσμα καὶ μάταιον· εἰ γὰρ ἀληθεύει λέγων· ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια· ὅσα ἐκτὸς τῆς χριστοῦ χυ διδα σκαλίας εἰς ψεῦδος φέρει· ἀνάγαγέ σου τ ὴν ψυχὴν ἀπο τῶν χα μαὶ κειμένων ζη τημάτων καὶ τῶν μα ταίων λογισμῶν· ἐπι τὸ ὕψος τῆς θεο λογίας. καὶ κατάλιπε τὴν πτωχὴν τῶν λο γισμῶν ἔρευναν· λάβε τὸν θησαυρὸν τῆς ἀληθείας· ὁμοία vide fol. 99. ἐστὶν ἡ βασιλεία ex homilia de sigilis librorum ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν οὐνων · θησαυρῶ κε κρυμμένω· δια τί θησαυρὸς ὀνομάζεται ὁ σωτήρ σηρ · ἐνταῦθα πρό σεχε ἀκριβῶς· ὥσπερ ὁ θησαυρὸς οὐχ ὅτε εὑρί σκεται τότε συνίστα ται. ἀλλ’ ἔστιν μὲν πα λαιὸς τὴν θέσιν. νέος δὲ τῆ εὑρέσει· οὕτω καὶ ὁ σωτήριος λόγος. πα λαιὸς μέν ἐστι τὴν ἀξί αν, καὶ ἀρχὴ τῶν ἁπάν των, ἐπειδὴ ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· νέον δὲ τὸ κή ρυγμα. δια τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονομίαν· τ οιγαροῦν ἀδελφὲ ἵνα μάθης ὅτι δίκην θη σαυροῦ τοῖς ποθοῦσιν ἐκλάμπει. καὶ οἱ εὑρίσκον τες οὕτως ἐπιτρέχου σιν ὡς θησαυρῶ εὑρη μένωι. ὁ ἀνδρέας τῶ πέτρωι τὴν εὔεργεσί αν κηρύττων. φησίν· ὃ ν ἔγραψε μωυσῆς καὶ οἱ προφῆται. εὑρήκα μεν χριστόν χν · μωυσῆς γὰρ καὶ οἱ προφῆται ἐν ταῖς ἁγίαις βίβλοις. ὡς ἐν θησαυροῖς ἀπέθεντο τὸ κήρυγμα· ἀλλ’ ὥσπερ οἱ κρυπτὸν θησαυρὸν ἀπο τιθέμενοι· αὐτοὶ μὲν ὁρῶσιν ἃ καταβάλλον ται· σκέπουσι δὲ τῆ ὄψει μὴ εὐδιάρπαστος γένηται τοῖς ἀλλοτρίοις. οὕτω καὶ οἱ προφῆται· χριστὸν χν κηρύ ξαντες. τῆ ἀσαφεία των λέξεων ἔκρυψαν τὸν θησαυρόν· δια τί· εἰ γὰρ σαφῶς εἶπον, οὐκ ἦν προφητεία. ἀλλὰ κήρυ γμα· καὶ προελάμβανεν ἡ ἀωρία τῆς ἐκφρά σεως. τὴν εὐκαιρίαν τοῦ κηρύγματος· τ ί οὖν ποιοῦσι· καὶ ἑρμηνεύ ουσι· καὶ κρύπτουσιν· τίς ταῦτα λέγει· ἡσαίας· καὶ ἔσται τοῦτο τὸ βιβλί ον, ὡς βιβλίον ἐσφρα γισμένον. ὃ ἐὰν δοθῆ ἀνθρώπω ἀνω ἐπισταμένω γράμ ματα· ἐρεῖ· οὐ δύνα μαι ἀναγνῶναι. ἐσφρά γισται γάρ· καὶ ἐὰν δοθῆ τῶι μὴ εἰδότι γράμματα. ἐρεῖ· οὐ δύναμαι ἀνα γνῶναι· οὐ γὰρ ἔμαθον γράμματα· τί βού λ εται τοῦτο τὸ αἴνιγμα· ἡ περι χριστοῦ χυ προφητεία φη σι. καὶ ἰουδαίοις καὶ ἕλλησιν ἠγνοεῖτο· ἰουδαίοις μὲν τοῖς εἰδόσι γράμματα· νόμον καὶ προφήτας, ἐ πειδὴ ἐσφράγιστο· ἰου δαῖοι γράμματα ἤιδει σαν καὶ ἐπαιδεύθησαν· δια τοῦτο λέγει αὐτοῖς ὁ θεὸς θς · οἱ βασταζόμε νοι ἐκ κοιλίας καὶ παι δευόμενοι, ἕως γήρως ἦσαν παιδευόμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἤιδεισαν· ἐπει δὴ τῆ ἀσαφεία ἐκρύ πτετο. τοῖς δὲ ἕλλησιν ἠγνοεῖτο· οὐ δια τὴν ἀσάφειαν. ἀλλὰ δια τὸ ὅλως μὴ εἰδέναι γράμ ματα. δια τοῦτο παῦ λ ος τιμοθέω τῶ ἐντρα φέντι τῶ νόμω, λέγει· ὅτι ἐκ βρέφους τὰ ἱε ρὰ γράμματα οἶδας τὰ δυνάμενά σε σοφί σαι εἰς σωτηρίαν σριαν · ἦν οὖν ἡ π ροφητεία τεθησαυρι σμένη· καὶ ἐν ταῖς ἁγίαις βίβλοις ἐγκεκρυμμένη. δεῖ γὰρ μὴ ἀποστῆναι τοῦ κεκρυμμένου· οὐ χ ἡσαίας δὲ μόνον δεί κνυσι τὰς προφητείας ἐσφραγισμένας. ἀλλὰ καὶ δανιήλ· λέγει γὰρ αὐ τῶ ὁ ἄγγελος μετα τὸ μηνυσαι αὐτῶ τὴν ἀ ποκάλυψιν τῶν μελλόν των· καὶ σὺ δανιὴλ σφ ράγισον τὸ βιβλίον τοῦτο τῆς ὁράσεως, ὅτι ἡ δή λωσις αὐτοῦ εἰς μακράν· δι ὰ τοῦτο ὁ μακάριος δαυὶδ δαδ ἀναγινώσκων τὸν νό μον· καὶ ἀναγινώσκων τοὺς προφήτας ἐκ προ σώπου τοῦ λαοῦ· οὐ γὰρ αὐτὸς ἠγνόει ὁ προφη τεύων· βουλόμενος δεῖξαι. ὅτι ἔμφασιν μέν τινα δέχεται τῆς τοῦ χριστοῦ χυ οἰκονομίας· οὐ δύναται δὲ νοῆσαι δια τὴν ἀσάφειαν τῶν λέ ξεων. ἔπασχέ τι παρα πλήσιον τοῖς ὁρῶσι βαλάντιον ἐσφραγισμέ νον· τί οὖν ποιεῖ· βλ έπων τὰ γράμματα καὶ μὴ καταλαμβάνων αὐτῶν τὰ νοήματα. λέγει· ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τα θαυ μάσια ἐκ τοῦ νόμου σου· κ αὶ πάλιν ὁ αὐτὸς. εὐλο γητὸς εἶ κύριε κε δίδαζόν με τὰ δικαιώματα σου· οὐ γὰρ ἀνέγνως παρα τοῦ νόμου; οὐκ ἐπαί δευσέν σε ὁ μωυσῆς την δεκάλογον; ἀλλὰ τὰ σὰ βούλομαι μαθεῖν. καὶ τὰ παρα σοῦ τοῦ νομοθέτου· π α ρα τ ῆς πηγῆς τοῦ νόμου. βού λομαι μαθεῖν τοῦ νό μου τὴν ἀλήθειαν. ἀλλ’ ἐζήτει μὲν μαθεῖν· ἡ δὲ χάρις ἐταμιεύ ετο τοῖς μέλλουσι λαμ βάνειν τὴν εὐεργεσί αν· δια τοῦτο ἐλεγεν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθηταῖς· πολλοὶ βασιλεῖς καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέ πετε καὶ οὐκ εῖδον· καὶ ἀκοῦ σαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ή κουσαν· ὑμῶν δὲ μα κάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅ τι βλέπετε· ἀλλὰ ζ ητοῦμεν πότε ὅλως ἡ σφραγὶς ἀπεσφραγίσθη· πότε ὁ δεσμὸς τῆς ἀ γνοίας ἐλύθη· πότε τὰ κεκλεισμένα ἠνε ώχθη· ἀπαιτεῖ πα ρ ἡμῶν ὁ ἀκροατὴς. καὶ παρα τοῦ λόγου τὸν τρόπον μοι φησὶν ἐ μήνυσας τοῦ σφραγί σματος· τὸν καιρόν μοι τῆς ἐπιλύσεως τῶν ἐσφραγισμένων οὐ λέγεις; τί οὖν· ἀπο ἑ νὸς ρήματος τὰ πολ λὰ παρωσάμενος. παραστήσω τὸ ζητού μενον· μετα τὴν τοῦ σωτῆρος σρς ἀνάστασιν· ἀγνοου μένης τοῖς πολλοῖς τῆς θείας χάριτος· τινὲς φησὶ τῶν μα θητῶν δύο. ἔξω εἰς κώμην ἀπήεσαν· καὶ προς ἀλλήλους οἷα φίλον. ἐν ὁδῶι. ἀντέ βαλλον, περι τῆς οἰκονομί ας· ὁ σωτὴρ σηρ ἀμείψας τ ὸ σχῆμα καὶ τὸ ἐκφώνη μα. ὃ γάρ ἐστι πρόσωπον τοῖς ὁρῶσι, τοῦτο φω νὴ τοῖς τὸ πρόσωπον ἐγχωροῦσι, κρύπτει καὶ την φωνὴν καὶ τὴν μορφὴν· καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ τα πάν τα εἰδὼς, τίνες οἱ λό γ οι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε προς ἀλλήλους· λέγει αὐ τῶ τῶ τα πάντα εἰδό τι. ὁ παρ αυτοῦ τὰ πάν τα μανθάνων· σὺ μόνος παροικεῖς ἱε ρουσαλὴμ καὶ οὐκ έγνως τα γενόμενα ἐν αυτῆ; λέγει ποῖα· οὗτος ὁ θεὸς θς ὁ εἰδὼς τὰ πάντα καὶ ἐρωτῶν. ὁ υἱός υς ἐστιν ἐκείνου τοῦ λέγοντος τῶ κάιν· ποῦ ἄβελ ὁ αδελφός σου· λέγουσι· τ ὰ περι ἰησοῦ ιυ τοῦ ναζω ραίου· ὃς ἐγένετο ἀ νὴρ δυνατὸς ἐν λόγω καὶ ἔργωι· ἀκμὴν ἀνήρ· μ ετα τοσαῦτα θαύματα ἀνήρ· μετα τοσαύτας ἐνεργείας· μετα τοσαύ την θείας δυνάμεως ἀπόδειξιν· ἡμεῖς δὲ φησὶν. ἵνα μὴ πάντα ἐξετάζων ὁ λόγος μηκύνη· ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ λυτρούμε νος τὸν ἰσραήλ ιηλ · ὅρα ὅ πως ἔσβεστο ἐν αυτοῖς. σχεδὸν ἡ πίστις· καὶ καθη ρεῖτο λοιπὸν ἡ ἐλπὶς τῆς οἰκονομίας· ἡ μεῖς προσεδοκῶμεν· οὐ λέγει προσδοκῶμεν, ἀλλὰ προσεδοκῶμεν· ἤ ιδει λοιπὸν ἀσθε νοῦσαν αὐτῶν τὴν πίστιν καὶ κλίνασαν την διάνοιαν. καὶ ἐπέστη ὁ στηρίζων τοὺς κα ταπεπτωκότας. καὶ ἀνορ θῶν πάντας τοὺς κατερραγμένους· καὶ τί προς αυτοὺς ὁ εὐερ γέτης· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῆ καρδία, οὐ συνίετε τὰς γραφάς; οὐ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν χριστὸν χν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ; καὶ ἀρξά μενος ἀπο τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν. διήνοιγεν αὐτοῖς τὰς γραφάς· ὁρᾶς ὅτι ἕ ως ἐπέστη χριστὸς χς . οὐκ ανε ώχθη τῆς ἀληθείας ἡ πύλη. οὐδὲ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς ἀγνοίας; διήνοιγεν τὰς γραφὰς. οἷά τινας θύρας κε κλεισμένας· ποίας θύρας· περι ὧν φησιν ὁ παῦλος· ἵνα ὁ θεὸς θς ἀνοίξη θύραν τοῖς ἔ θνεσιν· καὶ πάλιν ἐπι κορνηλίου· ἄρα γε καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἤνοι ξεν ὁ θεὸς θς θύραν μετα νοίας· καὶ ὅρα τί ο ἰκονομεῖ ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν· ὅτε γὰρ ἐπέστη τῆ κώμη τῆ ἐμμαοῦς. καθὰ τὴν ὁρμὴν εἶχον οἱ ὁδεύοντες· ἔτι ἀγνοού μενος ὑπ αυτῶν, ἔ φη τῶ ἀμφιβαλλοντι· ὡ ς γὰρ κατεκλίθη αὐτοῖς τὰ πρῶτα· ὡς ξένος· φιλοφροσύνης ἀξιούμε νος. μεῖνον φησι παρ η μῖν, ὅτι ἔκλινεν ἡ ἡμέ ρα· ἵνα μη πάντη ἡ ἄ γνοια καλύπτη τὴν ἀξί αν· λαβὼν ἄρτον ηὐλό γησεν· καὶ κλάσας ἐπέ δωκεν· καὶ διηνοίγησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἐ πέγνωσαν αὐτόν· δια τί πρῶτον ἔδωκε τὸν ἄρτον· καὶ τότε ἠ νοίγησαν αὐτῶν οἱ ὀ φθαλμοί· ἐπειδὴ βρῶ σις τοῦ ἀδὰμ τοὺς ὀ φθαλμοὺς κακῶς ἤνοι ξεν. ἀντεισήχθη νῦν βρῶσις. τὴν ξένην ἀνάβλεψιν ἐργαζομέ νη· ἀναβλέψουσι καὶ ο ἱ τῶν αἱρετικῶν παῖ δες. καὶ ἴδωσι τὸ φῶς τῆς ἀληθείας· εἴδοσι τὸν ἐν ἀρχῆ ὄντα θεόν θν · θεὸν θν ὄντα· καὶ θεοῦ θυ λόγον ὑ πάρχοντα· ἀκούσου σι πολλάκις τὸ ἦν. καὶ παύσονται λέγοντες τὸ οὐκ ἦν. ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· οὐκ ευθὺς τοῦτο ἐκηρύχθη· οὐ γὰρ ἐχώ ρει κόσμος· οἱ μακάρι οι εὐαγγελισταὶ· ματθαῖος μάρκος λουκᾶς· καὶ ἰωάννης· ὅτε ἤρ ξαντο τοῦ κηρύγματος οὐκ ευθὺς ἐλάλησαν τὰ πρέποντα τῆ ἀξία. ἀλ λὰ τὰ ἁρμόζοντα τοῖς ἀκροωμένοις· ὁ ματ θ αῖος ἀρχὴν ποιησάμε νος τῶν εὐαγγελίων. λέ γει· βίβλος γενέσεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ δαυίδ δαδ . υἱοῦ ἀ βραάμ· δια τί μὴ υἱοῦ θεοῦ θυ · δια τί πτωχῆ λέξει κρύπτεις τὴν ἀξίαν· δια τί τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις τα θεῖα καλύπτεις· παρα ἰουδαί οις φησὶ κηρύττω τοῖς μὴ ἄνθρωπον ἄνον δίκαιον εἶναι πιστεύουσι τὸν χριστὸν χν · υἱὸν υν ἀ βραὰμ οὔπω ἐδέξαντο· καὶ υἱὸν υν θεοῦ θυ καταγγελλόμε νον ἀνέξονται; καὶ πό θεν τοῦτο· ὅτι οὐδὲ τοῦ γένους αὐτὸν ὡμολόγουν ἁβραάμ· οὐκ ήκουσας ὡς πολλάκις βλασφη μοῦντες αὐτὸν ἔλεγον· σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις; οἱ τοῦ γένους αὐτὸν τῶν ἁγίων ἐκβάλλοντες. τὴν ἀξίαν τὴν ἔνθε ον κατελάμβανον; τ ί οὖν φησι· βίβλος γενέσεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ δαυίδ δαδ υἱοῦ ἀβραάμ· π ρῶτον αὐτοῖς ἐνάγει τοῖς ὀνόμασι τοῖς φί λοις· τοῖς προς συγγέ νειαν ἡνωμένοις· ἵν ἐξ ἐκείνων θηρα θέντες. κατα μικρὸν εὕρωσι τὴν ἀληθείαν· τὴν ἀπαθῆ γέννησιν· τὴν ἄχραντον· τὴν θεοπρεπῆ· λόγω κη ρυττομένην, καὶ παν τὶ παραδιδομένην· π άλιν ὁ μακάριος μάρ κος. καθεὶς ἑαυτὸν εἰς τὸ εὐαγγέλιον· καὶ θαρ σήσας τοῖς προγεγυ μνασμένοις. λέγει μὲν υἱὸν υν θεοῦ θυ . ἀλλ’ εὐθέως συνέστειλε τὸν λόγον. καὶ ἐκολόβωσε τὴν ἔννοιαν, ἵνα μαλάξη τὸν ἀκροατήν· ἐπάγει ουν εὐθέως. τα κατα τὸν βαπτιστὴν λέγων· ἀ ρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ . καθὼς γέγραπται ἐν ἡ σαία τῶ προφῆτη· ἰδοὺ ἐγώ ἀποστέλλω τὸν ἄγγε λόν μου προ πρὸσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου· ἔδειξε τ ὴν λαμπάδα τῆς ἀ ληθείας. καὶ εὐθέως ἀπέκρυψεν· καὶ προσφέ ρει πρῶτον τὸν ὑπηρέ την· ἵνα τῆ φωνῆ πε ριηχηθεὶς ὁ ἀκροατὴς. δέξηται λοιπὸν ὑγιῶς τὸν παντελῆ τῆς θεο γνωσίας λόγον· ὁ λου κ ᾶς ἀκολουθεῖ τρίτος καὶ μέσος χωρεῖ τούτων· καὶ ἅπτεται μὲν τοῦ θεί ου λόγου. οὐ μὴν ἑρμη νεύει καὶ ἀναπτύσσει την ἀξί αν. ἀλλὰ φησίν· ἐπει δ ήπε πολλοὶ ἐπεχείρησεν ἀνατάξωσθαι διήγησιν περι τῶν πεπληροφο ρημένων ἐν ἡμῖν πρα γμάτων. ἔδοξε καμοὶ παρηκολουθηκότι τοις πᾶσιν ἀπ αρχῆς γράψαι καθὼς παρέδωκαν ἡμῖν οἱ ἀπ αρχῆς αὐτό πται καὶ ὑπηρεται τοῦ λόγου γενόμενοι· ἀλλὰ λόγον ε ἶπεν, οὐκ εἶπεν δὲ ὅτι καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τί οὖν καὶ αὐτὸς ποιεῖ· ἁψά μενος τοῦ εἶναι· καὶ ἐννο ήσας ὅτι νεκραῖς ἀ κοαῖς ἐνηχεὶ. κρύπτει την ἀξίαν, καὶ προφέρει την οἰκονομίαν· ἐγένετο ἱε ρεὺς ζαχαρίας. καὶ τα ἐξῆς τοῦ εὐαγγελίου· πάντες ο ὖν ἐχώρησαν εἰς τὴν της σαρκὸς οἰκονομίαν· καὶ ἠρέμα πῶς δια τῶν θαυμάτων. ἐγνώριζον τὴν ἀξίαν· ἐκηρύττετο μεν τοῦ θεοῦ θυ λόγου τὸ ἀξίω μα· ἐκρύπτετο δὲ τα κα τα τῶν αἱρετικῶν βέλη· καὶ τὸ τῆς ὀρθῆς δόξης επιτείχισμα. οὐδέπω τῶ κηρύγματι τῆς εὐ σεβείας ἐγήγερτο· ἰ ωάννης τοίνυν ὁ υἱὸς υς της βροντῆς. τελευταῖος παρῆλθεν ἐπι τὴν θεο λογίαν· μετα τοὺς τρεῖς ἐκείνους κήρυκας· καὶ μάλα εἰκότως· ὁ μὲν ἠκολούθησεν. οἱ δὲ προ έλαβον· μικρὰ τέως ἀστράπτοντες· ὥσπερ γὰρ τῆς βροντῆς προ ηγεῖται ἀστραπὴ, ἵνα μὴ ἀθρόον ἐκείνη ἐκ τῶν νεφῶν ραγεῖσα πλήξη τὸν ἀκούοντα. οὕτως ἐπειδὴ ἔμελλε βροντᾶν ὁ ἰωάννης. προέλαβον οἱ τρεῖς εὐαγγελισταὶ δί κην ἀστραπῶν· καὶ οἱ μὲν ἤστραψαν τὴν οἰκονομίεν· ὁ δὲ βροντᾶ τὴν θεολο γίαν· βροντὴ δὲ ἀδελφοὶ μ ετα ὄμβρὸν· βροντὴ, φό βητρον τῶν πονηρῶν· καὶ ὥσπερ σάλπιγγι τι νὶ κεχρημένος τῆ βρον τῆ ὁ οὐρανὸς οὐνος καλεῖ τὸν ὄμ βρον. ἀλλὰ πρῶτον ταῖς ἀστραπαῖς, προκαλεῖ τὸν ὑετόν· ἀστραπὰς γὰρ ὁ θεὸς θς εἰς ὑετὸν ἐποίη σεν· ἔπειτα τῆ βροντῆ κινεῖ τας νεφέλας· τ ί οὖν· ἐπειδὴ προηγή σαντο αἱ τοσαῦται ἀστρα παὶ τοῦ λόγου. ἀκολου θεῖ λοιπὸν ὡς ἔφθην εἰπὼν. ἡ βροντὴ τῆς θεολογίας· καταπλήτ τουσα μὲν πολλοὺς, τῆ ὑπερβολῆ τῆς θεολογίας· φέρουσα δὲ τοὺς ὄμβρους τῆς εὐλογίας· καὶ ἡμῖν μὲν βροντὴ γίνεται θεολογίας· τοῖς δὲ αἱρετικοῖς βρον τὴ. τοὺς κακοὺς θῆρας, τῆ ὑπερβολὴ τῆς με γαλοφωνίας ἐλαύνου σα· ἀπο ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται ἀπο φω νῆς βροντῆς σου δειλιά σουσιν· ἀναδρά μ ωμεν οὖν προς τὸν ἐν αρχῆ θεόν θν · ἀναδράμω μεν προς τὸ ἀίδιον φὼς· ἀναδράμωμεν προς τὸν λόγον, τὸν δι ημᾶς γενόμενον ἄνθρωπον ἄνον · γενό μενον δὲ ὅτὰν εἴπω, οὐ μεταβληθεῖσαν λέ γω φύσιν. ἀλλὰ τὴν ἀν θρωπίνην οὐσίαν ἀνα λαβοῦσαν· τὸ γὰρ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο: οὐ μετά πτωσιν τῆς φύσεως μη νύει. ἀλλὰ τὴν ἀνάληψιν τῆς ἡμετέρας ἀσθενεί ας· εἰ γὰρ τὸ ἐγένετο με τα βολὴν νομίζεις, ἐὰν ἀ κούσης τοῦ παύλου λέ γοντος. χριστὸς χς ἡμᾶς ἐξηγό ρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπερ ημῶν καταρα. κατάραν εἰς φύσιν. καὶ μετατροπὴν καταρας ἐκλαμβάνεις τὴν λέξιν; ὥσπερ γοῦν τὸ γεγονὸς κατάρα οὐδὲν ἕτερον σημαίνει, ἢ ὅτι τὴν καθ ημῶν κατάραν εἰς ἑαυτὸν ἀνέλαβεν, οὕ τως καὶ τὸ ὁ λόγος σὰρξ, ἐ γένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡ μῖν· οὐδὲν ἄλλο παρίστη σιν. ἣ τῆς σαρκὸς τὴν ἀνάληψιν· ἔχεις εἰκό ν α παρα σεαυτῶ· ὁ λόγος ὁ σὸς παιδεύσει σε περι τοῦ θεοῦ θυ λόγου· οὐχ ὡς παντε λῆ φέρων τὴν ὁμοιότη τα. ἀλλ’ ὡς ἔχων ἴχνος καὶ ἔμφασιν τῆς θείας ἀξίας. ἐνταῦθα δέ μοι πρόσεχε τὸν νοῦν ἀκριβῶς, ἵνα μὴ δια κενῆς λέγηται τὰ ρήματα καὶ ἀφανίζηται τα θεῖα νοήματα· ὁ λόγος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ἀμυδρὰ δέ ἐστιν, ἡ εἰκών· οὐχ ὅλον πα ριστῶσα τὸ ἀξίωμα. ἀλ λ ἔκ τῶν καθ ημᾶς τὰ ὑπερ ημᾶς διδάσκου σα· ὁ λόγος ὁ ἡμέτε ρ ος ἀσώματός ἐστιν· ἀ όρατος· ἀκράτητος· ἀκοῆ μόνη παραδεδο μένος· οὐδεὶς οἰδεν ὄψει λόγον· οὐδεὶς κατέσχε χειρί· ἀλλ’ ἔστιν ἀόρατος· ἀκράτητος. ὑπο μιᾶς αἰσθήσεως κρατούμενος τῆς ἀκοῆς· καὶ τοῦτο ἀορά τως· οὐ γὰρ χεῖρας ἐκτεί νασα ἡ ἀκοὴ κατέχει. ἀλ λ αὐτὸς ὁ λόγος εἰσελθὼν κρατεῖται· ὁ λόγος αὐτὸς. γέννημα μέν ἐστι τοῦ νοῦ· γεννᾶται δὲ οὐ πάθει. οὐκ όψει· οὐ διαιρέσει. οὐ μερίζεται τοῦ νοῦ τοῦ γεν νήσαντος· οὐ χωρίζεται· οὐκ αποσχίζεται· ἐνταῦ θ ά μοι χρῆσον τὴν ἀκοὴν αἰρετικέ· νόησον πρῶ τον τα σὰ, καὶ τότε φαν τάζου τὰ ὑπερ σέ· γεν νᾶ ὁ νοῦς· προέρχεται ὁ λόγος· προέρχεται ἐκ τοῦ γεννήσαντος. καὶ πάν τας πληροῖ τοὺς ἀκού οντας. καὶ τοῦ γεννήσαν τος αὐτὸν οὐκ αφίσταται· προέρχεται λόγος εἰς πάν τας μεριζόμενος. καὶ οὐδαμοῦ σχιζόμενος· ἕκαστος γὰρ δέχεται ὁλό κληρον τὸν λόγον· καὶ ἔστιν ἐν ἑκάστω καὶ ἐν τοσούτοις μεριζόμενος. ἀλλ’ ὁλό κληρον εἰσχεόμενος· ὁ οὖν ἡμέτερος λόγος δεί κνυσιν ἐν εαυτῶ τὸν γεν νήσαντα νοῦν· ἀπο γὰρ τοῦ λόγου καταλαμβά νεται ἡ διάνοια· σκό πει δέ μοι κακεῖνο· οὗ τος ὁ ἡμέτερος· προ αναζωγραφῶν τὴν οἰκο νομίαν τοῦ θεοῦ θυ λόγου, εἰκό να τινὰ θαυμαστὴν προ ἀνείληπται· γηίνοις μὲν ἄνθεσιν ὡραιζομένην· πρεπούση δὲ τῆ τοῦ λόγου προθεωρία· τί οὖν τ ὸν λόγον τὸν ἡμέτερον ἀόρατον ὄντα· καὶ σῶμα μὴ ἔχοντα· καὶ κρατεῖσθαι μὴ δυνάμενον· ἑτέρα τινὶ σοφία ὁ θεὸς θς μεταρ ρυθμίσας, καὶ ὁρᾶσθαι πεποίηκεν καὶ κρατεῖ σθαι· τί γὰρ ποιεῖ· ἐπει δὴ οὐχ ἑωρᾶτο ὄψει. ἐνδύ ει αὐτὸν σῶμα τὸ γράμ μα· καὶ ὥσπέρ τινα σάρ κα αὐτῶ περιέθηκεν τὴν τῶν γραμμάτων ὄψιν· καὶ ὅν ποτε ἀκούων οὐχ εώρας. ἀναγινώσκων ὁρᾶς· ὧι ἐντυχεῖν οὐκ ε δύνου. δια τῆς βίβλου βαστάζεις· ἀλλὰ σωμα τοῦται μὲν ὁ λόγος δια τοῦ γράμματος, οὐ πε ρικλείεται δὲ τῶ γράμ ματι· ἀλλ έστιν παρα τῶ λέγοντι, καὶ παρα τῶ ἀναγινώσκοντι· κάν τις λ αβὼν ἀδελφοὶ βιβλίον σχίση. τὸ σῶμα τοῦ λογου ἔσχισεν, οὐ τὸν λόγον ἔ τεμεν· καὶ ἵνα μάθης ὅτι οὐ συναναλίσκεται γράμματι λόγος, λέγει ὁ θεὸς θς τῶ ἱερεμίαι· κα θίσας γράψον ἐπι βιβλί ου πάντας τοὺς λόγους καὶ ἐπίδος ἰωακεὶμ τῶ βασιλεῖ· ἦν δὲ ὁ λόγος μεστὸς ἐλεγμοῦ· ἐπεὶ οὖν ο ι δυνάσται τοὺς ἐλέγχους οὐ φέρουσιν· ἡ γὰρ ἀξία οὐ ραδίως ὑποτάσσεται τῶ δικαίω. ἀλλ’ ἀμβλύ νει τὴν ἀλήθειαν πλη γεὶς τοῖς ἐλέγχοις. διαρ ρήγνυσι τὸ βιβλίον· καὶ τὴν συμβουλὴν τοῦ γραμμα τέως διακόψας. ἔλαβε φησὶ παρα την ἐσχάραν τοῦ πυρός· τί οὖν ὁ θεὸς θς π ρος ἱερεμίαν· καθίσας γράψον τοὺς αὐτοὺς λόγους. καὶ δὸς τῶ βασιλεῖ· ἵνα μάθη ὅτι τὸ γράμ μα διέκοψεν, τὸν δὲ λόγον οὐκ έτεμεν· εἶ δες τὴν εἰκόνα; ἀνά γαγέ σου λοιπὸν ἐπι τὸ ὕ ψος τὴν διάνοιαν· ὁ τοῦ θεοῦ θυ θεὸς θς λόγος· ὁ μονογενής· ἐνδύεται σῶμα. ἵνα φα νῆ ὁ μὴ φαινόμενος· ἐν δύεται σάρκα. ἵνα κρα τηθῆ ὁ μη κρατούμενος· δια τοῦτο ὁ ἰωάννης εὑ ρὼν τὸ ποθεινὸν ἐκεῖνο· ποτὲ μὲν ἀκοῆ κρα τούμενον. ὕστερον δὲ ὄψει κατεχόμενον, λέγει· ὃ ἦν ἀπ αρχῆς· ὃ ἑωρά καμεν καὶ ἀκηκόαμεν καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλά φησαν· ἐφόρεσε τ οίνυν τὴν σάρκα· ἔν δυμα τῆς ἀξίας. ἔν δυμα εὐπρεπές· ὁ κύριος κς γὰρ ἐβασίλευσεν, εὐ πρέπειαν ἐνεδύσατο· ἰουδαῖοι μάχονται τῶ φαινομένω. ἀγνοοῦντες τὸν μη φαινόμενον· καὶ σταυροῦσι μὲν τὴν σάρ κα. οὐκ αναιροῦσι δὲ τὴν θεότητα· εἰ γὰρ τ ῶ γράμματι ὅ ἐστιν ἔν δυμα λόγου ὁ ἐμὸς λόγος οὐ συναφανίζεται· ὁ θεὸς θς λόγος· ἡ πηγὴ τῆς ζω ῆς. τῆ σαρκὶ συναπέθανεν; τ ὸ πάθος περι τὸ σῶμα. ἡ δὲ ἀπάθεια περι τὴν αξιαν· δ ια τί οῦν ὁ παῦλος λέγει· εἰ γὰρ ἐγνωσαν. οὐκ ὰν τὸν κύριον κν τῆς δόξης ἐσταύρωσαν ἐστρωσαν · ἐπειδὴ οἰκειοῦται τὸ πά θος τῆς σαρκὸς. ὁ τὴν σάρκα ἐνδυσάμενος· ἔ νδυμα βασιλικὸν ἐὰν ὑβρίσης. οὐ τὸν ἐνδεδυ μένον ὑβρίζεις; οὐ κ οἶδας ὅτι εἰ εἰκόνα βα σιλέως τίς ὑβρίσει. εἰς τὸ πρωτότυπον τῆς ἀξίας φέρει τὴν ὕβριν; ο ὐκ οιδας ὅτι ἐάν τις εἰ κόνα τὴν ἀπο ξύλου· ἢ εἰς ἀνδριάντα χαλ κοῦν κατασύρη· οὐχ ὡς ἄψυχον ὕλην τολμήσας οὕτως κρίνεται. ἀλλ’ ὡς κατα βασιλέως χεῖρας ἐκτείνας ἀφανίζεται; ὕ λη ἄψυχος, τοῦ βασιλέ ως εἰκόνα φέρουσα. τὴν ἑαυτῆς ὕβριν εἰς βασιλέα ἀνάγει· μορ φὴ δὲ ζῶσα ἣν ἐνεδύ σατο ὁ θεὸς θς λόγος ὑβριζο μένη. οὐκ ἐπι τὸν ἐν δυσάμενον τὴν ὕβριν ἀνάξει; νόει τοίνυν οὐκ ἔστιν τὴν ἀξίαν. καὶ μὴ ὕβριζε τὴν οἰκονομίαν· ἀλλα ταῦτα μὲν ἰκανὰ. τα δὲ λείποντα τῆ θεωρία τοῦ θεοῦ θυ λόγου. ἑτέρω τα μιευσάμενοι λόγω. τάξει τὴν συμμετρίαν τιμη σωμεν· καὶ θεῶ θω δόξαν ἀ ναπέμψωμεν νῦν καὶ ἀεὶ. καὶ εἰς τοὺς αἰωνας τῶν αἰώνων ἀμήν:–