μ έγα τῆς ψυχῆς ἐφόδι ον εἰς σωτηρίαν σριαν . τὰ ἱερὰ μαθήματα· σίδη ρος μὲν γὰρ, σίδηρον ὀξύνει· λόγος δὲ θεῖος. ψυχὴν ἀκονᾶ· καὶ ἄρτω μὲν. σῶμα τρέφε τα· λόγω δὲ θείω ψυχὴ στηρίζεται καθὼς ὁ μα κάριος μωϋσῆς τὸ τρόφι μον της διδασκαλίας ὑποτιθέμενος. φη σίν· οὐκ ἐπ’ ἄρτω μό νω ζήσεται ἄνθρωπος ἄνος . ἀλ λ’ ἐν παντὶ ῥήματι ἐκ πορευομένω διὰ στόμα τος θεοῦ θυ · τροφὴ τοίνυν ψυχῆς, λόγος θεοῦ θυ · τῆ γ ὰρ κατ’ εἰκόνα τοῦ κο σμοποιοῦ γενομένη λόγου· καὶ λόγω τετι μημένη· καὶ λογικῆς ἐλευθερίας ἠξιωμέ νη. τί ἂν οἰκειότερον γένοιτο λόγου τρέφον τος αὐτὴν καὶ παιδεύ οντος· καὶ πρὸς τὸ οἰ κεῖον ἀξίωμα ταχέως ἐπανάγοντος· λ όγον δὲ ἀδελφοὶ φα μὲν ἡμεῖς· οὐ τὸν σο φιστικῆ δεινότητι κε κομψευμένον εἰς πι θανότητα. ἀλλὰ τὸν ἁπλότητι πίστεως μεμαρτυρημένον εἰς ἀλήθειαν· νόθον γὰρ ἡγεῖσθα δεῖ πᾶσαν ἀ ρετὴν καὶ βίου καὶ λό γου· εἴτις μὴ παρὰ τοῦ θείου διδασκάλου τὰς ἀπαρχὰς ὑπεδέξατο· καὶ καθ όσω σκιὰ σώματος· καὶ ὄναρ τῆς ἀληθείας ἀπεσχοίνι σται· τοσούτω διέστηκε τῆς ἀληθινῆς τοῦ θεοῦ θυ σοφίας· ἡ νενομισμέ νη τοῦ κόσμου σοφία· ὅ θεν καὶ ὁ μακάριος παῦλος· τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς· ὁ ποτὲ μὲν ἐξελθὼν κακῶς ἐπὶ θήρα τῶν ἁγίων· θηραθεὶς δὲ καλῶς ἐπὶ σωτηρία σρια τῶν ἀνθρώπων ἀνων . δι αρρήδην πρὸς τὸν νόθον τὸν εὐσεβῆ καὶ ἀληθῆ λόγον ἀντεισάγων, ἔλε γεν· σοφίαν δὲ λα λοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις· σοφίαν δὲ· οὐ τὴν τοῦ αἰῶνος τούτου. ἀλλὰ θεοῦ θυ σοφίαν ἐν μυστηρίω· σ οφία τοίνυν ἡμῖν. ἡ προφητικὴ γλῶττα καὶ ἀποστολικὴ διδα σκαλία· καὶ τὸ εὐαγγέ λιον τῆς βασιλείας· ἡ κορυφὴ τῆς λογικῆς ἐξουσίας· εὐαγγέλιον δ ὲ ἀδελφοὶ ὅτ’ἂν ἀκού σωμεν· ἀξίαν τῆς προση γορίας τὴν ἔννοιαν ἀναλάβωμεν· πολ λοὶ γὰρ πολλάκις τῆ συ νηθεία τῶν ὀνομάτων ἐμμελετήσαντες. τὴν δύναμιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἠγνόησαν· ἔστι δὲ εὐαγγέλιον· ἑρμη νεία τοῦ πράγματος· εὐ αγγελίζεται γὰρ ἡμῖν τὴν πολυύμνητον τοῦ σωτῆρος σρς οἰκονομίαν. ὅτι θεὸς θς ἐν ἀνθρώποις ἀνοις ἐγένετο διὰ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · οὐ τὴν προ αώνιον ἀξίαν προα ποθέμενος, ἀλλὰ τὴν σωτήριον σριον οἰκονομίαν ἐνδυ σάμενος· εὐαγγελί ζεται ἡμῖν τὸ εὐαγγέλιον. ὅτι τοῖς κάμνουσιν ἰα τρὸς ἐπεδήμησεν· οὐ φαρμάκοις θεραπεύ ων. ἀλλὰ νεύματι 9φι λανιας~φιλανθρωπίας9 ἰώμενος· εὐ αγγελίζεται ἡμ ῖν · ὅτι τοῖς πεπλανημένοις ὁδὸς ἀνεδείχθη· τοῖς ἐσκοτισμένοις. τὸ φῶς ἔλαμψε· τοῖς ἀπεγνω σμένοις. ἡ σωτηρία σρια · ἐ πειδὴ γὰρ νόμω παιδευ θέντες οὐκ ἐπεστρά φημεν· καὶ προφητεί αις ὁδηγηθέντες οὐκ ἀ νεκλήθημεν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθεί ας· καὶ ἐκινδυνεύετο τῆ ἡμετέρα ἀγνωμοσύ νη φθαρῆναι τὰ πάν τα καὶ λυθῆναι τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα · ὡς εἶδεν ἡ μᾶς ἡ τοῦ θεοῦ θυ φιλανθρωπία φιλανια καὶ πρὸς τὴν τοῦ νό μου παιδείαν ἀπειρη κότας· καὶ πρὸς τὴν τῶν προφητῶν ὁδηγί αν ὀκλάσαντας, ἀγα θότητι πολλῆ καὶ ἀ μέτρω. τὴν ἀγνωμοσύ νην ἐνίκησεν· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασι λείας· οἷά τινα βασι λικὴν δωρεὰν εἰς πᾶσαν προθεὶς τὴν οἰκουμένην, πάντα τοῖς ἀναξίοις ἐχαρίσα το διὰ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · π ροῆλθεν γ’οῦν ἡ σωτήριος σριος χάρις. διαφόρως πάν τας εὐεργετοῦσα· τοὺς δούλους. ἐλευθε ροῦσα· τοὺς πτωχοὺς, πλουτίζουσα· τοὺς ἐξορίστους. ἀνακαλου μένη· τοὺς αἰχμα λώτους. ἐξαγοράζουσα· πάντα, τοῖς πᾶσιν ἐγένετο· οὐ διὰ τὴν ἡ μετέραν ἀξίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν αὐτὴν τῶ εὐ εργέτη πρέπουσαν ἀγαθότητα· ὃς, ἁ πλοῦς ὢν τὴν φύσιν καὶ ἀόριστος καὶ ἀ σχημάτιστος· αὐτο θεὸς ἐκ θεοῦ θυ · εἰκὼν τοῦ ἀοράτου· ἀπαύ γασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑπο στάσεως, διαφόρους ἐνδύεται προσηγορί ας· οὐ πρὸς τὴν φύσιν ἁρμοζούσας. ἀλλὰ τῆ εὐεργεσία πρεπού σας· ἐπειδὴ γὰρ πάν τ α διέπεσε τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα . εἰς ἑαυτὸν ἀναλαμ βάνει τὰ πάντα οἰ κειότητι· τῆ τὰ πάν τα ἀνακανιζούση χάριτι, τὰς προσηγο ρίας δεχόμενος· λι μὸς ἦν πολύς· λιμὸς, θείου λόγου· λιμὸς, ὃν ἠπείλησεν ὁ θεὸς θς τῆ συ ναγωγῆ λέγων· ἀπο στελῶ αὐτοῖς οὐ λιμὸν ἄρτου οὐδὲ δίψαν ὕ δατος, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον κυρίου κυ · ἐ πεὶ οὖν εἶδε πεινῶσαν τὴν οἰκουμένην καὶ λιμῶ φθειρομένην· ὃ γάρ ἐστιν ἀτροφία τῶ σώματι τοῦτο ἀ παιδευσία τῆ ψυχῆ. βοᾶ διὰ τῶν εὐαγγελί ων ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν· ἐ γώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐξ οὐρανοῦ ου νου καταβὰς. καὶ ζω ὴν διδοὺς τῶ κόσμω· ὁ μὲν γὰρ αἰσθητὸς. ἀ πὸ γῆς προέρχεται κατὰ τὸ εἰρημένον. τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· ὁ δὲ οὐράνιος οὐνιος . ἐξ οὐρανοῦ ουνου πηγάζει· ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐξ οὐρανοῦ ου νου καταβάς· ἔρη μος ἦν ἡ γῆ διψῶσα καὶ ἐστερημένη τοῦ θείου λόγου. καὶ οὐκ ἔ χουσα τῆς πνευματικῆς πνικῆς ἀρδείας τὴν ἀπόλαυ σιν· τί οὖν· ἡ αὐτὴ πάλιν χάρις βοᾶ τὴν εὐ εργ εσίαν πηγάζου σα· εἴτις διψᾶ, ἐρ χέσθω πρός με καὶ πινέτω· ἐπειδὴ γ ὰρ διαφόρως ἐβόων οἱ προφῆται· καὶ πᾶς ὁ τῶν ἁγίων χορὸς ἐδίψα αὐτοῦ τὴν παρουσίαν λέγων· ὁ θεὸς θς ὁ θεός θς μου πρὸς σὲ ὀρθρίζω. ἐδί ψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν θν τὸν ζῶντα· β ουλόμενος δεῖξαι ὅτι αὐτός ἐστιν ὃν ἐδίψων οἱ προφῆται. βοᾶ διὰ τῶν εὐαγγελίων· εἴτις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· εἴτις ἐ στὶν κατὰ τὸν λέγοντα ἐδίψησέν σε ἡ ψυχή μου. ἐρχέσθω πρός με· εἶ δεν πάλιν τὴν οἰκου μένην γυμνήν· οὐ τῶ σώματι γυμνὴν. ἀλλ’ ἀ ρετῆς γεγυμνωμένην· εἶδεν τὸ πλάσμα ὃ ἔπλα σεν. καὶ ἠλέησεν ὃ ἐ ποίησεν· δίδωσιν ἔν δυμα τοῖς γυμνοῖς. αὐ τὸς ἑαυτὸν· καθὼς καὶ ἤδη πρότερον ἔ φθημεν εἰπόντες. ὅτ ι ὅσοι εἰς χριστὸν χν ἐβαπτίσθη τε. χριστὸν χν ἐνεδύσασθε· π επλάνητο ἡ γῆ ὁδὸν ζητοῦσα. καὶ μὴ εὑ ρίσκουσα· πᾶσα γὰρ ψυχὴ ἔχει ἐν ἑαυτῆ τὸ σπέρμα τῆς θεολο γίας· καὶ ἔχουσα. οὐ κ ἤδει πῶς δεῖ θηράσαι τὸ ποθούμενον· ἐπει δὴ οὖν οὐχ εὕρισκον ὁ δὸν οἱ πεπλανημένοι, ἐγώ εἰμι φησὶν ἡ ὁδός· ἀλλὰ νεκρὸς εἶ; ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις· ἀλ λ’ ἀσθενὴς εἶ χειραγω γίας δεόμενος; ἐγώ εἰμι ἡ ῥάβδος ἡ ἐκ τῆς ῥίζης ἰεσσαὶ, στη ρίζουσα τοὺς ἀσθενοῦν τας· περὶ ἧς ἔλεγεν ὁ προφήτης· ἡ ῥά βδος σου καὶ ἡ βακτη ρία σου αὗταί με παρε κάλεσαν· δια τί ῥά βδος· δια τί βακτηρία· ἐπειδὴ πρὸς πᾶσαν ἡλικίαν ἁρμόττει· νέ ους παιδαγωγεῖ. γέρον τας στηρίζει· ἀλλ’ ὦ δ έσποτα. πεινῶντά με ἔθρεψας· διψῶντά με ἐπότισας· γυμνὸν ἐ νέδυσας· πεπλανημέ νον ὡδήγησας· ἀσθε νοῦντα ἐβακτηρίασας· φθάσας ἐπὶ τὴν ὁδὸν, κατέλαβον τὰ ἴχνη τῆς εὐσεβείας· ζη τῶ τὴν θύραν τῆς ἀλη θείας. τίς ὁ δεικνύς· ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐ μου πᾶς εἰσέρχεται πρὸς τὸν πατέρα πρα · διὰ σοῦ δια τί· πύλη γάρ εἰμι σωτηρίας σριας ἠνεωγμένη· ἣν ἐπιζητεῖ ὁ μακάρι ος δαυίδ δαδ · πολλὰς μὲν ἐπινοήσας. μίαν δὲ εὑρών· τὰ μὲν γὰρ πρῶτα λέγει· ἀνοίξα τέ μοι πύλας δικαοσύ νης, εἰσελθὼν ἐν αὐ ταῖς ἐξομολογήσομαι τῶ κυρίω κω · ἐπεὶ γὰρ ἔτυχε τῆς αἰτήσεως καὶ εὗ ρεν ὃ μὴ προσεδόκη σεν· οὐ πολλὰς ἀλλὰ μίαν, ἀνακαλεσάμε νος τῆ ἑαυτοῦ φωνῆ + λέγει· αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου κυ . δίκαοι εἰσελεύσον ται ἐν αὐτῆ· εἶτα· τ ῆ προφητικῆ ὄψει καὶ τῶ πόθω τῆς ψυχῆς ἔ σω παρελθὼν· καὶ ὥσπερ ἐντὸς τῶν βα σιλείων γενόμενος, ἐξομολογήσομαί σοι φησὶν ὅτι ἐπήκουσάς μου· εἰπὲ ὦ προφῆ τα καὶ θεολόγε· ἐξο μολογῆ καὶ εὐχαριστεῖς τῶ θεῶ θω ; τί ἄξιον τῆς προσδοκίας εὑρών· οἱ γὰρ ἐπιθυμοῦντες παρελθεῖν εἰς οἶκον βασιλείας, ἀναμέ νουσιν ἑστιάσαι τὰς ὄψεις τοῖς φανομένοις· χρυσῶ πολλῶ· μαρμά ροις ἀπαστράπτουσι· τοῖς ποικίλοις ἄνθεσι τοῦ πλούτου· τῆ ν ι δορυ φορία τῆ ν ι περὶ τὸν βα σιλέα· τ ὸν ῶι θρόν ὸν ω τῶ βασιλικ ὸν ῶ · τα ς ῖς δωρε α ῖ ς τῶν βασιλέων· ταῦ τα προσδοκῶν ἕκα στος ἰδεῖν. διψᾶ τὰ βασί λεια καὶ πρὸς τὸν πό θον ἐπείγεται· σὺ δὲ, τί ποθεῖς ὧν εὗρες εἰ σελθὼν ἔσω τῆς πύλης· ὑπὲρ τίνος εὐχαριστεῖς· τί μέγα καταλαβών· τί εὑρὼν τῆς ἐπιθυ μίας ἄξιον· ἑρμήνευ σον τὸν πόθον. ἵνα μή ποτε ἡ ἰουδαϊκὴ ἀναι σχυντία. συκοφαντή ση τὴν ἀλήθειαν· τί εὗρες· τί κηρύττεις. τί θαυμάζεις· χριστὸν χν φησιν εὗρον· χριστοῦ χυ τὴν οἰκονομί αν ἴδον· τὴν καινὴν χάριν· τὴν ξένην εὐ εργεσίαν· τὸ ἔνδοξον πάθος· τὴν ἀπόρρη τον μυσταγωγίαν· ταῦτα βλέπω· ταῦτα θαυμάζω· ὑπὲρ τού των εὐχαριστῶν λέγω· ἐξομολογήσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν σριαν · οὐ κρύπτω τὴν εὐεργε σίαν· οὐ ταμιεύομαι τὴν σωτηρίαν σριαν . ἀλλ’ εὐαγ γελίζομαι τὴν οἰκο νομίαν· λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες. οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· ὁρᾶς ὅπως ἡ εὐχαριστία τὴν ἱστορί αν ἐγύμνωσεν; ἐξο μολογήσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν σριαν · λίθον ὃν ἀπεδοκί μασαν οἱ οἰκοδομοῦν τες. οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνί ας· ὁρᾶς ὅπως ἅ πασα τῶν προφητῶν ἡ προσδοκία πρὸς αὐ τὴν ἔβλεπε τὴν οἰκο νομίαν· καὶ χριστὸν χν ἐπόθει τὸν ἐν τῆ συναγωγῆ ἐ ξουθενημένον. ἐν δὲ τοῖς ἔθνεσι δοξαζόμε νον; οὐκοῦν ἵνα εἰς τὸ προκείμενον ἐπα νέλθωμεν· κἂν τὴν πύλην ζητήσης, χριστὸν χν εὑρήσεις· καὶ ναί φη σιν θύρα, διὰ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · α + ἀ λλ’ ἐπειδὴ δεῖ πάντως τὸν εἰσελθόντα εἰς βα σιλείαν καὶ ναὸν θεοῦ θυ · ἔχειν τὸν ὁδηγοῦντα πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν· οὐδεὶς γὰρ καθ’ ἑαυτὸν τολμᾶ παραστῆναι τῶ θυσιαστηρίω μὴ ἔ χων τὸν ἱερατεύοντα, ὅτ’ἂν ἔλθης ἔσω τῆς πύλης, εὑρίσκεις αὐ τὸν ἱερέα προσάγοντά σε· σὺ γὰρ εἶ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν μελχισεδέκ· ἀ λλὰ χρεία τῶ ἱερεῖ. καὶ θύματος καὶ ἱερείου πρὸς τὸ τὸν θεὸν θν ἐξιλεώ σασθαι; ὁ αὐτός σοι πάλιν γίνεται· ἴδε ὁ ἁμνὸς τοῦ θεοῦ θυ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κό σμου· ἤκουσας ταῦ τα πάντα διὰ σέ; ἄ κουσον τῶν δι’ αὐτόν· μὴ γὰρ ἐν τῆ τοῦ ἱερέ ως τάξει στήσης τὴν θεωρίαν· μὴ ἴδης αὐτὸν ὡς ἱερέα πα ρεστηκότα, ἀλλὰ βλέ πε αὐτὸν διὰ τὴν ἑαυ τοῦ ἀξίαν τῶ πατρὶ πρι συγ καθήμενον· ἀλλὰ μὴ ἐχθρὸς ἔστω τις τῆς ἀληθείας· τὰ μὲν ἁρ πάζων τὰ δὲ κρύπτων· οἶδα ὅτι πολλάκις αἱ ρετικὸς τίς· ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας ἔστη λέ γων· ὁρᾶς ὡς οὐκ ἔστιν προσελθεῖν τῶ πατρὶ πρι ἄνευ τοῦ υἱοῦ υυ ; μεσίτου γάρ φησιν ἐπέχει τάξιν καὶ ὑπηρέτου. προσά γων τῶ πατρὶ πρι τοὺς σωζο μένους· ἐπειδὴ μὴ ἐχώρει ἡ ἀνθρωπίνη ἀνινη φύσις δι’ ἑαυτῆς προσελθεῖν τῶ θεῶ θω . μεθόριον γί νεται τῆς κτιστῆς καὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως ὁ υἱός υς , προσάγων τὴν οἰ κουμένην· ὢ τῆς κενῆς μανίας· ὢ τοῦ κενοῦ δράματος· ἡ ὑπερβολὴ τῆς τοῦ πατρὸς πρς ἀγαθότητος. κινδυνεύ ει παρὰ τοῖς αἱρετι κοῖς ἀμβλύνειν τὴν ἀξίαν τῆς θεότητος· ἀλλ’ ἡ μὲν αἱρετικὴ μανία θρασύνεται· ἡ δὲ τοῦ σωτῆρος σρς δύναμις οὐκ ἀμβλύνεται· ἡ δόξα οὐ σβέννυται· ἡ χάρις οὐ καθαιρεῖ ται· ἐὰν φησὶν ἡ μεῖς ἀρνησώμεθα. ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυ τὸν οὐ δύναται· συγκά θηται διὰ τὴν οἰκεί αν ἀξίαν, ἕστηκε δὲ ὡς ἱερεὺς, διὰ τὴν πρέ πουσαν αὐτῶ φιλανθρωπίαν φιλανι αν · καὶ ὅρα τὸ θαυ μαστὸν ἀδελφέ· ἐπει δὴ ἐν υπηρέτου τάξει καὶ σχήματι διακο νοῦντος ἐκλαμβά νουσι τὸ ῥῆμα· ὅτι οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα πρα εἰ μὴ δι’ ἐ μοῦ, ἀναγκαῖον πρὸς τοὺς· αἱρετικοὺς ἀ ποτεῖναι τὸν ἔλεγχον τῆς ἀσεβείας· εἰ τ ὸ προσάγειν τῶ πατρὶ πρι τὸν υἱὸν υν καθαιρεῖ τὴν ἀξίαν τοῦ προσάγον τος· ἐὰν ἴδης τὸν πατέρα πρα τῶ υἱῶ υω προσάγον τα· ἐκτείνεις ἐκεῖ τὴν ἀσέβειαν; μά λιστα μὲν οὖν εἰς υἱὸν υν ἀσεβῶν. τὸν πατέρα πρα βλασφημεῖς· ἱ να τοίνυν ἀδελφοὶ ἐν τῶ λόγω τῆς εὐσεβεί ας καὶ τῆς ἀληθεί ας· καὶ τὴν κακίαν ἐπιστομίσωμεν καὶ τὴν εὐσεβῆ δόξαν γνωρίσωμεν· ζῶν γὰρ ὁ λόγος καὶ ἐνερ γὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον· δίστομον δ ὲ καλεῖ τὴν μάχαιραν, ἐπειδὴ διπλῶ κέχρη ται τῶ λόγω· τῶ μὲν στηρίζοντι. τῶ δὲ κα θαιροῦντι· καθαι ροῦντι μὲν, τοὺς ἐναν τίους· στηρίζοντι δὲ. τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως· ἄκουε αὐ τοῦ τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐὰν μὴ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ οὐράνιος οὐνιος ἑλ κύση αὐτόν· ἀ ναγκαῖον δὲ ἀδελφοὶ τὰ εἰκότα πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς εἰπεῖν, καὶ τὰ περὶ τούτου τοῦ νο ήματος τοὺς υἱοὺς τῆς πίστεως πληροφορῆ σαι· τίνος ἕνεκεν καταδιεῖλεν ὁ μονο γενὴς τοῦ θεοῦ θυ λόγος τὴν προσαγωγήν· πῆ μὲν. παρ’ αὐτοῦ λέγων προσάγεσθαι τῶ πατρί πρι · πῆ δὲ. παρὰ τοῦ πατρὸς πρς πρὸς αὐτόν· οὐ γὰρ συγκέχυται τὰ τῆς θείας φύσεως. ἀλλ’ εὐ κρινής ἐστι καὶ εὐδι όριστος ὁ λόγος τῆς ἀληθείας· οὐδὲν σκολιὸν ἔχων. οὐδὲν στραγγαλιῶδες· πᾶ σαι γὰρ αἱ ὁδοὶ κυρίου κυ . εὐ θεῖαι· ἆρα γὰρ ἀδελ φοὶ ὁ πατὴρ πηρ ποτὲ μὲν τὴν βασιλικὴν προεδρ ί αν ἐπέχ ων δέχεται τοὺς προσαγομένους· ποτὲ δὲ τῶ υἱῶ υω ἐν βα σιλικῶ σχήματι προ καθίσαντι δίδωσι τὴν ὀφειλὴν· καὶ ἐν ὑπηρέ του τάξει παριστάμενος προσάγει τῶ υἱῶ ὑ ω ; μὴ γέ νοιτο· ἐπὶ γὰρ θεοῦ θυ · οὔτε καθέδραν εἰπόντα ἐστιν τί ἀνθρώπινον ἀνινον ἐννοῆ σαι, οὐδὲ στάσιν ἀκού σαντα πάλιν ἔστι, νο ῆσαί τι τῶν καθ’ ἡ μᾶς· ἐὰν ἀκούσης περὶ θεοῦ θυ ὅτι ἕστηκεν, τὸ ἀκλινὲς καὶ τὸ ὄρ θιον νόει τῆς θείας οὐ σίας· κἂν πάλιν ἐὰν ἀναγνῶς καὶ ἀκού σης ὅτι κάθηται . , τὸ ἑδραῖον καὶ ἀσάλευ τον ἐκλάμβανε τῆς μακαρίας φύσεως· αὐτὸς λέγει ἑαυτὸν ἑ στάναι καὶ καθῆσθαι· τῶ μωϋσεῖ λέγει· σὺ στῆ θι ὧδε μετ’ ἐμοῦ· καὶ ἦν ὁ τόπος οὗ εἱστήκει ὁ θεὸς θς ἰσαρήλ ἰηλ , ὡς πλίνθος σαπφείρου· πρόσεχε ἀκριβῶς· ὁ μωυσῆς ἑστῶτα λέγει· καὶ ὁ θεὸς θς τῶ μωυσεῖ ὡ ς ἱ στάμενος φησὶ. στῆθι μετ’ ἐμοῦ· τί οὖν ποιοῦμεν ἱερε μίου λέγοντος· σὺ καθήμενος εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἡμεῖς ἀπολλύμενοι εἰς τὸν αἰῶνα· καθέδρα καὶ στάσις· ἀνθρώπινα ἀνινα ῥή ματα, ἀλλὰ θεῖα νο ήματα· διὰ τὸν ἄ στατον καὶ ὧδε κακεῖ σε περιαγόμενον τὸν ἀνθρώπινον ἀνινον βίον. θεὸς θς λέγε ται ἑστάναι· καὶ διὰ τὴν ἀστήρικτον καὶ πανταχόσε περιτρε πομένην τῶν καθ’ ἡ μᾶς κατάστασιν. λέ γεται καθῆσθαι· τὸ γὰρ καθήμενον. ἥ δρα σται· φύγε τὰ ἀπὸ τῆς λέξεως ὑποβαλλόμε να. καὶ νόει τὰ διὰ τῆς πίστεως θεωρού μενα· πῶς οὖν προσά γει τῶι πατρὶ πρι ὁ υἱός υς · πῶς πατὴρ πηρ τῶι υἱῶ υω · οὐ γὰρ δεῖ κατα λιπεῖν τὸν λόγον ἀνεξέ ταστον· ὁ πατὴρ πηρ φανερούς τινας καὶ ὁμολογουμένους προσάγει τῶι υἱῶ υω · ὁ υἱὸς υς πά λιν φανερούς τινας καὶ ὁμολογουμένους προσά γει τῶι πατρί πρι · μὴ προλα βὼν ἁ ρπάσης τὸ ῥῆμα εἰς διαβολὴν, ἀλλ’ ἀ νάμεινον τὸ τέλος καὶ κρῖνον τὸ λεγόμενον· μὴ γίνου δικαστὴς δυσ μενὴς, ἀλλὰ συναγω νιστὴς εὐμενής· ἐν τῶι ἰσραὴλ ιηλ ἐγνώστο μὲν ὁ θεὸς θς καὶ πατήρ πηρ . ἠγνοεῖτο δὲ ὁ υἱός υς · ἐν τοῖς ἔθνεσὶ καὶ ὁ πατὴρ πηρ ἠ γνοεῖτο καὶ ὁ υἱός υς · τῆι γὰρ πολυθέωι πλάνηι δεδού λωτο τὰ ἔθνη· ὅπου οὖν πατὴρ πηρ μὲν γνωρίζεται· υἱ ὸς δὲ οὐ γνωρίζεται, ἑρ μηνεὺς γίνεται τοῦ ἠγνο ουμένου υἱοῦ υυ ὁ πατήρ πηρ · ἐπα ναλήψομα τὸν λόγον, ἵνα στήσω τὸ νόημα· ὅπου πατὴρ πηρ γνωρίζεται καὶ υἱὸς υς ἀμφιβάλλεται. ἑρμηνεὺς γίνεται ὁ γνωριζόμενος τοῦ ἀ γνοουμένου· ὅπου πατὴρ πηρ ἠγνόηται· κήρυξ τοῦ ἀγνοουμένου ὁ υἱὸς υς γίνεται· δια τοῦτο ἵ να λάβης ἀκριβῆ τῶν εἰρημένων τὴν ἐξέτασιν. ἔγγυόν σοι παρέχω τὸ εὐαγγέλιον· λέγει ὁ σωτὴρ σηρ περὶ τῶν ἐθνῶν· τὸ ὄνομά σου ἐφανέρωσα τῶι κό σμωι· δηλον ὅτι τῶι ἀγνοοῦντι· ἐφανέρω σά σου τὸ ὄ νομα τ ῶ ι κόσμωι· ποῖον ὄνομα ἐφανέρωσεν· ὅτι θεός θς ; ἀλλα προειλήφει ἡ γνωσις τὸ ὄνομα· καὶ οἱ πλανώμενοι γὰρ λέγουσι θεόν θν · καὶ ο ἱ ἀ πεσχοινισμένοι τῆς εὐσεβείας. οὐκ ἀρνοῦν ται τὴν προσηγορίαν· ποῖον οὖν ὄνομα ἐγνώ ρισεν· ὅτι πατὴρ πηρ καλῆ· ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνο μα τῶι κόσμωι· ὁρᾶς ὅτι ὅπου ἠγνόηται πατήρ πηρ · ἑρμηνεὺς γίνεται ὁ υἱός υς τῶι εὐαγγελικῶι κηρύ γματι σαφηνίζων τὴν ἀλήθειαν· ὅπου δὲ ὁ πατὴρ πηρ ἐνομίζετο γνω ρίζεσθαι. ὁ δὲ υἱὸς υς μὴ γνω ρίζεσθαι. ἑρμηνεὺς γινεται αὐτὸς τοῦ ἀ γνοουμένου; οἷον ἵνα ἐπ’ αὐτῶν δείξω τῶν πραγμάτων τὴν ἀλή θειαν· παῦλος ἤδει τὸν θεόν θν . οὐκ ἤδει τὸν υἱόν υν · ἤδει θεόν θν . οὐκ ἤδει δὲ πατέρα πρα ὄντα τοῦ χριστοῦ χυ τὸν θεόν θν · καὶ ἦν ζηλωτὴς εὐσεβεί ας ὑπὲρ τοῦ νόμου μα χόμενος· ὁ θεὸς θς ἀπέβλε πεν εἰς τὸν ζῆλον. ἀγνοίας μὲν πεπληρω μένον. πόθου δὲ γέ μοντα· καὶ τί ποι εῖ· γνωρίζει τῶι ἀ γνοοῦντι. τὸν ἀγνοού μενον· τίς ἡμῖν ταῦ τα σαφηνίζει· αὐτὸς ὁ ποτὲ ἀγνοήσας καὶ ὕστερον γνωρίσας· αὐ τὸς ὁ ποτὲ διώξας. καὶ ὕστερον εὐαγγελισά μενος· τί γάρ φη σιν· καὶ ἤμην ζηλω τὴς τοῦ πατρώου νό μου καθ’ ὑπερβολὴν διώκων τὴν ἐκκλη σίαν τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε δὲ εὐ δόκησεν ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μρς μου. καὶ καλέσας δι ὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν υν αὐ τοῦ ἐν ἐμοὶ, καὶ τὰ ἑ ξῆς· ἡ γὰρ μαρτυ ρία τὸ δεῖξαι τὸ ζητού μενον. οὐχ ὶ θεωρία ν τ οῦ νοήματος· πάλιν ἐρωτᾶ ὁ σωτὴρ σηρ τοὺς ἀ ποστόλους· τίνα με λέ γ ουσιν οἱ ἄνθρωποι ἀνοι εἶναι τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · ἐρωτᾶ. οὐχ ἵνα μάθη. ἀλλ’ ἵνα τὴν ὑπόνοιαν ἐξορί σας. τὴν ἀλήθειαν στηρίξη· τίνα με λέ γουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · οἱ ἀ π όστολοι πρῶτον τὰς τῶν πολλῶν ὑπονοίας ἀντιβάλλουσιν· οἱ μὲν γὰρ φασὶν. ἱερε μίαν· οἱ δὲ ἠλίαν. ἢ ἕνα τῶν προφητῶν· τ ί οὖν ὁ σωτήρ σηρ · πρὸς μὲν τὰς ψευδεῖς δόξας οὐ δὲμίαν ἀπόκρισιν ποιεῖται. ἀναξίας ἀ ποκρίσεως κρίνων τὰς ψευδεῖς ὑπονοίας· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι· οὐ τῶν πολλῶν μοι λόγος τῶν πεπλα νημένων. ἀλλ’ ὑμῶν τῶν κηρυττόντων· ε πειδὴ γὰρ ὑμεῖς ἐστὲ οἱ μέλλοντες διαγγέλλειν τὸν λαμπτῆρα τῆς ἀ ληθείας· τὸ κήρυγμα τῆς εὐσεβείας εἰς πᾶ σαν φέρειν τὴν ὑπ οὐρανόν ουνον . ἐν ὑμῖν σαλεύει τὰ ἀνθρώπινα ἀνι να . ἐν ὑμῖν κινδυνεύει τὰ τῆς ἀληθείας· καὶ ὥσπερ ἡ ὑμετέρα γνῶ σις· κοινὴ τῶν ἀνθρώπων ἀνων εὐεργεσία. οὕτως ἡ ὑμετέρα ἄγνοια. κοι νὴ τῆς οἰκουμένης ζημία· δια τοῦτο ὑ μεῖς τίνα με λέγετε· τότε ἀποκριθεὶς πέ τρος εἶπεν· σὺ εἶ ὁ χριστός χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· ο ὗτος πίστεως ὅρος· οὗτος ἀληθείας λόγος· αὕτη τῆς ὀρθῆς δόξης· ἡ ὁμολογία· ἀλλ’ ἐπει δὴ ἐνεδέχετο καὶ ταύτην τὴν φωνὴν εἰς τὰς ἄλ λας ἴσον νοεῖσθαι, τὰς μὲν, ἀποκρίσεως οὐ κ ἠξίου. τῆ δὲ τὴν ψῆ φον φέρει· καὶ τί φησιν· ἵνα μὴ καὶ τοῦτο ἐξ ἀνθρωπίνης ανι νης νομισθῆ ὑπονοί ας εἶναι τὸ ῥῆμα, ἐπι σφραγίσας καὶ σήμαν τρον αὐτῶ ἐπιθεὶς τῆς ἀληθείας. φησίν· μα κάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ· ἐνταῦθα μνη μόνευσον ὅτι πατήρ πηρ · καὶ τῶ γινώσκοντι αὐτὸν. ἀποκαλύπτει τὸν ἀγνο ούμενον; μακάριος εἶ σίμων βὰρ ἰωνᾶ. ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐ κ ἀπεκάλυψέν σοι. ἀλλ’ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐνοις · ὁρᾶς ὅτι τ ῶ μὲν κόσμω παντὶ ἀγνοοῦντι τὸν πατέρα πρα · ὁ υἱὸς υς ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἀγνοουμένου· τῆ δὲ συναγωγῆ καὶ τοῖς ἰουδαίοις· θεὸν θν μὲν ὑ πονοοῦσιν εἰδέναι· τὸν δὲ τοῦ θεοῦ θυ θεὸν θν λόγον οὐκ ἐπιγινώσκουσιν. αὐτὸς ὁ πατὴρ πηρ ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἀμφιβαλ λομένου; μὴ τοί νυν τὴν ὑπερβάλλου σαν φιλανθρωπίαν φιλανιαν . εἰς ἐφόδιον τάξης ἀσεβεί ας· μὴ ἐλαττώσης τὴν ἀξίαν. διὰ τὴν οἰ κονομίαν· μὴ πολυ πραγμόνει φύσιν ἀ μέτρητον· μὴ ἐρεύ να οὐσίαν ἀκατάλη πτον· ἡσαΐας σε πει σάτω τοιαῦτα μὴ διε ρευνᾶν· μὴδὲ τοιαῦ τα πραγματογραφεῖν· τὴν γενεὰν γὰρ αὐτοῦ τίς διηγήσεται· ἀλλ’ ὦ τῆς ἀναισχύν του τόλμης τῶν πάν τα ῥαδίως φρονεῖν καὶ λέγειν τολμώντων· καὶ οὐ φοβεῖται ὁ ἀ νόμοιος ὡς θεοῦ θυ φύσιν διερευνώμενος καὶ τολμῶν λέγειν τὰ ἄρ ρητα· καὶ δημοσιεύ ειν τὰ ἅγια· καὶ εἰ κότως· ἐπειδὴ γὰρ ἀγνοεῖ τὴν ἀλήθειαν. ἐπαγγέλλεται ἀγνοεῖν ἵνα κρύψη τὰ κηρύτ τόμενα· οὐκ ἤκουσεν τῆς ἁγίας γραφῆς πα ραινούσης· ἃ προσε τάχθη σοι ταῦτα διανο οῦ· οὐ γὰρ χρεία σοι τῶν κρυπτῶν· ὁ μακάρι ος θεὸς θς καὶ μόνος δυ νάστης τὸν θαυμάσι ον ἰὼβ τὸν ἀπὸ τῆς ὑπομονῆς λάμψαντα· βουληθεὶς ποτὲ τῆ ἱ στορία τῆς δημιουργί ας ἐκπλῆξαι, λέγει αὐτῶ· ποῦ ἦς ἐν τῶ θεμελιοῦν με τὴν γῆν· ὅτε ἡ θάλασσα ἐγένε το· ἵνα συντέμω, ὅ τε τὰ ὄρη ἐπλάττετο· σὺ ἐφύλαξας τοκετοὺς τραγελάφων; ἀπάγγει λόν μοι φησὶν τοῦ κό σμου τὴν διατύπωσιν· τὴν τῶν θηρίων ὠδῖ να· καὶ τὴν τροφὴν τῶν κτηνῶν· τὴν κα τάστασιν πάντων τῶν ἐν τῶ κόσμω· τὴν ποικιλίαν· ταῦτα δὲ πρὸς αὐτὸν ἔλεγεν ὅμως παιδεύων αὐ τὸν· ὅτι καὶ τὰ ἐν αὐ τῆ τῆ κτίσει φαινόμε να. τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἀκα τάληπτα· εἶτα ὁ μακάριος ἐκπλαγεὶς, φησίν· κύριε κε ἅπαξ ἐλά λησα· ἐπὶ δὲ τῶ δευ τέρω οὐ προσθήσω· εἶτα· ἡ ζήτησις τῶν φαινομένων ἐνίκησεν τὸν ἰὼβ. σοῦ δὲ τὴν τόλμαν οὐδὲ ἡ ἄρρητος τοῦ μονογενοῦς ἐνίκη σεν γέννησις; ἀλ ’ λ ἐπεὶ διαγγέλλεις ἃ μὴ οἶδας, ἀπαιτοῦ λόγον ὃν πάντες ἴσμεν· ε ἰπέ μοι πῶς ἡ γῆ ἐστη ρίχθη ἐπὶ τῶν ὑδάτων· εἰπὲ πῶς ὁ ἀδὰμ ἐ πλάσθη ἀπὸ γῆς· εἰ πὲ πῶς τὸ μάννα ἐ χορηγήθη· πῶς ἡ θά λαττα διηρέθη καὶ τὰ λοιπὰ θαύματα. ἵνα μὴ μηκύνω· εἰ πέ μοι πῶς οἱ ἄγγελοι παρατεθέντα αὐ τοῖς τὸν μόσχον ὑπὸ τοῦ ἀβραὰμ, ἔφαγον· γαστὴρ οὐκ ἦν· δοχεῖα τροφῆς οὐχ ὑπῆρχεν ἀγγέλων φύσει· ὁ ποι ῶν γὰρ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα πνατα . καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐ τοῦ πῦρ φλέγον. πῶς ἀνηλώθη. εὐθέως ὁ αἱρετικός· καὶ τί φησιν ἀδύνατον ζη τεῖς· δυνάμει τῶν ἀγγέλων ἒξηφανίσθη· καὶ τῆ μὲν δυνάμει τῶν ἀγγέλων πιστεύεις καὶ οὐκ ἐξετάζεις. θεοῦ θυ δὲ γέννησιν πο λυπραγμονεῖς; π ῶς ἐποίησεν ὁ θεὸς θς τὸν οὐρανὸν οὐνον καὶ τὴν γῆν· ἀποκρίνεται· ὡς οἶδεν· ὡς ἠθέλη σεν· εἶτα· ἡ μὲν δύ ναμις τοῦ θεοῦ θυ λογισμοῖς οὐχ ὑποβάλλεται ἀλ λὰ πίστει παραδίδο ται· θεία δὲ γέννη σις τῶν λογισμῶν ἀνάγκαις περιστοι χίζεται; οὐκ ἤκου σας τοῦ δαυὶδ δαδ λέγοντος· πάντα ὅσα ἠθέλη σεν ὁ κύριος κς ἐποίησεν; τὸ θέλημα οὐ πολυ πραγμονεῖς· καὶ τὴν φύσιν περιεργά ζη; καὶ τί ἀδελ φοί· ἃ μὲν ἐποίησεν ὁ θεός θς . θέλων ὁρᾶται· ὃν δὲ ἐγέννησεν ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας. ἀόρατον· εἰκὼν γὰρ θεοῦ θυ ἀοράτου· τὰ φαι νόμενα ποιήματα οὐκ ἐν τῶ λογισμῶ. ἡ ἀόρατος γέννησις τοῖς λογισμοῖς δου λεύει; ἃ θελήσας ἐ ποίησεν οὐκ ἀνακρί νεται· ὃ κατὰ τὴν θεί αν καὶ ἄχραντον φύ σιν ὑπήνεγκεν πολυ πραγμονεῖς; ὦ κε νῆς τόλμης· ὢ ξέ νης ἐπιχειρήσεως· ὢ βουλήματος τιμω μένου καὶ φύσεως ὑβριζομένης· κα λῶς ὁ μακάριος δαυὶδ δαδ ἔλεγεν· υἱοὶ ἀνθρώπων ἀνων ἕ ως πότε βαρυκάρδι οι· ἵνα τί ἀγαπᾶτε μα ταιότητα καὶ ζητεῖ τε ψεῦδος· πᾶν γὰρ ἀλλότριον τῆς χριστοῦ χυ δι δασκαλίας, καὶ ψεῦ σμα καὶ μάταιον· εἰ γὰρ ἀληθεύει λέγων ἐ γώ εἰμι ἡ ἀλήθεια. ὅ σα ἐκτὸς τῆς χριστοῦ χυ διδα σκαλίας, εἰς ψεῦδος φέρει· ἀνάγαγέ σου τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν χαμαὶ κειμένων ζη τημάτων· καὶ τῶν ματαίων λογισμῶν. ἐπὶ τὸ ὕψος τῆς θεολο γίας. καὶ κατάλιπε τὴν πτωχὴν τῶν λογι σμῶν ἔρευναν· λάβε τὸν θησαυρὸν τῆς ἀληθείας· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ουνων . θησαυρῶ κεκρυμμένω· δ ια τί θησαυρὸς ὀνο μάζεται ὁ σωτήρ σηρ · ἐν ταῦθα πρόσεχε ἀ κριβῶς· ὥσπερ ὁ θησαυρὸς οὐχ ὅτε εὑ ρίσκεται τότε συνί σταται. ἀλλ’ ἔστιν μὲν παλαιὸς τὴν θέσιν· νέος δὲ τῆ εὑρέσει. οὕ τως καὶ ὁ σωτήριος σριος λόγος· παλαιὸς μέν ἐστιν τὴν ἀξίαν καὶ ἀρχὴ τῶν ἁπάντων, ἐπειδὴ ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος, νέον δὲ τὸ κήρυγμα. διὰ τὴν τῆς σαρκὸς οἰ κονομίαν· ἀμέλει οὖν ἀδελφὲ ἵνα μά θης ὅτι δίκην θησαυ ροῦ τοῖς ποθοῦσιν ἐκ λάμπει. καὶ οἱ εὑρί σκοντες οὕτως ἐπι τρέχουσιν. ὡς θησαυ ρῶ εὑρημένω. ὁ ἀν δρέας τῶ πέτρω τὴν εὐεργεσίαν κηρύτ των. φησίν· ὃν ἔ γραψεν μωσῆς καὶ οἱ προφῆται. εὑρή καμεν χριστόν χν · μω σῆς γὰρ καὶ οἱ προ φῆται ἐν ταῖς ἁγί αις βίβλοις ὡς ἐν θη σαυροῖς, ἀπέθεντο τὸ κήρυγμα· ἀλ λ’ ὥσπερ οἱ κρυπτὸν θησαυρὸν ἀποτιθέ μενοι· αὐτοὶ μὲν ὁ ρῶσιν ἃ καταβάλλον ται· σκέπουσι δὲ τῆ ὄψει μὴ εὐδιάρπα στος γένηται τοῖς ἀλ λοτρίοις. οὕτως καὶ οἱ προφῆται· χριστὸν χν κη ρύξαντες. τῆ ἀσαφεί α τῶν λέξεων ἔκρυ ψαν τὸν θησαυρόν· διὰ τί· εἰ γὰρ σαφῶς εἶπαν· οὐκ ἦν προφη τεία, ἀλλὰ κήρυγμα· καὶ προελάμβανεν ἡ ἀωρία τῆς ἐκφρά σεως, τὴν εὐκαιρί αν τοῦ κηρύγματος· τί οὖν ποιοῦσιν· καὶ ἑρμηνεύουσι καὶ κρύπτουσιν· τίς ταῦ τα λέγει· ἡσαΐας· καὶ ἔσται τοῦτο τὸ βι βλίον. ὡς βιβλίον ἐ σφραγισμένον· ὃ ἐὰν δοθῆ ἀνθρώπω ἀνω ἐπισταμέ νω γράμματα, ἐρεῖ· οὐ δύναμαι ἀναγνῶ ναι. ἐσφράγισται γάρ· καὶ ἐὰν δοθῆ τῶ μὴ εἰδότι γράμματα. ἐρεῖ· οὐ δύναμαι ἀνα γνῶναι· οὐ γὰρ ἔμαθον γράμματα· τί βού λεται οὖν τοῦτο τὸ αἴ νιγμα· ἡ περὶ χριστοῦ χυ προ φητεία φησὶ, καὶ ἰου δαίοις καὶ ἕλλησιν ἠγνοεῖτο· ἰουδαίοις μὲν, τοῖς εἰδόσι γράμ ματα· νόμον καὶ προ φήτας, ἐπειδὴ ἐσφρά γιστο· ἰουδαῖοι γράμ ματα ἤδεισαν καὶ ἐ παιδεύθησαν· δια τοῦτο λέγει αὐτοῖς ὁ θεός θς · οἱ βασταζόμενοι ἐκ κοι λίας καὶ παιδευόμε νοι· ἕως γήρους ἦ σαν παιδευόμενοι. ἀλ λ’ οὐκ ἤδεισαν ἐπειδὴ τῆ ἀσαφεία ἐκρύπτε το· τοῖς δὲ ἕλλησιν ἠγνοεῖτο· οὐ διὰ τὴν ἀσάφειαν, ἀλλὰ διὰ τὸ ὅλως μὴ εἰδέναι γράμματα· διὰ τοῦ το παῦλος τιμοθέω τῶ ἐντραφέντι τῶ νό μω. λέγει· ὅτι ἐκ βρέ φους τὰ ἱερὰ γράμ ματα οἶδας. τὰ δυνά μενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν σριαν · ἦν οὖν ἡ π ροφητεία τεθησαυρι σμένη καὶ ἐν ταῖς ἁγί ας βίβλοις ἐγκεκρυμ μένη· δεῖ γὰρ μὴ ἀπο στῆναι τοῦ κεκρυμμέ νου· οὐχ’ ἡσαΐας δὲ μόνος δείκνυσι τὰς προφητείας ἐσφραγι σμένας, ἀλλὰ καὶ δανιήλ· λέγει γὰρ αὐτῶ ὁ ἄγγελος μετὰ τὸ μη νῦσαι αὐτῶ τὴν ἀπο κάλυψιν τῶν μελλόν των· καὶ σὺ δανιὴλ, σφράγισον τὸ βιβλίον τοῦτο τῆς ὁράσεως ὅτι ἡ δήλωσις αὐτοῦ εἰς μακράν· δ ιὰ τοῦτο ὁ μακάριος δαυὶδ δαδ ἀναγινώσκων τὸν νόμον. καὶ ἀναγι νώσκων τοὺς προφή τας ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ· οὐ γὰρ αὐτὸς ἠ γνόει ὁ προφητεύων· βουλόμενος δεῖξαι ὅτι ἔμφασιν μέν τινα δέ χεται τῆς τοῦ χριστοῦ χυ οἰκο νομίας· οὐ δύναται δὲ νοῆσαι διὰ τὴν ἀ σάφειαν τῶν λέξεων, ἔπασχέν τι παραπλή σιον. τοῖς ὁρῶσιν βαλ λάντιον ἐσφραγισμέ νον· τί οὖν ποιεῖ· βλέ πων τὰ γράμματα καὶ μὴ καταλαμβάνων αὐτῶν τὰ νοήματα, λέγει· ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τὰ θαυ μάσιά σου ἐκ τοῦ νό μου σου· καὶ πάλιν ὁ αὐτός· εὐλογητὸς εἶ κύριε κε δίδαζόν με τὰ δικαιώματά σου· οὐ γὰρ ἀνέγνως παρὰ τοῦ νόμου; οὐκ ἐπαί δευσέν σε ὁ μωυσῆς τὴν δεκάλογον; ἀλλὰ τὰ σὰ βούλομαι μαθεῖν. καὶ τὰ παρὰ σοῦ τοῦ νομοθέτου· παρὰ τῆς πηγῆς τοῦ νόμου, βούλομαι μαθεῖν τοῦ νόμου τὴν ἀλήθειαν· ἀλλ’ ἐζήτει μὲν μα θεῖν. ἡ δὲ χάρις ἐταμι εύετο τοῖς μέλλουσι λαμβάνειν τὴν εὐερ γεσίαν· δια τοῦτο ἔλεγεν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μα θηταῖς· πολλοὶ βα σιλεῖς καὶ δίκαοι ἐ πεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε. καὶ οὐκ εἶδον· καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκού ετε καὶ οὐκ ἤκουσαν· ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέ πετε· ἀλλὰ ζη τ οῦμεν πότε ὅλως ἡ σφραγὶς ἀπεσφραγί σθη· πότε ὁ δεσμὸς τῆς ἀγνοίας ἐλύθη· πότε τὰ κεκλεισμέ να ἀνεώγει· ἀπαιτεῖ παρ’ ἡμῶν ὁ ἀκροατὴς· καὶ παρὰ τοῦ λόγου τὸν τρόπον μοι φησὶν ἐμή νυσας τοῦ σφραγίσματος· τὸν καιρόν μοι τῆς ἐ πιλύσεως τεν ἐσφρα γισμένον οὐ λέγεις; κεκλεισμένας ἔδει ξας τὰς πύλας· ἀνε ωγμένας οὐχ ὑποδεί ξεις; τί οὖν· ἀπὸ ἑνὸς ῥήματος τὰ πολλὰ παρωσάμενος. παραστήσω τὸ ζητού μενον· τί οὖν· μετὰ τ ὴν τοῦ σωτῆρος σρς ἀνάστασιν. ἀγνοουμένης τοῖς πολλοῖς τῆς θείας χά ριτος. τινὲς φησὶν τῶν μαθητῶν δύο· ἔξω εἰς κώμην ἀπή εσαν· καὶ πρὸς ἀλλή λους οἷα φίλον ἐν ὁδῶ ἀντέβαλλον, περὶ τῆς οἰκονομίας· ὁ σωτὴρ σηρ ἀμείψας τὸ σχῆμα καὶ τὸ ἐκφώνημα. ὃ γάρ ἐστιν πρόσωπον τοῖς ὁρῶσιν. τοῦτο φωνὴ τοῖς τὸ πρόσωπον οὐ χ ὁ ρῶ σιν· κρύπτει καὶ τὴν φωνὴν καὶ τὴν μορφὴν. καὶ λέγει αὐ τοῖς ὁ τὰ πάντα εἰδώς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι. οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους· λέγει αὐτῶ τ ῶ τὰ πάντα εἰδότι ὁ παρ’ αὐτοῦ τὰ πάντα μανθάνων· σὺ μό νος παροικεῖς ἱερουσαλὴμ ἰλημ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γε νόμενα ἐν αὐτῆ; λ έγει· ποῖα· οὗτος ὁ θεὸς θς ὁ εἰδὼς τὰ πάντα καὶ ἐρωτῶν. ὁ υἱός υς ἐ στιν ἐκείνου τοῦ λέγον τος τῶ κάϊν ποῦ ἄ βελ ὁ ἀδελφός σου· λεγουσιν· τὰ περὶ ἰησοῦ ιυ τοῦ ναζωραίου· ὃς ἐγένετο ἀνὴρ. δυνατὸς λόγω καὶ ἔργω· ἀκμὴν ἀνήρ· μετὰ τοσαῦτα θαύματα, ἀνήρ· μετὰ τοσαύτας ἐνεργείας· μετὰ τοσαύτην θείας δυ νάμεως ἀπόδειξιν; ἡμεῖς δέ φησιν· ἵνα μὴ πάντα ἐξετάζων ὁ λόγος μηκύνη. ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν. ὅτι αὐ τός ἐστιν ὁ λυτρούμε νος τὸν ἰσραήλ ιηλ · ὅρα ὅ πως, ἔσβεστο ἐν αὐτοῖς σχεδὸν ἡ πίστις. καὶ καθηρεῖτο λοιπὸν ἡ ἐλπὶς τῆς οἰκονομί ας· ἡμεῖς προσεδο κῶμεν· οὐ λέγει προσ δοκῶμεν. ἀλλὰ προσεδοκῶμεν· ἤ δει οὖν λοιπὸν ἀσθενοῦ σαν αὐτῶν τὴν πίστιν· καὶ κλίνασαν τὴν δι άνοιαν. καὶ ἐπέστη ὁ στηρίζων τοὺς κατα πεπτωκότας. καὶ ἀ νορθῶν πάντας τοὺς κατερραγμένους· καὶ τί πρὸς αὐτοὺς ὁ εὐερ γέτης· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῆ καρδία· οὐ συνίετε τὰς γραφάς; οὐ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν χριστὸν χν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ; καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ νόμου κ α ὶ τῶν προφητῶν. διήνοιγεν αὐτοῖς τὰς γραφάς· ὁ ρᾶς ὅτι ἕως ἐπέστη χριστὸς χς οὐκ ἀνεώχθη τῆς ἀ ληθείας ἡ πύλη. οὐδὲ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς ἀγνοίας; διήνοιγεν τὰς γραφὰς, οἷά τι νας θύρας κεκλει σμένας· ποίας θύρας· περὶ ὧν φησιν ὁ παῦ λος· ἵνα ὁ θεὸς θς ἀνοίξη θύραν τοῖς ἔθνεσιν· καὶ πάλιν ἐπὶ κορνη λιου· ἆρά γε καὶ τοῖς ἔ θνεσιν ἤνοιξεν ὁ θεὸς θς θύρας μετανοίας; καὶ ὅρα τί οἰκονομεῖ ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν· ὅτε γὰρ ἐπέστη τῆ κώμη τῆ ἐμμαοῦς καθὰ τὴν ὁρμὴν εἶχον οἱ ὁδεύον τες· ἔτι ἀγνοούμενος ὑπ’ αὐτῶν, ἔφη τῶ ἀμ φιβάλλοντι· ὡς γὰρ κατεκλίθη αὐτοῖς τὰ πρῶτα ὡς ξένος φιλοφροσύνης ἀξιού μενος· μεῖνον γάρ φησιν παρ’ ἡμῖν. ὅτι ἔ κλινεν ἡ ἡμέρα· ἵνα μὴ πάντη ἡ ἄγνοι α κατακαλύπτη τὴν ἀξίαν. λαβὼν ἄρτον ηὐλόγησεν· καὶ κλά σας, ἐπέδωκεν· καὶ ἠνοίγησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ. καὶ ἐπέ γνωσαν αὐτόν· δια τί π ρῶτον ἔδωκεν τὸν ἄρ τον. καὶ τότε ἠνοίγη σαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλ μοί· ἐπειδὴ βρῶσις τοῦ ἀδὰμ τοὺς ὀφθαλ μοὺς κακῶς ἤνοιξεν· ἀντεισήχθη νῦν βρῶ σις. τὴν ξένην ἀνά βλεψιν ἐργαζομένη· ἀναβλέψατωσαν καὶ οἱ τῶν αἱρετικῶν παῖ δες. καὶ ἰδέτωσαν τὸ φῶς τῆς ἀληθείας· ἴδεν τὸν ἐν ἀρχῆ ὄντα θεόν θν · θεὸν θν ὄντα καὶ θεοῦ θυ λόγον ὑπάρχοντα· ἀκού σουσι πολλάκις τὸ ἦν. καὶ παύσονται λέ γοντες τὸ οὐκ ἦν· ἐ ν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος· οὐκ εὐθὺς τοῦτο ἐκη ρύχθη· οὐ γὰρ ἐχώρει ὁ κόσμος· οἱ μακάρι οι εὐαγγελισταὶ· ματθαῖ ος· μάρκος· λουκᾶς, καὶ ἰωάννης· ὅτε ἤρ ξαντο τοῦ κηρύγματος. οὐκ εὐθὺς ἐλάλησαν τὰ πρέποντα τῆ ἀξία. ἀλλὰ τὰ ἁρμόζοντα τοῖς ἀκροωμένοις· ὁ ματθαῖος ἀρχὴν ποιησάμενος τῶν εὐ αγγελίων, λέγει· β ίβλος γενέσεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ υυ δαυίδ δαδ . υἱοῦ υυ ἀβραάμ· δια τί μὴ υἱοῦ υυ θεοῦ θυ · δια τί πτωχῆ λέξει κρύπτεις τὴν ἀξίαν· δια τί τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις τὰ θεῖα καλύ πτεις· παρὰ ἰουδαί οις φησὶν κηρύττω τοῖς μὴ ἄνθρωπον ἀνον δίκαιον εἶναι πιστεύουσι τὸν χριστόν χν · υἱὸν υν ἀβραὰμ οὔπω ἐδέξαντο· καὶ υἱὸν υν θεοῦ θυ καταγγελλόμενον ἀ νέξονται; καὶ πόθεν τοῦτο· ὅτι οὐδὲ τοῦ γέ νους αὐτὸν ὡμολό γουν ἀβραάμ· οὐκ ἤ κουσας ὡς πολλά κις βλασφημοῦντες αὐτὸν ἔλεγον· σαμα ρείτης εἶ σὺ καὶ δαι μόνιον ἔχεις; οἱ τοῦ γένους αὐτὸν τῶν ἁγίων ἐκβάλλοντες· τὴν ἀξίαν τὴν ἔνθεον κατελάμβανον; τί οὖν φησιν· βίβλος γενέσεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ υυ δαυὶδ δαδ υἱοῦ υυ ἀβραάμ· πρῶτον α ὐτοὺς ἐνάγει τοῖς ὀνόμα σι τοῖς φίλοις τοῖς πρὸς συγγένειαν ἡνωμένοις ἵν’ ἐξ ἐκείνων θηραθέν τες. κατὰ μικρὸν εὕρω σι τὴν ἀληθείαν· τὴν ἀπαθῆ γέννησιν· τὴν ἄχραντον· τὴν θεοπρε πῆ· λόγω κηρυττομέ νην. καὶ παντὶ παρα διδομένην· πάλιν ὁ μακάριος μάρκος καθεὶς ἑαυτὸν εἰς τὸ εὐαγγέλιον καὶ θαρσή σας τοῖς προγεγυμνα σμένοις. λέγει μὲν υἱὸν υν θεοῦ θυ · ἀλλ’ εὐθέως συνέ στειλε τὸν λόγον καὶ ἐ κο λόβωσε τὴν ἔννοι αν, ἵνα μαλάξη τὸν ἀ κροατήν· ἐπάγει οὖν εὐθέως τὰ κατὰ τὸν βαπτιστὴν λέγων· ἀ ρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ καθὼς γέγραπται ἐν ἡσαΐα τῶ προφήτη. ἰδοὺ ἀποστέλλω τὸν ἄγγε λόν μου πρὸ προσώπου σου. ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου· ἐ δειξεν τὴν λαμπάδα τῆς ἀληθείας. καὶ εὐ θέως ἀπέκρυψεν· καὶ προφέρει πρῶτον τὸν ὑπηρέτην. ἵνα τῆ φω νῆ περιηχθεὶς ὁ ἀ κροατὴς. δέξηται λοι πὸν ὑγ ι ῶς τὸν παντε λῆ τῆς θεογνωσίας λό γον· ὁ λουκᾶς ἀ κολουθεῖ τρίτος. καὶ μέσος χωρεῖ μετὰ τού των· καὶ ἅπτεται μὲν τοῦ θείου λόγου. οὐ μὴν ἑρμηνεύει καὶ ἀνα πτύσσει τὴν ἀξίαν· ἀλ λά φησιν· ἐπειδή π ερ πολλοὶ ἐπεχείρη σαν ἀνατάξασθαι διή γησιν περὶ τῶν πε πληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων· ἔδοξε καμοὶ παρηκο λουθηκότι τοῖς πᾶ σιν· ἀπ’ ἀρχῆς γράψαι καθὼς παρέδωκαν ἡμῖν οἱ ἀπαρχῆς αὐ τόπται καὶ ὑπηρέται τοῦ λογου γενόμενοι· ἀλλὰ λόγον μὲν εἶπεν. οὐκ εἶπεν δὲ ὅτι καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τί οὖν καὶ αὐτὸς ποιεῖ· ἁ ψάμενος τοῦ εἶναι καὶ ἐννοήσας ὅτι νε κραῖς ἀκοαῖς ἐνη χεῖ. κρύπτει τὴν ἀξί αν. καὶ προφέρει τὴν οἰκονομίαν· ἐγένετο ἱερεὺς ζαχαρί ας καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ εὐαγγελίου· πάντες ο ὖν ἐχώρησαν εἰς τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονο μίαν· καὶ ἠρέμα πως διὰ τῶν θαυμάτων ἐγνώριζον τὴν ἀξίαν· ἐκηρύττετο μὲν τοῦ θεοῦ θυ λόγου τὸ ἀξίωμα. ἐ κρύπτετο δὲ τὰ κατὰ τῶν αἱρετικῶν βέλη· καὶ τὸ τῆς ὀρθῆς δό ξης ἐπιτείχισμα. οὐδέπω τῶ κηρύγμα τι τῆς εὐσεβείας ἐγή γερτο· ἰωάννης τοί νυν ὁ υἱὸς τῆς βροντῆς. τελευταῖος παρῆλθεν ἐπὶ τὴν θεολογίαν μετὰ τοὺς τρεῖς ἐκεί νους κήρυκας· καὶ εἰ κότως· ὁ μὲν ἠκολού θησεν, οἱ δὲ προέλα βον· εἶτα. μικρὰ τέ ως ἀστράπτοντες. ὥσπερ γὰρ τῆς βροντῆς προηγεῖται ἀστραπὴ, ἵνα μὴ ἀθρόον ἐκείνη ἐκ τῶν νεφῶν ῥαγεῖσα πλήξη τὸν ἀκούοντα, οὕτως ἐπειδὴ ἔμελλεν βροντᾶν ὁ ἰωάννης, προέλαβον οἱ τρεῖς εὐ αγγελισταὶ δίκην ἀστρα πῶν· καὶ οἱ μὲν ἤστρα ψαν τὴν οἰκονομίαν. ὁ δὲ βροντᾶ τὴν θεο λογίαν· βροντὴ δὲ ἀ δελφοὶ. μετὰ ὄμβρων· βροντὴ. φόβητρον τῶν πονηρῶν· καὶ ὥσπερ ἂν σάλπιγγι τινὶ κε χρημένος τῆ βροντῆ ὁ οὐρανός οὐνος . καλεῖ τὸν ὄμ βρον· ἀλλὰ πρῶτον ταῖς ἀστραπαῖς προ καλεῖ τὸν ὑετόν· ἀ στραπὰς γὰρ ὁ θεὸς θς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν· ἔπει τα τη βροντῆ. κινεῖ τὰς νεφέλας· τί οὖν· ἐ πειδὴ προηγήσαντο αἱ τοσαῦται ἀστραπαὶ τοῦ λόγου. ἀκολουθεῖ τὸ λοιπὸν ὡς ἔφθην εἰπὼν ἡ βροντὴ τῆς θε ολογίας· καταπλήτ τουσα μὲν πολλοὺς τῆ ὑπερβολῆ τῆς θεολογί ας. φέρουσα δὲ τοὺς ὄμβρους τῆς εὐλογίας· καὶ ἡμῖν μὲν βροντὴ γίνεται θεολογίας. τοῖς δὲ αἱρετικοῖς βρον τὴ· τοὺς κακοὺς θῆ ρας τῆ ὑπερβολῆ τῆς μεγαλοφωνίας ἐλαύ νουσα· ἀπὸ ἐπιτι μήσεώς σου φεύξονται· ἀπὸ φωνῆς βροτῆς σου δειλιάσουσιν· ἀ ναδράμωμεν οὖν πρὸς τὸν ἐν ἀρχῆ θεόν θν · ἀνα δράμωμεν πρὸς τὸ ἀΐ διον φῶς· ἀναδρά μωμεν πρὸς τὸν λόγον διὰ σὲ γενόμενον ἄνθρωπον ἀνον · γενόμενον δὲ ὅτ’ἂν εἴ πω. οὐ μεταβληθεῖσαν λέγω φύσιν. ἀλλὰ τὴν ἀνθρώπων ἀνων ἀξίαν ἀναλαβοῦ σαν τὰ ἡμέτερα· τὸ γὰρ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένε το· οὐ μετάπτωσιν τῆς φύσεως μηνύει. ἀλλὰ τὴν ἀνάληψιν τῆς ἡ μετέρας ἀσθενείας· εἰ γὰρ τὸ ἐγένετο μετα βολὴν νομίζεις. ἐὰν ἀκούσης τοῦ παύλου λέγοντος· χριστὸς χς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γε νόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα· κατάραν εἰς φύσιν καὶ μετα τροπὴν κατάρας ἐκ λαμβάνεις τὴν λέξιν; ὥσπερ γ’οὖν τὸ γεγονὸς κατάρα οὐδὲν ἕτερον σημαίνει· ἢ ὅτι τὴν καθ’ ἡμῶν κατάραν εἰς ἑαυτὸν ἀνέλαβεν. οὕτως τὸ καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐ σκήνωσεν ἐν ἡμῖν· οὐδὲν ἄλλο παρίστησιν. ἢ τῆς σαρκὸς τὴν ἀνά ληψιν· ἔχεις εἰκόνα παρὰ σαυτῶ· ὁ λόγος ὁ σὸς παιδεύσει σε περὶ τοῦ θεοῦ θυ λόγου· οὐχ ὡς παντελῆ φέρων τὴν ὁμοιότητα, ἀλλ’ ὡς ἔχων ἴχνος καὶ ἔμφα σιν τῆς θείας ἀξίας ὁ λόγος· ἐνταῦθα δέ μοι πρόσεχε τὸν νοῦν ἀκριβῶς· ἵνα μὴ δια κενῆς λέγηται τὰ ῥή ματα καὶ ἀφανίζη ται τὰ θεῖα νοήματα· ὁ λόγος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ἀ μυδρὰ δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν. οὐχ ὅλον παριστῶσα τὸ ἀξίωμα, ἀλλ’ ἐκ τῶν καθ’ ἡμᾶς τὰ ὑπὲρ ἡμᾶς διδάσκου σα· ὁ λόγος ὁ ἡμέτε ρος ἀσώματός ἐστιν· ἀόρατος· ἀκράτητος· ἀκοῆ μόνη παραδε δομένος· οὐδεὶς οἶ δεν ὄψει λόγον· οὐδεὶς κατέσχεν χειρὶ, ἀλλ’ ἔ στιν ἀόρατος· ἀκρά τητος· ὑπὸ μιᾶς αἰ σθήσεως κρατούμε νος τῆς ἀκοῆς· καὶ τοῦτο· ἀοράτως· οὐ γὰρ χεῖρας ἐκτείνα σα ἡ ἀκοὴ κατέχει. ἀλλ’ αὐτὸς ὁ λόγος εἰ σελθὼν κρατεῖται · . ὁ λόγος αὐτὸς· γέννη μα μέν ἐστιν τοῦ νοῦ· γεννᾶται δὲ· οὐ πά θει· οὐκ ὄψει. οὐ διαι ρέσει· οὐ μερίζεται τοῦ νοῦ τοῦ γεννήσαν τος· οὐ χωρίζεται. οὐ κ ἀποσχίζεται· ἐν ταῦθά μοι χρῆσον τὴν ἀκοὴν αἱρετικέ· νό ησον πρῶτον τὰ σὰ. καὶ τότε φαντάζου τὰ ὑπὲρ σέ· γεννᾶ ὁ νοῦς· προέρχεται ὁ λόγος· προέρχεται ἐκ τοῦ γεννήσαντος καὶ πάντας πληροῖ τοὺς ἀκούοντας. καὶ τοῦ γεννήσαντος αὐ τὸν οὐκ ἀφίσταται· προέρχεται λόγος εἰς πάντας μεριζόμενος. καὶ οὐδαμοῦ σχιζό μενος· ἕκαστος γὰρ δέχεται ὁλόκληρον τὸν λόγον· καὶ ἔστιν ἐν ἑ κάστω καὶ ἐν τοσούτοις μεριζόμενος. ἀλλ’ ὁλό κληρον εἰσχεόμενος· ὁ οὖν ἡμέτερος λόγος δεί κνυσιν ἐν ἑαυτῶ τὸν γεννήσαντα νοῦν· ἀ πὸ γὰρ τοῦ λόγου κατα λαμβάνεται ἡ διά νοια· σκόπει δέ μοι κακεῖνο· οὗτος ὁ λό γος ὁ ἡμέτερος· προα ναζωγραφῶν τὴν οἰκο νομίαν τοῦ θεοῦ θυ λόγου. εἰκόνα τινὰ θαυμα στὴν προαν εί ληπται· γηΐνοις μὲν ἄνθεσιν ὡραϊζομένην. πρε πούση δὲ τῆ τοῦ λόγου προθεωρία· τί οὖν· τὸν λόγον τὸν ἡμέτερον ἀόρατον ὄντα καὶ σῶ μα μὴ ἔχοντα. καὶ κρατεῖσθαι μὴ δυνά μενον· ἑτέρα τινὶ σο φία ὁ θεός θς μετα ρρ υθμί σας, καὶ ὁρᾶσθαι π ε ποίηκεν καὶ κρατεῖ σθαι· τί γὰρ ποιεῖ· ἐ πειδὴ οὐχ ἑωρᾶτο ὄψει. ἐνδύει αὐτὸν σῶμα τὸ γράμμα· καὶ ὥσπέρ τινα σάρκα αὐτῶ πε ριέθηκεν. τὴν τῶν γραμμάτων ὄψιν· καὶ ὅν ποτε ἀκούων οὐ χ ἑώρας. ἀναγινώ σκων ὁρᾶς· ὧ ἐντυ χεῖν οὐκ ἐδύνου, διὰ τῆς βίβλου βαστάζεις· ἀλλὰ σωματοῦται μὲν ὁ λόγος διὰ τοῦ γράμ ματος, οὐ περικλείε ται δὲ τῶ γράμματι, ἀλλ’ ἔστιν παρὰ τῶ λέ γοντι καὶ παρὰ τῶ ἀναγινώσκοντι· κ’άν τις λαβὼν ἀδελφοὶ βιβλίον σχίση. τὸ σῶ μα τοῦ λόγου ἔσχισεν. οὐ τὸν λόγον ἔτεμεν· καὶ ἵνα μάθης ὅτι οὐ συναναλίσκεται γράμ ματι λόγος, λέγει ὁ θεὸς θς τῶ ἱερεμία· καθί σας γράψον ἐπὶ βιβλί ου πάντας τοὺς λόγους. καὶ ἐπίδος ἰωακεὶμ τῶ βασιλεῖ· ἦν δὲ ὁ λό γος μεστὸς ἐλεγμοῦ· ἐ πεὶ οὖν οἱ δυνάσται τοὺς ἐλέγχους οὐ φέρουσιν· ἡ γὰρ ἀξία οὐ ῥαδίως ὑποτάσσεται τῶ δικαί ω· ἀλλ’ ἀμβλύνει τὴν ἀλήθειαν· πληγεὶς τοῖς ἐλέγχοις, διαρρήγνυ σι τὸ βιβλίον· καὶ τὴν συμβουλὴν τοῦ γραμ ματέως διακόψας, ἔβαλεν φησὶν παρὰ τὴν ἐσχάραν τοῦ πυρός· τ ί οὖν ὁ θεὸς θς πρὸς ἱερεμί αν· καθίσας γρά ψον τοὺς αὐτοὺς λόγους καὶ δὸς τῶ βασιλεῖ· ἵνα μάθη ὅτι τὸ γράμ μα διέκοψεν. τὸν δὲ λόγον οὐκ ἔτεμεν· ε ἶδες τὴν εἰκόνα; ἀνάγαγέ σου τὸ λοιπὸν ἐ πὶ τὸ ὕψος τὴν διάνοι αν· ὁ τοῦ θεοῦ θυ αὐτὸς θεὸς θς λόγος· ὁ μονογενὴς ἐν δύεται σῶμα. ἵνα φα νῆ ὁ μὴ φαινόμενος· ἐνδύεται σάρκα. ἵ να κρατηθῆ ὁ μὴ κρα τούμενος· δια τοῦ το ὁ ἰωάννης εὑρὼν τὸ ποθεινὸν ἐκεῖνο· τὸ ποτὲ μὲν ἀκοῆ κρα τούμενον· ὕστερον δὲ ὄψει κατεχόμενον, λέ γει· ὃ ἦν ἀπαρχῆς· ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀ κηκόαμεν. καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλά φησαν· ἐφόρεσεν τ οίνυν τὴν σάρκα, ἔν δυμα τῆς ἀξίας. ἔν δυμα εὐπρεπές· ὁ κύριος κς γὰρ ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύ σατο· ἰουδαῖοι μά χονται τῶ φαινομέ νω, ἀγνοοῦντες τὸν μὴ φαινόμενον· καὶ σταυροῦσι στρουσι μὲν τὴν σάρ κα. οὐκ ἀναιροῦσι δὲ τὴν θεότητα· εἰ γὰρ τῶ γράμματι ὅ ἐστιν ἔνδυμα λόγου ὁ ἐμὸς λόγος οὐ συναφανίζε ται· ὁ θεὸς θς λόγος· ἡ πη γὴ τῆς ζωῆς· τῆ σαρ κὶ συναπέθανεν; τὸ πάθος περὶ τὸ σῶ μα. ἡ δὲ ἀπάθεια πε ρὶ τὴν ἀξίαν· δια τί οὖν ὁ παῦλος λέγει· εἰ γὰρ ἔγνωσαν. οὐκ’ ὰν τὸν κύριον κν τῆς δόξης ἐ σταύρωσαν· ἐπειδὴ οἰκειοῦται τὸ πάθος τῆς σαρκὸς, ὁ τὴν σάρ κα ἐνδυσάμενος· ἔ νδυμα βασιλικὸν ἐ ὰν ὑβρίσης· οὐ τὸν ἐν δεδυμένον ὑβρίζεις; οὐκ οἶδας ὅτι εἰ εἰκό να βασιλέως τίς ὑ βρίση. εἰς τὸ πρωτότυ πον τῆς ἀξίας φέρει τὴν ὕβριν; οὐ κ οἶδας ὅτι ἐάν τις εἰκόνα τὴν ἀπὸ ξύ λου ἢ εἰς ἀνδριάντα χαλκοῦν κατασύρη οὐχ ὡς εἰς ἄψυχον ὕ λην τολμήσας οὕτως κρίνεται· ἀλλ’ ὡς κατὰ βασιλέως χεῖ ρας ἐκτείνας ἀφανί ζεται; ὕλη ἄψυ χος τοῦ βασιλέως εἰκόνα φέρουσα τὴν ἑαυτῆς ὕβριν εἰς βασιλέα ἀνάγει· μορφὴ δὲ ζῶσα ἣν ἐνεδύσατο ὁ θεὸς θς λό γος· ὑβριζομένη· οὐ κ ἐπὶ τὸν ἐνδυσάμ νον τὴν ὕβριν ἀνήγα γεν; νόει τοί νυν τὴν ἀξίαν. καὶ μὴ ὕβριζε τὴν οἰκο νομίαν· ἀλλὰ ταῦ τα μὲν ἱκανά· τὰ δὲ λείποντα τῆ θεω ρία τοῦ θεοῦ θυ λόγου· ἑτέρ ταμιευσάμενοι λό γ τάξει τὴν συμμετρί αν τιμήσωμεν· καὶ θεῶ θω δόξαν ἀναπέμ ψωμεν, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰ ώνων ἀ μ ή ν