Nam quod de primis coelesti in
							sede creatis Vnus (dum lucis domino, vitaeq ; suoq; Inuidet auctori, titulumq; hunc appetit) auctor Maluit esse mali, primamq; inducere mortem, 
					 Cum scelerum socijs celso deiectus olympo: Virtuti nihil inde 
								tu
								
							 praeiudicat : illud 
					 Cui satis est fecisse bonum: sed copia laudis 
						 Haec est summa tuae: quod quu se extollere supra * Diuini virtutem apicis scelus esset, & ingens •) om. u. 36. 2) om. u. 44 . * Relligio nulla prorsum delebilis vnda: Non tamen ingratis vitam sensumque negasti: 
					 Quin etiam arbitrio mentis gaudere dedisti . Nec tamen arbitrij natura in vtrumq; valentis 1) Accusanda venit nobis: namq; in de perire Posse datum est cunctis vt viuere dulcius esset: Mutuaq; alterni compar mensura pericli Cederet ad meritum: quum iudice digna seuero Praemia sanctorum geminaret poena malorum. Porro etiam (
								mihi
								
							 si fas est hoc dicere salua Pace tua genitor) maius fortassis apud te est 
					 Non peccasse bonum, per lubrica tempora vitae, Quam miseris peccasse malum: sed videris 
						 vt se 
					 Hoc habeat: caussas vni cui credimus omnes. Interea satis est nobis, quod
							vilia terrae Pondera dum sacra inspiras ratione tuaq; Informas virtute, tuumq; effingis ad instar, *Nobiliora 
								facie
								
							: dum lato in sidera vultu Erexisti hominem: quem saeui fraude 
								tyranni
								
							 
					 In mortis laqueos, & ad impia tartara raptum Vnigeni redimis profuso sanguine nati: