κ αλοὶ τῆς ὑπομονῆς οἱ πόνοι· καὶ κάλιστος ὁ καρπὸς ὁ τοῖς πό νοις ἐπόμενος· ἀγαθῶν γὰρ πό νων, καρπὸς εὐκλεεὶς· πόνοι γεννῶσιν ἀρετάς· πόνοις ἀρ μόζεται αρμόζεται· συ ζεύγνυται· συνά πτεται:· τὸ τῆς νηστείας διάγγελ μα· πόνοις κατορθοῦται τὸ λαμπρὸν τοῦ μαρτυρίου στρα τήγημα· πόνων ἔπαθλον ἡ βασιλεῖα τῶν οὐρανῶν· δι ήνοισται τοίνυν ἡμῖν μετὰ τῶν ἱερῶν τούτων πόνων ἡ πανά ρετος ἐβδομὰς, καὶ εἰς τέλος ἔ δραμες τὸ πρῶτον γυμνά σιον· καὶ λάμπει τὸ τῆς εὐσε βείας ἔπαθλον· σήμερον ἀδελφοὶ ἐστὶν ἡ ἡμέρα καθὴν ὁ αδαμ ἐπλάσθη· καθὴν κα τεικόνα θεοῦ θυ γέγονεν. καὶ ἐπειδὴ χθὲς ἡμὶν τὸ τῆς φωνῆς ὄργα νον οὐχ’ ὑπήκουσεν, ἀνάγκη σήμερον ἐν αὐτῆ τῆ ἡμέρα κα θὴν ὁ ἀδὰμ ἐπλάσθη, τοὺς περι τῆς πλάσεως ἀναλαβεῖν λόγους· ἔπλασεν αὐτὸν ὁ θεὸς θς τῆ δε τῆ ἡμέρα· πάλιν αὐτὸν ἀ ναπλάττει κατα τήνδε τὴν ἡ μέραν· τί οὖν ἵνα τῆς προκει μένης επαγγελίας ὁψόμεθα· ὅτε ὁ θεὸς θς ἐποίησε τὴν οἱκουμένην καὶ διεκόσμησεν οὐρανὸν ἡ λίω καὶ σελήνη καὶ ἄστροις· καὶ τὴν γὴν ὁμοίως διεποίκι λε ποταμοῖς καὶ πηγαῖς δι εζωσμένην· καὶ θάλασσαν μὲν ἀπετείχησε· σύμπασαν δε τὴν εὐπρέπειαν τοδε τῶ κόσμω περιέθηκεν· ὡς πο λλάκις ἔφθην εἰπὼν· ἐδη μιούργησε καὶ ἔπλασε τοῦ κόσμου τούτου χειροτονεῖτὸν δεσπότην· πλάττει δε αὐ τὸν οὐχ’ ὁμοίως τοῖς ἄλλοις· τὰ μεν γαρ τετράποδα καὶ τα θηρία καὶ τα κτή νη λόγω μόνω κελεύσας, ἀπο γῆς πρὸσ ἔφερεν· ἐξα γαγέτω ἡ γῆ τετράποδα ἐρ πετὰ καὶ θηρία· τὰ δοῦλα λόγω καλεῖται· τὸ δε πλάσ μα τῆς θείας εἰκόνος χειρὶ διαπλάττεται· οὐχ’ ὅτι θεοῦ θυ χεῖρ ἔστι καὶ μέλος τοιοῦτον· ἀλλα βουληθεῖς τὸ τήμιον παραστῆσαι τῶν πραττο μένων, εἰσάγει θεοῦ θυ χεῖρα δημι ουργοῦσαν· τα μὲν γὰρ οἱκρτὰ τῶν ἔργων, ἐπιτάττοντες οῦ μεν τὰ δὲ ποθηνὰ, διαυτῶν τῶν χειρῶν ἀναλαμβάνομεν· δια τοῦτο φησὶν ἡ γράφη· καὶ ἔλαβεν ὁ θεὸς θς χοῦν ἀπο τῆς γῆς· ἔλαβε χοῦν· ὅρα πῶς ἐξ αυτῶν τῶν προοιμίων ἡ ἐλπὶς ἐπάγη τῆς ἀναστά σεως· ἐπειδὴ γὰρ ἔμελλεν εἰς χοῦν ἀναλύεσθαι κατὰ το εἰ ρημένον καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγέν με· ἵνα μή τις τὸν ἐν τοῖς τάφοις χοῦν θε ασάμενος, ἀπαγορεύσει τὴν ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ἐ ν αυτῆ τῆ δημιουργία ἔπη ξε τὴν ἐλπίδα τῆς ἀνα στάσεως· διὸ φησὶν ἔλαβεν ὁ θεὸς θς χοῦν ἀπο τῆς γῆς· ἐ κεῖ χοῦς, καὶ ὥδε χοὺς, ἐκεῖ νος τῆ δυνάμει τοῦ τεχνίτου μετεποὶήθη· καὶ οὗτος τη σο φία τοῦ δημιουργοῦ μετε βάλλετο· ἔλαβεν χοῦν καὶ ἔπλασεν· τὸ μὲν πόθεν ἔλαβεν καὶ τι ἔπλασεν ἔ μαθες· τὸ δε πῶς μετεποί ησεν οὐ παρέλαβες τὸν λόγον· τὴν πλάσιν εἶπεν, τὸν δε τρόπον ἀπέκρυψεν· ἵνα μάθης μη περιἐργά ζεσθαι θεοῦ θυ δημιουργίαν·· ει δὲ θεοῦ θυ δημιουργίαν οὐκ επετρά πεις περιεργάζεσθαι, πολλῶ μᾶλλον θεοῦ θυ γέννησιν πολυ πραγμονεῖν οὐκ οφίλεις· ἐπεὶ τα μὲν τετράποδα ποιῶν ὁ θεός θς , μετὰ τῶν σωμάτων καὶ τὰ ψυχὰς ἐπήγαγεν· τὸν δε ἄνθρωπον ἄνον πλάττων, πρῶτον κατασκε βάζει τὸ τοῦ σώματος ὄργα νον· καὶ τότε τὴν ψυχὴν δη μιουργήσας ἔθηκεν· δια τί· ἵνα καὶ ἐν τούτω δείξη τὴν ὑπεροχὴν τοῦ ἀνθρώπου ἀνου ἐ πειδὴ γὰρ τα μὲν ἄλλα ζῶα καὶ τὰ κτήνη λυομε να θανάτω, συναφανίζει τῶ σώματι καὶ τὴν ψυχήν· ἐκεῖθεν αὐτῶ λέγει τὴν γέ νεσιν, ὅπου πάλιν τὸ πὰν ἥμελλεν ἀφανίζεσθαι· τὸ μὲν οὖν σῶμα ἀπο γῆς λα μβάνει τὸν ἄνθρωπον ἄνον πλάσας θεός θς · τὴν δε ψυχὴν ἐμφυσᾶ. καὶ μικρὸν ἀνάμινον, ἵνα σοὶ τὸν λόγον τοῦ ἐμφυσήμα τος· δια τὸ ἐγχωροῦν πα ραστήσω· ἐκ προιμίων γὰρ καὶ τούτω τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ὑπογρά φει. πλάττει τὸ σῶμα πρῶ τον· καὶ πρῶτον ὁ ἄνθρωπος ἄνος · ἔλα βεν εἰκόναν μικρὰν· καὶ τό τε ζῶσαν τὴν ἐνέργειαν τῆς ψυχῆς ἐδέξατο· πρῶτον ἐ δεὶ νεκρὸς εἶτα ζῶν· πρῶτον ἔπλασεν σῶμα νεκρὸν· εἰσὼ ἤμελλεν καταλήγειν ὁ ἄνθρωπος ἄνος · εἶτα ὅτε ἀπετέλεσεν τὸ νε κρὸν σῶμα· τότε ἀπέδωκεν τὸν χαρακτῆρα· καὶ οὐ ποι εῖ τὴν ψυχὴν πρωτον· ἵνα μὴ γέ νηται ἀπτώπτης τῶν γυνο μένων· οὐ ποιεῖ τὴν ψυχὴν· προσείναι τῆ δημιουργία· ἵ να μὴ καυχήσηται ὁ σύνερ γος τοῦ θεοῦ θυ · καὶ οὐ μόνον ἵνα μὴ καυχήσηται· ἀλλ ίνα μη δὲν τὸν τρόπον ἴδη τοῦ γινο μένου· τοῦτο καὶ νῦν ποιεῖ ὁ θεὸς θς · καὶ γὰρ ἕκαστον ἡμῶν πλάττει ἐν κοιλεῖα· καὶ πῶς πλάττει οὐδενὶ βλέπειν συνε χώρησεν· σπειρόμεθα δὲ καὶ πλαττόμεθα· καὶ ἡ μὲν φύ σεις τὸν δρόμον ἀνοίει· τὸν δὲ τρόπον τῆς πλάσεως οὐ δεῖς καταλαμβάνει· ὦ τοῦ θαύματος· κτίζεται ναὸς ἐν ναῶ· οἶκος ἐν οἴκω κατα σκευάζεται· καὶ ὁ ἔξωθεν οἶ κος οὐκ εσθάνεται. ποιεῖ τοί νυν τὸν ἄνθρωπον ἄνον · κατὰ τὴν νε κρὰν εἰκόνα· εἶτα φησὶν· ἐνεφύσεισεν ὁ θεὸς θς εἰς τὸ πρό σωπον τοῦ ἀδὰμ πνοὴν ζω ὴς· καὶ ἐγένετο ἄνθρωπος ἄνος εἰς ψυ χὴν ζῶσαν· πολλοὶ ἐνόμη σαν ὅτι τὸ ἐμφύσημα αὐτοῦ ἦν ἡ ψυχῆ· καὶ ὅτι ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ θεοῦ θυ μετεδώθη τῶ σῶματι ἡ ψυχῆ. ἔστι δὲ πολλῆς οὐ μόνον ἀνοίας· ἀλλὰ καὶ ἀ τοποῖας με στὸς ὁ λόγος· ἡ γὰρ ἐκ τῆς οὐ σίας τοῦ θεοῦ θυ ἡ ψυχῆ· οὐκ ε χρῆν ἐν τὸ μὲν εἶναι σοφὴν. ἐν άλλω δὲ μωρὰν καὶ ἀσύ νετον· οὐδὲ ἐν τοῦτο μὲν εἶναι ψυχὴν δικαίαν· ἐν ἑ τέρω δὲ ψυχὴν· οὐ γὰρ τοῦ θεοῦ θυ οὐσία οὐ μερίζεται· οὐδὲ ἀλλοιοῦται· ἀλλ έστιν ἀνα λλοίωτος· ἐγὼ γὰρ εἰμὴ φησὶ φη καὶ οὐκ ηλλοίωμαι· ἔπειτα ἀδελφοῖ· οὐ μόνον εὑρίσκω μεν διὰμαρτανοῦσας ψυ χὰς· καὶ ἐκ τοῦτον ἐλεγχο μένας· ὡς οὐκ εισὶν ἐκ τῆς θείας οὐσίας· ἀλλ ευρίσκω μεν αὐτὰς· καὶ κρίσει ὑπο βαλλομένας· λέγει γὰρ ὁ σωτὴρ σὴρ · μὴ φοβεῖσθαι ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τῶ σώμα· τὴν δὲ ψυχὴν μη δυναμέ νων ἀποκτεῖναι· φοβήθη τε δὲ μᾶλλον· τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπο κτεῖναι λέσαι ἐν γεέννη· εἰ οὖν ἐ ξ αυτοῦ ἡ ψυχή ἑαυτὸν κρι νεῖ ὁ θεὸς θς . τί οὖν βούλεται τὸ ἐ μφύσημα ἀναγκαῖον ἰδεῖν· τὸ ἐμφύσημα ἀπὸ θεοῦ θυ · ἡ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς ἔστιν ἐνέργεια. ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ πηρ ἐνεφύσεισεν εις τὰ πρόσωπα τῶν ἀποστόλων· καὶ εἶπε λάβετε πνεῦμα πνα ἅγιον· τοῦτο τὸ πνεῦμα πνα προελθὼν· οὐκ αυτὸ γέγονε ψυχῆ· ἀ λλὰ ψυχὴν ἔκτησεν· οὐ κ αυτὸ εἰς ψυχὴν μετεβλή θη· ἀλλὰ ψυχὴν εδημιούρ γησεν· δημιουργὸν γὰρ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· κοινωνεῖ τῆ δημιουργεῖα τοῦ σώμα τος· καὶ τῆ δημιουργία τῆς ψυχῆς· πατὴρ πηρ γὰρ καὶ υἱὸς· καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον τῆ θεῖα δυνά μει δημιουργῆ τὸ πλάσμα· καὶ μὴ νομήσης ὅτι μέρος μὲν ὁ πατὴρ πηρ συνεβάλετο· μέ ρος δὲ ὁ υἱὸς· μέρος δὲ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· ἀλλ εκεῖνο λέγω· ὅτι κὰν ὁ πατὴρ πὴρ ποιή σει· υἱοῦ τὸ ἔργον· καὶ τοῦ πνεύματος πνς τῶ κατώρθωμα· κὰν ὁ υἱὸς δημιουργήσει· πνεύματος πνς ἡ δημι ουργία· εἰ δέ τις ἀπιστεῖ ὅτι τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον οὐκ εκοινώ νοισεν· τῆ ἡμετέρα δημι ουργία· ἐλεγχέσθω ἐκ τῶν μυ στηρίων· εἰ μὴ ἐπὶ τῆς τρι άδος ἐκτύσθημεν· πῶς καὶ τῶ ἁγίω πνεύματι πνι ἐπιγράφε ἡ δημιουργία; ἀλλ’ ὅταν μὲν ἐκτήσθημεν· οὐ χρεία γέγονεν τοῦ πνεύματος πνς · αλλ’ όταν κὰν μὴ θέλωσιν οἱ εχθροὶ· καὶ μαρτυρεῖ δαυὶδ δαδ τῆ δημι ουργία τοῦ πνεύματος πνς · περὶ γὰρ τῆς ἀνθρωπίνης ἀνίνης · διαλεγόμε νος· κατασκευῆς φησὶ· πάν τα προς σὲ πρὸσδοκῶσιν δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτοῖς, εἰς εὔκαιρον· ἀνοίξαντος δέ σου τὴν χεῖρα· τὰ σύμ παντα πλησθήσονται χρηστότητος· ταῦτα τὴν ἄφθονον χωριγεῖαν ἐνδεί κνυται· εἶτα τί τὸ ἐπαγόμε νον· ἀποστρέψαντος δε σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσον ται· οὐκοῦν κτίστης καὶ δη μιουργὸς τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ βλέπε ρημάτων ἀκρί βειαν· ὅτε μὲν περι ψυχῆς τῆς ἡμετέρας λέγει· ἀντανελεῖς φη σὶ τὸ πνεῦμα πνα αὐτῶν καὶ ἐκκλείψου σι καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπι στρέψουσιν· ὅτε δὲ περι τοῦ πνεύματος πνς διαλέγεται· ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά πνα σου καὶ κτϊσθήσονται· εἰ δε προς αύτην ἀναβλέψαι τολ μήσωσιν τὴν ἀλήθειαν οἱ αἰρε τικοί, ἐτέρα μαρτυρία πάλιν τὴν τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς δημιουργικὴν δύναμιν κυρύττουσα· τὸ γὰρ κρεῖττον πάσης δημιουργί ας καὶ οὐρανοῦ οὐνοῦ καὶ γῆς καὶ θαλά σσης, ἔργον τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς εὐρί σκεται· τὸ γὰρ τοῦ χριστοῦ χυ τὸ πα νάγιον πνεῦμα πνα δι οῦ καὶ οὐρανὸς οὐνος καὶ ἡ γῆ· καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἀνακαὶ νίζεται καὶ οἱκουμένη σώζε ται, ἔργον ἔρ ἐστὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · τῆς γοῦν παρθένου τῆς ἁγίας ἀπορού σης, περι τὴν ευαγγελιθείσαν ξένην, ὠδῆνα· καὶ λεγούσης. πῶς ἔσται μοι τοῦτο ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω, ὁ ἄγγελος φησὶ προς αυτὴν· πνεῦμα πνα ἅγιον ἐπε λεύσεται ἐπι σὲ, καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· τι νὲς ἐνόμισαν πνεῦμα πνα μὲν ἅγιον εἰρήσθαι αὐτῶ τὸ πνεῦμα πνα · δύ ναμιν δὲ ὑψίστου τὸν υἱόν υν · δεῖ δὲ εἰδέναι ὅτι το αὐτὸ ἐκάλεσεν καὶ πνεῦμα πνα ἅγιον καὶ δύναμιν ὑψίστου· ὥσπερ ὁ υἱὸς υς δύναμις ὑψίστου λέγεται· χριστὸς χς γὰρ θεοῦ θυ δύ ναμις· οὕτω καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅ γιον δύναμεϊς ὁνομάζεται· λέ γει οὖν τοῖς ἀποστόλοις ὁ κύριος κς · μεῖναται εἰς ἱλημ ἱερουσαλήμ , ἕως ἂν ἐν δύσεισθαι δύναμιν ἐξ ύψους· ἐ πειτα δὲ ἀδελφοὶ ὁ άγγελος τῶ ἱωσὴφ διαλεγόμενος φη σὶν· ἱωσὴφ, υἱὸς υς δαυίδ δαδ μη φοβη θεῖς παραλαβεῖν μαρίαν τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αυ τὴ γεννηθέν οὐ γενηθὲν ἵνα μη νομίήσης τὴν θεῖαν καὶ ἄ χραντον φύσιν χραίνεσθαι· εἰ τοίνυν τὸ σώμα τοῦ χριστοῦ χυ ἔκτησε τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον, δεῖξον διαφορὰν δημιουργίας προς δημιουργίαν· ἀλλ όρα μη αισχυνθῆς πατρὶ πρι μὲν ὑπο γράφον τὴν γιΐνην εἰκόνα, τῶ πνεύματι πνι δὲ τὴν οὐράνιον· εἰ γὰρ κατα τὸν σὸν λόγον ὅτε ὁ αδὰμ ἐκτίσθη κοινονίαν οὐκ έσχεν εἰς δημιουργίαν τὸ πνεῦμα πνα , εὑρεθήσεται ὁ μὲν πατὴρ πηρ καὶ υἱὸς υς κτίζων τὸν γήϊ νον ἄνθρωπον ἄνον · τὸ δε πνεῦμα πνα τὸν οὐράνιον οὐνιον · ἐνεφύσησεν ἐκ τὸ πρόσω πον αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος ἄνος εἰς ψυχὴν ζῶσαν· καὶ πρόσεχε ἀκριβῶς· ὅτε ἐπλάσθη ὁ ἀδὰμ, ὅτε ἐδημιουργίθη· ὅτε τὸν οἱκεῖον ἀπέλαβεν χα ρακτῆρα, ἡ γυνὴ οὐδέπω ἐ πέπλαστω· ἀλλὰ τί ποιεῖ ὁ θεός θς · ὥσπερ οὐκ ηθέλησεν τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδὰμ παρεῖναι τῆ δημιουργία τοῦ σώμα τος, οὕτως οὐδένα συνεχώ ρησε θνητὸν ὁφθαλμὸν πα ρεῖναι τῆ τῆς γυναικὸς δημι ουργία· δια τοῦτο μέλλων πλάττειν τὴν γυναῖκα, ἐ πιβάλλει ὕπνον τῶ ἀδὰμ, ἵνα μὴ παρεὶ καὶ περι ἐργά ζεται θεοῦ θυ δημιουργίαν· καὶ ὕ πνωσεν καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ· ὁ δή σας καὶ ἔλυσεν· ἐξ ων ἐργά ζεται δανίζεται· ἐξ ῶν ποιεῖ λαμβάνει. ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἐπλήρω σεν σάρκα ἀντ αυτῆς· πόθεν ἀντεπλήρωσεν· ἀπορεῖ ὁ λόγος ἡ δύναμις δὲ οὐκ απο ρεῖ· καὶ ὠκοδόμησε τὴν πλευ ρὰν ἣν ἔλαβεν εἰς γυναῖκα· πῶς πάλιν ὡκοδώμησεν ὁσ τοῦν πλευρᾶς· πῶς εἰς ὁ φθαλμὸν μετεποιήθη· πῶς εἰς χεῖρας διεπλάσθη· πῶς εἰς νεύρα διετάθη· πῶς εἰς ήπαρ μετεχρόσθη· πῶς εἰς τὴν τῶν ἐ γκάτων ποικιλίαν μετεσχημα τίσθη· πῶς ἐπάγη γλῶττα· πῶς ἀπετυρεύθη χείλη· πῶς δι εγλύφησαν ρίνες· πῶς ἐπε τάσθη τὰ ῶτα· πῶς ἤνθησαν τρίχες· πῶς διατρέχει τὸ αἷ μα· ἐρμήνευσον τὴν σὴν δημι ουργίαν· εἰ δὲ μη ἱσχύεις εἰπεῖν ἐπιστόμησον σου τὴν κατὰ τοῦ μονογενοὺς συκοφαντίαν· ἐπέβαλεν ἐπι τὸν ἀδὰμ ἔκστασην ὁ θεὸς θς καὶ ὕπνωσεν· καὶ λαμβά νει πλευρὰν καὶ δημιουργεῖ γυ ναῖκα· καὶ βλέπε τὴν πάν σοφον σοφίαν· ἀπ ενὸς πλά ττει δύο· ἵνα ἀπο τῶν δύο τὸν ἔνα πάλιν ἀποτελέση δια τῆς συμφυΐας· ἀπο τοῦ α δὰμ, ἐποίησε τὴν γυναῖκα· ἀπο τοῦ ἐνὸς ἐποίησε δύο· πά λιν ὁ αὐτὸς ἀπο τῶν δύο ποιεῖ τὸν ἔνα· τὸ γὰρ ἀπο γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς τικτόμενον, εἰς ἒν ἀποτελεῖ σῶμα· το ρή μα, ἀνθρώπινον ἀνινον , τὸ δε νόημα θεῖον· ἐρμήνευσον πῶς ὀκοδόμη καὶ οὐχ ευρήσεις· πῶς ἡ πλευ ρὰ ὁκοδώμηται· πῶς τὸ μὲν ἔπλασεν τὴν δὲ ὁκοδόμησεν· μη ταυτόν ἐστι πλάττειν ἀπο γῆς καὶ οἱκοδομὴν ἀπο πλευ ρᾶς· ἔπλασε τὸν ἀδὰμ ἀπο γῆς· ἐδημιούργησε τὴν εὔαν ἀπο τῆς πλευρᾶς· κατασκε βάζει τὸν κάϊν καὶ τὸν ἄβελ καὶ τοὺς λοιπους ἀνθρώπους ἀνους ἀπο συ ναφίας· καὶ εἰσὶν οἱ μὲν γεννη τοῖ ὁ δὲ πλαστός ἡ δὲ οἱκοδομη τῆ τὰ ὁνόματα οὐκ εῖσα ἐμε ρίσθη ἡ οὐσία· ταῦτά μοι εὐ καίρως εἰρείσθω, ἐπειδὴ λέγου σιν οἱ αιρετικοί· ὅτι τὸ γεννητὸν καὶ τὸ ἀγέννητον οὐχ’ ὅμοια· ἀλλ’ ὁσην έχει τὰ ὁνόματα δι αφορὰν, τὸσαύτην ἔχει καὶ τὰ πράγματα τὴν διάστασιν· δὸς οὖν διαφορὰν τῶ αδὰμ προς τοὺς ἐξ αυτοῦ· ὁ γὰρ ἀδὰμ, καὶ γεννητός ἐστι καὶ ἀγέννητος· γεννητὸς καθὼς ἐγένετο· ἀγέννη τος, καθῶς οὐκ εγενήθη· καὶ ἐγένετο καὶ ἐπλάσθη, ἀλλ οὐκ ε γενήθη· ἡ δε γυνὴ οὔτε ἐγεννή θη οὔτε ἐπλάσθη· ἐπανάλα βε πάλιν τὸ ρήμα καὶ τῆσ ον τὸ νόημα· ὁ αδὰμ ἐπλάσθη καὶ οὐκ εγεννήθη· ἡ γυνὴ ὁκο δομήθη· καὶ οὔτε ἀπο γῆς ἐ πλάσθη, οὔτε ἀπο κοιλίας ἐγεννήθη ὥσπερ ὁ κάιν· οἱ δε λοιποὶ οὔτε ἐπλάσθησαν οὔ τε οἱκοδομήθησαν ἀλλ’ ἐγε ννήθησαν· ἐπεὶ οὖν πολλὴν ἔ χει διαφορὰν ἡ ἔνοια τῶν νοη μάτων, ἄλλο γὰρ τὸ πλασθῆ ναι καὶ ἄλλο τὸ γεννηθῆναι, δεῖξόν μοι οὐσίας διαφορὰν τοῦ ἀδὰμ πρὸς τὴν εὔαν καὶ τοῦ ἐξ αυτῶν· εἰ δε τέμνονται ταῖς προσηγορίαις καὶ οὐ τέμνοντε τῆ οὐσία, τί θαυ μαστόν· εἰ τα ὁνόματα συ νεχῶς περιστρέφεις· ενα λάττει μὲν πρὸς τὴν ἐκφώ νησιν, συμφωνεῖ δὲ προς τὴν ἀλήθειαν, πόθεν δέ σοι τὸ γεν ν ητὸν προς τὸ ἀγέννητον· ἠρνήσω πατρὸς πρς καὶ υἱοῦ τὴν προ σηγορίαν· σοφώτερος εγένου τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς τῆ προσηγο ρία· οὐκ ήν σου ἀξιοπιστώ τερος ὁ θεός θς · οὐκ ηδύνατο τὸ σο φὸν τοῦτο αὐτὸς πρὸ της σῆς ἐπινοίας εὐρεῖν; οὐκ ηδύνα το εἰπεῖν βαπτίζεται αὐτοὺς ἐν ονόματι ἀγεννήτου καὶ γε ννητοῦ; ἀλλ’ ἡ μεν προς τοὺς αἰρετικοὺς μάχη ἐτέρω κα ὶ ι ρῶ ταμιευέσθω· ἐκ δε τὸ προ κείμενον ἐπανέλθωμεν· ἐπί βαλε τῶ ἀδὰμ τὸν ὕπνον, καὶ τότε τὴν πλευρὰν ἔλα βεν, ἐπεὶ οὖν ἐκ τῆς πλευρὰς· ἔμελλε προέρχεσθαι ἡ ἀ φορμὴ τῆς παραβάσεως· γυνὴ δὲ εἰσήγαγεν τὸν θάνα τον τὸ ἀδὰμ, ὁ σωτὴρ σηρ βουλόμε νος τὴν πληγὴν θεραπεῦ σαι· ἀντιτίθησιν πλευρᾶν πλευρᾶ· καὶ ἐν τῶ σταυρῶ στρω τῆ λόγχη παρέδωκε τὴν πλε υράν· ἵνα ὅθεν ἐπήγασε τὸ τραύμα, ἐκεῖθεν ἀνθήσει ἡ σωτηρία σρία · ἐξῆλθεν αἵμα καὶ ὕ δωρ, νόει τῶ μυστήριον καὶ τίμησον τὸν οἱκονομήσαν τα· καὶ βλέπε τὸ θαυμαστὸν· ἐπεὶ δὴ γὰρ ὁ ἀδὰμ· μετὰ τὸν ὕπνον ἀφηρέθη τῆς πλευρᾶς, οὐ γὰρ ἐγρηγορό τως τοῦ ἀδὰμ ἡ πλευρᾶ ἀ φηρέθη, ὁ σωτὴρ σηρ οὐκ εγρηγόρως τῶ σώματι τὴν πλευρὰν διενοίγη, ἀλλὰ μετὰ τὴν κοί μησιν τοῦ σώματος ἔδωκεν τὴν πλευρὰν τῶ στρατιῶ τη, καὶ πρόσεχε ἀκριβῶς· ὅτε ὁ σωτὴρ σηρ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ στρου τὴν ἔν θεον οἱκονομίαν ἐπλήρου· τὰ μὲν ἄλλα ὑπέμεινεν ἔτι ὧν ἐν σαρκὶ· καὶ φενόμενος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀνίνην κατάστα σιν· θεοῦ θυ γὰρ πάθως οὐχ άπτε ται· θεὸν θν πάθος οὐχ υβρίζη· θεὸν θν πάθος οὐ μοιεῖ· εἰ μήπω καὶ τῶν ἡμετέρων ψυχῶν ἐστι κα τώτερος· ἡ γὰρ ταῖς ψυχαῖς ταῖς ἡμετέραις, αὐτὸς ἐπαγγέ λεται λέγων, μη φοβηθῆτε ἀ πὸ τῶν ἀπὸ κτενόντων τῶ σώμα, τὴν δὲ ψυχὴν μη δυνα μένων ἀποκτεῖναι· πῶς αὐ τὸς τῶν παθῶν μετέσχε τοῦ σώματος· ψυχὴ οὐκ αποθνί σκει, καὶ ὁ κτήσας τὰς ψυχὰς ἀποθνήσκει· πάντα οὖν ὑ πομείνας κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀνί νην οἱκονομίαν· ἐπι τελεῖ τῆς οἱκονομίας· ἵνα δείξη τῆς οἱκονομίας τὴν αὐθεντίαν· καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐθεντοῦ σαν· καὶ οὐχ υποκύπτουσαν νόμοις φύσεως· φησὶν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ στρου τετέλεσθαι· πάτερ περ εἰς χεῖ ρας σου παρατίθημοι τῶ πνεῦμά πνα μου· φωνὴ τὴν τὴν φύσιν διέ λυσεν λόγω τὴν πῆξιν ἐφήρ μωσε· αὐτὸς γὰρ ἐστὶν ὁ λέγων· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι τὴν ψυ χήν μου· καὶ ἐξουσίαν ἔχω λα βεῖν αὐτὴν· ὅτε οὖν παρέ δωκεν τὸ πνεῦμα πνα κατὰ τὸ ἀνθρώπινον ἀνινον · σχῆμα, νεκρωθέντες αὐτοῦ μᾶλλον δε νεκρώσαντος τὸν θά νατον διὰ τῆς νεκρώσεως, οἱ στρατιῶται ἀπιστῆσαντες· δι ὰ τὸ ταχὺ τῆς ἀπαλλαγῆς· καὶ μήσαντες. ὅτι ὑπερβαίνει φύ σιν ἀνθρώπου ἀνου τῶ ψηλῶ ῥήματι· τὴν ψυχὴν παραδοῦναι· πρὸς ἦλθον πειράζωντες εἰ ζῆ. καὶ εὑρὼν νεκρὸν μὲν ἀληθῶς τῶ σώματι ζῶντα δὲ τῆ ἐνεργεία· καὶ ὃν ἀπέκτειναν ὡς ἄνθρωπον ἄνον · μετὰ τὸν σταυρὸν στρὸν ὁμολόγουν υἱ ὸν τοῦ θεοῦ θυ · ὅτε γὰρ ὁ στρατιώ της λόγχη τὴν πλευρὰν αὐτοῦ ἤνοιξεν· ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. ὃ ἐστὶν νεκροῦ ἀλλότριον· οὐδέποτε γὰρ ἀπὸ νεκροῦ αἷμα πηγάζει· ὅτε δὲ ἐπή γασεν τὸ αἷμα τὸ μυστικὸν· τότε ἡ πλευρᾶ πηγὴν ἤνοι ξε σωτηρίας σρίας , διὰ τὴν πλευρὰν τὴν ἀνοίξασαν τὴν παρα νομίαν· τότε λέγει ὁ εκατόν ταρχος ὁ παρεστηκῶς τῶ σταυρῶ στρῶ · ἀληθῶς θεοῦ θυ υἱὸς ἦν οὗτος· ζῶντα ἠρνήσω· καὶ ἀποθα νόντα κυρήττεις· ἀκριβῶς οὖν πρόσεχε τοῖς λεγομένοις, ὥσπερ τῶ ἀδὰμ ὕπνον ὑπέ βαλεν· ὁ θεὸς θς καὶ τότε τὴν πλευ ρὰν ὑπέσπασεν, οὕτος τοῦ σωτῆρος σρς τὴν κοινὴν κοίμησιν· ὑ ποστάντος κατὰ τὸ σώμα. τότε ἡ πλευρᾶ ἐνοίγη, καὶ γὰρ τότε μετα τὸν ὕπνον καὶ νῦν μετὰ τὴν κοίμησιν· οἱ στρα τιῶται αἷμα ϊδόντες· υἱὸν θεοῦ θυ εκήρυξαν· οἱ δὲ αἰρετικοῖ καὶ θαῦμα βλέποντες, κτίσ μα λέγουσιν· δια τί δὲ ἀδελ φοὶ τῆ λόγχη ὑπήντησεν ἡ πλευρὰ· ἔδει ἐν τῶ σχήμα τι τοῦ σταυροῦ στροῦ , πάντα λυθῆναι τὰ κατὰ τοῦ ἀδα· ἐπειδὴ γὰρ ἐκβαλὼν τοῦ παραδείσου φλογίνην ρομφαῖαν τὴν κω λύουσαν αὐτὸν περιέθηκεν εἰ σέρχεσθαι εἰς τὸν παράδει σον, ἡ δε ῥομφαῖα ἢν στρεφο μένη· πᾶν δὲ τὸ στρεφόμε νον ἕως ἂν συγκρούσηι τινὶ τῶν ἀντιπιπτόντων οὐχ ί σταται· ἔσται ἀπὸ τῆς πεῖ ρας ἀδελφοῖ τὸ λεγόμενον· ὅτι πᾶν τὸ στρεφόμενον· ἐ ὰν μη τινὶ συγκρούση· οὐχ ἵστα ται τοῦ οἱκείου δρόμου· ἐπεὶ οὖν οὐδεῖς ἡδύνατο ἀντιστῆναι τῆ πυρίνη ῥομφαῖα· ἐν τῆ οἱκονομία τοῦ σταυροῦ στρου · τῶ σχή ματι τῆς ῥομφαῖας ἀντέ θηκε τὴν πλευρᾶν· ἵνα διὰ τῆς αἰσθητῆς λόγχης ἡ νοητῆ ῥομφαῖα συγκρούσασα τῆ πλευρὰ· παύσηται λοιπὸν τῆς ἀπειλῆς· καὶ μηκέτι τῆς ἀνθρώποις ἀνοις τὴν εἴσοδον ἀποκλή σει τοῦ παραδείσου· ὁ κύριος κς τὴν ῥομφαῖαν διὰ τῆς πλευ ρὰς. καὶ εὐθέως ἡνοίγη ἡ θῦρα τοῦ παραδείσου, ἐπή γασεν ἀπὸ πλευρὰς ἡ θε ραπεῖα τῶ πληγεν διὰ πλευρὰς· ἐξήγαγεν αὐτὸν τὰ πρῶτα τοῦ παραδεί σου· καὶ ἐπὶ τέλει τὸν αὐτὸν εἰσήγαγε τὴν βασιλείαν, ἐπ αί ε δευσεν ἀλλ ηλέησεν· ἐξέβαλεν ἀλλ ουκ εφάνη σεν· ἀπέστρεψεν ἀλλ ουκ ε ξέωσεν· ἀλλ οἷδα ὅτι καιρὸς τῆ λειτουργία παραχωρεῖν· πάντα γὰρ δυνατὰ τῶ θεῶ θω · ὥστε καὶ ἡμῖν ἐμβαλεῖν· τῶν λειπομένων τὴν ἔννοι αν· καὶ τοῖς ἀκροαταῖς ἐκ μέρους παριστᾶν· τοῦ παν τὸς λόγου τὴν δύναμιν· δί δου γὰρ σοφῶ ἀφορμὴν καὶ σοφώτερος ἔσται· εὐχαριστή σωμεν τῶ θεῶ θω · ὅτι παρά δει σο ἕνα ἀπολέσα μεν, καὶ μυρίοις παραδείσοις ἀνά πασαν τὴν οἱκουμένην ἐφύτευσεν· εὐχαριστήσωμεν τῶ θεῶ θω · ὅτι παράδεισον δι ὰ τὴν παράβασιν ἀ πολέσαντες· εἰς βα σιλείαν οὐρανῶν οὐνῶν οὖν ἐκλήθημεν· δι ὰ τῆς χάρι τος τοῦ κυρίου κυ ἡμῶν· ἰησοῦ ιυ χριστοῦ χυ · ὦ ἡ δόξα· εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν:–