τ ῆς χριστοῦ χυ βασιλείας τὸ εὐαγ γέλιον· κηρύττουσι μὲν
 προφῆται. ἑρμηνεύου σι δὲ·
 οἱ τῆς νέας χά ριτος ὑπηρέται·
 δέχον ται δὲ οἱ τοῦ θείου
 λόγου
 ἀκροαταὶ· καὶ ἐρασταὶ
 καὶ ἐπαινέται· οὐκ έστιν ἐν τρυφῆσαι τῶ λόγω τῆς
 ἀληθείας· μὴ διψόντα
 τὸν λόγον τῆς διδασ καλίας· καὶ ὥσπερ οὐ κ ἔστιν
 μὴ διψῶντα καὶ
 πεινῶντα ἡδέως ἀ πολαῦσαι
 τροφῆς· οὕ τως οὐκ έστιν
 ἐντρυφῆ σαι λόγω ἀληθείας.
 μὴ
 διψῶντας τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς 
 τὴν διδασκαλίαν. δι ό
 φησιν ὁ σωτήρ σηρ · μακάριοι
 οἱ πινῶντες καὶ διψῶν τες
 τὴν δικαιοσύνην· ὅ τι αὐτοὶ
 χορτασθήσον ται· ἡ ἀληθὴς
 
 τ ῶν ψυχῶν τροφῆ
 ο ἀλη θὴς τῶν εὐσεβῶν πλοῦ τος· ὁ τοῦ θεοῦ θυ λόγος. ὁ
 διὰ τοῦ δαυὶδ δαδ λέγων πο τὲ μὲν γὰρ
 ὡς πλουτῶν
 ἐναβρύνεται. ποτὲ δὲ
 ὡς τρυφῶν κορ εν
 ύμενος καὶ λέγει· ὡς
 
 γλυκεῖα τὸ λάρυγγί μου τὰ
 
 λόγιά σου· ὑπὲρ μέλι
 καὶ
 
 κηρίον τῶ στόματί μου·
 ἐνταῦθα τρυφόντος ἀ φῆκεν
 φωνὴν· τρυφῆ
 γὰρ ἢν αὐτῶ ὁ τοῦ θεοῦ θυ λό γος· περὶ οὖ
 πολλάκις
 
 ἔλεγεν· κατὰ τρύφη 
 σον τῶ κυρίω κω · καὶ δώη σοι
 
 τὰ αἰτήματα τῆς καρ 
 δίας σου· ἀλλαχοῦ
 
 δ ὲ. οὐχ ὡς
 τρυφῶν μόνον.
 ἀλλὰ καὶ ὡς πλουτῶν
 ἐγκαλωπίζεται τῶ πλού τω
 τοῦ νόμου λέγων· ἀγα θός μοι ὁ
 νόμος τοῦ στόμα τός σου· ὑπερ
 χιλιά δας χρυσίου καὶ
 ἀργυρί ου· εἶδες τρυφὴν
 
 ε ὐσεβείας. καὶ
 πλοῦτον
 
 δικαιοσύνης
 δεῖ τοί νυν ἡμᾶς διψᾶν τὰ
 θεῖ α· καὶ πεινᾶν τὰ
 οὐρά νια. καὶ ἔχειν ἄφθονον
 τὴν ἀπόλαυσιν ἐκ τῆς
 βασιλικῆς τοῦ χριστοῦ χυ τρα πέζης· ἀντέχεσθαι
 δὲ
 τοῦ εὐαγγελίου τῆς σωτηρίας σρίας ·
 οὐ νῦν ἀρξάμενοι. ἀλλ ἐν
 τοῖς προφήταις θε μελιωθέντος. καὶ ἐν
 τοῖς ἀποστόλοις οἰκοδο μηθέντες· οὐ γὰρ ἀφ οῦ
 ἐφάνη χριστός χς τὸ εὐ ἀγγέλι ον
 ἤρξατο. ἀλλ ἐεριζώ θη μεν ἐν
 ταῖς βίβλοις
 τῶν προφητῶν· ἐβλά στησεν
 δὲ ἐν τῶ κηρύγμα
 
 τι τῶν ἀποστόλων· διὰ
 τοῦτο ὁ παῦλος βουλη θεὶς
 διδάξαι· ὅτι τὸ
 εὐ ἀγγέλιον. οὐκ ἀπὸ τῆς
 οἰκονομίας ἤρξατο· ἀλ λ
 ἀπὸ τῶν προφητῶν
 ἔλαμψεν διὰ τῆς οἰκονο μίας αὐτὰ διαγορεύει·
 παῦλος δοῦλος ἰησοῦ ιυ 
 χριστοῦ χυ 
 κλητὸς ἀπόστολος ἀ φορισμένος εἰς εὐ ἀγγέ λιον θεοῦ θυ ὃ προεπηγγεί λατο διὰ
 τῶν προφη τῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς
 ἁγίαις περὶ τοῦ υἱοῦ υυ αὐτοῦ
 τοῦ μονογενοῦς ἐκ σπέρ ματος δαυὶδ δαδ κατὰ σάρ κα· οἶδεν παῦ 
 λ ος ἀδιαίρετον
 τὴν πα λαιᾶν καὶ τὴν νέαν
 διὰ θήκην· διὰ τοῦτο πο τὲ μὲν αὐτὴν καλεῖ και νὴν διὰθήκην· ἵνα
 δείξη πῶς ἀνεκαινί σθη τῆς
 οἰκουμένης
 τὰ πέρατα· οἶδα τοῦ τον
 πρώην γυμνάσας
 τὸν λόγον· ἀλλ’ ἐπανα λάβω
 πρὸς ὑπόμνησιν
 καλεῖ καινὴν διὰθήκην.
 πρὸς ἀντιπαράθε σιν τῆς
 γεγηρακυίας·
 κρείττονα πρὸς ἀντι διαστολὴν τῆς ἐλάτ τονος·
 αἰώνιον. πρὸς
 ἀντιπαράθεσιν τῆς
 πρὸσκαίρου καλεῖ αὐ τὴν
 καὶ δευτέραν διὰ
 
 θήκην· διὰ τί δευτέ ραν· ἵνα
 τῆ γνώμη συνά ψη· τὸ γὰρ
 ἀπεσχοινι σμένον τινὸς
 δεύτερον
 οὐ λέγεται· ἀλλ’ ἐπειδὴ
 
 θεὸς θς ἐλάλησεν καὶ ἐν
 τῆ πρώτη καὶ ἐν τῆ
 δευτέρα· ὁ αὐτὸς κα λεῖ
 πρώτην καὶ δευ τέραν τῶ ἀριθμῶ τ ῆ ὴν 
 συμφωνίαν ἐργαζόμε νος·
 δια τοῦτο παῦ λος ἀδιαίρετον
 κηρύτ των βασιλείαν πατρὸς πρς 
 καὶ υἱοῦ υυ καὶ ἁγίου πνεύματος πνς · πο τὲ μὲν καλεῖ τὸ
 εὐ ἀγγέ λιον τοῦ θεοῦ θυ τοῦ πατρός πρς ·
 ποτὲ δὲ τοῦ υἱοῦ λέγων·
 
 παῦλος δοῦλος ἰησοῦ ιυ 
 χριστοῦ χυ ·
 
 κλητὸς ἀπόστολος· ἀ 
 φωρισμένος
 εἰς εὐ ἀγγέ 
 λιον θεοῦ θυ · ἀλλ ΐνα
 
 μ ή τις ἀκούσας
 εὐαγγέ λιον τοῦ θεοῦ θυ · νομίση
 τὸν υἱὸν υν μὴ ἔχειν αὐθεν τείαν
 εἰς τὸ κήρυγμα. ἐν
 τῆ αὐτῆ ἐπὶστολῆ μι κρὸν
 ὑπὸβᾶς λέγει· μάρ τυς γάρ μοι
 ἐστὶν ὁ θεὸς θς ὧ
 λατρεύω ἐν τῶ πνεύματί πνι μου
 εν τῶ εὐαγγελίω τοῦ υἱοῦ υυ 
 αὐτοῦ· ΐδες τὸ θαῦμα
 τοῦ κήρυκος καὶ τὴν
 ἀπηρτισμένην διάνοι αν ΐνα
 μὴ νομισθῆ ἐν
 τῶ νόμω· ἄλλω θεῶ θω δου λεύειν· ἐν δὲ τῶ
 εὐαγγε λίω πρὸς ἄλλον
 χωρεῖν
 
 λέγει· εὐλογητὸς ὁ θεὸς θς 
 
 ὧ λατρεύω ἀπὸ προ 
 γόνων ἐν
 καθαρᾶ συνει 
 δήσει· οὐ γὰρ
 ἀ 
 π ἄλλου φησὶν πρὸς ἄλ λον ἔδραμον· ἀλλ’ ὃν
 εἶχον ἐν αγνοία πρὸς έ λαβον ἐν γνώσει· καὶ
 πάλιν ὁ αὐτὸς βουλη θεῖς
 δεῖξαι ὅτι τὰ
 ῥήματα τῆς παλαι ᾶς
 διὰθήκης καὶ τῆς
 νέας ἑνός ἐστὶ στόματος
 καὶ ἑνὸς δεσπότου· μί αν
 μαρτυρίαν ἀπὸ γρα φῆς παρήγαγεν
 συν πλέξας τῶ εὐαγγελι κῶ λόγω τὴν παλαιὰν
 καὶ λέγει· γέγρα 
 π ται
 οὐ φειμώσεις βοῦν
 ἀλοῶντα. καὶ ἄξιος ὁ
 ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐ τοῦ· τὸ οὐ
 φειμώ σεις· μωϋσῆς εἶπεν·
 τὸ δὲ ἄξιος ὁ ἐργάτης
 τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ· ὁ χριστὸς χς 
 ἐν τοῖς εὐ ἀγγελίοις· ἀλ λ’ ΐνα δείξη ὅτι ἓν στό μα
 κακείνω καὶ ταῦτα
 ἐλάλησεν τὰ τοῖς χρό νοις
 διηρημένα· συνῆ ψε τῆ συμφωνία
 τῆς ἀ ληθεῖας εἰπὼν γέγρα πται οὐ φημώσεις βοῦν
 ἀλλοῶντα· καὶ ἄξιος
 ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ
 αὐτοῦ· τούτου
 
 τ οῦ εὐ ἀγγελίου
 εἰκὼν τὰ
 
 δίκτυα πέτρου τὰ σήμε ρον ὑπ
 όψεσιν ἡμετέραις
 καὶ ἀκοαῖς χαλασθέντα·
 οὐ γὰρ ἅπαξ πέτρος ἐχά λασεν τὰ δίκτυα· ἀλλὰ
 τῆ μὲν ϊστορία· ἅπαξ·
 τῆ δὲ δυνάμει πολλά κις·
 ὁσάκις γὰρ ἐὰν κη ρυχθῆ τὸ εὐ
 ἀγγέλιον· οὐ δὲν ἕτερον ὁρῶ· ἢ
 πρώ τερον καὶ ἀνδρέαν· καὶ
 τὸν χωρὸν τῶν ἀποστό λων·
 καὶ τὸ δίκτυον ἁ πλοῦντας τὸ εὐ
 ἀγγελικόν.
 
 
 κ αὶ ἦν
 ξένον θέαμα τὸν
 
 σωτῆρα σρα ϊδεῖν ἐν τῆ θαλάτ τει· καὶ τοὺς διδασκο μένους
 παρὰ τὸν αἰγια λὸν ἑστῶτας·
 ξένον
 πρᾶγμα· οἱ ϊχθύες ἐπὶ
 τὴν γῆν· καὶ ὁ ἁλιεὺς
 ἐν τῆ θαλάττη· ἡ κά θεσις
 ἐκείνου τοῦ δει κτύου. εἰκὼν ἦν
 τοῦ εὐ
 ἀγγελικοῦ λόγου· εὗρέν
 φησὶν τοὺς ἁλιεῖς ἀπο πλύνοντας τὰ δίκτυ α ὡς
 ἀπειπόντας τῆς
 ἄγρας· ἁλιεῦς γὰρ ἐὰν
 μὴ ἀπαγορεύσει τῆς θή ρας·
 οὐ πλύνει τὸ δίκτυ ον· εὗρεν οὖν αὐ 
 τ οὺς ὁ σωτὴρ σηρ ἀπειπόντας
 τῆς ἄγρας· καὶ ἐφίστα ται
 ὁ τῆς θῆρας δε σπότης· καὶ τί
 ποιεῖ· πρώ τον διδάσκει τὸν
 λόγον
 τῆς ἀληθείας· εἶτα
 
 κελεύει χαλασθῆναι τὸ
 δίκτυον· ἐπεὶ δὴ γὰρ τὰ
 ῥήματα ἦν ἀναπόδεικτα
 ἄνευ τῶν ἔργων. ἐχρῆ ἀ κολουθῆσαι τῶ λόγω τὴν
 διὰ τῶν ἔργων ἀπόδει ξιν·
 ὅτι θεοῦ θυ κελεύσαντος.
 καὶ τὰ μὶ ευρισκόμενα.
 θηρᾶται. καὶ τὰ μὴ ὄν 
 τα λαμβάνεται· χαλάσα 
 τε φησὶ τὰ
 δίκτυα ὑμῶν·
 
 ὁ δέ πέτρος λέγει·
 ἐπὶστά 
 τα·
 δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς
 
 κοπιάσαντες· οὐδὲν ηὕ 
 ραμεν· ἐπὶ δὲ
 τῶ σῶ ῥήμα 
 τι·
 χαλάσω μὲν τὸ δί κτυον· θαυμά 
 ζ ω πέτρου τὴν πίστιν·
 τὰ
 πρῶτα ἀπογινώσκον τος· καὶ
 τὰ νέα πιστεύ οντος· ἐπὶ τῶ σῶ
 ρήμα τι· χαλάσω τὸ δίκτυον·
 διὰ τί εἶπεν ἐπὶ τῶ σῶ ῥήματι ῥήματ · ἐπειδὴ ἐπὶ τῶ
 ρή 
 ματι αὐτοῦ καὶ οὐρανὸς οὐνὸς ἐ στερεώθη· καὶ
 θάλασ σα ἀφωρίσθη· καὶ ἡ γῆ
 τοῖς οἰκείοις ἄνθεσιν
 ἐστεφανώθη· καὶ πάν τα τῶ
 σῶ ρήματι συνέ στικεν· ὡς φησὶν
 ὁ παῦ 
 λος·
 φέρων τε τὰ πάντα
 
 τῶ ῥήματι τῆς δυνά 
 μεως αὐτοῦ·
 ἐπὶ δὲ τῶ
 
 σῶ ῥήματι χαλάσω τὸ
 δίκτυον· προκα 
 τ έβη
 τοῦ δικτύου τὸ ῥή μα· οὐ
 παρῆσαν ϊχθύ ες· καὶ γὰρ
 εἰ παρῆσαν. δι
 
 ὰ τὴν ὄχλησιν τῶν ἀγρευ όντων
 διέφυγον· ἀλλά
 κατῆλθεν τὸ ῥῆμα ἐκεί νου
 τοῦ καλοῦντος τὰ μὴ
 ὄντα ὡς ὄντα· προκα τῆλθεν
 τοῦ δικτύου ἡ
 δύναμις τοῦ κελεύσαν τος·
 καὶ συνήχθη πλή θος ϊχθύων·
 εἰκὼν
 γὰρ ἦν τῆς οἰκουμε νικῆς
 ἐκκλησίας· δι ερρήγνυτο τὸ
 δίκτυον·
 ἔνευσαν τῶ πλύω τῶ
 συμμετόχω· ἐλθεῖν καὶ
 συνάρασθαι αὐτοῖς· ἐπεὶ
 δὴ γὰρ δύο σκάφη συνέ δραμεν εἰς τὴν ἄγραν· ἐ ὰν
 γὰρ μὴ παρῆν χορὸς
 προφητῶν βοηθῶν
 τῆ ἀποστολικῆ χειρὶ
 καὶ ἐν τῆ προφητικῆ
 προρρήσει μὴ ἀκολου θήση
 τῶν ἀποστόλων
 ἡ ἔκβασις· οὐ θηρᾶται
 τὰ θηρώμενα· βου ληθεὶς
 τοίνυν ὁ σωτὴρ σηρ δεῖ ξαι ὅτι ἡ τῶν
 ϊχθύων
 ἄγρα εἰκὼν ἐστὶ τῆς ἐκ κλησίας· καὶ βουλη θεὶς
 παιδεῦσαι πέτρον·
 ἔτι τῶ ὑποδείγματι τού τω
 εἴληψεν αὐτὸν εἰς
 ἀνδρείαν καὶ 
 λέγει αὐτῶ μὴ
 φοβοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν ἀν θρώπους ἔση ζωγρῶν·
 ἀπὸ τοῦ νῦν ἀφ οῦ φησὶν
 ἐπηράθης τῆς δυνάμε ως·
 καὶ ἔμαθες ὅτι καὶ τὰ
 
 ἄλογα ὑπακούει λόγω,
 καὶ πάντα ἕπεται τῶ ἐ μῶ
 νεύματι. λαβῶν ἀρκοῦν
 τὸ ὑπόδειγμα· χρῆσαι
 λοιπὸν τῆ θῆρα.
 καὶ
 οὐκ εἶπεν ἀνθρώπους ἀνους ἔση ἁ λιεύων· ἀλλ ἀνθρώπους ἀνους ἔση
 ζωγρῶν· ἐπεὶ δὴ οἱ ϊχθύ ες
 ἀπὸ ζωῆς εἰς θάνα τον
 ἠλιεύοντο· οἱ δὲ
 
 ἄνθρωποι ἄνοι · ἀπὸ θανάτου εἰς
 ζωὴν ἀγρεύονται· ἀπὸ
 τοῦ νῦν φησὶν ἀνθρώπους ἀνους ἔ ση ζωγρῶν· διὰ τί
 
 ο ὖν λέγει αὐτῶ μὴ
 φοβοῦ·
 ἔστω ἡ ἐπαγγελία καλὴν
 εἶχεν ὄψιν· διὰ τί οὖν μὴ
 φοβοῦ· ἐπεὶ δὴ πρὸσ έπεσεν
 τῆ γνώμη τῶν
 πρώτων ἁμαρτημά των· μὴ
 φοβοῦ φησὶν
 σαυτὸν ὡς ἁμαρτωλὸν,
 ἀλλὰ λοιπὸ νόει σαυτὸν
 ὡς ἀπόστολον ῥήματι δε σποτικῶ κελευόμενος
 τὴν οἰκουμένην σαγη νεῦσαι· μὴ φοβοῦ· μό νον ἀπὸ
 τοῦ νῦν μετὰνοή σον· τὸ τοίνυν
 δείκτυ ον ἵνα εἰς τὴν
 προλα βοῦσαν ἔλθω
 ἀκολουθί αν. εἰκὼν ἐστὶ τῆς
 εὐ ἀγ γελικῆς τοῦ σωτῆρος σρς διδα σκαλίας· τὸ δὲ
 εὐ ἀγγέ λιον τοῦτο. κάλει
 παῦ λος ποτὲ μὲν εὐ ἀγγέ λιον δικαιοσύνης·
 ποτὲ δὲ εὐ ἀγγέλιον εἰ
 
 ρήνης· ποτὲ δὲ εὐ ἀγ γέλιον
 δυνάμεως· ἐπεὶ
 δὴ γὰρ ὡς δυνατῆ ἡ
 χάρις τοῦ κηρύγματος·
 καὶ πολέμους ἠφάνι σε· καὶ
 στάσεις ἀνθρώπων ἀνων 
 μὴ συμφωνοῦντων πρὸς
 εὐσέβειαν σκόρπισε· καὶ
 διὰ μὲν τὸ πάντας κα λέσαι
 πρὸς σωτηρίαν σρίαν . λέγε ται εὐ ἀγγέλιον
 δικαιο σύνης· διὰ δὲ το
 κα τὰ στέλλειν τὸν πόλε μον τῶν δαιμόνων. λέ γεται εὐ ἀγγέλιον εἰρήνης·
 διὰ δὲ τὸ εὐτελέσι ρήμα σιν κηρύττειν θεοῦ θυ γνώ σιν. καλεῖται εὐ
 ἀγγέλι ον δυνάμεως· ἄκουε
 
 τοῦ λέγοντος· οὐ γὰρ
 ἐ 
 παισχύνομαι τὸ εὐ ἀγγέ 
 λιον. δύναμις γὰρ θεοῦ θυ 
 
 ἐστὶν εἰς σωτηρίαν σρίαν · τὸ δυ 
 ν ατὸν γὰρ τότε
 φαίνε ται δυνατόν· ὅτ’ ἂν
 μὴ
 τοῖς ἀκολούθοις κε χρημένον λογισμοῖς
 κρατήση τῶν περά των τῆς
 γῆς· ὡς λέ γει ὁ σωτὴρ σηρ τῶ παῦλω· ἀρ 
 κεί σοι ἡ χάρις μου· ἡ
 
 γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀ 
 σθενεῖα
 τελειοῦται·
 
 ο ὐδὲν ἦν μέγα εἰ
 γυμνῆ
 τῆ θεότητι τὴν οἰκου μένην
 ἐφώτισεν· ἀλ λ’ ὅτι δια σώματος
 τὴν
 ἀπαθῆ καὶ ἀσώματον ἔ
 
 δειξεν δόξαν· οὐδὲν
 ἦν θαυμαστὸν εἰ ὁ ζῶν
 ζωοποιὸν ἀπαστράψας
 δόξαν. τὴν οἰκουμένην
 ἐζωοποίησεν· ἀλλὰ τὸ
 δυνατὸν τοῦ λόγου· ὅτι
 θανάτω τὸν θάνατον ἀ φανίζει· διὰ τῶν ὕβρε ων τὴν
 ἀθάνατον ἀστρά πτει δόξαν· ἀλλα 
 χοῦ λέγει· εὐ ἀγγέλιον εἰ 
 ρήνης· τοὺς
 γὰρ πό 
 δας
 ὑμῶν φησὶν. πα 
 ρὰ σκευάσατε ἐν ἑτοιμα 
 σία τοῦ εὐαγγελίου τῆς
 
 εἰρήνης· ἀλλαχοῦ καλεῖ
 
 δικαιοσύνης. ὡς φησίν·
 
 οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ
 
 εὐαγγέλιον· δικαιοσύνη
 
 γὰρ θεοῦ θυ · ἐν αὐτῶ ἀπὸ κα 
 λύπτεται· τί ἐστὶν δικαι οσύνη θεοῦ θυ · ἐπεὶ δὴ ὁ πρῶ τος
 νόμος ϊουδαίοις
 ἐδόθη μόνοις. τὸ δὲ
 εὐαγγέλιον δικαιοσύνης·
 δικαίους γὰρ ὁ θεὸς θς ὁμοί ως πάντας
 ποιήσας.
 ὁμοίως πάντας ἐφώ τισεν·
 καὶ τοῦτο ἦν
 δίκαιον· τὸ μὴ τοὺς
 μὲν σῶσαι· τοὺς δὲ μὴ σῶσαι·
 
 τ ὸ μὴ τοὺς μὲν
 καλέσαι· τοὺς δὲ
 μὴ καλέσαι· ἐν τῆ πα λαιᾶ
 διὰθήκη· οὐκ ἦν
 ἡ κλήσις δικαία· ἀλλ’ οἰ κονομικῆ· προκατὰ σκευάζουσα
 ὁδὸν τῆ
 δικαιοσύνη· οὐ γὰρ λέ
 
 γω ταύτην δικαίαν. κα κείνην
 ἄδικον· ἀλλ’ ἐ κείνην ὁδὸν
 ταύτης
 καὶ προκατὰσκευὴν
 ταύτης· ἔδωκεν νό 
 μον τῶ ἰσραήλ ιηλ · καὶ λέγει ὁ
 
 
 δαυίδ δαδ · ὁ ἀπαγγέλλων τὸν
 
 λόγον αὐτοῦ τοῦ ϊακὼβ
 
 δικαιώματα καὶ κρί 
 ματα αὐτοῦ τῶ ἰσραήλ ϊηλ ·
 
 ο ὐκ εποίησεν
 οὕτως παν τὶ ἔθνει· καὶ τὰ
 κρίμα τα αὐτοῦ οὐκ εδήλω σεν αὐτοῖς. ἐπεὶ οὖν
 ἐ κείνην ἔθνη εἰνὶ · ἀπεκάλυ ψεν· ἐνταῦθα δὲ ζυγο στατήσας τὸν τῆς ἀ ληθείας λόγον πᾶσιν
 αὐτὸν ἐξ ίσου ἐκέρασεν,
 πρόσεχε παρὰκαλῶ· δι καιοσύνη ἐστὶν· τὸ πάν τα ς ὀμοίως σῶσαι· καὶ
 μὴ εἶναι διαφορὰν δού λου
 καὶ ἐλευθέρου· βαρ βάρου ἢ
 ἕλληνος· γυ ναικὸς ἢ ἀνδρὸς·
 ἀλ 
 λ’ ὃ
 λέγει παῦλος· ἐν χριστῶ χω 
 
 
 ἰησοῦ ιυ · οὐ βάρβαρος· οὐ σκύ 
 θης· οὐκ άρσεν· οὐ
 θή 
 λυ· οὐ
 δοῦλος· οὐκ ελεύ 
 θερος· ὁρᾶς
 ὁμο 
 τ ιμίαν, ἐπεὶ δὴ γὰρ ἡ φύ σις ὁμότιμος· εἰ καὶ
 ταῖς γνώμαις ἐμερίσ θημεν·
 συνάγει τὴν φύ σιν εἰς τὸ
 ἀρχαῖον κάλλος·
 ὅτ’ ἂν γὰρ ἐπλάσθη ὁ ἀδάμ
 οὐκ ἦν τίς ἀλλὀγενῆς·
 
 οὐ σκύθης· οὐ βάρβαρος·
 οὐχ ἕλλην· οὐ δοῦλος·
 οὐκ ελεύθερος· οὐκ ἄρ σεν·
 οὐ θήλυ· ἐκ γὰρ τοῦ
 ἐνὸς· τὰ δύο ἐπήγαγεν·
 δουλείαν· οὐ φύσις ἐ γέννησεν. ἀλλὰ προαί ρεσις
 ἔτεμεν· γίνεται δὲ
 καὶ δουλεία ἠναγκασμέ νη·
 ἡ ἐν συμφορᾶ λιμοῦ.
 ἢ ἐν αἰχμαλωσίας ἀνάγ κη·
 ἔστιν δὲ καὶ ἑτέρα δου λεία
 αὐθαίρετος· ἡ δι’ ἐ πιγαμίαν
 θεραπαινίδων·
 τὴν ἑαυτῆς ἐλευθερί αν
 πιπράσκουσα· καὶ
 ὑπὸ ζυγὸν δουλείας ἐρ χομένη· ἡ δὲ πρώτη
 δουλεία· ἀπὸ κακῆς
 συνέστη γνώμης· καὶ
 πόθεν εὐρίσκεται ἡ ρίζα
 τῆς δουλείας· ἄκουε·
 μετὰ τὸν κατὰκλυσμὸν
 ὁ νῶε πιὼν οἴνον· καὶ
 μὴ κεράσας αὐτὸν τῆ
 πρεπούση κράσει· δι’ ἀ πειρίαν ἐμεθύσθη·
 οὐ γνώμης νόσον ἐνδει ξάμενος. ἀλλ’ ἀγνοίας·
 καὶ ἐμεθύσθη· καὶ με θυσθεὶς· ἐγυμνώθη·
 καὶ εἰσελθὼν εἷς τῶν
 υἱῶν αὐτοῦ· ΐδεν τὴν
 τοῦ πατρὸς πρς γύμνωσιν καὶ
 ἐγέλασεν· τί οὖν ὁ πατὴρ πηρ 
 ἐκνίψας λέγει· ἐπικα τάρατος χααν παῖς·
 οἰκέτης ἔσται τοῖς ἀδελ
 
 φοῖς αὐτοῦ· ὁρᾶς
 
 π ῶς τὴν δουλείαν
 ἐγέννη σεν ἡ ἁμαρτία; διὰ
 τοῦ 
 το
 λέγει ὁ σωτὴρ σηρ · πᾶς ὁ ποι 
 ῶν τὴν ἁμαρτίαν. δοῦ 
 λός ἐστὶν τῆς
 ἁμαρτί ας· ἐπεὶ οὖν ἦλθεν ὁ
 ἐ λευθερωτῆς τοῦ ἀνθρω πίνου γένους· καὶ συνε χώρησεν τὴν ἁμαρ τίαν· μᾶλλον δὲ ἦρεν·
 ἐκτεμὼν γὰρ τὴν ρί ζαν.
 συνεξέτεμεν τοὺς
 καρποὺς. καλεῖ ται δικαι οσύνης
 εὐαγγέλιον· διὰ
 
 τοῦ το πάντας ὁμοίως
 φωτίζειν· ὑπελάμβα νον οὖν
 οἱ ϊουδαῖοι· ὅτι
 τὸ εὐ ἀγγέλιον τὸ κηρυτ τόμενον· δι’ αυτῶν αὐ τοῖς
 δίδοται μόνοις·
 ἐξέβη δὲ παρ ελπίδας
 ἡ πρὸσδοκία· διό φη 
 σὶν ὁ δαυίδ δαδ · ὑπελάβομεν
 
 ὁ θεὸς θς τὸ ἔλεός σου ἐν μέ 
 σω τοῦ λαοῦ σου· κατα
 
 τὸ ὄνομα σου ὁ θεός θς , οὕ 
 τως καὶ ἡ αἴνεσίς σου
 
 ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς γῆς·
 καὶ ΐνα δείξη ὅτι τὸ
 ἐλεῆ σαι τὰ
 πέρατα
 τῆς γῆς δικαιοσύνη
 
 ἐστὶν. ἐπήγαγεν·
 δικαι 
 οσύνης πλήρης ἡ δε ξιά
 σου· ὅτ’ ἂν
 βα θύ τι καὶ προφητικὸν
 ἀνακύψη ζήτιμα·
 σύνδρα με τῶ
 λόγω· μὴ κρο
 
 τῶν, ἄλλα νοῶν· μὴ ἁπλῶς
 δεχόμενος τὸν κρότον
 τῶν ρημάτων, ἀλλὰ τὴν ἔννοιαν βασανίζων
 τῶν νοημάτων· ἐὰν
 
 γ ὰρ ἄδης τὰ τοῦ θεοῦ θυ μετὰ
 ἀληθείας· καὶ μάλιστα
 τὴν φωνὴν ταύτην
 ἣν ὁ δαυὶδ δαδ εἶπεν ὑπελά 
 βομεν· ὁ θεὸς θς τὸ ἔλεός σου
 
 ἐν μέσω τοῦ λαοῦ σου·
 κα 
 τὰ τὸ
 ὄνομά σου ὁ θεός θς · οὕ 
 τως· καὶ ἡ αἴνεσίς σου.
 
 ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς γῆς.
 
 δικαιοσύνης πλήρης
 
 ἡ δεξιά σου· εὑρίσ 
 κ ει καὶ ἄδων, τὰ τοῦ θεοῦ θυ ·
 καὶ πληρούμενος πνεύματος πνς 
 ἁγίου· ὁ γὰρ γνησίως ψάλ λων· καὶ ἀνακαινιζό μενος τὴν
 ψυχὴν. ἀ ποτελεῖται ναὸς ἁγίου
 
 πνεύματος πνς · μὴ γὰρ μικρὸν νο μίσης ψαλμωδίαν εἶναι·
 δοκεῖ μὲν γὰρ τὴν ἀκο ὴν
 θέλ γ ειν· τῆ δὲ
 ἀλη θεία. τὴν ψυχὴν ἐγεί ρει· οὕτω καὶ ὁ
 μα 
 κ άριος ἐλισσαῖος ὁ προφή της παρακαλούμενος
 παρά τινων βασιλέων
 προφητεῦσαι τὰ μέλ 
 λοντα λέγει· δότε μοι ἄν 
 δρα εἰδότα
 ψάλλειν·
 ἦλθεν ὁ τῆς μουσικῆς
 ἔμπειρος· καὶ ἐν τῶ ψάλ λειν φησὶν ἐκεῖνον· ἦλ θεν τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον ἐ πὶ
 ἐλισσαῖον· τί οὖν·
 
 α ρα τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον φωναῖς
 
 θέλγεται· καὶ ἐπ’ ὠδαῖς
 καθέλκεται· εἰ τῆ ψυχῆ
 ἐπανεπαύετο τῆ προφη τικῆ·
 ἤρκει ἡ καθα ρότης τοῦ προφήτου
 πρὸσκαλέσασθαι τὸ πνεῦμα πνα 
 τὸ ἅγιον· διὰ τί οὖν
 λέ 
 γει·
 δότε μοι ἄνδρα εἰδό 
 τα ψάλλειν· οὐχ’ ΐνα
 
 τὸ πνεῦμα πνα τερφθῆ τῆς
 ψαλμοδίας· ἀλλ’ ΐνα ἐ κείνου ψάλλοντος ὀ νοῦς
 τοῦ προφήτου ἀνακαι νισθεὶς ἄξιος γέννηται
 τῆς τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς ἐπιφοι τήσεως. δια
 τοῦτο τὸ πνεῦμα πνα 
 
 λεῖ· ΐνα
 δείξη ὅτι οὐ τῆ ψαλμο 
 α ἐθέλχθη· ἀλλα τῆ ψυχῇ ψυχ ὑπὸ τῆς 
 δίας διεγερθείση· οὐ κ ἦλθεν ἐπὶ τὸν ψάλλον τα. ἀλλ’ ἐπὶ τὸν ἀκούοντα·
 δεῖ μὲν οὖν καθ’ ὅλου τὰς
 δυνάμεις τῶν ψαλμῶν
 ἐρευνᾶν· ἐξαιρέτως δὲ
 τοῦ σήμερον ἡμῖν ρη θέντος
 ἁγίου ψαλμοῦ· ὁ
 
 κύριος κς ἐβασίλευσεν· ἀγαλλι άσθω ἡ γῆ· εὐφρανθή τωσαν
 νῆσοι πολλαί· τὸ
 ὁ κύριος κς ἐβασίλευσεν· πῶς
 ὑπὸλαμβάνεις· ἆρα ὡς
 πρόσφατον λαμβανον τα τὸ
 τῆς βασιλείας ἀ ξίωμα; εἰ μὲν
 γὰρ εἶπεν
 ὁ κύριος κς βασιλεύει· τὴν ἀ ΐδιον αὐτοῦ ἑρμηνεύει
 ἀξίαν· εἰ δὲ λέγει ὁ κύριος κς ἐ βασίλευσεν. εἴρηται
 καὶ
 
 πρώην ἡμῖν καὶ νῦν λε χθήσεται· πρὸ τῆς χριστοῦ χυ 
 παρουσίας· πρὸ τοῦ
 εὐ ἀγγελικοῦ κηρύγματος
 ἐβασιλεύετο ἡμῶν ἡ φύ σις
 ὑπὸ τοῦ διαβόλου· ὑ πὸ τῆς
 ἁμαρτίας, ὑπὸ
 τοῦ θανάτου· πόθεν τοῦ το.
 λέγει παῦλος· ὥσπερ
 γὰρ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρ τία
 ἐν τῶ θνητῶ ἡμῶν
 σώματι· οὕτως καὶ ἡ χά ρις
 βασιλεύει διὰ χριστοῦ χυ · ἰδοὺ
 ἡ τῆς ἁμαρτίας βασι λεία·
 ποῦ ἡ τοῦ διαβό λου· ἄκουε τοῦ σωτῆρος σρς λέγον τος· εἰ σατανᾶς
 τὸν σα τανᾶν ἐκβάλλει· καθ’
 ἑ αυτοῦ ἐμερίσθη· πῶς
 οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεί α
 αὐτοῦ· ἰδοὺ ἡ τοῦ δι αβόλου
 βασιλεία· ποῦ
 ἡ τοῦ θανάτου· ἄκου ε
 παῦλου λέγοντος· ἐ βασίλευσεν ὁ
 θάνατος
 ἀπὸ ἀδὰμ μέχρι μωϋ σέως·
 καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ
 ἁμαρτήσαντας· ἐπεὶ
 οὖν ἡ διαβολικῆ τριὰς
 ἡ κατὰ τῆς ἁγίας καὶ
 ἀχράντου τριάδος τυ ραννήσασα· τοῦτέστιν
 ὁ διάβολος ἡ ἁμαρ τία· ὁ
 θάνατος· καὶ
 ὁ μὲν διάβολος ἠπά τα· ἠ
 δὲ ἁμαρτία ἔ σφαζεν· ὁ δὲ
 θάνα τος ἔθαπτεν· εὐ ἀγγε
 
 λίζεται τοὺς τυραννου μένους ὁ δαυὶδ δαδ ὡς ἐξελ θεῖν τὸν
 ζυγὸν τῆς δου λείας· καὶ
 δέξασθαι
 τοῦ χριστοῦ χυ τὴν δεσποτεί αν
 κηρυττομένην· ὁ
 
 κύριος κς ἐβασίλευσεν· πέπαυ ται τοῦ θανάτου ἡ βα σιλεία·
 πέπαυται τῆς
 ἁμαρτίας τὸ κράτος·
 πέπαυται τοῦ διαβόλου
 ἡ ἐξουσία· ὁ κύριος κς ἐβασί λευσεν·
 ἀγαλλιάσθω ἡ
 γῆ. ἀγαλλιᾶν γὰρ ὀφεί λη ἡ
 ποτὲ δεδολω μένη· καὶ νῦν
 ἐλευθε ρωθεῖσα. ἡ ποτὲ
 πε πλανημένη· καὶ νῦν δε δοξασμένη. ἡ ποτὲ
 ἐν τάφοις· καὶ νῦν ἐν
 θρόνοις· ἡ ποτὲ ἐν
 ἀτιμία· καὶ νῦν ἐν τη 
 μῆ· ὁ κύριος κς ἐβασίλευσεν·
 
 οὕτω καὶ ἀλλαχοῦ
 λέγεται·
 δεῖ γὰρ τὰ συγγενεῖ τῶν
 νοημάτων παρὰγα 
 γειν· ὁ κύριος κς ἐβασίλευσεν·
 εὐπρέπειαν ἐνεδύσα το· ἡμεῖς ἐν 
 δ υόμεθα ἔξοθεν ϊμά τιον. ΐνα τὸ ἀπρεπὲς
 τῆς φύσεως καλύψω μεν. ὁ
 δὲ θεός θς ΐνα τί
 καλύψη τὴν ἀσώμα τον
 φύσιν; τὴν φω τὸς γέμουσαν;
 μᾶλλον
 δὲ φῶς ἀπαστράπτου σαν·
 ἀλλὰ καλεῖ ἔνδυ
 
 μα. αὐτὸ τὸ σῶμα τοῦ χριστοῦ χυ ·
 ὁ κύριος κς ἐβασίλευσεν· εὐ πρέπειαν ἐνεδύσατο·
 εὐπρέπειαν καλεῖ. τὴν
 σάρκα τοῦ χριστοῦ χυ · εὐπρε πὴς γὰρ ἦν·
 οὐκ έχου σα αἶσχος ἁμαρτίας·
 ἁμαρτίαν γὰρ οὐκ εποί 
 ησεν πώποτε· οὐδὲ
 
 ηὑρέθη δόλος ἐν τῶ
 
 στόματι αὐτοῦ· ἐνε 
 δύσατο κύριος κς δύναμιν καὶ
 
 περιεζώσατο· ἐπεὶ
 
 τὸν βασιλέα ζώνη κο σμεῖ· ἔστιν δὲ ζώνη
 βασιλέως γνώρισμα
 καὶ κριτοῦ· εἰσάγει αὐ τὸν
 καὶ βασιλεύοντα
 καὶ κρίνοντα· λέγει γὰρ
 
 ἠσαΐας· ἐξελεύσεται
 
 ράβδος ἐκ τῆς ρίζης
 
 ϊεσσαὶ· καὶ ἄνθος ἐξ
 αυ 
 τῆς
 ἀναβήσεται ἐπ’ αὐ 
 τὸν πνεῦμα πνα 
 θεοῦ θυ · καὶ ἔσται
 
 δικαιοσύνην ἐζωσμέ 
 νος τὴν ὀσφὺν
 αὑτοῦ·
 
 καὶ ἀληθείαν εἰλημμέ 
 νος τὰς
 πλευρὰς αὐ τοῦ· 
 τοῦτο τὸ
 
 ε νδυμα τοῦ σωτῆρος σρς τὸ τῆς
 σαρκὸς λέγω· κρυφέ ως καὶ
 ἐν εἰκόνι εἶχεν
 ὁ ἀρχιερεὺς ἐν τῶ νό μω·
 καὶ πρόσεχε ἀκρι βῶς· πῶς αἱ
 σκιαὶ τὴν
 ἀλήθειαν ἡρμήνευσαν·
 πῶς οἱ τύποι τοῦ εὐ αγγελίου προέλαμπον·
 
 λέγω δὲ ἠρέμα καὶ
 κατὰ τὸ δυνατὸν συγ κατὰβαίνον τῆ ἀκο ῆ τῶν
 ἀκαιρέων καὶ
 τῶν ἀπείρων· ἵνα
 μὴ ὧδε κακεῖσε πε ριάγονται· ἐνδυσάτο
 ὁ ἀρχιερεὺς εἰσϊὼν εἰ ς τὰ
 ἅγια τῶν ἁγίων πο 
 δήρη· τοῦτέστιν
 
 ϊ μάτιον ἀπὸ
 κεφαλῆς·
 μέχρι ποδῶν ἀπεωρι σμενος·
 ἐπωμίδα·
 ζώνην· περὶσκελη·
 πέταλον χρυσοῦν· τι άραν·
 τοῦτέστι κορυ βάντιον· τὸ
 λόγιον τὸ
 ἐπὶ τοῦ στήθους· καὶ
 ὅσα διὰγορεύει ἡ γρα φῆ· καὶ ἔστιν
 ϊ 
 δ εῖν ἄλλα μὲν τὰ σχήμα τα. ἄλλα δὲ τὰ νοήμα τα. οὐ
 γὰρ πάντως
 
 θεὸς θς ἀναπαύεται ὑα κίνθω
 καὶ πορφύρα·
 καὶ κόκκω· καὶ βύσ σω· θεὸς θς γὰρ ψυχῶν ἀ πετεῖ
 καθαρότητα.
 ἀλλ’ ἐν τοῖς σωματι κοῖς
 ἄνθεσιν διὰ γράφει τῶν ἀρετῶν
 τὴν εἰκόνα· εἰ γὰρ ἀ ληθῶς
 ταῖς στολαῖς
 ἐκεῖναις ταῖς ἐνδό ξοις
 ἀνεπαύετο· διὰ τί
 πρω τοῦ ἀαρὼν τὸν
 μωϋσὴν οὐκ ενέδυ σεν· ἀλλ’
 ἢν μωϋσῆς
 
 καὶ γεγυμνωμένος τῆς
 ἐσθῆτος ἐκεῖνης· καὶ
 ἐνδύον αὐτὴν τοὺς ϊε ρεῖς·
 μωϋσῆς οὐκ ελού θη ὕδατι· καὶ
 ἔλουεν·
 οὐκ εχρίσθη ἐλαίω· καὶ
 ἔχριεν· οὐκ εφόρεσεν
 ϊμάτιον ϊερατικὸν· καὶ
 
 ϊερεῖς ἐνέδυσεν·
 
 ΐ να μάθης ὅτι τῶ
 τελείω
 ἀρκεῖ ἡ ἀρετῆ πρὸς κόσμον·
 λάβε δὴ ἄνωθεν τὸν
 ϊερέα ἔστιν γὰρ καὶ αὐτὸ
 τὸ τοῦ ἐνδύματος ὄνο μα
 ἀμφίβολον καὶ ζη τούμενον· τῆ
 δὲ ἑλλη νικῆ γλώσση
 μεταποιού μενον· λάβε οὖν
 ἀρχὴν
 ἀπὸ τῆς κεφαλῆς πρῶ τον τί
 ἦν ἢ τιάρα ὀνο μάζει· τί μετὰ
 τὸ πρόξε νον τί ἆρα· ἀντὶ τοῦ
 τί ἆ ρα εστιν τοῦ σχήματος
 τοῦ ἐνδύματος· ἐπεὶ
 ἠ ὁ ἀρχιερεὺς κεφαλῆ
 ἦν τοῦ λαοῦ· ἔδει δὲ τὸν
 πάντων κεφαλὴν γινό μενον
 ἔχειν κατὰ κεφα λῆς τὴν
 ἐξουσίαν· ἀπὸ λελυμένη γὰρ
 αυθεντί α· ἀφόρητός ἐστὶν·
 ἔχου σα δὲ ἐπϊκείμενον τὸ
 σύνθεμα τῆς δεσποτεί ας·
 ὑπὸ νόμον ἄγεται· κε λεύει οὖν
 τὴν κεφαλὴν
 μὴ εἶναι γυμνήν· ἀλλὰ
 κεκαλυμμένην ΐνα μά θη ἡ
 κεφαλῆ τοῦ λαοῦ
 
 ὅτι κεφαλὴν ἔχει· διὰ
 τοῦτο καὶ ἐν τῆ ἐκκλη σία
 ἐν ταῖς χειροτονίαις
 τῶν ϊερέων· τὸ εὐ ἀγγέ λιον τοῦ χριστοῦ χυ ἐπὶ κεφα λῆς τίθεται·
 ΐνα μάθη
 ὁ χειροτονούμενος. ὅ τι
 τὴν ἀληθινὴν τοῦ
 εὐ ἀγγελίου τί ἆρα ν λαμβά νει· καὶ ΐνα
 μάθη ὅτι εἰ
 καὶ πάντων ἐστὶ κεφα λῆ·
 ἀλλ’ ὑπὸ τούτους πράτ τει τοὺς
 νόμους πάν των κρατῶν· καὶ τῶ
 νό μω κρατούμενος· πάν τα λογωθετῶν· καὶ ὑπὸ
 τοῦ λόγου νομο 
 θετούμενος· διὰ τοῦ το γενναιός τ η ϊ ς τῶν ἀρ χαίων·
 ϊγνάτ ιος δὲ
 ἦν ὄνομα αὐτῶ· οὗτος
 ϊερωσύνη καὶ μαρτυρίω
 διὰπρέψας· ἐπὶστέλλον
 τινὶ ϊερεῖ ἔλεγεν· μη δὲν
 ἄνευ γνώμης σου γι νέσθω· μήτε
 σὺ ἄνευ
 γνώμης θεοῦ θυ τί πράττε·
 
 τ ὸ τοίνυν ἔχειν
 τὸν ἀρχιε ρέα τὸ εὐ ἀγγέλιον·
 σημεῖ ον ἐστι τὸ ἐπ
 ἐξουσίαν εἶ ναι· διὰ τοῦτο
 λέγει παῦ λος περὶ γυναικὸς
 ἐχού 
 σης
 κάλυμμα· ἡ γυ 
 νῆ ὀφείλη
 ἔχειν ἐπὶ τῆς
 
 κεφαλῆς· τοῦτέστιν
 τὸ κάλυμμα ὃ ἦν εἰκὼν
 ἐξουσίας· ἦν οὖν ἡ τι ἆ ρα
 τὸ σχήμα τῆς ἐξουσί
 
 ας. ἦν το πέταλον τὸ χρυ σοῦν·
 ὃ ἐπεγέγραπτο τὸ γε γραμμέν ὸς · ἐν ῶ ἐκτετύπω το τὸ τοῦ θεοῦ θυ ὄνομα· καὶ
 πρῶτον δείκνυσιν ὅτι
 ἐξουσία θεοῦ θυ · ὄνομα θεοῦ θυ 
 μετὰ τὴν τιάραν καὶ τὸ
 πέταλον· δύο λίθοι ἐπὶ
 τῶν ὤμων σμαράγδινοι
 ἔχοντες τὰς ἓξ φυλὰς
 ἐντεῦθεν· καὶ τὰς ἓξ
 ἐντεῦθεν· σημεῖον τοῦ το
 τῆς ϊερατικῆς ὄψε ως· ἀπὸνέμει
 δὲ τῶ ϊερεῖ
 τὸν σμάραγδον· δύο ἔ χοντα
 κάλλη· καὶ γὰρ
 ὠχρότητα ἔχει εὐπρε πῆ·
 καὶ καθαρὸς ὢν
 κατόπτρου δύναμιν ἐ πέχει· ἐπεὶ οὖν
 δὴ
 
 τ ὸν ϊερέα καὶ
 ἀσκήση νή φειν· καὶ τὸν βίον
 κάτο πτρον ἔχειν τοῖς
 πολλοῖς
 βούλεται τῆς ἀρετῆς τὴν
 εἰκόνα φέρειν τὸν ϊερέ α
 ἐπὶ τῶν ὤμων· ἐπειδὴ
 τὸ τοῦ θεοῦ θυ ὄνομα ἐπὶ τῆς
 κεφαλῆς· τὸ ἄρθρον
 ἐπὶ τοῦ ἄρθρου· καὶ δι ὰ
 τί ἐπὶ τῶν ὤμων· ἐπει δὴ
 πράξεώς ἐστι σημεῖ ον· ἡ γὰρ
 πρακτικὴ δύ ναμης· ἐν τοῖς
 ὤμοις
 ἤρτηται· βούλεται οὖν
 τὸ κάλλος τῆς ἀληθεί ας
 ἐπὶ τῶν πράξεων εἶ ναι· διὰ
 τοῦτο λέγει ὁ θεὸς θς 
 πρὸς τὴν ϊερουσαλήμ
 
 ποτε· θὲς τὴν καρδίαν
 σου ἐπὶ τῶν ὤμων σου θυ γάτηρ ἠτιμωμένη· ὅτι
 
 κύριος κς κτίζει σε εις σωτηρίαν σρίαν ·
 
 τ ὰς χεῖρας καὶ
 τοὺς ὤμους
 εἰς πράξεις λαμβάνει
 ἡ γραφῆ· ὡς ὅταν λέ 
 γη περὶ τοῦ δαυίδ δαδ · καὶ
 
 ἐν ταῖς συνέσεσιν τῶν
 
 χειρῶν αὐτοῦ ὡδήγη 
 σεν αὐτούς·
 καὶ ἡ σύνεσις
 ἆρα ἐν ταῖς χερσίν ἐστιν;
 ἀλλ’ ἐν ταῖς συνέσεσι λέ γει αὐτῶν τῶν πράξε ων· καὶ
 ἐπὶ τοῦ στήθους
 ἐλάμβανεν ὁ ϊερεὺς
 τὸ λόγιον τοὺς δώδε κα
 λίθους ἐγκεκολαμ μένους·
 τοῦτέστιν· σάρ διον τοπάζιον·
 σμάρα γδον· ἄνθρακα· σάπ φειρον· ϊασπιν· ϋακιν θον· ἀχάτην· ἀμέθυσον·
 χρυσόλιθον· βηρύλλιον·
 ὀνύχιον· ἐν τοῖς
 δώ 
 δ εκα λίθοις τούτοις ἐ μερίζοντο αἱ δώδεκα
 φυλαί· βαθὺ τὸ ῥῆμα·
 διὰ τί ἄνω ἐπὶ τῶν ὤμων
 μία ἦν ἡ τῶν λίθων
 φύσις ἓν ὄνομα ἔχουσα·
 τὸν σμάραγδον· ἐπὶ δὲ
 τοῦ στήθους κάτω διά φοροι
 οἱ λίθοι· τί βού λεται τοῦτο
 ἐπεὶ δὴ μί α φύσις ἡμᾶς
 ἐγέννη σεν· διάφοροι δὲ
 γνῶ μαι ἡμᾶς ἐμέρισαν. τὸ
 
 μὲν δίδωσι τῆ γνώμη·
 τὸ δὲ τῆ φύσει· ἦν
 
 τ οίνυν θεοῦ θυ ὄνομα ἡ πρακτι κῆ
 ἀρετῆ· εἰ διὰ λόγου καὶ
 ἀληθείας συνεστῶσα·
 καὶ ὑπὸ κράσπεδον τοῦ
 ϊερέως τὸ λεγόμενον λῶ μα·
 ἄνθη ροᾶς· καὶ ῥοΐ σκοι χρυσοὶ
 καὶ κώδω νες· τί ἐβούλετω ταῦτα
 ἐν τῶ ϊερεῖ· ἆρα θεὸς θς ἀνε παύετω τούτοις
 τοῖς ἄν θεσιν; ἀλλ’ ἐν τῶ
 σχήμα τι τοῦ ϊερέως·
 ἐξεικο νίζει τὰς ἀρετάς·
 ἄνω
 ἐπὶ τῆς κεφαλῆς· ὄ νομα θεοῦ θυ · ἐπὶ τοῦ στή θους
 λόγος· τὰ κάτω
 ἄνθη καὶ καρποί· τὰ
 τῶν ἀρετῶν κατωρθώ ματα·
 ἅτινά ἐστιν· ἐ λεημοσύνη·
 δικαιοσύ νη· φιλανθρωπία φιλανια · 
 δεῖ οὖν
 
 ἡ μᾶς ἔχειν καὶ
 τὰ ἀνθοῦν τα κάλλη καὶ τὰ
 πεπλη ρωμένα· ἄνθη δέ εἰσιν
 ϊερέως· συντυχία· ὁμι λία·
 ἦθος ἀγαθὸν· λόγος
 χρηστός· πίστις· δόξα·
 ἀλήθεια· δικαιοσύνη·
 καὶ μεταξὺ τούτων· οἱ
 κώδωνες· ἡ συμφωνί α τῶν
 καλῶν ἔργων.
 πᾶσα γὰρ ἀρετὴ ἦχον
 ἀποτελεῖ διὸ λέγει παῦ 
 λος· ἀφ ὑμῶν γὰρ ἐξή χηται ὁ λόγος τοῦ θεοῦ θυ ·
 πόθεν δὲ ἤρξατο ὁ ἦ
 
 χος; καὶ περίη φησὶν ὁ ἰησοῦς ις 
 
 διδάσκον πᾶσαν πόλιν
 
 καὶ πᾶσαν κώμην·
 καὶ
 
 θεραπεύων πᾶσαν νό 
 σον καὶ πᾶσαν
 μαλακί 
 αν·
 καὶ ἐξῆλθεν ἦχος
 
 περὶ αὐτοῦ εἰς πᾶσαν
 
 τὴν γῆν· πρόσεχε
 
 ἀ κριβῶς· ΐδες
 τῶν ἀρε τῶν τὸν κόσμον. ἐκεῖ νος ὁ ϊερεὺς· χριστοῦ χυ ἦν τύ πος· οὐκ
 ἀλληγοροῦ μεν ἐνταῦθα· εἰ
 μὴ ἀ φορμᾶς ἐλάβομεν πα ρὰ παύλου· εἰ μὴ παῦ λος ἐρμήνευσεν τὴν
 δύναμιν τῆς δικαιο σύνης·
 ἡμεῖς ταῦτα
 μαθεῖν οὐκ ἠδυνήμε θα· διὰ
 τοῦτο ποιεῖ
 παῦλος τὸν ϊερέα ἐ κεῖνον
 τύπον τοῦ χριστοῦ χυ καὶ
 
 λέγει· οὐ γὰρ εἱς
 χειρο 
 ποίειτα ἅγια εἰσῆλθεν
 
 ὁ χριστός χς · ἀντίτυπα τῶν
 
 ἀληθινῶν. ἀλλ’ εἰς αὐ τὸν τὸν οὐρανὸν οὐνον ἐμφα νισθῆναι τῶ
 προσώ πω τοῦ θεοῦ θυ ὑπὲρ ἡμῶν·
 
 σ τάσις οὖν ἦν ἐν
 τοῖς τό τε ϊουδαίοις καὶ
 ζήτι μα ξένον· ἐπεὶδη γὰρ
 οἱ
 ἀπόστολοι ἐκήρυττον
 τὸν σωτῆρα σρα καὶ βασιλέα
 καὶ ϊερέα καὶ προφή την·
 ἐμάχοντο οἱ ϊουδαῖ οι· καὶ
 ἔλεγον τὰ κατὰ
 νόμον· ἄλλη φησὶν φυλῆ
 
 βασιλείας· καὶ ἄλλη ϊε ρωσύνης· εἰ δὲ ϊούδα
 βασιλείας φησίν· εἰ οὖν
 
 ὁ 
 χριστὸς χς βασιλεὺς ἐστιν. οὐκέ τι ϊερεὺς· εἱ δὲ ϊερεὺς.
 οὐκέτι βασιλεὺς· παῦλος
 μαχόμενος καὶ πρὸς τὴν
 ἐκείνων ὑπόνοιαν ἁρ μόζων
 τὸν λόγον φησὶν·
 μὴ γὰρ κατὰ τὴν τάξιν
 τῆς ὑμετέρας ϊερωσύ νης
 ἀνέστη χριστός χς παρ’ ὑ μῖν διείρηται
 βασιλεί α καὶ ϊερωσύνη. ἐν
 δὲ
 τῶ χριστῶ χω συνῆπται· σὺ
 γὰρ ϊερεὺς φησὶν εἰς τὸν αἰ ῶνα κατὰ τὴν τάξιν
 μελχισεδέκ· διὰ τοῦ 
 τ ο
 συλλογίζεται καὶ λέγει·
 εἰ γὰρ ἡ πρώτη ϊερωσύ νη
 ἦν ἄμεμπτος· τίς
 χρεῖα λεχθῆναι κατὰ
 τὴν τάξιν μελχισεδέκ
 ἀνίστασθαι ϊερέα. καὶ
 οὐ κατὰ τὴν τάξιν ἀ αρών·
 μετὰτιθεμένης
 γὰρ τῆς ϊερωσύνης·
 ἐξ ανάγκης καὶ νόμου
 μετάθεσις γίνεται· ἀρ χιερεὺς τοίνυν ὁ σωτὴρ σηρ ἡ μῶν· οὐ κατὰ τὸν
 τῆς
 θεότητος λόγον· ἀλλὰ
 κατὰ τὸν τῆς σαρκὸς
 τύπον· ἄνω σύνθρονος
 
 θεοῦ θυ . κάτω δι’ ἡμᾶς καὶ
 ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν
 τάξιν μελχισεδεκ· πε ρὶ οῦ
 πολὺς ὁ λόγος· ἀλλ’ οὐ
 
 τοῦ παρόντος· πρόσε χε
 παρακαλῶ· ἦν ἐν τῶ
 νόμω ὁλοκαυτώματα·
 θυσία· περὶ ἁμαρτί ας
 πρὸσφορᾶ· ἐλθὼν
 ὁ σωτὴρ σηρ παύει τὰς τυπι κὰς
 πρὸσφορᾶς· καὶ
 ποιεῖ τὸ σῶμα τὸ ΐδιον
 ἀντι πάσης θυσίας·
 
 λ έγει παῦλος
 περὶ τοῦ σωτῆρος σρς ·
 διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν
 
 κόσμον λέγει· θυσίαν
 
 καὶ προσφορὰν οὐκ ἠ θέλησας· σώμα δὲ
 κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυ τώματα καὶ περὶ ἁ μαρτίας οὐκ
 εξήτκη σας· τότε εἴπων ϊδοὺ
 
 ἥκω· ἐν κεφαλίδι βι 
 βλίου
 γέγραπτε περὶ ἐ 
 μοῦ· εἰπὼν τὴν προ φητείαν
 παῦλος καὶ
 εἰρη κὼς ὅτι θυσίαν
 καὶ πρὸσφορὰν πε ρὶ
 ἁμαρτίας οὐκ ἠθέ λησας· τότε
 εἶπον ϊ δοὺ ἤκω· ἀναιρεῖ τὸ
 πρῶτον ΐνα τὸ δεύτε ρον
 στήση· καὶ ποῦ
 
 ἡ θυσία καὶ ἡ
 προσφορὰ
 εὑρίσκεται· ἐν τῶ σώμα τι
 τοῦ χριστοῦ χυ καθὼς λέγει
 ὁ ἀπόστολος παῦλος·
 παρακαλῶ ὑμᾶς ἀδελ φοὶ δϊα
 τῶν οἰκτιρμῶν
 
 τοῦ θεοῦ θυ ὡς τέκνα ἀγαπη 
 τὰ περϊπατεῖτε ἐν ἀ 
 γάπη καθὼς
 καὶ ὁ χριστὸς χς ἠ
 
 γάπησεν ἡμᾶς· καὶ παρέ 
 δωκεν ἑαὐτὸν
 ὑπὲρ ἡμῶν
 
 θυσίαν καὶ πρὸσφορὰν.
 τῶ θεῶ θω εἰς ὀσμὴν εὐωδί ας·
 διὰ σὲ ἀρχιερεὺς. δι’
 ἑαυτὸν θεός θς · μὴ μετάβαλλε
 ῥήματα θεοῦ θυ ζῶντος· εἰς
 
 πατέρα πρα καὶ υἱὸν καὶ ἅγιον πνεῦμα πνα 
 ἐβαπτίσθης· τί αναι ρεῖς
 τὰ ὀνόματα τὰ ζῶν τα· καὶ
 εἰσάγεις ὀνόματα
 λογισμῶν γεννήματα·
 λέγον ἀγέννητος· καὶ γεν νητός· κτιστὸς· καὶ ἄ κτιστος· ὢν ἀεὶ καὶ μὴ
 ὢν ἀεὶ· τούτων ἀνέχε ται θεὸς θς τῶν ματαίων
 ρημάτων. ἓν ρῆμα ΐνα
 μεταβάλ λ η
 προφήτης
 ποτὲ· ἐκινδύνευσεν ἀ πολέσθαι· καὶ βλέπε ρή ματος
 μικροῦ ἀκριβο λογίαν· τὰ ῥή 
 μ ατα τῶν προφητῶν·
 τι τινὲς ἐκάλουν ὑπὸ ἀ πειρίας λήμμα κυρίου κυ · λέ γει ὁ θεὸς θς διὰ ϊερεμίου·
 
 ἐὰν ἐρωτήση σε ὁ λαὸς.
 
 ἢ ὁ ϊερεὺς ἢ ὁ προφή 
 της· καὶ εἴπη
 σοι τί τὸ
 
 λήμμα· εἰπὲ αὐτοῖς·
 
 ὅτι τὸ λῆμμα κυρίου κυ ὑμεῖς
 
 ἐστέ· λήψομαι γὰρ ὑμᾶς
 
 λῆμμα καὶ κράξω ὑμᾶς
 
 ΐνα μὴ λέγητε λῆμμα
 
 ἓν ρῆμα ΐνα μεταποη 
 θῆ· ἀπειλῆ ὁ θεὸς θς · οὑ
 
 ὁλόκληρον δογμάτων
 
 ἀκρίβειαν διαστρέφεις
 
 πατρὸς πρς ὄνομα παρὰ γραφόμενος· υἱοῦ υυ ἀξίαν
 ἀρνούμενος· πνεύματος πνς ἁγίου
 δόξαν ἀθετῶν· ἆρα δι αφεύξη τὰς τοῦ θεοῦ θυ χεῖ ρας; βαρὺ καὶ
 φοβερὸν
 διαστρέψαι λόγον θεοῦ θυ 
 ζόντος· κυρίου κυ τοῦ θεοῦ θυ ἡ μῶν· λόγων
 διαστρεφο μένων· ἀγανακτεῖ θεός θς ·
 δογμάτων διαστρεφο μένων
 οὐκ αγανακτεῖ;
 μὴ σοφώτερος εἶ τοῦ σωτῆρος σρς ;
 μὴ ἀκριβέστερος τοῦ εὐ αγγελίου· φοβήθητι τὸ 
 κρῖμα τοῦ 
 θεοῦ θυ · φοβήθητι
 ἐκεῖνο τὸ φοβερὸν ὄνο μα
 καὶ ἀπόδυσε τὴν
 κακίαν· καὶ ἀνάλα βε τὴν
 μετάνοιαν· καὶ
 ἐγγυαταί σου ἡ πίστις
 τὴν σωτηρίαν σρίαν · μετάνοια
 γὰρ εἰς 
 σωτηρίαν σρίαν μετὰποιεῖ· καὶ
 τῶν ἐν αἱρέσει καὶ τῶν
 ἐν κακαῖς πράξεσι
 τυγχανόντ ων α · μετά νοια· ρίζα θεοσεβείας
 μετανοήσωμεν· δυσω πήσωμεν
 τὸν θεὸν θν τῆ
 μετανοία· ΐνα καὶ πο λέμους ἀφανίση· καὶ
 βαρβάρους σβέση· καὶ
 τῶν ἐχθρῶν τὰς ἐπανα στάσεις θραύσι· καὶ δώ η ἡμῖν
 πάντων τῶν ἀ γαθῶν τὴν
 ἀπόλαυσιν·
 πολὺ θεὸν θν ἐξϊλεοῦται με
 
 τάνοια· ὅταν τις γνησί ως
 πρὸσδράμει τῆ με τανοία· οἷόν
 τι λέγω·
 
 ἥ μαρτεν ποτὲ ὁ
 λαὸς·
 μετενόησεν καὶ ἐδά κρυσεν
 λέγει ὁ θεός θς · ἀ 
 κούων ἤκουσα τοῦ στενα 
 γμοῦ ἐφραὶμ ὀδυρωμέ 
 νου καὶ
 λέγοντος· ἐπαί 
 δευσάς με κύριε κε · καὶ οὐ 
 κ επαιδεύθην· ἀλλ’ ἐγε 
 νόμην ὡς
 μόσχος ἀδί 
 δακτος· ἐπίστρεψόν
 
 με καὶ ἐπὶστραφήσομαι·
 
 καὶ τί πρὸς αὐτὸν ὁ θεός θς ·
 
 ἀνθ ῶν οἱ λόγοι μου
 εἰσὶν
 
 ἐν αυτῶ· μὴ οὐκ
 αναμνη 
 σθήσομαι αὐτοῦ καὶ ἐλε 
 ήσω αὐτόν; μηδεῖς σε
 
 π 
 τω είτω· μὴ φήμη· μὴ
 βαρβάρων γνόφος· μὴ
 ὀμίχλη πολλή· κὰν ἀ ναρίθμητοι ὦσιν οἱ πο λέμιοι
 τῶ πλήθει· ὁ ὑ μέτερος
 ὑπέρμαχος ϊσ χρώτερος· ἐὰν
 δειλι άσης τὸ πλῆθος ὑφο ρώμενος· λέγει πρὸς σὲ
 ὁ προφήτης ἐλισσαῖ ος· μὴ
 φοβοῦ· πλείους
 εἰσὶν οἱ μεθ ἡμῶν· ἢ οἱ
 μετ’ αὐτῶν· ἐκεῖ βαρβά ρων
 πλῆθος· ὧδε
 ἀγγέλων φάλαγξ· τῶν εὐ σεβῶν ὑπερμαχεῖ· ἀγγε λικὸς
 στρατός· προφη τῶν χωρός·
 ἀποστόλων
 δύναμις· μαρτύρων πρε σβείαι· μὴ νομίσης ὅτι μόνον
 μάρτυρες πρε
 
 σβεύουσιν ὑπερ ἡμῶν.
 ἀλλὰ καὶ ἄγγελοι ἐν ταῖς
 θλίψεσιν ϊκετεύουσι τὸν
 
 θεόν θν · καὶ οὐ μόνον ϊκε τεύουσιν· ἀλλὰ καὶ ἀ πόκρισιν
 δέχονται πα ρὰ τοῦ εὐεργέτου·
 λέγει
 ζαχαρίας ὁ προφήτης·
 
 καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος
 
 ὁ λαλὸν ἐν εμοὶ. καὶ
 εἶ 
 πεν
 πρὸς κύριον κν · αὕτη ἡ
 
 εὐχὴ τοῦ ἀγγέλου· κύριε κε 
 
 παντοκράτωρ· ἕως
 
 πότε οὐ μὴ ἐλεήσης
 
 τὴν ἱερουσαλὴμ ϊλημ · καὶ τὰς
 
 πόλεις ϊοῦδα ἃς ὑπερΐ 
 δες· τοῦτο
 ἑβδομη 
 κοστὸν ἔτος· τι οὖν
 
 α πεπέμψατο ὁ θεὸς θς τὴν
 πρεσβείαν τοῦ ἀγγέλου·
 μὴ γέννοιτο· ἀλλὰ τί·
 ἀπεκρίθη φησὶ κύριος κς 
 πρὸς τὸν ἄγγελον τὸν λα λοῦντα ἐν ἐμοὶ ῥήμα τα
 παρακλητικὰ· καὶ
 λόγους παρακλητι κοὺς·
 παρακαλέσω μεν τὸν τῶν
 ἀγγέλων
 δεσπότην καὶ ἕνα ἄγγε λον
 ἀποστελεῖ· καὶ πᾶ σαν τῶν
 ἐναντίων τὴν
 φάλαγγα σκορπίζει· ἐ γὼ
 καὶ τὴν κηρότυχον
 γραφὴν ἠγάπησα εὐ σεβείας
 πεπληρωμένην·
 εἶδον ἐν εἰκόνι ἄγγελον ἐ λαύνοντα τὰ νέφη βαρ βάρων
 εἶδον πατούμε
 
 να βαρβάρων φύλα καὶ τὸν
 
 δαυὶδ δαδ ἀληθεύοντα· κύριε κε 
 
 ἐν τῆ πόλη σου τὴν
 εἰκόνα
 
 αὐτῶν ἐξουδενώσεις·
 λε γέτω νῦν καὶ περὶ αὐτῶν
 ὁ
 μακάριος δαυίδ δαδ · γενη 
 θεῖτω ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκό 
 τος καὶ ὀλίσθημα· καὶ ἄγ 
 γελος κυρίου κυ κατὰδιώκων
 
 αὐτούς· οἶδεν ὁ θεὸς θς 
 
 δ ιαφόρους
 ἀφορμᾶς πα ρασχεῖν πρὸς τὴν τῶν
 πο λέμων καθαίρεσιν· πολ 
 λῆ ἦν ἡ
 παράταξις τοῦ σ 
 εναχηρὶμ βασιλέως τῶν ἀσ συρίων· καὶ εἷς ἄγγελος ἀ ποσταλεὶς· ἑκατὸν ὀγδο ήκοντα
 πέντε χιλιά δας ἔστρωσεν· ἡμεῖς
 οἱ
 
 ἄνθρωποι ἄνοι · ἀνθρωπίνοις ἀνινοις λογισμοῖς
 μετροῦμεν τὰ συμβαίνον τα·
 καὶ λέγομεν καθ ε αυτοὺς· τί
 γίνεται ἐὰν
 μὴ εὑρεθῆ στρατιῶτης
 ἐν τοῖς μέρεσι τούτοις·
 ἐὰν πριν ὴ φθάση ὁ στρα τηγὸς· πάντα πορθή 
 σ ῶσιν. τί ποιοῦμεν·
 μὴ
 γὰρ ἐπεὶ δὴ σὺ πρὸσλαμβάνει
 καὶ θεὸς θς προλαμβάνε ται; μὴ
 γὰρ ἐπειδὴ οὐκ εἶ
 πανταχοῦ· θεὸς θς οὐκ ἔστι παν ταχοῦ·
 μὴ γὰρ τὸ μὲν δύ νατε ὁ θεός θς · τὸ δὲ οὐ δύ νατε· ἡ ἄψυχος
 
 θ άλασσα
 ὑπήκουσεν καὶ
 ἐβύθησεν οἱ ἄλογοι ἰχθύ ες
 ὑπήκουσαν τῆ ἄγρα
 
 πέτρου· καὶ ἄγγελος ἐὰν κε λευσθῆ· ὅλους οὐκ αφα νίζει
 τοὺς ἐχθροὺς τῆς
 ἀληθείας; μόνον νήψω μεν·
 μόνον παρακαλέ σωμεν· μόνον
 ϊκετεύσω μεν· ἐνόμισέν τις
 ἐν τοῖς
 ἀρχαίοις στρατηλάτης
 ἄριστος· λέγω δὴ κοινῶ
 ὀνόματι· ΐνα πᾶσι κατά δηλος γένηται· ἐνόμι σέν τις
 στρατηγὸς τῶν
 ἀλλοφύλων ὁ σισάρα· μέ μνηται δὲ αὐτοῦ καὶ δαυὶδ δαδ 
 
 λέγων· ποίησον αὐτοὺς
 
 ὡς τὸν μαδιὰμ καὶ τὸν
 
 σισάρα· ὡς τὸ ϊαβὶν ἐν
 τῶ
 
 χειμάρρω κισῶν· ὁ ἰ αβὶν βασιλεὺς ἦν τῶν ἀλ λοφύλων· ὁ σισάρα. ἀρ χιστράτηγος· καὶ ἦν
 αὐτῶ ἅρματα σιδηρὰ
 ὀκτακόσια· καὶ πλῆ θος
 ἄπειρον· ἐφοβή θη ὁ λαὸς τῶν
 ϊουδαί ων· ΐδεν τὸ νέφος
 καὶ
 ἔφριξεν· τί οὖν ὁ φιλάνθρωπος φιλανος 
 
 θεὸς θς λέγει διὰ τῆς προ φήτιδος δεβόρας τῶ
 ὑπερμάχω τῆς εὐσεβεί 
 ας· μὴ φοβηθὴς· ϊδοὺ
 
 παρὰδίδωσίν σοι αὐτὸν
 
 κύριος κς · εἰς τὰς χεῖράς σου· καὶ
 
 ἔσται τὸ κατόρθωμα·
 
 οὐ τῆς χειρός σου· ἀλλ’
 εἰς
 
 χεῖρας γυναικός· βλέ πε πῶς ὁ θεὸς θς ἀλαζωνίαν
 ἐκόλασεν· ἄνδρες οὐχ ὑ
 
 πέστησαν καὶ γυνὴ ἐστρα τήγησεν· εἰσῆλθεν ὁ σι σάρα
 φεύγων πρὸς τὴν
 γυναῖκα ϊαὴλ λεγομέ νην·
 καὶ καύσωνι ἀπει λημμένος·
 αἰτεῖ παρ αυ τῆς ὕδωρ· ἡ δὲ
 ποτί ζει αὐτὸν γάλα· ὅρα σ οφίαν γυναικός· ἐπεὶ δὴ
 γὰρ ἦν κατὰψυκτικὸν
 τὸ γάλα· καὶ εἰς ὕπνον
 προκαλούμενον· ποτί ζει
 αὐτὸν γάλα· ΐνα ἀ ληθεύση ἡ
 γραφῆ ἡ λέ 
 γουσα· ὕδωρ αὐτὴν ἤ 
 τησεν· καὶ γάλα ἔδω 
 κεν· ΐνα καὶ
 ποτίση
 καὶ κοιμήση· εἶτα
 
 κ οιμηθέντος τοῦ
 ἀλλοφύ λου· ἔλαβεν ἡ γυνὴ
 ἐκεῖ νη πάσσαλον καὶ
 σφύραν.
 καὶ ἐπέδραμεν τῶ πολε μίω·
 καὶ ὅρα σοφίαν γυναι κός· διὰ
 τί οὐκ ἔλαβεν
 ξίφος ἢ μάχαιραν· ἀλ λὰ
 πάσσαλον· ἐφοβή θη ὡς γυνή μὴ
 ἔξυπνος
 γενόμενος κατὰλάβη
 αὐτὴν κατέχουσα ξίφος·
 
 δ ιὰ τοῦτο οὐ
 λαμβάνει ὅ πλον ἀνδρὸς· ἀλλ’
 ἐπιτή δευμα γυναικεῖον·
 ἔθος γὰρ ταῖς διεζωσμέναις
 γυναιξὶ πά σ σαλον
 κα τὰκρούειν ἐν τοῖς
 τοίχοις.
 καὶ οὕτως μετιέναι τὴν
 ϊδίαν ἐργασίαν· κατὰ σκευάζει οὖν ἀπὸ τοῦ ἀνυ
 
 πόπτου ὁδὸν δευτέραν·
 ἐπεὶδὴ δὲ ὁ θεὸς θς συνήρ γησεν καὶ θεοῦ θυ ἦν ἔργον
 πληρῶσαι τὰ τῆς
 προφητείας· οὐ γὰρ
 ἦν ἐκείνης τὸ στρατή γημα.
 ἀλλὰ θεοῦ θυ τὸ ἀ πόφθεγγμα· ἐν
 χειρὶ
 
 γὰρ γϋναικὸς ἔσται ὁ
 θά 
 νατός
 σου· συνήργη σεν ὁ θεὸς θς ὕπνω δήσας
 τὸν ἀλάστορα· καὶ λα βοῦσα
 ἡ γυνὴ τὸν πάσ σαλον καὶ τὴν
 σφῦραν·
 διήλασεν κατὰ τοῦ κρο τάφου αὐτοῦ οὕτως
 ϊσχυρῶς, ὡς καὶ τῆς
 γῆς ἅψασθαι· καὶ
 
 ο ὕτως μετὰξὺ τῶν
 πο δῶν τῆς γυναικὸς ἀ πέθανεν· μὴ λίπη
 τῶ θεῶ θῶ πρόφασις· καί
 ὅτε βούλεται οὐκ εμπο δίζει τὸ μὴ παρεῖναι εις 
 συμμαχίαν θεοῦ θυ ὅπλον·
 
 θεοῦ θυ στρατιώτης· θεοῦ θυ δύ ναμις· νεῦμα μόνον θεοῦ θυ ·
 τῶ χριστῶ χω τοῦτο εἴπωμεν·
 εἰπὲ λόγω· καὶ σκορπι σθήσονται οἱ ἐχθροί σου·
 εἰπὲ λόγον καὶ ἐλεήσεις
 τὴν πόλιν σου· εἰπε
 λόγω καὶ οἰκτειρήσεις
 τὸν κόσμον σου· εἴπο 
 μεν αὐτῶ· ϊδοὺ οἱ ἐχθροί
 
 σου ἤχησαν· καὶ οἱ μη 
 σοῦντέ· σε
 ἦραν κεφα 
 λήν· θέλεις μα
 
 θ εῖν καὶ ἄλλης
 γυναικὸς στρα τήγημα, ἐπεὶ δὴ
 τοῦτο
 ἠθέλησεν ὁ θεός θς · ἄλλος
 τίς ἢν ἀβιμελὲχ ὄνομα·
 ἀνελὼν ἑαυτοῦ ἀδελφοῦς
 ἑβδομήκοντα· καὶ κρα τήσας
 ἀπὸ τῆς τοιαύτης
 ἀδελφοκτονίας· καὶ
 πάντα τὸν λαὸν ἔχων ὑ πὸχείριον. συνεπάλαισεν
 τι πόλει τειχομαχῶν·
 καὶ πάντων ν αρκησάντων
 πρὸς τὴν θέαν τοῦ πο 
 λέμου· πάλιν · πάλιν
 
 ὁ θεὸς θς γυναικὸς χεῖρα νευ 
 ρώσας· ποιεῖ τινα γυ 
 ναῖκα φανῆναι
 ἐκ τοῦ
 
 τείχους· ἥτις κλάσμα
 
 μύλου λαβοῦσα· ἐπέρρι 
 ψε τῆ κεφαλῆ
 τοῦ τυράν 
 νου.
 καὶ συνέτριψεν αὐτοῦ
 
 τὸ κρανίον· καὶ ὅ 
 ρ α τοῦ ὑπερηφάνου τὴν
 ἄμετρον κακίαν συναπο θανοῦσαν αὐτῶ ·
 λέγει τῶ πα ρεστῶτη δορυφόρω·
 πλῆ ξόν με· ΐνα μὴ εἴπωσιν
 γυ νὴ αὐτὸν ἀπέκτεινεν·
 τὸ σῶμα αὐτοῦ ἀπέθνη σκεν·
 καὶ ὑπερηφανεί α ἔμενεν.
 ἀπετίθετο τὴν
 ζωὴν· καὶ οὐκ απετί θετο
 τὴν κενοδοξίαν·
 καὶ νῦν οὐ λείπει τῶ θεῶ θω 
 δεβώρα, οὐ λείπει τῶ θεῶ θω 
 
 ϊαήλ· ἔχομεν καὶ ἡμεῖς
 τὴν ἁγίαν παρθένον παρθνον καὶ
 
 θεοτόκον θκον μαρίαν· πρεσβεύ ουσαν
 ὑπὲρ ἡμῶν· εἰ γὰρ
 
 ἡ τυχοῦσα γυνὴ
 ἐνίκησεν.
 πόσω μᾶλλον ἡ τοῦ χριστοῦ χυ 
 μήτηρ μηρ 
 καταισχύνη τοὺς ἐχθροὺς
 τῆς ἀληθείας. πανο πλίαν
 ἐνδυόμενος ὁ ἐ χθρὸς ἐνόμισεν
 γυναῖ και εἶναι
 χλευαζομέ νην. καὶ εὗρεν
 στρατη γὸν ἀγωνιζόμενον·
 οὐκ ε νόμισεν μνήματι ἅπτεσθαι.
 καὶ ηὑρέθη αὐτῶ τάφος·
 νεκρὰν ἐνόμισεν. καὶ ἐ νεκρώθη ὐπ’ αὐτῆς·
 
 ἔ χωμεν τὴν
 δέββώραν·
 ἔχωμεν τὴν δέσποιναν
 ἡμῶν τὴν ἁγίαν μαρίαν
 τὴν θεοτόκον θκον · ἀλλὰ χρεία
 καὶ ἀποστόλων· εἴπω μεν
 παύλω καθὼς εἶπον
 οἱ τότε· διὰβὰς εἰς μα κεδονίαν βοήθησον
 ἡμῖν· ἔχωμεν ἀποστόλους.
 μὴ ναρκήσωμεν· ἔχωμεν
 τὴν δέσποιναν ἡμῶν τὴν
 
 θεοτόκον θκον τὴν ἁγίαν ἀεὶ παρθένον παρθ νον μαρίαν. μὴ ὀκνήσω μεν· ἔχωμεν τὸν χορὸν
 τῶν μαρτύρων· μὴ ρα θυμήσωμεν· μὴ μόνον
 ϊκετεύσωμεν· ἀλλ’ εἰ δο κεῖ καὶ νηστεύσωμεν· βέλ τιον
 νηστεῦσαι νηστεῖαν πό θου. καὶ
 μὴ νηστεῖαν λιμοῦ·
 βέλτιον νηστεῖαν ἀγάπης·
 καὶ μὴ νηστείαν ἀνάγκης·
 
 λ έγει ὁ σωτὴρ σηρ περὶ τῶν δαιμό 
 νων· τὸ γένος τοῦτο· οὐ 
 κ
 εκπορεύεται· εἰ μὴ ἐν
 
 προσευχῆ καὶ νηστεῖα· δαί μονας φυγαδεύει· εὐχῆ
 καὶ νηστεῖα· καὶ βαρβά ρους οὐκ ελαύνει· καὶ ἤ δη
 εἴπων καὶ πάλιν λέ γω·
 παρακαλέσωμεν τὴν
 ἁγίαν ἔνδοξον παρθένον
 καὶ θεοτόκον θκον μαρίαν· παρὰ καλέσωμεν τοὺς ἁγίους
 καὶ ἐνδόξους ἀποστόλους·
 παρακαλέσωμεν τοὺς
 ἁγίους μάρτυρας· ἐάν τ ις ἐν ανάγκη καταστὰς
 πρὸσδράμη τινὶ τῶν
 δυνατῶν· οὐ προσέχει αὐ τῶ
 γνησίως· πρὸ ἀνάγ κης φησιν οὐκ
 ἤδεις
 με τιμῆσαι ἠ θεραπεῦσαι·
 ἀλλ’ ἐν τῆ ἀνάγκη· ἀνύ ποπτος τιμῆ ἔξω ἀνάγ κης· ἐὰν
 πρὸ ἀνάγκης
 θεραπεύσης τὸν δι καστὴν.
 ἐν τῆ ἀνάγκη
 εὑρήσεις σύμμαχον· οἶδεν
 γὰρ ὅτι οὐχ’ ἡ ἀνάγκη· ἀλ λ ὁ πόθος σὲ ήγαγεν·
 γενόμεθα τοίνυν τῶν
 μαρτύρων μὴ ἐν τῆ ἀ νάγκη
 φίλοι. ἀλλ’ ἐν τῆ
 ἀγάπη· προ χειμῶνος.
 ὡς ἐν χειμῶνι λυπηθῶ μεν.
 ΐνα ἐν καιρῶ χειμῶ νος· τὸ ἔαρ
 εὕρωμεν·
 ταῦτα λέγομεν· οὐκ αυ θεντοῦντες· ἀλλὰ πα ρακαλοῦντες· οὐ νομο θετοῦντες. ἀλλὰ δυ σωποῦντες·
 ϊκετεύομεν
 
 πάντας νίψαι· ϊκανὸς
 δὲ ὀ θεὸς θς ὑπὲρ πᾶσαν πί στιν
 ὑπερ πάντα λόγον· καὶ
 τοὺς ἐχθροὺς καταισχύ ναι.
 καὶ τὴν οἰκουμέ νην ἐλεεῖσαι·
 καὶ τοὺς
 βασιλεῖς τιμῆσαι· καὶ τὴν
 βασιλείαν στῆσαι· καὶ
 τὴν αὐτοῦ δόξαν φαι δρύναι· ἐν χριστῶ χω 
 ἰησοῦ ιυ τῶ
 
 κυρίω κω ἡμῶν· ὧ ἡ
 δόξα καὶ
 τὸ κρά τος·
 εἰ ς τοὺς
 αἰῶνας τῶν αἰῶνων ἀμήν·