ς σωτηρίαν σριαν . δηρος μὲν δὲ θεῖος ὲν σῶμα χὴ στη μωϋ διδα ησίν· νος. ευομέ ν υν κό ῀ς ό ν . δην πρὸς τὸν νόθον , τὸν εὐσεβὴ καὶ ἀ ληθὴ λόγον ἀντεἰσάγων ἔλεγεν· σοφί αν δὲ λαλοῦμεν εν τοῖς τελείοις· σο φίαν δὲ οὐ τὴν τοῦ αἰῶνος τοῦτου. αλλὰ θεοῦ θυ σοφίαν ἐν μυστηρίω· σοφία τοίνυν ἡμῖν. ἡ προφητικὴ γλῶττα καὶ ἀποστολικὴ διδασκαλία· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας. ἡ κορυφὴ τῆς λογικῆς ἐξουσίας· εὐαγγέλιον δὲ ἀδελφοὶ ὅτ’ἂν ἀκούσωμεν. ἀξίαν τῆς προσηγορίας ἔννοιαν ἀναλά βωμεν· πολλοὶ γὰρ πολλάκις τῆ συνηθεία τῶν ὀνομάτων ἐμμελε τήσαντες. τὴν δύναμιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἠγνόησαν· ἔστιν δὲ εὐαγγέλιον, ἑρμηνεία τοῦ πράγμα τος· εὐαγγελίζεται γὰρ ἡμᾶς τὴν πολυὕμνητον τοῦ σωτῆρος σρς οἰκονομίαν· ὅ τι θεὸς θς ἐν ἀνθρώποις ἐγένετο διὰ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · οὐ τὴν προαιώνιον ἀ ξίαν προἀποθέμενος, ἀλλὰ τὴν σ ωτήριον οἰκονομίαν ἐνδυσάμε ν ος· εὐαγγελίζεται ἡμᾶς τὸ εὐαγγέ λ ι ον, ὅτι τοῖς κάμνουσιν ἰατρὸς ἐ πεδήμησεν· οὐ φαρμάκοις θε ραπεύων. ἀλλὰ νεύματι φιλανθρωπίας φιλανιας ἰώμενος· εὐαγγελίζεται ἡμᾶς, ὅτι τ οῖς πεπλανημένοις ὁδὸς ἀνεδεί χ θη· τοῖς ἐσκοτισμένοις, τὸ φῶς ἔλαμψε· τοῖς ἀπεγνωσμένοις ἡ σια · ἐπειδὴ γὰρ νόμω παιδευθέν τες οὐκ επεστράφημεν· καὶ προφη τείαις ὁδηγηθέντες οὐκ ανεκλή θημεν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας. καὶ ἐκινδυνεύετο τῆ ἡ με τ έρα ἀγνωμοσύνη φθαρῆναι τὰ πάντα καὶ λυθῆναι τὰ ἀνθρώπι να· ὡς εἶδεν ἡμᾶς ἡ τοῦ θεοῦ θυ φιλανθρωπία φι λανια καὶ πρὸς τὴν τοῦ νόμου παι δίαν ἀπειρηκότας· καὶ πρὸς τὴν τῶν προφητῶν ὡδηγίαν ὠκλά σαντας. ἀγαθότητι πολλῆ καὶ ἀμέτρω τὴν ἀγνωμοσύνην ἐνίκη σεν· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλεί ας· οἷάν τινα βασιλικὴν δωρε ὰν εἰς πᾶσαν προθεὶς τὴν οἰκου μένην. πάντα τοῖς ἀναξίοις ἐ 85 χαρίσατο διὰ φ γ’οὖν ἡ σωτήριος σριος χα εὐεργετοῦσα· το σα· τοὺς πτωχοὺ ἐξορίστους ἀνακα λώτους ἐξαγοράζο σιν ἐγίνετο, οὐ διὰ τ ἀλλὰ διὰ τὴν αὐ πουσαν ἀγαθότητα φύσιν καὶ ἀμέριστος αὐτ◌̬o θεὸς θς ἐκ θεοῦ θυ · εἰκὼ παύγασμα τῆς δόξη τῆς ὑποστάσεως. δ ται προσηγορίας· ο ἁρμοζούσας, ἀλλὰ τ πούσας· ἐπειδὴ γὰ τὰ ἀνθρώπινα· εἰς βάνει τὰ πάντα οἰκει τα ἀνακαινιζούση χα γορίας δεχόμενος· λι λιμὸς θείου λόγου· λιμ σεν ὁ θεὸς θς τῆ συναγωγῆ λ αὐτοῖς· οὐ λιμὸν ἄρτου ὀ τος, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦ ἐ πεὶ οὖν εἶδεν πεινῶσαν νην καὶ λιμῶ φθειρομέν η ἀτροφία τῶ σώματι· τοῦ σία τῆ ψυχῆ. βοᾶ διὰ τῶν ἡ πηγὴ τῶν ἀγαθῶν· ἐγώ εἰ ὁ ἐξ οὐρανοῦ οὐνοῦ καταβᾶς καὶ ζ τῶ κόσμω· ὁ μὲν γὰρ αἰσθη προέρχεται κατὰ τὸ εἰρημέ γαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς, ὁ δ ρανοῦ πηγάζει· ἐγὼ γάρ εἰ ὁ ἐξ οὐρανοῦ οὐνοῦ καταβᾶς· ἔρη διψῶσα καὶ ἐστερημένη τοῦ καὶ οὐκ έχουσα τῆς πνευματικῆ ς πνικῆ ς τὴν ἀπόλαυσιν. τί οὖν ἡ ἀ χάρις βοᾶ τὴν εὐεργεσίαν· σα· εἴ τις διψὰ ἐρχέσθω π πινέτω· ἐπειδὴ γὰρ διαφό οἱ προφῆται· καὶ πᾶς ὁ τῶ ρὸς ἐδίψα αὐτοῦ τὴν παρ ὁ θεὸς θς ὁ θεός θς μου πρὸς σὲ ὀρθρί σεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θ βουλόμενος δεῖξαι ὅτι αὐτ δίψον οἱ προφῆται, βοᾶ λίων· εἴ τις διψᾶ, ἐρχέσ 170 · σὺ γὰρ εἶ ἱε ξιν χρεί ἱ ερεῖ. ρείου π ρο ς τὸ τὸν θεὸν θν ς σοι πάλιν γίνε οῦ θεοῦ θυ ὁ αἴρων τὴν ου· ἤ κουσας ταῦ ἄκουσον τὸν δι’ αὐ τοῦ ἱερέως τάξει στή · μὴ ἴδης αὐτὸν ὡς α· ἀλλὰ βλέπε αὐ τ οῦ ἀξίαν τῶ πατρὶ πρι · ἀλλὰ μὴ ἐχθρὸς ηθείας· τὰ μὲν ἁρ κρύπτων· οἶδα ὅτι τ ικός τις ἐχθρὸς τῆς λ έγων· ὁρᾶς ὡς οὐκ έ ν τῶ πατρὶ πρι ἄνευ τοῦ υἱοῦ, σιν ἐπέχει τάξιν καὶ ὑ σάγων τῶ πατρὶ πρι τοὺς σω ειδὴ μὴ ἐχώρει ἡ ἀνθρω ι’ ἑαυτῆς προσελθεῖν ον γίνεται τῆς κτιστῆς καὶ ς ὁ υἱὸς υς προσάγων τὴν οἰκουμένην· μ ανίας· ὦ τοῦ κενοῦ δρά ερβολὴ τῆς τοῦ πατρὸς πρς ἀγα νδυνεύει παρὰ τοῖς αἱρε βλύνει τὴν ἀξίαν τῆς θε λ λ’ ἡ μὲν αἱρετικὴ μανία θρα δ ὲ τοῦ σωτῆρος σρς δύναμις οὐκ αμ δόξα οὐ σβέννυται. ἡ χά αιρεῖται· ἐὰν φησὶν ἡμεῖς θα. ἐκεῖνος πιστὸς μένει· θ αι γὰρ ἑαυτὸν οὐ δύναται· ται διὰ τὴν οἰκίαν ἀξίαν· ἱερεὺς. διὰ τὴν πρέπουσαν α νιαν· καὶ ὅρα τὸ θαυμα φέ· ἐπειδὴ ἐν ὑπηρέτου τά ήματι διακονοῦντος ἐκ σι τὸ ῥῆμα· ὅτι οὐδεὶς ἔρχε ν πατέρα πρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ, ἀναγ ὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀπο ἔλεγχον τῆς εὐσεβείας· ν τῶ πατρὶ πρι τὸν υἱὸν καθαι ίαν τοῦ προσάγοντος· ἐ ν πατέρα πρα τῶ υἱῶ προσάγον ε ις ἐκεῖ τὴν ἀσέβειαν· ὲν οὖν εἰς υἱὸν ἀσεβῶν, 86 1051 169 171 171 τὸν πατέρα πρα βλασ φ εῖ οίνυν ἀδελ φοί εν τ λόγω τῆ ειας κα ὶ τ ῆς ἀληθείας. καὶ τ α κίαν ἐπιστομί σωμεν καὶ τὴν εὐσε η δ όξαν γνωρίσω μεν· ζῶν γὰρ ὁ λόγ ος καὶ ἐνεργής καὶ τομότερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστο μον· δίστομον δὲ καλεῖ τὴν μάχαιραν, ἐπειδὴ διπλῶ κέχρηται τῶ λόγω· τὸ μὲν στηρίζοντι τὸ δὲ καθαιροῦντι· καθαιροῦντι μὲν τοὺς ἐναντίους· στη ρίζοντι δὲ τοὺς οἰκείους τῆς πίστε ως, ἄκουε αὐτοῦ τοῦ κυρίου κυ λέγοντος· ο ὐδεὶς δύνατ αι ες ἐλθεῖν πρός με, ἐὰν μὴ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ οὐράνιος οὐνιος ἑλκύσει αὐτόν· ἀναγκαῖον δὲ ἀδελφοὶ τὰ εἰκότα πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς εἰπεῖν. καὶ τὰ περὶ τοῦτου τοῦ νοήματος τοὺς υἱοὺς τῆς πίστεως πληροφορῆσαι· τίνος ἕνε κεν καταδιεῖλεν ὁ μον◌̬oγενὴς τοῦ θεοῦ θυ λόγος τὴν προ σαγω γήν· πῆ μ ν παρ’ αὐτοῦ λέγων προσάγεσθαι τῶ πατρί πρι . πῆ δὲ παρὰ τοῦ πατρὸς πρς πρὸς αὐτόν· οὐ γὰρ συγκέχυται τὰ τῆς θ ας φύσεως. ἀλλ’ εὐκρινής ἐστι καὶ ε διόριστος ὁ λόγος τῆς ἀληθείας· οὐδὲν σκολιὸν ἔχων, οὐδὲν στραγγαλ ῶδες· πᾶσαι γὰρ αἱ ὁδοὶ κυρίου κυ εὐθεία · ἆρα γὰρ ἀδελφοὶ ὁ πατὴρ πηρ ποτὲ μὲν τὴν βασιλικὴν προεδρ ϊ ί αν ἐπέχω δέχεται τοὺς προσαγομένους· ποτ ὲ δὲ τῶ υἱῶ ἐν βασιλικῶ σχήματι προκαθήσαντι δίδωσι τὴν ὀφει λ καὶ ἐν ὑπηρέτου τάξει παριστάμεν ο · προσάγει τῶ υἱῶ, μ ὴ γένοιτο· ἐπὶ γὰρ θεοῦ θυ οὔτε καθέδραν εἰπόντα ἔστι ν τί ἀνθρώπινο ν ἐννοῆσαι· οὐδε στᾶσιν ἀκούσαντα πάλιν, ἔστιν νοῆ σαί τ ι τῶν καθ’ ἡμᾶς· ἐὰν ἀκούση περὶ θεοῦ θυ ὅτι ἕ στηκ ν, τ ὸ ἀκλ κ τὸ ὄρθιον νόει τῆ ς θείας οὐσ ι ας· κὰν πάλιν ἀναγ γο ς καὶ ἀκούσης τι κάθηται. τὸ ἑ ραῖον καὶ ἀσάλ τον ἐκλάμβαν τῆς μακαρίας φύ σεως· αὐτὸς λέ γ ἑ αυτὸν ἑστᾶναι καὶ καθῆσθαι· τ μωϋσῆ λέγει· σὺ στ θι ὧδε μετ’ ἐμοῦ κ αὶ ἦν ὁ τόπος οὗ στήκει ὁ θεὸς θς ἰ , ὡς λῆθος σαπ φ εί π ρόσεχε ἀκριβῶς· ὁ μωϋσῆς στωτα λέγει· καὶ ὁ θεὸς θς τῶ μωϋσῆ ὡς ἱστ άμενος φησίν· στῆθι μετ’ ἐμ οῦ · τί οὖν ποιοῦμεν ἱερεμίου λέγοντος· σὺ καθήμενος εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ἡ μεῖς ἀπολλύμενοι εἰς τὸν αἰῶνα· κα θέδρα καὶ στάσις ἀνθρώπινα ῥή ματα, ἀλλὰ θεία νοήματα· διὰ τὸν ἄστατον καὶ ὧδε κακεῖσε περιαγό μενον τὸν ἀνθρώπινον βίον θεὸς θς λέ γεται ἑστᾶναι· καὶ διὰ τὴν ἀστήρικτον καὶ πανταχοῦσε περιτρεπομένην τῶν καθ’ ἡμᾶς κατάστασιν λέγεται καθῆσθαι, τὸ γὰρ καθήμενον ἔδρα σται· φύγε τὰ ἀπὸ τῆς λέξεως ὑπο βαλλόμενα. καὶ νόει τὰ διὰ τῆς πί στεως θεωρούμενα· πῶς οὖν προ σάγει τῶ πατρὶ πρι ὁ υἱὸς. πῶς πατὴρ πηρ τῶ υἱῶ· οὐ γὰρ δεῖ καταλιπεῖν τὸν λόγον ἀνε ξέταστον· ὁ πατὴρ πηρ φανεροὺς τινὰς καὶ ὁμολογουμένους προσάγει τῶ υἱῶ· ὁ υἱὸς πάλιν. φανεροὺς τινὰς καὶ ὁμολογουμένους προσάγει τω πατρί πρι · μὴ προλαβὼν ἁρπάσης τὸ ῥῆμα εἰς διαβολὴν. ἀλλ’ ἀνάμεινον τὸ τέλος καὶ κρίνον τὸ λεγόμενον· μὴ γίνου δικαστὴς δυσμενὴς. ἀλλὰ συναγω νιστὴς εὐμενής· ἐν τῶ ἰσραὴλ ἰηλ ἔγνωστο μὲν ὁ θεὸς θς καὶ πατήρ πηρ , ἠγνωεῖτο δὲ ὁ υἱός· ἐν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ὁ πατὴρ πηρ ἠγνοεῖτο καὶ ὁ υἱός· τῆ πολυθέω πλάνη δε δούλωτω τὰ ἔθνη· ὅπου οὖν πατὴρ πηρ μὲν γνωρίζεται· υἱὸς δὲ οὐ γνωρί ζε ται, ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἠγνωη μένου υἱοῦ ὁ πατήρ πηρ · ἐπα ναλήψομαι τὸν λόγον, ἵνα στήσω τὸ νόημα· ὅ που πατὴρ πηρ γνωρίζεται καὶ υἱὸς ἀμ φιβάλλεται, ἑρμηνεὺς γίνεται ὁ γνω ριζόμενος τοῦ ἀγνοουμένου· ὅπου πατὴρ πηρ ἠγνόηται . κῆρυξ τοῦ ἀγνοουμέ νου ὁ υἱὸς γίνεται· διὰ τοῦτο ἵνα λά βης ἀκριβ ὴ τῶν εἰρημένων τὴν ἐξέ τασιν. ἔγγυόν σοι παρέχω τὸ εὐαγγέλιον· λ έγει ὁ σωτὴρ σηρ περὶ τῶν ἐθνῶν· τὸ ὄνομά σου ἐφανέρωσα τῶ κόσμω· μᾶλλον ὅτι τῶ ἀγνοοῦντι· ἐφανέρωσά σου τὸ ὄ νομα τῶ κόσμω· ποῖον ὄνομα ἐφανέ ρωσεν· ὅτι θεός θς · ἀ λλ ὰ προειλήφει ἡ 172 γνῶσις τὸ ὄνομα· καὶ οἱ πλανώμε νοι γὰρ λέγουσι θεόν θν . καὶ οἱ ἀποσχοινισ μένοι τῆς εὐσεβείας οὐκ αρνοῦνται τὴν προσηγορίαν· ποῖον οὖν ὄνομα ἐγνώρισεν· ὅτι ὁ πατὴρ πηρ καλεῖ· ἐφανέ ρωσά σου τὸ ὄνομα τῶ κόσμω· ὁρᾶς ὅ τι ὅπου ἠγνόηται πατὴρ πηρ ἑρμηνεὺς γί νεται ὁ υἱὸς τῶ εὐαγγελικῶ κηρύγματι σαφινίζων τὴν ἀλήθειαν, ὅπου δὲ ὁ πατὴρ πηρ ἐνομίζετο γνωρίζεσθαι ὁ δὲ υἱὸς μὴ γνωρίζεσθαι· ἑρμηνεὺς γίνεται αὐτὸς τοῦ ἀγνοουμένου, οἷον ἵνα ἐπ’ αὐτῶν δείξω τῶν πραγμάτων τὴν ἀλήθειαν· παῦλος ἤδει τὸν θεόν θν , οὐκ ήδει τὸν υἱόν· ἤδει θεόν θν , οὐκ ή δει δὲ πατέρα πρα ὄντα τοῦ χριστοῦ χυ τὸν θεόν θν · καὶ ἦν ζηλωτὴς εὐσεβείας ὑπὲρ τοῦ νό μου μαχόμενος· ὁ θεὸς θς ἀπέβλεπεν εἰς τὸν ζῆλον· ἀγνοίας μὲν πεπληρω μένον, πόθου δὲ γέμοντα· καὶ τί ποιεῖ· γνωρίζει τῶ ἀγνοοῦντι τὸν ἀγνο ούμενον· τίς η μῖν ταῦτα σαφινίζει· αὐτὸς ὁ ποτὲ ἀγνοήσας, καὶ ὕστερον γνωρίσας· αὐτὸς ὁ ποτὲ διώξας. καὶ ὕστερον εὐαγγελισάμενος· τ ί γὰρ φησ ὶ ί ν· καὶ ἤμην ζηλωτὴς τοῦ πατρῶου νόμου. καθ’ ὑπερβο λὴν διώκων τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μρς μου· καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύ ψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ἐ ξῆς· ἡ γὰρ μαρτυρία τὸ δεῖξαι τὸ ζητούμενον, οὐχ’ ἡ θεωρία(zweimal lenis auf α) τοῦ νο ήματος· πάλιν ἐρωτᾶ ὁ σωτὴρ σηρ τοὺς ἀποστόλους· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄν θρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · ἐ ρωτᾶ· οὐχ’ ἵνα μάθη, ἀλλ’ ἵνα τὴν ὑπόνοιαν ἐξορίσας τὴν ἀλήθειαν στηρίξει· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · οἱ ἀπόστολοι πρῶτον τὰς τῶν πολλῶν ὑπονοίας ἀντιβάλλουσιν· οἱ μὲν γὰρ φασὶν ἱερεμίαν· οἱ δὲ ἡλίαν, ἢ ἕνα τῶν προφητῶν· τί οὖν ὁ σωτήρ σήρ · πρὸς μὲν τὰς ψευδεὶς δόξας, οὐδεμίαν ἀπόκρισιν ποιεῖται ἀναξίας ἀ ποκρίσεως κρίνων τὰς ψευδεὶς ὑπονοίας· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι· οὐ τῶν πολλῶν μοι λόγος τῶν πεπλανημένων, ἀλλ’ ὑμῶν τῶν κη ρυττόντων· ἐπειδὴ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ μέ λλοντες διαγγέλλειν τὸν λαμπτῆρα τῆς ἀληθείας· τὸ κήρυγμα τῆς εὐσεβείας εἰς πᾶσαν φέρειν τὴν ὑπ’ οὐρανόν οὐνόν · ἐν ὑ μ ὶ ν σαλεύει τὰ ἀνθρώπινα. ἐν ὑμῖν κινδυνεύει τὰ τῆς ἀληθείας· καὶ ὥσ περ ἡ ὑμετέρα γνῶσις κοινὴ τῶν ἀνθρώπων ἀνων εὐεργεσία, οὕτως ἡ ὑμετέρα ἄγνοια κοι νὴ τῆς οἰκουμένης ζημία· διὰ τοῦ το ὑμεῖς τίνα με λέγετε· τότε ἀπο κ ριθεὶς πέτρος εἶπεν· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱ ὸς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὗτος πίστε ως ὅρος· οὗτος ἀληθείας λόγος· αὕ τη τῆς ὀρθῆς δόξης ἡ ὁμολογία· ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐνεδέχετο καὶ ταύτην τὴν φωνὴν εἰς τὰς ἄλλας ἰσ◌̬oνοεῖσθαι. τ ὰς μὲν ἀποκρίσεως οὐκ ηξίου. ῆ δὲ τὴν ψῆφον φέρει καὶ τί φη ν· ἵνα μὴ καὶ τοῦτο ἐξ ἀνθρωπί η ς νομισθῆ ὑπονοίας εἶναι τὸ ῥῆμα· ι σ φραγίσας καὶ σήμαντρον αὐτὸ ιθεὶς τῆς ἀληθείας, φησίν· μα άρ ι ος εἶ σίμων, βὰρ ἰωνᾶ· ἐνταῦ α μνημόνευσον ὅτι πατὴρ πηρ . καὶ τῶ γι ώσκοντι αὐτὸν. ἀποκαλύπτει τὸν γ νοούμενον· μακάριος εἶ σίμων, ὰρ ἰωνᾶ· ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ α πεκάλυψέν σοι. ἀλλ’ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ ἐν τ οῖς οὐρανοῖς οὐνοῖς · ὁρᾶς ὅτι τῶ μεν κόσ ω παντὶ ἀγνοοῦντι τὸν πατέρα πρα · ὁ υἱ ς ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἀγνοουμένου, ῆ δὲ συναγωγῆ κα ὶ τοῖς ἰουδαίοις. θεὸν ν μὲν ὑπονοοῦσι ν εἰδέναι, τὸν δε οῦ θεοῦ θυ λόγον οὐκ επιγινώσκουσιν· ὐτὸς ὁ πατὴρ πηρ ἑρμηνεὺς γίνεται τοῦ μφιβαλλομέν ο υ· μὴ τοίνυν τὴν ὑ π ε ρ λλουσαν φιλανθρωπίαν ιλανιαν εἰς ἐφόδι ο ν τάξης ἀσεβεί ς, μὴ ἐλαττώσης τ ὴν ἀξίαν διὰ τ ὴ ν οἰκονομίαν· μὴ πολυπραγμόν φύσιν ἀμέτρητον· μὴ ἑρεύνα οὐσίαν κατάληπτον· ἡσαΐας σε πεισάτ τ οιαῦτα μη διε ρε υ νᾶν. μ ὴ η δὲ τοιαῦ πραγματ◌̬o γραφεῖν· τὴν γεν ὰν γαρ αὐτοῦ τίς διηγήσεται· ἀλλ’ ὦ τ ἀνεσχύντου 87 1058 173 τίλμης τ ῶ ν πάντα ῥαδί ω ς φρονεῖν καὶ λέγειν τολμώντων· καὶ οὐ φοβεῖται ὁ ἄ ν ο μος ὡς θεοῦ θυ φύσιν διερευνώμενος καὶ τολ μῶν λέγειν τὰ ἄρρητ α καὶ δημοσιεύειν τὰ ἅγια· καὶ εἰκότως· ἐπειδὴ γὰρ ἀγνοεῖ τὴν ἀλήθειαν· ἐπαγγέλλεται ἀγνοεῖν, ἵνα κρύψη τὰ κηρυττόμενα· οὐκ ήκουσε τῆς ἁγίας γραφῆς παραινούσης· ἃ προσετάχθη σοι ταῦτα διανοοῦ· οὐ γὰρ χρεία σοι τῶν κρυπτῶν· ὁ μακάριος θεὸς θς καὶ μόνος καὶ δυνάστης τῶν θαυμασίων· ἰὼβ τὸν ἀπὸ τῆς ὑπο μονῆς λάμψαντα βουληθεὶς ποτὲ τῆ ἱστορία τῆς δημιουργίας ἐκπλῆξαι, λέγει αὐτῶ· ποῦ ἦς ἐν τῶ θεμελιοῦν με τὴν γῆν· ὅτε ἡ θάλασσα ἐγένετο· ἵνα συντέ μω· ὅτε τ ὰ ὄρη ἐπλάττετο· σὺ ἐφύλα ξας τοκετοὺς τραγελάφων· ἀπάγγειλόν μοι φησὶν τοῦ κόσμου τὴν διατύπωσιν· τὴν τῶν θηρίων ὠδῖνα, καὶ τὴν τῶν κτηνῶν τροφήν· τὴν κατάστασιν πά των τῶν ἐν τῶ κόσμω, τὴν ποικιλία ταῦτα δὲ πρὸς αὐτὸν ἔλεγεν· ὅμως π δεύων αὐτὸν ὅτι καὶ τὰ ἐν αυτῆ τῆ κτίσ φαινόμενα, τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἀκατάληπτ · εἶ τα ὁ μακάριος ἐκπλαγε ῖ ὶ ς, φησίν· κύριε κε ἄπαξ ἐλάλησα, ἐπὶ δὲ τῶ δευτέρω ὐ προσθήσω· εἶτα· ἡ ζήτησις τῶν φαι νομένων ἐνίκησε τὸν ἰώβ· σοῦ δὲ τὴν τόλμαν οὐδὲ ἡ ἄρρητος τοῦ μον◌̬oγενούς ἐνίκησε γέννησις, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἀγγέλεις ἃ μὴ οἶδας, ἀπετοῦ λόγον ὃν πάντ ες ἴσμεν· εἰπέ μοι πῶς ἡ γῆ ἐστηρίχθ η ἐπὶ τῶν ὑδάτων· εἰπὲ πῶς ὁ ἀδὰμ ε πλάσθη ἀπὸ γῆς· εἰπὲ πῶς τὸ μ ν να ἐχωρηγήθη· πῶς ἡ θάλαττα δ η ρέθη καὶ τὰ λοιπὰ θαύματα. ἵνα μ μηκύνω· εἰπέ μοι πῶς οἱ ἄγγελοι πα α τεθέντα αὐτοῖς τὸν μόσχον ὑπὸ τοῦ α βραὰμ ἔφαγον· γαστὴρ οὐκ ἦν· δοχε ί α τροφῆς οὐχ’ ὑπῆρχεν ἀγγέλων φύσ ει · ὁ ποιῶν γὰρ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα πνατα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον· πῶς ἀνηλώθη· εὐθέως ὁ αἱρετικός· καὶ τί φησὶν ἀδύνατον ζητεῖς· δυνά μει τῶν ἀγγέλων ἐνεφανίσθη· καὶ τῆ μὲν δυνάμει τῶν ἀγγέλων πιστεύεις καὶ οὐκ εξετάζεις. θεοῦ θυ δὲ γέννησιν πολυ πραγμονεῖς, πῶς ἐποίησεν ὁ θεὸς θς τὸν οὐρανὸν οὐνον καὶ τὴν γῆν· ὡς οἶδεν. ὡς ἠθέ λησεν· εἶτα· ἡ μὲν δύναμις τοῦ θεοῦ θυ λο γισμοῖς οὐχ’ ὑποβάλλεται ἀλλὰ πίστει πα ραδίδοται· θεία δὲ γέννησις τῶν λογισ μῶν ἀνάγκαις περιστοιχίζεται, οὐκ ἤκου σας τοῦ δαβὶδ δαδ λέγοντος. πάντα ὅσα ἠθέ λησεν ὁ κύριος κς ἐποίησεν, τὸ θέλημα οὐ πολ◌̬υ πραγμονεῖς. καὶ τὴν φύσιν περιεργάζη, κ αὶ τί ἀδελφοί· ἃ μὲν ἐποίησεν ὁ θεὸς θς θέλων, ὁρᾶτε· ὃν δὲ ἐγένησεν ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας. ἀόρατον· εἰκὼν γὰρ θεοῦ θυ ἀοράτου· τὰ φαι νόμενα ποιήματα νῦν ἐν τῶ λογισμῶ· ἡ ἀόρατος γέννησις τοῖς λογισμοῖς δουλεύ ει, ἃ, θελήσας ἐποίησεν οὐκ ανακρίνεται· ὃ, κατὰ τὴν θείαν καὶ ἄχραντον φύσιν ὑπήνεγκεν πολ◌̬υπραγμονῆς, ὦ κενῆς τόλμης· ὦ ξένης ἐπιχειρήσεως· ὦ βου λήματος τιμωμένου καὶ φύσεως ὑβρι ζομένης· καλῶς ὁ μακάριος δαβὶδ δαδ ἔλε γεν· υἱοὶ ἀνθρώπων ἀνων ἕως πότε βαρ◌̬υκάρδιοι· ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖ τε ψεῦδος· πᾶν γὰρ ἀλλότριον τῆς χριστοῦ χυ διδασκαλίας. καὶ ψεῦσμα καὶ μάταιον· εἰ γὰρ ἀληθεύει λέγων ἐγώ εἰμι ἡ ἀ λήθει α· ὅσα ἐκτὸς τῆς χριστοῦ χυ διδασκαλίας. εἰς ψεῦδος φέρει· ἄναγέ σου τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν χαμαὶ κειμένων ζητημάτων καὶ τῶν ματαίων λογισμῶν ἐπὶ τὸ ὕψος τῆς θεολογίας, καὶ κατάλιπε τὴν πτω χὴν τῶν λογισμῶν ἔρευναν· λάβε τὸν θησαυρὸν τῆς ἀληθείας· ὁμοῖά ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν οὐνῶν θησαυρῶ κεκρυμ μένω· διὰ τι θησαυρὸς ὠνομάζεται ὁ σωτήρ σήρ · ἐνταῦθα πρόσεχε ἀκριβῶς· ὥ σπερ ὁ θησαυρὸς οὐχ’ ὅτε εὑρίσκεται τό τε συνίσταται· ἀλλ’ ἔστιν μὲν παλαιὸς τὴν θέσιν· νέος δὲ τῆ εὑρέσει. οὕτω καὶ ὁ σωτήριος σριος λόγος· παλαιὸς μέν ἐστι τὴν ἀξίαν καὶ ἀρχὴ τῶν ἁπάντων· ἐπει δὴ ἐν αρχὴ ἦν ὁ λόγος. νέον δὲ τὸ κ ή ρυγμα, διὰ τὴν τῆς σαρκὸς οἰκο μί αν· ἀμέλει οὖν ἀδελφ έ · ἵνα μάθης ὅτι δίκην θησαυροῦ τοῖς ποθοῦσιν ἐκλάμπει· καὶ οἱ εὑρίσκοντες οὕτως ἐ πιτρέχουσιν ὡς θησαυρῶ εὑρημένω, ὁ ἀνδρέας τῶ πέτρω τὴν εὐεργεσίαν κηρύττων φησίν· ὃν ἔγραψεν μωϋσῆς ἐν τῶ νόμω καὶ οἱ προφῆται. εὑρήκαμεν χριστόν χν · μωϋσῆς γὰρ καὶ οἱ προφῆται ἐν ταῖς ἁγίοις βίβλοις ὡς ἐν θησαυροῖς ἀ π έ θεντο τὸ κήρυγμα8· ἀλλ8 κρυπτὸν θησαυρὸν ἀποτιθέμ τοὶ μὲν ὁρῶσιν ἃ καταβάλλονται· πουσι δὲ τῆ ὄψει μὴ εὐδιάρπαστος γ ε νηται τοῖς ἀλλοτρίοις. οὕτω καὶ οἱ προφῆ ται· χριστὸν χν κηρύξαντες. τῆ ἀσοφία τῶν λέ ξεων, ἔκρυψαν τὸν θησαυρόν· διὰ τί· εἰ γὰρ σαφῶς εἶπαν. οὐκ ἦν προφητεία ἀλλὰ κήρυγμα· καὶ προελάμβανεν ἡ ἀωρία τῆς ἐκφράσεως τὴν εὐκαιρίαν τοῦ κηρύγματος· τί οὖν ποιοῦσιν· καὶ ἑρμηνεύουσιν, καὶ κρύπτουσιν· τίς ταῦ τα λέγει· ἡσαΐας· καὶ ἔσται τοῦτο τὸ βιβλί ον. ὡς βιβλίον ἐσφραγισμένον· ὃ ἐὰν δο θῆ ἀνδρὶ ἐπισταμένω γράμματα, ἐρεῖ· ο ὐ δύναμαι ἀναγνῶναι. ἐσφρ ά γισται γάρ· καὶ ἐὰν δοθῆ τῶ μὴ εἰδότι γράμματα ἐρεῖ, οὐ δύναμαι ἀναγνῶναι· οὐ γὰρ ἔμα θον γράμματα· τί βούλεται ο ὖ ν τοῦτο τὸ αἴνιγμα· ἡ περὶ χριστοῦ χυ προφητεί α φη σὶ καὶ ἰουδαίοις καὶ ἕλλησιν ἠ γνοεῖτο· ἰουδαίοις μὲν τοῖς εἰδόσι γράμματα νόμον καὶ προφήτας, ἐπειδὴ ἐ σφρά γιστο· ἰουδαῖοι γράμματα ἤδεισαν καὶ ἐπαιδεύθησαν· διὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς ὁ θεός θς · οἱ βασταζόμενοι ἐκ κοιλίας καὶ παιδευόμενοι· ἕως γ ῆ ή ρους ἦσαν παι δευόμενοι, ἀλλ’ οὐκ ήδεισαν· ἐπειδὴ τῆ ἀσαφεία ἐκρύπτετο· τοῖς δὲ ἕλλησιν, ἠγνο εῖτο· οὐ διὰ τὴν ἀσάφειαν. ἀλλὰ διὰ τὸ ὅλως μὴ εἰδέναι γράμματα· διὰ τοῦ το παῦλος τιμοθέω τῶ ἐγγραφέντι τῶ νόμω λέγει· ὅτι ἐκ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας. τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν σριαν · ἦ οὖν ἡ προφητεία τεθησαυρισμένη καὶ ἐν ταῖς ἁγίαις βίβλοις ἐγκεκρυμμένη· δῆ γὰρ μὴ ἀποστ ῆ ναι τοῦ κεκρυμμένου· οὐχ’ ἡ σα ΐας δὲ μόνος δείκνυσι τὰς προφ η τ ς ἐσφραγισμένας, ἀλλὰ καὶ δανιήλ· λ έγει γὰρ αὐτ ῶ ὁ ἄγγελος μετὰ τὸ μηνύσαι αὐτῶ τὴν ἀποκάλυψιν τῶν μ ελ λόντων· καὶ σὺ δανιὴλ σφράγισον τὸ βιβ λίον τοῦ το τῆς ὁ ράσε ως ὅτι ἡ δήλ ω σις αὐτοῦ εἰς μακρ ά ν· διὰ τοῦτο ὁ μακάριος δαβὶδ δαδ ν ώσκων τὸν νόμον καὶ ἀναγινώσ ὺ ς προφήτας ἐκ προσώπου λα οῦ. οὐ γὰρ αὐτὸς ἡ γνόει ὁ προφη τεύ ων· β ου λ ό μενος δεῖξαι ὅτι ἔμφα σιν μὲν τινα δέχεται τῆς υ χριστοῦ χυ ο νομι ο ὐ δ ται δὲ οῆ διὰ τὴ ει α ν τῶν λ έξε χέν τι παραπ σιον τοῖς ὁρ αντιον ἐ φραγι νον· τί οὖν ποι εῖ λέπ ων τ γράμμα τα καὶ μὴ καταβαλ λ ομένων αὐτῶν τὰ νοήματα, λέγει· ἀπ ο κάλυψον τοὺς ὀ φθαλ μούς μου καὶ κατ α νοήσω τὰ θ αυμάσ ά ου ἐκ τοῦ νόμο υ· καὶ πάλιν ο ἀ τός· εὐλογητὸς εἶ ε δ ί δαζόν μετὰ δι καιώματά σου· ο ὐ γὰρ ἀν έγ νως π α ρὰ τοῦ νόμου, οὐκ παί δε έν σ ε ὁ μωϋ σῆς τὴν δεκάλογον, ἀλλα τὰ σὰ βούλ μαι μαθεῖν, καὶ τ ὰ παρὰ ῦ τοῦ νο μ ο θέτου· παρὰ τ ῆ ς πηγ ης τοῦ νόμου βού λομαι μαθεῖν το υ νόμου τὴν ἀλήθεια ν ἀ λλ’ ἐζήτει μὲν μαθεῖν, ἡ δὲ χάρις ἐταμιεύ ετο τοῖς μέλλο υ σι λαμβάνειν τὴν εὐεργε σίαν· διὰ τοῦτο ἔλεγεν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθη ταῖς· πολλ οὶ βα σιλεῖς καὶ δίκαιοι ἐπε θύμησαν ἰ δ βλέπετε. καὶ ο ὐ κ εῖδον· αὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ήκ ο υσαν· υ ῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ. ὅτι βλ έ πετε· ἀλλὰ ζητοῦμεν πότε ὅλως ἡ σφραγὶς ἀπεσφραγίσθη· πότε ὁ δεσ μος τῆς ἀγνοίας ἐλύθη· πότε τὰ κε κλεισμένα ἀνεώγη· ἀπαιτεῖ παρ’ ἡ μῶν ὁ ἀκροατ ή ς· καὶ παρὰ τὸν λόγον τὸν τρόπον μ οι φησὶν ἐμήνυσας τοῦ σφραγίσμ ατο ς· τὸν καιρόν μοι τῆς ἐ πιλύσεω ς ἐσφραγισμένον οὐ λέγεις, κ εκλεισμένας ἔδειξας τὰς πύλας· α νεωγμένας οὐχ’ ὑποδείξεις, τί οὖν· 2 ἀ 2πὸ ἑνὸς ῥήματος τὰ πολλὰ παρω σάμενος. παραστήσω τὸ ζητούμενο υ τ οὖν· μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος σρς ἀνάστασιν. ἀγ νοουμένης τοῖς πολλοῖς τῆς θείας χ ά ριτος. τινὲς φησὶ τῶν μαθητῶν δύ ο· ἔξω εἰς κόμην ἀπήεσαν· καὶ πρὸς ἀλλήλους οἵα φίλοι. ἐν ὁδῶ ἀντέβα λ λ ον περὶ τῆς οἰκονομίας· ὁ σωτὴρ σηρ ἁμε ί ψας τὸ σχ ῆ μα καὶ τὸ ἐκφώνημα· ὃ γάρ ἐσ τ ι πρόσωπον τοῖς ὁρῶσιν, τοῦτ ο φω νὴ τοῖς τὸ πρόσωπον ἐγχωροῦσιν· κρύ πτει καὶ τὴν φωνὴν καὶ τὴν μορφ ὴν καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ τὰ πάντ α εἰδώς· τι νες οἱ λόγοι οὗτοι. οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλ ήλους, λέγει αὐτῶ τῶ τὰ πάντα ε ἰ ό τι ὁ παρ’ αὐτοῦ τὰ πάντα μανθάνων· ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ κδ