μ έγα τῆς ψυχῆς ἐφό διον εἰς σωτηρίαν σρίαν , τὰ ϊερᾶ μαθήματα· σίδηρος μὲν γὰρ, σίδηρον ὁξύ νει· λόγος δὲ θεῖος, ψυχὴν ἀκονᾶ· καὶ ἄρτω μὲν. σῶ μα τρέφεται· λόγω δὲ θεῖω, ψυχὴ στηρίζεται· καθῶς ὁ μακάριος μωϋσῆς τὸ τρόφημον τῆς θείας διδα σκαλίας ὑπὸτιθέμενος φησὶν· οὐκ ἐπ’ ἄρτω μόνω ζήσεται ἄνθρωπος ἄνος . ἀλλ’ επαντὶ ῥήματι ἐκπορευομένω διὰ στόματος θεοῦ θυ · τρο φ ῆ τοίνυν ψυχῆς. λόγος θεοῦ θυ · τῆ γὰρ κατ εικόνα τοῦ κο σμοποιοῦ γενομένη λόγου· καὶ λόγω τετιμημένη. καὶ λογικῆς ἐλευθερίας ἠξιω μένη, τί ἂν οἱκειότερον γέ νοιτο λόγου τρέφοντος αὐτὴν καὶ παιδεύοντος καὶ προς τὸ οἰκεῖον ἀξίωμα ταχέως ἐπανάγοντος· λ όγον δὲ ἀδελφοὶ φαμὲν ἡμεῖς οὐ τὸν σοφιστικῆ δει νότητι κεκομψευμένον εἰς πιθανότητα, ἀλλὰ τὸν ἀπλότητι πίστεως μεμαρτυρημένον εἰς ἀλή θειαν· νόθον γὰρ ἡγεῖσθαι δεῖ πᾶσαν ἀρετὴν καὶ βίου καὶ λόγου. ἤτις μὴ παρὰ τοῦ θείου διδασκάλου τὰς ἀπαρ χὰς ὑπεδέξατο· καὶ καθ όσον σκιᾶ σώματος καὶ ὅναρ τῆς ἀληθείας ἀπεσχοίνισται, τὸσοῦτον διέστηκεν τῆς ἀληθινῆς τοῦ θεοῦ θυ σοφίας, ἡ νενομισμένη τοῦ κόσμου σοφία· ὅθεν καὶ ὀ μακάρι ος παῦλος, τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς· ὁ ποτὲ μὲν ἐξελ θων κακῶς ἐπι θήρα τῶν ἁγίων· θηραθεῖς δὲ καλῶς ἐπι σωτηρία σρία τῶν ἀνθρώπων ἀνων . διαρρή δην προς τὸν νόθον, τὸν εὐσεβῆ καὶ ἀληθῆ λόγον ἀν τεισάγων ἔλεγεν· σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις· σοφίαν δὲ οὐ τὴν τοῦ αἰῶνος τούτου· ἀλλὰ θεοῦ θυ σοφίαν ἐν μυστηρίω· σοφίαν τοίνυν ἡ μῖν, ἡ προφητικὴ γλῶττα καὶ ἀποστολικῆ διδασκαλία· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασι λείας· ἡ κορυφὴ τῆς λογι κῆς ἐξουσίας· εὐαγγέλιον δὲ ἀδελφοὶ ὅτ’ ἂν ἀκούσωμεν. ἀξίαν τῆς πρὸσἡγορίας τὴν ἔννοιαν ἀναλάβωμεν· πολλοὶ γὰρ πολλάκις τῆ συ νηθεῖα τῶν ὁνομάτων εμ μελετήσαντες. τὴν δύνα μιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἠγνόησαν· ἔστιν δὲ εὐαγγέλιον. ἐρμηνεία τοῦ πράγματος· εὐαγγελίζεται γὰρ ἡμᾶς. τὴν πολυὕμνητον τοῦ σωτῆρος σρς οἱ κονομίαν ὅτι θεὸς θς ἐν ἀνθρώποις ανοις ἐγένετο διὰ φιλανθρωπίαν φιλανιαν · οὐ τὴν προαιώνιον ἀξίαν προἀ ποθέμενος. ἀλλὰ τὴν σωτήριον σρίον οἱκονομίαν ἐνδυσάμενος· εὐ ἁγγελίζεται ἡμᾶς τὸ εὐαγγέλιον. ὅτι τοῖς κάμνουσιν ἰατρὸς ἐπε δήμησεν· οὐ φαρμάκοις θε ραπεύων. ἀλλὰ νεύματι φιλαν θρωπίας ϊώμενος· εὐαγγε λίζεται ἡμᾶς. ὅτι τοῖς πεπλανη μένοις ὁδὸς ἀνεδείχθη· τοῖς ἐσκοτισμένοις τὸ φῶς ἔλαμ ψεν· τοῖς ἀπεγνωσμένοις ἡ σωτηρία σρία · ἐπεὶδὴ γὰρ νόμω παι δευθέντες. οὐκ επεστράφημεν· καὶ προφητείαις ὁδηγηθέν τες. οὐκ ανεκλήθημεν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθεί ας· καὶ ἐκινδυνεύετο τῆ ἡμε τέρα ἀγνωμοσύνη. φθαρῆ ναι τὰ πάντα καὶ λυθῆναι τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα · ὡς εἶδεν ἡμᾶς ἡ τοῦ θεοῦ θυ φιλανθρωπία φιλανία καὶ πρὸς τὴν τοῦ νόμου παιδείαν ἀπειρηκό τας. καὶ πρὸς τὴν τῶν προ φητῶν ὁδηγίαν ὁκλάσαν τας, ἀγαθότητι πολλῆ καὶ ἀμέτρω, τὴν ἀγνωμοσύνην ἐνίκησεν· καὶ τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας, οἷόν τινα βασιλικὴν δωρεὰν· εἰς πᾶσαν προθεῖς τὴν οἰκουμένην. πάντα τοῖς ἀναξίοις ἐχαρίσατο δια φιλανθρωπίαν φι λανίαν · προῆλθεν γ’οὖν ἡ σωτήριος σρίος χάρις διαφόρως πάν τας εὐεργετοῦσα· τοὺς δού λους, ἐλευθεροῦσα· τους πτω χοὺς, πλουτίζουσα· τοὺς ἐξορίστους. ἀνακαλουμένη· τοὺς αἰχμαλώτους, ἐξαγο ράζουσα· πάντα τοῖς πᾶσιν ἐγένετο· οὐ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀξίαν, ἀλλὰ διὰ τὴν αὐτὴν τῶ εὐεργέτη πρέπουσαν ἀ γαθότητα· ὡς ἀπλοῦς ὦ ὢ ν τὴν φύσιν καὶ ἀμέριστος καὶ ασχημάτιστος· αὐτὸς θεὸς θς ἐκ θεοῦ θυ · εἰκὼν τοῦ ἁοράτου· ἀπαύγασμα τῆς δόξης· καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστά σεως διὰφόρους ἐνδύεται προσἡγορίας οὐ πρὸς τὴν φύσιν ἀρμοζούσας, ἀλλὰ τῆ εὐεργεσία πρεπούσας· ἐπειδὴ γὰρ πάντα διέπεσεν τὰ ἀνθρώπινα· εἰς ἑαυτὸν ἀναλαμβάνει τα πάντα οἰκειότητι· τῆ τὰ πάντα ἀνακαινίζούση χάριτι τὰς προσἡγορίας δεχόμενος· λιμὸς ἦν πολύς· λιμὸς· θείου λόγου· λιμὸς, ὃν ἠπεί λησεν ὁ θεὸς θς τῆ συναγωγῆ λέ γων· ἀποστελῶ αὐτοῖς οὐ λιμὸν ἄρτου· οὐδὲ δίψαν ὗ δατος, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦ σαι λόγον κυρίου κυ · ἐπεὶ οὖν ἤδει πεινῶσαν τὴν οἰκουμένην· καὶ λιμῶ φθειρομένην· ὃ γὰρ ἔστιν ἀτροφία τῶ σώ ματι· τοῦτο ἀπαιδευσία τῆ ψυχῆ. βοᾶ διὰ τῶν εὐ αγγελίων ἡ πηγῆ τῶν ἀγα θῶν· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐξ οὐρανοῦ ουνου κατὰβὰς καὶ ζω ὴν διδοὺς τῶ κόσμω· ὁ μὲν γὰρ αἰσθητὸς, ἀπὸ γῆς προέρχεται κατὰ το εἰρημένον τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· ὁ δὲ οὐράνιος οὐ νιος . ἐξ οὐρανοῦ ουνου πηγάζει· ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐξ οὐρανοῦ ουνου καταβ ὰ ά ς· ἔρημος ἦν ἡ γῆ διψῶσα καὶ ἐστερημένη τοῦ θείου λόγου καὶ οὐκ εχουσα τῆς πνευματικῆς ἀρδεῖας τὴν ἀπόλαυσιν· τί οὖν· ἡ αὐτὴ πάλιν χάρις βοᾶ τὴν εὐεργεσίαν πηγάζουσα· εἴ τις διψᾶ· ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· ἐπειδὴ γὰρ διαφό ρως ἐβόων οἱ προφῆται. καὶ πᾶς ὁ τῶν ἁγίων χορὸς ἐδί ψα αὐτοῦ τὴν παρουσίαν λέ γων· ὁ θεὸς θς ὁ θεός θς μου πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν θν τὸν ζῶντα· βουλόμενος δεῖξαι ὅτι αὐ τός ἐστιν ὃ ἐδίψων οἱ προφῆ ται, βοᾶ διὰ τῶν εὐἁγγελίων· εἴ τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· εἴ τις ἔστιν κατὰ τὸν λέγοντα ἐδίψησέν σε ἡ ψυχ ῆ ή μου, ἐρχέσθω πρός με· εἶδεν πάλιν τὴν οἰκου μένην γυμνὴν· οὐ τῶ σώμα τι γυμνὴν. ἀλλὰ ἀρετῆς γεγυ μνωμένην· εἶδεν τὸ πλάσμα ὃ ἔπλασεν. καὶ ἡλέησεν ὃ ἐποί ησεν· καὶ δίδωσιν ἔνδυμα τοῖς γυμνοῖς αὐτὸς ἑαὐτὸν, καθῶς καὶ δὴ πρότερον ἔφ θημεν εἰπόντες τότε· ὅσοι εἰς χριστὸν χν ἐβαπτίσθητε χριστὸν χν ενεδύ σασθε· πεπλάνητο ἡ γῆ, ὁδὸν ζητοῦσα καὶ μὴ εὐροῦσα· πᾶσα γὰρ ψυχὴ, ἔχει ἐν ἑαυτῆ τὸ σπέρμα τῆς θεολογίας· καὶ ἔχουσα· οὐκ ήδει πῶς θηρᾶ σαι τὸ ποθούμενον· ἐπειδὴ οὖν οὐχ εύρισκον ὁδὸν οἱ πε πλανημένοι. ἐγ ὼ ώ εἰμι φησὶν ἡ ὀδός· ἀλλὰ νεκρὸς εἶ· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις· ἀλλ’ ἀσθε νῆς εἶ χειραγωγίας δεόμενος, ἐγώ εἰμι ἡ ράβδος ἡ ἐκ τῆς ρίζης ϊεσσαὶ στηρίζουσα τοὺς ἀσθενοῦντας· περι ῆς ἔλεγεν ὁ προφήτης ἡ ῥά βδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὐταί με παρεκάλεσαν· δ ια τί ῥάβδος· δια τί βακτη ρία· ἐπειδὴ πρὸς πᾶσαν ἡ λικίαν ἀρμόττει· νέους παι δαγωγεῖ· ἀλλ’ ὦ δέσποτα πεινῶντά με ἔθρεψας· δι ψῶντά με ἐπότισας· γυμνὸν ἐνέδυσας· πεπλανημένον ὡδήγησας· ἀσθενοῦντα ἐ βακτηρίασας· φθάσας ἐπι τὴν ὁδὸν κατέλαβον τὰ ἴχνη τῆς εὐσεβείας· ζη τῶ τὴν θύραν τῆς ἀληθείας· τίς ὁ δεικνύς· ἐγώ ειμι ἡ θύ ρα· δι’ ἐμοῦ πᾶς εἰσέρχε ται προς τὸν πατέρα πρα · δια σοῦ δια τί· πύλη γάρ εἰμι σωτηρίας σρίας ἡνε ωγμένη· ἦν ἐπιζητει ὁ μακά ριος δαβίδ δαδ · πολλὰ μὲν ἐπινο ησας, μίαν δὲ εὐρών· τὰ μὲν γὰρ πρῶτα λέγει· ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης εἰσ ελθῶν ἐν αυταῖς ἐξομολογή σομαι τῶ κυρίω κω · ἐπει δὴ γὰρ ἔ τυχεν τῆς αἰτήσεως καὶ εὖ ρεν ὃ μὴ πρὸσἐδόκησεν οὐ πολλὰς ἀλλὰ μίαν· ἀνακα λεσάμενος τὴν ἑαὐτοῦ φωνὴν λέγει· αὔτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου κυ δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αυτῆ· εἶτα τῆ προφητι κῆ ὅψει καὶ τῶ πόθω τῆς ψυχῆς ἔσω παρελθὼν καὶ ὥσπερ ἐντὸς τῶν βασιλείων γενόμενος, ἐξομολογήσο μαί σοι φησὶν ὅτι ἐπήκουσάς μου· εἰ πὲ ὦ προφῆτα καὶ θεολό γε· ἐξομολογη καὶ εὐχαριστεῖς τῶ θεῶ θω , τί ἄξιον της προσδο κίας εὐρών· οἱ γὰρ ἐπιθυ μοῦντες παρελθεῖν εἰς οῖκον βασιλείας, ἀναμένουσιν ἐστιᾶσαι τὰς ὄψεις τοῖς φαι νομένοις χρυσῶ πολλῶ· μαργάροις ἀπαστράπτουσιν· τοῖς ποικίλοις ἄνθεσι τοῦ πλού του· τὴν δορυφορίαν τὴν περὶ τὸν βασιλέα· τῶ θρόνω τῶ βασιλικῶ· ταῖς δωρεαῖς τῶν βασιλέων. ταῦτα προσ δοκῶν ἔκαστος ἰδεῖν, διψᾶ τὰ βασίλεια καὶ πρὸς τὸν πό θον ἐπείγεται· σὺ δὲ τί ποθεῖς ὧν εὖρες εἰσελθῶν ἔσω τῆς πύλης· ὑπὲρ τίνος εὐχαρε στεῖς, τί μέγα καταλαβῶν· τί εὐρῶν τῆς ἐπιθυμίας ἄξιον· ἐρμήνευσον τὸν πό θον, ἵνα μήποτε ἡ ἰουδα ϊκῆ ἀναισχυντία συκοφαντή ση τὴν ἀλήθειαν· τί εὖρες· τί κηρύττεις· τί θαυμάζεις· χριστὸν χν φησὶν εὖρον· χριστοῦ χυ τὴν οἰκο νομίαν ἴδον· τὴν καινὴν χάριν· τὴν ξένην εὐεργε σίαν· τὸ ένδοξον πάθος· τὴν ἀπόρρητον μυσταγω γίαν· ταῦτα βλέπω· ταῦ τα θαυμάζω· ὑπερ τούτων εὐχαριστῶν λέγω· ἐξομολο γῆσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγενοῦ μοι εἰς σωτηρίαν σρίαν · οὐ κρύπτω τὴν εὐεργεσίαν· οὐ ταμιεύομαι τὴν σωτηρίαν σρίαν · ἀλλ’ εὐαγγελιζόμαι τὴν οἰκο νομίαν· λίθον ὂν ἀπε δ οκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες. οὖτος ἐγεννήθη εἰς κεφα λὴν γονίας· ὁρᾶς ὅπως ἡ εὐχαριστία τὴν ἰστορίαν ἐγύμνωσεν, ἐξομολογησό μαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγενού μοι εἰς σωτηρίαν σρίαν · λί θον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἱκοδομοῦντες. οὗτος ἐγεν νήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· ὁ ρᾶς ὅπως ἅπασα τῶν προ φητῶν ἡ προσδοκία πρὸς αὐτὴν ἔβλεπεν τὴν οἰκονο μίαν· καὶ χριστὸν χν ἐπόθει τὸν ἐν τη συναγωγῆ ἐξουθενημέ νον ἐν δε τοῖς ἔθνεσι δοξαζό μενον, οὐκοῦν ἴνα εἰς τὸ προ κείμενον ἐπανέλθωμεν· κὰν τὴν πύλην ζητήσης, χριστὸν χν εὐρήσεις· και ναὶ φησὶν θύρα διὰ φιλανθρωπίαν φιλανίαν · ἀλλ’ ἐ πειδὴ δεῖ πάντως τῶ εἰσελ θόντι εἰς βασιλείαν καὶ να ὸν θεοῦ θυ , ἔχειν τὸν ὁδηγοῦντα πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν· οὐδεῖς γὰρ καθ εαυτὸν παραστῆ ναι τολμᾶ τῶ θυσιαστηρίω μὴ έχων τὸν ἰερατεύοντα· ὅτ’ἂν ἔλθη ἔσω τῆς πύλης, εὐρίσκεις αὐτὸν ἰερέα πρὸσ ἄγοντά σε· σὺ γὰρ εἶ ϊερεῦς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν μελχισεδὲκ· ἀλλὰ χρεία τῶ ϊερεῖ καὶ θύματος καὶ ϊ ερεῖου προς τὸ τὸν θεὸν θν ἐξιλαι ῶσασθαι. ὁ αὐτός σοι πάλιν γίνεται· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ θυ ὁ αίρων τὴν ἀμαρτίαν τοῦ κόσμου· ἤκουσας ταῦτα πάν τα δια σὲ, ἄκουσον τῶν δι αυτόν· μὴ γὰρ ἐν τῆ τοῦ ϊερέως τάξει στήσης τὴν θεω ρίαν· μὴ ἴδης αὐτὸν ὡς ϊ ερέα παρεστηκότα· ἀλλὰ βλέπε αὐτὸν διὰ τὴν ἑαυτοῦ ἀξίαν τῶ πατρὶ πρι συγκαθήμενον· ἀλλὰ μὴ ἐχθρὸς ἔστω τίς τῆς ἀληθείας τὰ μὲν ἀρπάζων, τὰ δὲ κρύπτων· οἷδα ὅτι πολλάκις αἰρετικός τις ἐχ θρος τῆς ἀληθείας ἔστη λέ γων· ὁρᾶς ὡς οὐκ έστιν πρὸσ ελθεῖν τῶ πατρὶ πρι ἄνευ τοῦ υἱοῦ υυ , μεσίτου γἄρ φησιν ἐπέχει τάξιν καὶ ὑπηρέτου· πρὸσ άγων τῶ πατρὶ πρι τοὺς σωζομέ νους· ἐπειδὴ γ ὰ ά ρ φησιν ὅ τι καινὴ σοφία, κενοῦν τὴν ἀλήθειαν· ἐπειδὴ μὴ ἐχώ ρει ἡ ἀνθρωπίνη ανινη φύσις δι ἐαυτῆς προσελθεῖν τῶ θεῶ θω , μεθόριον γίνεται τῆς κτιστῆς καὶ τῆς ἀκτίστου φύσεως ὁ υἱὸς υς προσ άγων τὴν οἰκουμένην· ὦ τῆς κενῆς μανίας· ὦ τοῦ κενοῦ δράματος· ἡ ὐπερβο λὴ τῆς τοῦ πατρὸς πρς ἀγαθότητος, κινδυνεύει παρὰ τοῖς αἰρε τικοῖς· ἀμβλύνει τὴν ἀ ξίαν τῆς θεότητος· ἀλλ’ ἡ μὲν αἱρετικὴ μανία θρασύ νεται· ἡ δὲ τοῦ σωτῆρος σρς δύναμις, οὐκ αμβλύνεται· ἡ δόξα οὐ σβέννυται· ἡ χάρις οὐ καθαι ρεῖται· ἐὰν φησὶν ἡμεῖς ἀρ νησώμεθα, ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαὐ τὸν οὐ δύναται· συγκάθη ται διὰ τὴν οἰκείαν ἀξίαν· ἔστηκεν δὲ ὡς ϊερεὺς διὰ τὴν πρέπουσαν αὐτῶ φιλανθρωπίαν φιλανίαν · κ αὶ ὅρα τὸ θαυμαστὸν ἀδελ φ ὲ έ · ἐπειδὴ ἐν ὑπηρέτου τάξει καὶ σχήματι διὰκο νοῦντος ἐκλαμβάνουσιν τὸ ρήμα ὅτι οὐδεῖς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα πρα εἰ μὴ δι εμοῦ, ἀναγ καῖον προς τοὺς αἰρετικοὺς ἀποτεῖναι τὸν ἔλεγχον τῆς ἀσεβείας· εἰ τὸ προσ άγ ειν τῶ πατρὶ πρι τὸν υἱὸν υν καθαιρεῖ τὴν ἀξίαν τοῦ πρὸσάγοντος, εὰν εἴδης τὸν πατέρα πρα τῶ υἱῷ υω πρὸσ άγοντα. ἐκτείνεις ἐκεῖ τὴν ἀσέβειαν, μάλιστα μὲν οὖν εἰς υἱὸν υν ἀσεβῶν, τὸν πατέρα πρα βλασφημεῖς· ἵνα τοίνυν ἀ δελφοί οὶ ἐν τῶ λόγω τῆς εὐ σεβείας καὶ τῆς ἀληθείας καὶ τὴν κακίαν ἐπιστομίσω μεν· καὶ τὴν εὐσεβὴ δόξαν γνωρίσωμεν· ζῶν γὰρ ὁ λό γος καὶ ἐνεργῆς καὶ τὸμώτε ρος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον· δίστομον δὲ κα λεῖ τὴν μάχαιραν. ἐπειδὴ δι πλῶ κέχρηται τῶ λόγω, τῶ μεν στηρίζοντι, τῶ δὲ καθαιροῦντι· καθαιροῦν τι μὲν, τοὺς ἐναντίους· στη ρίζοντι δὲ τοὺς οἱκείους τῆς πίστεως· ἄκουε αὐτοῦ τοὐ κυρίου κυ λέγοντος· οὐδεῖς δύνα ται ἐλθεῖν πρός με. εὰν μὴ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ οὐράνιος ἐλ κύση αὐτόν· ἀναγκαῖον ἀ δελφοί τὰ εἰκότα προς τοὺς αἰρετικοὺς εἰπεῖν καὶ τὰ πε ρὶ τούτου τοῦ νοήματος τοὺς υἱοὺς τῆς πίστεως πληρο φορῆσαι· τίνος ἔνεκεν κατὰδιεῖλεν ὁ μονογενὴς τοῦ θεοῦ θυ λόγος τὴν πρὸσἀ γωγῆν· πῆ μὲν παρ’ αὐτοῦ λέγων προσάγεσθαι τῶ πατρί πρι , πῆ δὲ παρὰ τοῦ πατρὸς πρς πρὸς αὐτόν· οὐ γὰρ συγκέχυται τὰ τῆς θείας φύσεως, ἀλλ’ εὐ κρ ί ι νής εστιν καὶ εὐδιόριστος ὁ λόγος τῆς ἀληθείας· οὐδὲν σκολιὸν ἔχων· οὐδε͂ν στραγγα λιῶδες· πᾶσαι γὰρ αἱ ὀδοὶ κυρίου κυ εὐθεῖαι· ἆρα γὰρ ἀδελφοὶ ὁ πατὴρ πηρ ποτὲ μὲν τὴν βασι λικὴν προεδρίαν ἐπέχων δέχεται τοὺς προσαγομένους· ποτὲ δὲ τὸν υἱὸν υν ἐν βασιλικῶ σχήματι προκαθήσαντα δίδωσι τὴν ὁφειλὴν. καὶ ἐν ὑπηρέτου τάξει παριστά μενος προσάγει τῶ υἱῶ υω , μη γέ νοιτο· ἐπι γὰρ θεοῦ θυ . οὔτε καθέδραν εἰπόντα ἔστιν τί ἀνθρώπινον ἀνινον ἐννο ῆσαι, οὐδὲ στάσιν ἀκούσαν τα πάλιν ἔστιν νοῆσαί τι τῶν καθ’ ἡμᾶς· ἐὰν ἀκού σης περὶ θεοῦ θυ ὅτι ἕστηκεν, τὸ ἀκλινὲς καὶ τὸ ὄρθιον νόει τῆς θείας οὐσίας· κὰν πά λιν ἀναγνῶς καὶ ἀκούσης ὅτι κάθηται, τὸ ἐδραῖον καὶ ἀσάλευτον ἐκλάμβανε τῆς μακαρίας φύσεως· αὐτὸς λέγει ἑαυτὸν ἐστάναι καὶ κα θῆσθαι· τῶ μωϋσεῖ λέγει σὺ στῆθι ὧδε μετ’ ἐμοῦ, καὶ ἦν ὁ τόπος οὗ ἱστήκει ὁ θεὸς θς ἰσαρὴλ ιὴλ . ὡς λίθος σαπφίρου· πρόσεχε ἀκριβῶς· ὁ μωϋ σῆς ἐστῶτα λέγει· καὶ ὁ θεὸς θς τῶ μωϋσεῖ ὡς ϊστάμενος φη σὶν στήθι μετ εμοῦ· τί οὖν ποιοῦμεν ἱερεμίου λεγόν τος. σὺ καθήμενος εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἡμεῖς ἀπολλύ μενοι εἰς τὸν αἰῶνα· καθέ δ ρα καὶ στάσις ἀνθρώπινα ἀνινα ῥήμα τα, ἀλλὰ θεία νοήματα δι αὐτῶν ὧδε κακεῖσε περὶ ἀγόμενων τὸν ἀνθρώπινον ἀνινον βίον· θεὸς θς λέγεται ἐστάναι. καὶ διὰ τὴν ἀστήρικτον καὶ παν ταχοῦ σε περὶτρεπομένην τῶν καθ’ ἡμᾶς κατάστα σιν· λέγεται καθῆσθαι· διὰ τὸ ἐδραῖον. τὸ γὰρ καθή μενον ἔδρασται· φύγε τὰ ἀ πο τῆς λέξεως ὑποβαλλό μενα. καὶ νοεῖ τὰ διὰ τῆς πίστεως θεωροῦμενα· πῶς οὖν πρὸσάγει τῶ πατρὶ πρι υἱός υς · πῶς πατὴρ πηρ τῶ υἱῶ υω · οὐ γὰρ δεῖ καταλιπεῖν τὸν λόγον ἀνε ξέταστον· ὁ πατήρ πηρ . φανερούς τ ινας καὶ ὁμολογουμένους προσάγει τῶ υἱῶ υω · ὁ υἱὸς υς πάλιν φανερούς τινας καὶ ὁμολο γουμένους πρὸσάγει τῶ πατρί πρί · μὴ προλαβὼν ἁρπάζης τὸ ῥῆμα εἰς διαβολὴν, ἀλλ ανά μεινον τὸ τέλος καὶ κρῖνον τὸ λεγόμενον· μὴ γίνου δικα στὴς δυσμενὴς, ἀλλὰ συνα γωνιστὴς εὐμενής· ἐν τῶ ἰσραὴλ ιηλ ἔγνωστο μὲν ὁ θεὸς θς καὶ πατήρ πηρ · ἡγνοεῖτο δὲ ὁ υἱός υς · ἐν δε τοῖς ἔθνεσιν. καὶ ὁ πατὴρ πηρ ἡγνοεῖ το καὶ ὁ υἱὸς υς . τῆ γὰρ πολυθέω πλάνη δεδούλωτο τὰ ἔ θνη· ὅπου οὖν πατὴρ πηρ μὲν γνω ρίζεται· υἱὸς υς δὲ οὐ γνωρίζε ται, ἐρμηνεὺς γίνεται τοῦ ἠγνοημένου υἱοῦ υυ ὁ πατήρ πήρ · ἐπαναλήψομαι τὸν λόγον ἵνα στήσω τὸ νόημα· ὅπου πατὴρ πηρ γνωρίζεται καὶ υἱὸς υς ἀμ φιβάλλεται, ἐρμηνεὺς γί νεται ὁ γνωριζόμενος τοῦ ἀγνοουμένου· ὅπου πατὴρ πηρ ἠ γνόηται. κήρυξ τοῦ ἀγνο ουμένου ὁ υἱὸς υς γίνεται· διὰ τοῦτο ἵνα λάβης ἀκριβῆ τῶν εἰρημένων τὴν ἐξέ τασιν. ἔγγυόν σοι παρεχώ τὸ εὐἁγγέλιον· λέγει ὁ σωτὴρ σηρ π ερὶ τῶν ἐθνῶν· τὸ ὅνομά σου ἐφανέρωσα τῶ κόσμω· μᾶλ λον ὅτι τῶ ἀγνοοὖντι· ἐφα νέρωσα σου τὸ ὄνομα τῶ κό σμω· ποῖον ὄνομα ἐφανέ ρωσεν· ὅτι θεὸς θς , ἀλλὰ προει λήφει ἡ γνώσις τὸ ὄνομα· καὶ οἱ πλανώμενοι γὰρ λέ γουσιν θεὸν θν , καὶ οἱ ἀπεσχοι νισμένοι τῆς εὐσεβείας οὐκ αρνοῦνται τὴν πρὸσἡγο ρίαν· ποῖο ν οὖν ὅνομα ἐγνώ ρισεν· ὅτι πατὴρ πηρ καλεῖται· ἐ φανέρωσά σου τὸ ὄνομα τῶ κόσμω· ὁρᾶς ὅτι ὅπου ἠ γνόηται πατὴρ πηρ ἐρμηνεὺς γίνεται ὁ υἱὸς υς τῶ εὐαγγελι κῶ κηρύγματι σαφηνί ζων τὴν ἀλήθειαν, όπου δὲ ὁ πατὴρ πηρ ἐνομίζετο γνωρί ζεσθαι· ὁ δὲ υἱὸς υς μὴ γνωρίζε σθαι, ἐρμηνεὺς γίνεται αὐ τὸς τοῦ ἀγνοουμένου· οἷ ον ἵνα ἐπ’ αὐτῶν δείξω τῶν πραγμάτων τὴν ἀλήθει αν· παῦλος ἤδει τὸν θεόν θν , οὐκ ήδει τὸν υἱόν υν · ἤδει θεόν θν , οὐ κ ήδει δὲ πατέρα πρα ὅντα τοῦ χριστοῦ χυ τὸν θεόν θν · καὶ ἦν ζηλωτῆς εὐσεβείας ὑπερ τοῦ νόμου μαχόμενος· ὁ θεὸς θς ἀπέβλε πεν εἰς τὸν ζῆλον· ἀγνοίας μὲν πεπληρωμένον. πό θου δὲ γέμοντα· καὶ τί ποιεῖ· γνωρίζει τῶ ἀγνο οῦντι τὸν ἀγνοούμενον· τίς ἡμῖν ταῦτα σαφηνί ζει· αὐτὸς ὁ ποτὲ ἀγνοή σας. καὶ ὕστερον γνωρί σας· αὐτὸς ὁ ποτὲ διώ ξας. καὶ ὕστερον εὐαγγε λισάμενος· τί γὰρ φησιν. καὶ ήμην ζηλωτὴς τοῦ πατρώου νόμου καθ ὑπερ βολὴν διώκων τὴν ἐκ κλησίαν τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε δὲ ηὐ δόκησεν ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μρς μου καὶ κα λέσας διὰ τῆς χάριτος αὐ τοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν υν αὐ τοῦ ἐν εμοί· καὶ τὰ ἐξῆς· ἡ γὰρ μαρτυρία τὸ ζητού μενον. οὑχ ἡ θεωρία τοῦ νοήματος· πᾶλιν ἐρω τ ὰ ὁ σωτὴρ σηρ τοὺς ἀποστόλους· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄνοι , εἶναι τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου · ἐρωτᾶ οὐ χ ἵνα μάθη. ἀλλ’ ἵνα τὴν ὑπόνοιαν ἐξορίσας, τὴν ἀλήθειαν στηρίξη· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · οἱ ἀπόστο λοι πρῶτον τὰς τῶν πολλῶν ὑπονοίας ἀντιβάλλουσιν· οἱ μὲν γὰρ φασὶν ϊερεμίαν· οἱ δὲ ἡλίαν. ἠ ἕνα τῶν προ φητῶν· τί οὖν ὁ σωτὴρ σηρ πρὸς μὲν τὰς ψευδεῖς δόξας, οὐδεμίαν ἀπόκρισιν ποι εῖται, ἀναξίας ἀποκρίσε ως κρίνων τὰς ψευδεῖς ὑ πονοίας· ὑμεῖς δὲ τίνα μ ε λέγετε εἶναι· οὐ τῶν πολλῶν μοι λόγος τῶν πεπλανη μένων, ἀλλ’ ὑμῶν τῶν κηρυτ τόντων, επειδὴ γὰρ ὑμεῖς ἐσταὶ οἱ μέλλοντες διαγγέλ λειν τὸν λαμπτῆρα τῆς ἀλη θείας. τὸ κήρυγμα τῆς εὐ σεβείας εἰς πᾶσαν φέρειν τὴν ὑπ’ οὐρανόν ουνον · ἐν ὑμῖν σα λεύει τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα . ἑν ὑμῖν κιν δυνεύει τὰ τῆς ἀληθείας· καὶ ὥσπερ ἡ ὐμετέρα γνῶσις κοινὴ τῶν ἀνθρώπων ἀνων εὐεργεσία. οὕτως ἡ ὑμετέρα ἄγνοια κοινὴ τῆς οἰκουμένης ζη μία· διὰ τοῦτο ὑμεῖς. τίνα με λέγετε· τότε ἀποκρι θεῖς πέτρος εἶπεν· σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· οὗτος πίστεως ὄρος· οὗτος ἀλη θεῖας λόγος· αὔτη τῆς ὁρθῆς δόξης ἠ ὁμολογία· ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐνεδέχετο καὶ ταύ την τὴν φωνὴν εἰς τὰς ἄλλας ἴσωνοεῖσθαι. τὰς μὲν ἀπο κρίσεως οὐκ ηξίου· τῆ δὲ τὴν ψῆφον φέρει· καὶ τί φησίν· ἵνα μὴ καὶ τοῦτο ἐ ξ ἀνθρωπίνης ανινης νομισθῆ ὑπὸνοί ας εἶναι τὸ ῥήμα. ἐπισφραγί σας· καὶ σήμαντρον αὐτῶ ἐ πιθεῖς τῆς ἀληθείας φησίν· μακάριος εἶ σίμων βὰρ ϊωνᾶ· ἐνταῦθα μνημόνευσον. ὅτι πατὴρ πηρ καὶ τῶ γινώσκοντι αὐτ ὼ ῶ ν, ἀποκαλύπτει τὸν ἀγνοούμε νον· μακάριος εἶ σίμων βὰρ ϊωνᾶ· ὅτι σάρξ καὶ αἶμα οὐ κ απεκάλυψέν σοι, ἀλλ’ ὁ πατήρ πηρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐνοις · ὁρᾶς ὅτι τῶ μὲν κόσμω παντὶ ἀγνοοῦντι τὸν πατέρα πρα ὁ υἱὸς υς ἐρ μηνεὺς γίνεται τοῦ ἀγνοου μένου· τῆ δὲ συναγωγῆ καὶ τοῖς ἰουδαῖοις, θεὸν θν μὲν ὑπο νοοῦσιν εἰδέναι· τὸν δὲ τοῦ θεοῦ θυ θεὸν θν λόγον οὐκ επιγινώ σκουσιν· αὐτὸς ὁ πατὴρ πηρ ἐρμη νεὺς γίνεται τοῦ ἀμφιβαλλο μένου, μὴ τοίνυν τὴν ὑπερ βάλλουσαν φιλανθρωπίαν φιλανίαν εἰς εφό διον τάξης ἀσεβείας· μὴ ἐλαττώσης τὴν ἀξίαν διὰ τὴν οἱκονομίαν· μὴ πολυ πραγμόνει φύσιν ἀμέτρητον· μὴ ἐρεύνα οὐσίαν ἀκατά ληπτον· ἡσαΐα σε πεισάτω τοιαῦτα μὴ διἐρευνᾶν· μὴ δε τοιαῦτα πραγματογρα φεῖν· τὴν γενεᾶν γὰρ αὐτοῦ τίς διἡγήσεται· ἀλλ’ ὦ τῆς ἀναισχύντου τόλμης τῶν πάν τα ῥαδίως φρονεῖν καὶ λέγειν· τολμώντων· καὶ οὐ φοβεῖται ὁ άνομος ὡς θεοῦ θυ φύσιν διε ρευνώμενος. καὶ τολμῶν λέ γειν τὰ ἄρρητα. καὶ δημοσι εύειν τὰ ἄγια· καὶ εἰκότως· ἐ πειδὴ γὰρ ἀγνοεῖ τὴν ἀλή θειαν· ἐπαγγέλλεται ἀγνοεῖν μὲν. ἵνα κρύψη τὰ κηρυτ τόμενα· οὐκ ήκουσεν τῆς ἁγίας γραφῆς παραινού σης, ἃ προσετάχθη σοι, ταῦ τα διανοοῦ· οὐ γὰρ χρεῖα σοι τῶν κρυπτῶν. ὁ μακάριος θεὸς θς καὶ μόνος καὶ δυνάστης τῶν θαυμασίων· ἰὼβ τὸν ἀπὸ τῆς ὑπομονῆς λάμ ψαντα· βουληθεις ποτὲ τῆ ἰστορία τῆς δημιουργίας ἐκ πλῆξαι, λέγει αὐτῶ· ποῦ ἦς, ἐν τῶ θεμελιοῦν με τὴν γῆν. ὅτε ἡ θάλασσα ἐγένε το· ἵνα συντέμω, ὅτε τὰ ὄ ρη ἐπλάττετο· σὺ ἐφύλαξας τὸκετοὺς τραγελάφων, ἀ πάγγειλόν μοι φησιν τοῦ κό σμου τὴν διατύπωσιν. τὴν τῶν θηρίων ὠδῖνα, καὶ τὴν τροφῆν τῶν κτηνῶν, τὴν κατάστασιν πάντων τῶν ἐν τῶ κόσμω· τὴν ποι κιλίαν· ταῦτα δὲ πρὸς αὐ τὸν ἔλεγεν· ὅμως οὖν παι δεύων αὐτὸν ὅτι καὶ τὰ ἐν αὐ τη τῆ κτίσει φαινόμενα τοῖς ἀνθρώποις ἀκατάλη πτα· εἶτα ὁ μακάριος ἐκ πλαγεῖς φησίν· κύριε κε ἆπαξ ἐλάλησα· ἐπι δὲ τῶ δευ τέρω οὐ προσθήσω· εἶτα ἠ ζήτησις τῶν φαινομέ νων ἐνίκησεν τὸν ϊὼβ· σοῦ δὲ τὴν τόλμαν. οὐδὲ ἡ άρρη τος τοῦ μονογενοῦς ἐνί κησεν γέννησις, ἀλλ’ ἐπε ὶ ὶ δϊἀγγέλλεις ἃ μὴ οἶδας, ἀπαιτοῦ λόγον ὃν πάντες ἴσμεν· εἰπέ μοι· πῶς ἡ γῆ ἐστηρίχθη ἐπι τῶν ὑδάτων· εἰπὲ πῶς ὁ ἀδὰμ ἐπλάσθη ἀπὸ γῆς· εἰπὲ πῶς τὸ μάν να ἐχορηγήθη· πῶς ἡ θάλατ τα διἡρέθη καὶ τὰ λοιπὰ θαύ ματα ἵνα μὴ μηκύνω· εἰπέ μοι πῶς οἱ ἄγγελοι παρατε θέντα αὐτοῖς τὸν μόσχον ὑπὸ τοῦ ἀβραὰμ ἔφαγον· γαστὴρ οὐκ ῆν· δοχεῖα τρο φῆς οὐχ ὑπῆρχεν ἀγγέλων φύσει· ὁ ποιῶν γὰρ τοὺς ἀγ γέλους αὐτοῦ πνεύματα πνατα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέ γων· πῶς ἀνηλώθη, εὐ θέως ὁ αἰρετικός· καὶ τί φη σιν ἀδύνατον ζητεῖς· δυ νάμει τῶν ἀγγέλων ἐνεφα νίσθη· καὶ τῆ μὲν δυνάμει τῶν ἀγγέλων πιστεῦεις καὶ οὐκ εξετάζεις· θεοῦ θυ δὲ γέν νησιν πολυπραγμονεῖς, π ῶς ἐποίησεν ὁ θεὸς θς τὸν οὐρανὸν οὐνον καὶ τὴν γῆν· ἀποκρίνεται· ὡς οἶδεν· ὡς ἠθέλησεν· ἡ δύναμεις τοῦ θεοῦ θυ λογισμοῖς οὐχ ὑποβάλλεται ἀλλὰ πίστει παρὰδίδοται· θεία δὲ γέννησις· τῶν λογισμῶν ἀνάγκαις περὶστοιχίζε ται, οὐκ ήκουσας τοῦ δαβὶδ δαδ λέγοντος πάντα ὅσα ἠθέ λησεν ὁ κύριος κς ἐποίησεν, τὸ θ έλημα οὐ πολυπραγμονεῖς καὶ τὴν φύσιν περὶεργάζη, και τί ἀδελφο ί ὶ · ἂ μὲν εποί ησεν ὁ θεὸς θς θέλων ὁρᾶται· ὃν δὲ ἐγέννησεν ἐκ τῆς ἰ δίας οὐσίας ἀόρατον· εἰ κὼν γὰρ θεοῦ θυ ἁὀράτου· τὰ φαινόμενα ποιήματα νῦν ἐν τῶ λογισμῶ ἡ ἀόρατος γέννησις τοῖς λογισμοῖς δουλεύει, ἃ θελήσας ἐ ποίησεν οὐκ ανακρίνεται· ὃ κατὰ τὴν θείαν καὶ ἄχραντον φύσιν ὑπήνεγκεν πολυ πραγμονεῖς, ὦ κενὴς τόλ μης· ὦ βουλήματος τιμω μένου καὶ φύσεως ὑβριζο μένης· καλῶς ὁ μακάριος δαβὶδ δαδ ἔλεγεν· υἱοὶ ἀνθρώπων ἀνων ἔως πότε βαρυκάρδιοι· ἵνα τί ἀγαπ ᾶ ά τε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψε ῦ ύ δος· πᾶν γὰρ αλλότριον τῆς χριστοῦ χυ διδασκα λίας. καὶ ψεῦσμα καὶ μά ταιον· εἰ γὰρ ἀληθεῦει λέ γων ἐγώ ειμι ἡ ἀλήθεια. ὅσα ἐκτὸς τῆς χριστοῦ χυ διδασκαλίας, εἰς ψεῦδος φέρει· ἄνάγέ σου τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν χαμαὶ κειμένων ζητημᾶτων καὶ τῶν ματαίων λογισμῶν, ἐπι τὸ ὕψος τῆς θεολογίας· καὶ κατ ᾶ ά λειπε τὴν πτω χὴν τῶν λογισμῶν ἔρευναν· λάβε τὸν θησαυρὸν τῆς ἀλη θείας· ὁμοία ἐστιν ἡ βασι λεῖα τῶν οὐρανῶν οὐνων , θησαυρῶ κεκρυμμένω, δια τί θησαυ ρὸς ὁνομάζεται ὁ σωτήρ σηρ :-- ἐ νταῦθα πρόσεχε ἀκριβως· ὥσπερ ὁ θησαυρὸς οὐχ ότε εὐρίσκεται τὸτε συνίσταται· ἀλλ’ ἐστιν μὲν παλαιὸς τῆ θέσει, νέος δὲ τῆ εὐρ εσι έσει , οὑ τως καὶ ὁ σωτήριος σριος λογος παλαι ὸς μὲν ἐστιν τὴν ἀξίαν καὶ ἀρ χὴ τῶν ἀπάντων· ἐπειδὴ ἐν αρχῆ ἦν ὁ λόγος. νέον δὲ τὸ κήρυγμα διὰ τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονομίαν· ἀμέ λει οὖν ἀδελφὲ ἵνα μάθης ὅτι δίκην θησαυροῦ τοῖς ποθοῦσιν ἐκλάμπει, καὶ οἱ ευρίσκοντες οὕτως ἐπιτρέ χουσιν ὡς θησαυρῶ εὐρη μένω· ὁ ἀνδρέας τῶ πέτρω τὴν εὐρεσίαν κηρύττων φησίν· ὃν ἔγραψεν μωσῆς καὶ οἱ προφῆ ται· εὐρήκαμεν τὸν χριστόν χν · μω σῆς γὰρ καὶ οἱ προφῆται ἐν ταῖς ἁγίαις βίβλοις ὡς ἐν θησαυροῖς ἀπέθεντο τὸ κήρυγμα. ἀλλ’ ὥσπερ οἱ κρυπτὸν θησαυρὸν ἀποτι θέμενοι. αὐτοὶ μὲν ὁρῶσιν ἃ κατὰβάλλονται· σκέπου σιν δὲ τῆ ὅψει μὴ εὐδιάρπα στος γένηται τοῖς ἀλλοτρί οις. οὕτως καὶ οἱ προφῆ ται χριστὸν χν κηρύξαντες, τῆ ασαφεῖα τῶν λέξεων ἔκρυ ψαν τὸν θησαυρόν· δια τ ί· εἰ γὰρ σαφῶς εἶπαν, οὐ κ ῆν προφητεῖα ἀλλὰ κή ρυγμα· καὶ προελάμβα νεν ἡ ἁ ὀρία τῆς ἐκφράσε ως. τὴν εὐκερίαν τοῦ κη ρύγματος· τί οὖν ποιοῦσιν. καὶ ἐρμηνεύουσιν καὶ κρύ πτουσιν· τίς ταῦτα λέγει· ἡ σαΐας· καὶ ἔσται τοῦτο τὸ βιβλίον. ὡς βιβλίον ἐσφρα γισμένον. ὃ ἐὰν δοθῆ ἀνθρωπῶ ἀνῶ ἐπισταμένω γράμματα ἐρεῖ οὐ δύναμαι ἀναγνῶσαι· ἐσφράγισται γάρ· καὶ εὰν δοθῆ τῶ μὴ εἰδότι γράμ ματα. ἐρεῖ οὐ δύναμαι ἀ ναγνῶναι· οὐ γὰρ ἔμαθον γράμματα· τί βούλεται ο ὖν τοῦτο τὸ αἴνιγμα· ἡ πε ρὶ χριστοῦ χυ προφητεία φησ ὶ ι ν καὶ ϊουδαίοις καὶ ἔλλησιν ἠγνοεῖ το· ἰουδαίοις μὲν τοῖς εἰ δόσι γράμματα νόμον καὶ προφήτας. ἐπειδὴ ἐσφρά γιστο· ἰουδαῖοι γράμματα ἤδεισαν καὶ ἐπαιδεύθησαν· δια τοῦτο λέγει αὐτοῖς ὁ θεός θς · οἱ βασταζόμενοι ἐκ κοιλί ας καὶ παιδευόμενοι· ἔως γήρους ἦσαν παιδευ όμενοι, ἀλλ’ οὐκ ήδεισαν· ἐπειδὴ τῆ ἀσαφεῖα ἐκρύ πτετο· τοῖς δὲ ἔλλησιν ἠ γνοεῖτο· οὐ διὰ τὴν ἀσά φειαν. ἀλλὰ διὰ τὸ ὄλως μὴ εἰδέναι γράμματα· διὰ τοῦτο παῦλος τιμοθέω τῶ ἐντραφέντι τῶ νόμω λέγει· ὅτι ἐκ βρέφους τὰ ϊερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυ νάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν σρί αν · ἦν οὖν ἡ προφητεία τεθησαυρισμένη καὶ ἐν ταῖς ἁγίαις βίβλοις ἐγ κεκρυμμένη· δεῖ γὰρ μὴ ἀποστῆναι τοῦ κεκρυμ μένου· οὐκ ησαΐας δὲ μό νον δείκνυσιν τὰς προφη τείας ἐσφραγισμένας, ἀλ λὰ καὶ δανιήλ· λέγει αὐ τῶ ὁ ἄγγελος μετὰ τὸ μη νύσαι αὐτῶ τὴν ἀποκάλυ ψιν τῶν μελλόντων· καὶ σὺ δανιὴλ σφράγισον τὸ βιβλίον τοῦτο τῆς ὁράσε ως. ὅτι ἡ δήλωσις αὐτοῦ εἰς μακράν· διὰ τοῦτο ὁ μακάριος δαβὶδ δαδ ἀναγινώ σκων τὸν νόμον καὶ ἀναγι νώσκων τους πρὸφήτας ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ· οὐ γὰρ αὐτὸς ἠγνόει ὁ προφη τεύων βουλόμενος δεῖξαι ὅτι ἔμφασιν μέν τινα δέ χεται τῆς τοῦ χριστοῦ χυ οἰκονομί ας, οὐ δύναται δὲ νοῆσαι διὰ τὴν ἀσάφειαν τῶν λέ ξεων. ἔπασχέν τι παρὰ πλήσιον τοῖς ὁρῶσι βαλάν τιον ἐσφραγισμένον· τί οὖν ποιεῖ· βλέπων τὰ γράμμα τα· καὶ μὴ κατὰλαμβά νων αὐτῶν τὰ νοήματα. λέγει· ἀποκάλυψον τοὺς ὁφθαλμούς μου καὶ κατὰ νοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου· καὶ πάλιν ὁ αὐτός· εὐλογητὸς εἶ κύριε κε δίδαξόν με τὰ δικαιό ματά σου· οὐ γὰρ ἀνέγνως παρὰ τοῦ νόμου, οὐκ επαί δευσέν σε ὁ μωϋσῆς τὴν δεκάλογον, ἀλλὰ τὰ σὰ βοῦλομαι μαθεῖν· καὶ τὰ παρὰ σοῦ τοῦ νομοθέτου· παρὰ τῆς πηγῆς τοῦ νόμου βούλομαι μαθεῖν. τοῦ νό μου τὴν ἀλήθειαν· ἀλλ εζή τει μὲν μαθεῖν. ἡ δὲ χάρις ἐτὰμιεύτο τοῖς μέλλουσιν τὴν εὐεργεσίαν· διὰ τοῦ το ἔλεγεν ὁ σωτὴρ σηρ τοῖς μαθη ταῖς· πολλοὶ βασιλεῖς καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰ δειν ἃ βλέπετε. καὶ οὐκ ίδον· καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε. καὶ οὐκ ήκουσαν· ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπετε· ἀλλα ζητοῦ μεν πότε ὅλως ἡ σφρα γὶς ἀπεσφραγίσθη· πό τε ὁ δεσμὸς τῆς ἀγνοίας ἐλύθη· πότε τὰ κεχωσμέ να ἀνεώγει· ἀπαιτεῖ παρ’ ἡμῶν ὁ ἀκροατὴς. καὶ πα ρὰ τὸν λόγον τὸν τρόπον μοι φησὶν ἐμήνυσας τοῦ σφραγίσματος· τὸν και ρόν μοι τῆς ἐπιλύσεως τὸν εσφραγισμένον οὐ λέγεις, κεκλεισμένας ἔδειξας τὰς πύλας. ἀνεωγμένας οὑχ ὑποδειξεις, τί οὖν· ἀπὸ ἐνὸς ῥήματος τὰ πολλὰ παρωσάμενος. παραστήσω τὸ ζητούμενον· τί οὖν· μ ετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος σρς ἀνάστασιν· ἀγνοουμένης τοῖς πολλοῖς τῆς θείας χάριτος τινές φησιν τῶν μαθητῶν δύο· ἔξω εἰς κλίνας ἀπήησαν κατὰ τὴν ὁδόν· καὶ πρὸς ἀλλήλους οἱ αλλόφυλοι ἑν ο δῶ ἀντέβαλλον περὶ τῆς οἱ κονομίας· ὁ σωτὴρ σηρ ἀμείψας τὸ σχῆμα καὶ τὸ ἐκφώνη μα· ὃ γάρ ἐστιν πρόσωπον τοῖς ὁρῶσιν. τοῦτο φωνὴ τοῖς τὸ πρόσωπον ἐγχωροῦ σι κρύπτει καὶ τὴν φωνῆν καὶ τὴν μορφὴν, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ τὰ πάντα εἰδ ῶ ώ ς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι, οὓς ἀν τιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους· λέγει αὐτῶ τῶ τὰ πάντα εἰ δότι. ὁ παρ’ αὐτοῦ τα πάν τα μανθάνων· σὺ μόνος πα ροικεῖς εἰς ἱερουσαλὴμ ιλημ · καὶ οὐκ έ γνως τὰ γενόμενα. ἐν αυτῆ, λ έγει· ποία· οὗτος ὁ θεὸς θς ὁ εἰ δῶς τὰ πάντα καὶ ἐρωτῶν, ὁ υἱὸς υς ἔστιν ἐκεῖνου τοῦ λέγον τος τῶ κάϊν. ποῦ ἄβελ ὁ ἀδελφός σου· λέγουσιν· τὰ περὶ ἰησοῦ ιυ τοῦ ναζωραίου· ὃς ἐγένετο ἀνὴρ δυνατος λό γω καὶ ἔργω· ἀκμὴν ἀνήρ· μετὰ τὸσαῦτα θαῦματα ἀνήρ· μετὰ τὸσαύτας ἐνεργείας· μετὰ τὸσαύτην θείας δυ νάμεως ἀπόδειξιν· ἡμεῖς δὲ φησὶν ἵνα μὴ πάν τα ἐξετάζων ὁ λόγος μηκύ νη· ἡμεῖς δὲ ἠ λπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ λυτρούμε νος τὸν ἰσραήλ ιήλ · ὅρα πῶς ἔσβεστο ἐν αυτοῖς σχεδὸν ἡ πίστις, καὶ καθηρεῖτο λοιπὸν ἡ ἐλ πὶς τῆς οἱκονομίας· ἡμεῖς π ροσεδοκῶμεν· οὐ λέγει προσ δοκῶμεν. ἀλλὰ πρὸσἐδοκῶ μεν· ἤδει οὖν λοιπὸν ἀσθενοῦ σαν αὐτῶν τὴν πίστιν καὶ κλί νασαν αὐτῶν τὴν διάνοιαν. καὶ ἐπέστη ὁ στηρίζων τοὺς κα ταπεπτωκότας. καὶ ἀνορ θῶν πάντας τοὺς κατερ ραγμένους· καὶ τί προς αὐτοὺς ὁ εὐεργέτης· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῆ καρδία· οὐ συνίε τε τὰς γραφὰς, οὐ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν χριστὸν χν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἀρ ξάμενος ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν διήνοιγεν αὐτοῖς τὰς γραφάς· ὁρᾶς ὅ τι ἔως πότε ἔπέστη χριστὸς χς οὐκ α νεώχθη τῆς ἀληθεῖας ἡ πύ λη οὐδὲ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς ἀγνοίας, διήνοιγεν τὰς γρα φάς. οἷά τινας θύρας κε κλεισμένας· ποίας θύρας· περὶ ὦν φησὶν ὁ παῦλος· ἵ να ὁ θεὸς θς ἀνοίξη θύραν τοῖς ἔ θνεσιν· καὶ πάλιν περικορ νηλίου· ἆρα γε καὶ τοῖς έθνεσιν ἤνοιξεν ὁ θεὸς θς θύραν μετὰνοί ας· καὶ ὅρα τί οἰκονομεῖ· ἡ πηγῆ τῶν ἀγαθῶν· ὅτε γὰρ ἐπέστη τῆ κώμη τῆ εμμα οῦς καθὰ τὴν ὁρμὴν εἶχον, οἱ ὀδεύοντες, ἔτι ἀγνοούμενος ὑπ αυτῶν, ἐφη τῶ αμφιβαλ λομένω· ὡς γὰρ κατε κλήθη αὐτοῖς τὰ πρῶτα ὡς ξένος φιλοφροσύνης ἀξιού μενος· μεῖνον γάρ φησιν παρ’ ἡμῖν ὅτι ἔκλινεν ἡ ἡ μέρα· ἵνα μὴ πάντη ἡ ἄγνοια κατὰκαλύπτη τὴν ἀξίαν· λαβῶν ἄρτον ηὐλόγησεν· καὶ κλάσας ἐπέδωκεν· καὶ ἡνοί γησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν· δια τι πρῶτον ἔδωκεν τὸν ἄρτον, καὶ τότε ἡνοίγησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· ἐπειδὴ βρῶσις τοῦ ἀδὰμ· τοὺς ὁφθαλ μοὺς κακῶς ἤνοιξεν. ἀν τεισήχθη νῦν βρῶσις τὴν ξένην ἀνάβλεψιν ἐργαζο μένη· ἀναβλέψωσιν καὶ οἱ τῶν αἰρετικῶν παῖδες. καὶ ἴδωσι τὸ φῶς τῆς ἀληθεί ας· ἴδωσιν τὸν ἐν αρχὴ ὄν τα θεὸν θν · θεὸν θν ὄντα· καὶ θεοῦ θυ λό γον ὑπάρχοντα· ἀκούσω σιν πολλάκις τὸ ἦν καὶ παύ σονται λέγοντες τὸ οὐκ ῆν ἐν αρχῆ ἦν ὁ λόγος· οὐκ ευ θὺς τοῦτο ἐκηρύχθη· οὐ γὰρ ἐχώρει ὁ κόσμος· μακρᾶν ἡμῖν οἱ εὐαγγελιστα ῖ · ματ θαῖος· μάρκος· λουκᾶς· καὶ ἰωάννης· ὅτε ἤρξαν το τοῦ κηρύγματος οὐκ ευ θὺς ἐλάλησαν τὰ πρέπον τα τῆ ἀξία, ἀλλὰ τὰ ἀρμόζον τα τοῖς ἀκροωμένοις· ὁ ματθαῖος, ἀρχὴν ποιη σάμενος τῶν εὐαγγελιῶν λέγει· βίβλος γενέσεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ υυ δαβίδ δαδ · υἱοῦ υυ ἀβραάμ· δια τί μὴ υἱοῦ υυ θεοῦ θυ · δια τί πτωχῆ λέξει κρύ πτεις τὴν ἀξίαν· δια τί τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις , τὰ θεῖα καλύπτεις· παρὰ ἰουδαίοις φησὶν κη ρύττω, τοῖς μὴ ἄνθρωπον δίκαιον εἶναι πιστεύουσιν τὸν χριστόν χν · υἱὸν υν ἀβραὰμ οὔπω ἐδεξαντο, καὶ υἱὸν υν θεοῦ θυ καταγ γελλόμενον ἀνέξονται, κ αὶ πόθεν τοῦτο· ὅτι οὐ δὲ τοῦ γένους αὐτὸν ὡμο λόγουν ἀβραάμ· οὐκ ήκου σας ὡς πολλάκις αὐτὸν βλα σφημοῦντες ἔλεγον, σα μαρ ι εί της εἶ σὺ καὶ δαιμό νιον ἔχεις, οἱ τοῦ γένους. αὐτὸν τῶν ἁγίων· ἐκβάλλον τες τὴν ἀξίαν τὴν ἔνθεον κατελαμβανον, τί οὖν φ ησίν· βίβλος γενε͂σεως ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · υἱοῦ υυ δαβίδ δαδ · υἱοῦ υυ ἀβραάμ· πρῶτον αὐτοὺς ἐνάγει τοῖς ὁνόμασι τοῖς φίλοις τοῖς πρὸς συγγένειαν ἠνω μένοις· ἵν ἐξ εκείνων θη ραθέντες, κατα μικρὸν εὔρωσιν τὴν ἀλήθειαν· τὴν ἀπαθῆ γέννησιν· τὴν ἄχραντον· τὴν θεο πρεπεῖ λόγω κηρυττομέ νην καὶ παντὶ παρὰδιδο μένην· πάλιν ὁ μα κ άριος μάρκος καθεὶς ἐαυτὸν εἰς τὸ εὐαγγέλιον· καὶ θαρσήσας τοῖς προγεγυ μνασμένοις, λέγει μὲν υἱὸν υν θεοῦ θυ · ἀλλ’ εὐθέως συνέ στειλεν τὸν λόγον καὶ ἐκο λόβωσεν τὴν έννοιαν ἵ να μαλάξη τὸν ἀκροατήν· ἐπάγει οὖν εὐθέως· τὰ κα τα τὸν βαπτιστὴν λέγων· ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · καθῶς γέγραπται ἐν ἡσα ΐα τῶ προφήτη· ἰδοῦ ἀ ποστέλλω τὸν ἄγγελον μου προ προσώπου σου· ὃς κατὰσκευάσει τὴν ὁδόν σου· ἔδειξεν τὴν λαμπά δα τῆς αληθείας, καὶ εὐ θέως ἀπεκρυψεν· καὶ προ φέρει πρῶτον τὸν ὑπηρέ την ἵνα τῆ φωνῆ περιηχη θεῖς ὁ ἀκροατῆς, δέξηται λοιπὸν ὑγιῶς τὸν παντε λῆ τῆς θεογνωσίας λόγον· ὁ λουκᾶς ἀκολουθεῖ τρίτος καὶ μέσος χωρεῖ μετὰ τού των· καὶ ἄπτεται μὲν τοῦ θείου λόγου· οὐ μὴν ἐρμη νεύει καὶ ἀναπτύσσει τὴν ἀξίαν, ἀλλὰ φησίν· ἐπειδή περ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀ νατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορη μένων ἐν εμοὶ πραγμάτων, ἔδοξεν καμοὶ παρακολου θῆσαι τοῖς πᾶσιν ἀπ ἀρ χῆς γράψαι καθῶς παρέ δωκαν ἡμῖν οἱ ἀπ αρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρεται τοῦ λόγου γενόμενοι· ἀλλὰ λό γον μὲν εἶπεν· οὐκ εῖπεν δὲ ὅτι καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τί οὖν καὶ αὐτὸς ποιεῖ ἀψάμε νος τὸ εἶναι καὶ ἐννοήσας ὅτι νεκραῖς ἀκοαῖς ἐνη χεῖ. κρύπτει τὴν ἀξίαν καὶ προφέρει τὴν οἰκονομίαν· ἐ γένετο ἰερεὺς ζαχαρίας· καὶ τὰ ἑξῆς τοῦ εὐαγγελίου· πάντες οὖν ἐχώρησαν εἰς τὴν τῆς σαρκὸς οἰκονομίαν· καὶ ἡρέμα πῶς διὰ τῶν θαυμά των ἐγνώριζον τὴν ἀξίαν· ἐκηρύττετο δὲ ἐπι τοῦ θεοῦ θυ λόγου τὸ ἀξίωμα· ἐκρύ πτετο τὰ κατὰ τῶν αἱρετι κῶν βέλη, καὶ τὸ τῆς ὁρ θῆς δόξης ἐπιτείχισμα. οὐδέπω τῶ κηρύγματι τῆς εὐσεβείας ἐγήγερτο· ἰωάννης τοίνυν ὁ υἱὸς υς τῆς βρον τῆς. τελευταῖος παρήλ θεν ἐπι τὴν θεολογίαν μετὰ τοὺς τρεῖς ἐκεῖνους κήρυκας· καὶ εἰκότως· ὁ μὲν ἡκολούθη σεν οἱ δὲ προέλαβον· εἶτα· μὴ κραταιῶς ἀστράπτοντες. ὥσπερ γὰρ τῆς βροντῆς προ ἡγεῖται ἀστραπὴ. ἵνα μὴ ἀ θρόον ἐκείνη ἐκ τῶν νεφῶν ραγεῖσα πλήξη τὸν ἀκούοντα· οὕτως ἐπειδὴ ἔμελλεν βρον τᾶν ὁ ϊωάννης προέλαβον οἱ τρεῖς εὐαγγελισταὶ δίκην ἀστραπῶν· καὶ οἱ μ ὲ ὲ ν ἥστρα ψαν τὴν οἰκονομίαν, ὁ δ ὲ ὲ βροντᾶ τὴν θεολογίαν· βρον τῆ δὲ ἀδελφοὶ. μετὰ ὅμβρων· βροντῆ. φόβητρον τῶν πο νηρῶν· καὶ ὥσπερ ἂν σάλ πιγγί τινι κεχρημένος, τῆ βροντῆ· ὁ οὐρανὸς ουνος καλεῖ τὸν ὅμβρον, ἀλλὰ πρῶ τον ταῖς ἀστραπαῖς πρὸ καλεῖ τὸν ὑετόν· ἀστραπᾶς γὰρ ὁ θεὸς θς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν· ἔπειτα τῆ βροντῆ κινεῖ τὰς νεφέλας· τί οὖν ἐπειδὴ προἡγήσαντο αἰ τὸσαῦται ἀστραπαὶ τοῦ λόγου, ἀκολου θεῖ τὸ λοιπὸν ὡς ἔφθην εἰ πῶν ἡ βροντῆ τῆς θεολογί ας κατὰπλήττουσα μὲν πολλοὺς τῆ ὑπερβολῆ τῆς θεολογίας. φέρουσα δὲ τοὺς ὅμβρους τῆς εὐλογί ας· καὶ ἡμῖν μὲν βροντὴ γί νεται θεολογίας· τοῖς δὲ αἱ ρετικοῖς βροντή· τοὺς κα κοὺς θήρας τῆ ὑπερβο λῆ τῆς μεγαλοφωνίας ἐ λαύνουσα· ἀπὸ ἐπιτιμή σεως σου φεύξονται ἀπο φωνῆς βροντῆς σου δειλι άσουσιν· ἀναδράμωμεν οὖν προς τὸν ἐν αρχῆ θεόν θν · ἀνα δράμωμεν προς τὸ ἀΐδιον φῶς· ἀναδράμωμεν πρὸς τὸν λόγον δια σὲ γενόμε νον ἄνθρωπον ἄνον · γενόμενον δὲ ὅ τ’ἂν εἴπω· οὐ μετὰβληθεῖ σαν λέγω φύσιν. ἀλλὰ τὴν ἀνθρώπων ἀνων ἀξίαν ἀναλαβοῦσαν τὰ ἡμέτερα· τὸ γὰρ ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο, οὐ μετὰπτω σιν τῆς φύσεως μηνύει, ἀλ λὰ τὴν ἀνάληψιν τῆς ἡ μετέρας ἀσθενείας· εἰ γὰρ τὸ ἐγένετο μετὰβολὴν νομί ζεις· ἐὰν ἀκούσης τοῦ παῦ λου λέγοντος χριστὸς χς ἡμᾶς ἐξη γόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑ πὲρ ἡμῶν κατάρα· κατά ραν εἰς φύσιν καὶ μετὰτρο πὴν κατάρας ἐκλαμβά νεις τὴν λέξιν , ; ὥσπερ γοὖν τὸ γεγονὸς κατάρα οὐδὲν ἔτερον σημαίνει· ἠ ὅτι τὴν καθ’ ἡμῶν κατάραν εἰς ε αὐτὸν ἀνέλαβεν, οὕτως καὶ ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ εσκήνωσεν ἐν ἡμῖν οὐδὲν ἄλλο παρίστησιν. ἠ τῆς σαρκὸς τὴν ἀνάληψιν· ἔ χεις εἰκόνα παρὰ σαυτῶ· ὁ λόγος ὁ σὸς παιδεύσει σε περὶ τοῦ θεοῦ θυ λόγου· οὐχ ὡς παντελῆ φέρων τὴν ὁ μοιότητα, ἀλλ’ ὡς έχων ἴ χνως καὶ ἔμφασιν τῆς θεῖας ἀξίας ὁ λόγος· καὶ ἐνταῦθα δέ μοι πρόσεχε τὸν νοῦν ἀκριβῶς· ἵνα μὴ δια κενῆς λέγεται τὰ ρή ματα, καὶ ἀφανίζεται τὰ θεῖα νοήματα· ὁ λόγος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἄνων ἀμυδρὰ δὲ ἔστιν ἠ εικῶν, οὐχ όλον παριστῶσα τὸ ἀξί ωμα, ἀλλ’ ἐκ τῶν καθ’ ἡμᾶς τὰ ὑπερ ἡμᾶς διδάσκου σα· ὁ λόγος ὁ ἡμέτερος ἁσώματός ἐστιν· ἀόρατος· ἀκράτητος· ἀκοῆ μόνη παρὰδεδομένος· οὐδεὶς εἶδεν ὅψει λόγον· οὐδεῖς κα τεσχεν χειρ ὶ ί · ἀλλ’ ἔστιν ἁόρα τος· ἀκράτητος· ὑπο μι ᾶς αἰσθήσεως κρατούμε νος τῆς πνοῆς· καὶ τοῦτο ἀο ράτως· οὐ γὰρ χεῖρας ἐκ τείνασα ἡ ἀκοῆ κατέχει· ἀλλ’ αὐτὸς ὁ λόγος εἰσελθὼν κρατεῖται· ὁ λόγος αὐτὸς, γέννημα μὲν ἔστιν τοῦ νοῦ· γεννᾶται δὲ οὐ πάθει· οὐ κ όψει· οὐ διαἰρέσει· οὐ μερί ζεται τοῦ νοῦ τοῦ γεννήσαν τος· οὐ χωρίζεται· οὐκ α ποσχίζεται· ἐνταύθα μοι χρῆσον τὴν ἀκοὴν αἱρετικέ· νόησον πρῶτον τὰ σὰ. καὶ τότε φαντάζου τὰ ὑπερ σέ· γεννᾶ ὁ νοῦς, προέρχεται ὁ λόγος· προ έρχεται ἐκ τοῦ γεννήσαν τος, καὶ πάντας πληροῖ τοὺς ἀκούοντας, καὶ τοῦ γεννήσαντος αὐτὸν οὐκ α φίσταται· προέρχεται λό γος εἰς πάντας μεριζό μενος. καὶ οὐδαμοῦ σχιζό μενος· ἔκαστος γὰρ δέχε ται ὁλόκληρον τὸν λόγον· καὶ ἔστιν ἐν εκάστω καὶ ἐν τοσούτοις μεριζόμενος, ἀλλ’ ὁλόκληρον εἰσδεχόμενος· ὁ οὗν ἡμέτερος λόγος, δείκνυ σιν ἐν εαυτῶ τὸν γεννήσαν τα νοῦν ἀπο γὰρ τοῦ λόγου καταλαμβάνεται ἡ διάνοια· σκόπει δέ μοι κακεῖνο· τοῦ τω τῶ λόγω τῶ ἡμετέρω προ ἀναζωγραφῶν τὴν οἰκονο μίαν τοῦ θεοῦ θυ λόγου· εἰκόνα τι νὰ θαυμαστὴν προανείλη πται· γηΐνοις μὲν ἄνθεσιν ὡραϊζομένην, πρεπούση δὲ τῆ τοῦ λόγου προθεωρία· τί οὖν· τὸν λόγον τὸν ἡμέτε ρον ἀόρατον ὄντα, καὶ σῶ μα μὴ δ έχοντα· καὶ κρατεῖ σθαι μὴ δυνάμενον· ἐτέ ρα τινὶ σοφία ὁ θεὸς θς μεταρυθ μήσας, καὶ ὁρᾶσθαι πε ποιήκεν καὶ κρατεῖσθαι· τί γὰρ ποιεῖ· ἐπειδὴ οὐκ ε ωρᾶτο ὄψει, ἐνδύει ἐαὐτὸν σῶμα τὸ γράμμα· καὶ ώσπέρ τινι σάρκα αὐτῶ περὶέθη κεν τὴν τῶν γραμμάτων ὄψιν· καὶ ὃν ποτὲ ἀκού ων οὐχ εώρας. ἀναγινώσκων ὁρᾶς· ὃν ἐντυχεῖν οὐκ ε δύνου, διἀ τῆς βίβλου βα στάζεις· ἀλλὰ σωματοῦται μὲν ὁ λόγος διὰ τοῦ γράμ ματος, οὐ περικλείεται δὲ τῶ γράμματι· ἀλλ’ ἔστιν πα ρὰ τῶ λέγοντι καὶ παρὰ τῶ ἀναγινώσκοντι . κάν τις λαβὼν ἀδελφοὶ βιβλίον σχίση, τὸ σῶμα τοῦ λόγου ἔσχισεν οὐ τὸν λόγον ἔτεμεν· καὶ ἵνα μάθης ὅτι οὐ συ ναλίσκεται γράμματι λό γος· λέγει ὁ θεὸς θς τῶ ϊερεμία· καθίσας γράψον ἐπὶ βιβλί ου πάντας τοὺς λόγους, καὶ ἐπίδος ἰωακεὶμ τῶ βασι λεῖ· ἦν δὲ ὁ λόγος. μεστὸς ἐλεγμοῦ· ἐπεὶ οὖν οἱ δυνά σται τοὺς ἐλέγχους οὐ φέ ρουσιν· ἡ γὰρ ἀξία οὐ ραδί ως ὑπὸτάσσεται τῶ δικαίω· ἀλλ ἀμβλύνει τὴν ἀλήθειαν, πληγεὶς τοῖς ἐλέγχοις δια ρήγνυσ ὶ ν τὸ βιβλίον, καὶ τὴν συμβουλὴν , τοῦ γράμματος διακόψας, ἔλαβεν φησιν παρὰ τὴν αἰσχάραν τοῦ πυ ρ ὸ ό ς· τί οὖν ὁ θεὸς θς πρὸς ἡε ρεμίαν· καθίσας γράψον τοὺς αὐτοὺς λόγους καὶ δὸς τῶ βασιλεῖ· ἵνα μάθη ὅτι τὸ γράμμα διέκοψεν τὸν δὲ λόγον οὐκ έτεμεν· εἶδες τὴν εἰκόνα, ἀναγάγε σου τὸ λοι πὸν ἐπι τὸ ὕψος τὴν διάνοιαν· ὁ τοῦ θεοῦ θυ αὐτὸς θεὸς θς λόγος ὁ μονογενῆς ἐνδύεται σῶμα ἵνα φανὴ ὁ μη φαινόμενος· ἐνδύεται σ ἀ ά ρκα· ἵνα κρα τηθῆ ὁ μὴ κρατούμενος· διὰ τοῦτο ὁ ϊω ά ννης εὐρῶν τὸ ποθεινὸν ἐκεῖνο· τὸ πο τὲ μὲν ἀκοῆ κρατούμενον. ὕ στερον δὲ ὅψει κατεχόμε νον λέγει· ὃ ἦν ἀπ αρχῆς· ὃ ἐωράκ8 ά α 8μεν· καὶ ἀκη κόαμεν. καὶ α ῖ χῆρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν· ἐφόρεσεν τ οίνυν τὴν σάρκα, ἔνδυμα τῆς ἀξίας· ἔνδυμα εὐ πρεπές· ὁ κύριος κς γὰρ ἐβασίλευ σεν εὐπρέπε ί ι αν ἐνεδύσα το· ἰουδαῖοι μάχονται τ8 ὰ ὼ 8 φαι νομένω, ἀγνοοῦντες τὸν μὴ φαινόμενον· καὶ σταυροῦσιν μὲν τὴν σάρκα. οὐκ αναιροῦ σιν δὲ τὴν θεότητα· εἰ γὰρ τῶ γράμματι ὃ ἔστιν δύμα λόγου ὁ ἐμὸς λόγος οὐ συ ναφανίζεται. ὁ θεὸς θς λόγος, ἡ πηγῆ τῆς ζωῆς τῆ σαρ κὶ σ ύ υ ναπέθανεν, τὸ πάθος περὶ τὸ σῶμα, ἡ δὲ ἀπά θεια περὶ τὴν ἀξίαν· δια τί οὖν ὁ παῦλος λέγει· εἰ γὰρ ἔγνωσαν. οὐκ ὰν τὸν κύριον κν τῆς δόξης ἐσταύρωσαν· ἐπειδὴ οἰκειοῦται τὸ πάθος τῆς σαρκὸς. ὁ τὴν σάρκα ἐν δυσάμενος· ἔνδυμα βασι λικὸν εὰν ὑβρίσης· οὐ τὸν ἐνδεδυμένον ὑβρίζεις, οὐκ οίδας ὅτι εἰ εἰκόνα βα σιλέως τίς ὑβρίσει εἰς τὸ πρω τότυπον τῆς ἀξίαν φέ ρει τὴν ὕβριν, οὐκ οίδας ὅτι ἐάν τίς εἰκόνα τὴν ἀ πὸ ξύλου εἰς ἀνδρ ι άντα χαλ κοῦν κατὰσύρη, οὐχ ὡς εἰς άψυχον ὕλην τολμήσας οὕτως κρίνεται, ἀλλ’ ὡς κατὰ βασιλέως χεῖρας ἐκ τεῖνας ἀφανίζεται, ὕλη ἄ ψυχος τοῦ βασιλέως εἰκό να φέρουσα. τὴν ἑαυτῆς ὕβριν εἰς βασιλέα ἀνάγει· μορφὴ δὲ ζῶσα ἦν ἐνεδύ σατο ὁ θεὸς θς λόγος ὑβριζομέ νη. οὐκ ἐ πὶ τὸν ἐνδυσάμενον τὴν ὕβριν ἀνήγαγεν, νόει τοίνυν τὴν ἀξίαν, καὶ μὴ ὕ βριζε τὴν οἱκονομίαν· ἀ λλὰ ταῦτα μὲν ἰκανά· τὰ δὲ λείποντα τῆ θεωρία τοῦ θεοῦ θυ λόγου. ἐτέρω τὰμιευσά μενοι λόγω. τάξει τὴν συμμετρίαν τιμήσωμεν· καὶ θεῶ θω δόξαν ἀναπέμψω μεν· νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων ἀμήν·