Dignum duxi, dilectissima mihi in domino conserva, quid 
tibi sectandum sit post discessum de saeculo meum, si prior te
fuero vocatus, iam hine providere, ut provisum observes, mandare
fidei tuae. Nam saecularibus satis agentes sumus, et utrique nostrum
consultum volumus. Si talibus tabulas ordinamus, cur non
magis de divinis atque caelestibus posteritati nostrae prospicere
debeamus, et legatum quodammodo praelegare, admonitionem et
demonstrationem eorum quae ex bonis immortalibus et de haereditate
caelorum deputantur? Tu modo ut solidum capere possis

 
hoc meae admonitionis fideicommissum deus faciat, cui sit honor,
gloria, claritas, dignitas et potestas nunc et in saecula saeculorum.
Praecipio igitur tibi, quanta continentia potes, post excessum
nostrum renunties nuptiis, nihil mihi isto nomine collatura
nisi quod tibi proderis. Ceterum Christianis saeculo digressis nulla
restitutio nuptiarum in die resurrectionis repromittitur, translatis
scilicet in angelicam qualitatem et sanctitatem. Proinde sollicitudo
nulla quae de carnis zelo venit etiam in illa, quam septem fratribus
per successionem nupsisse voluerunt, neminem tot maritorum
resurrectionis die offendet, nec quisquam illam confusurus
expectat. Quaestio Sadducaeorum cessit sententiae domini. Ne
me putes propter carnis tuae integritatem mihi perservandam de
contumeliae dolore suspectum insinuare iam hinc tibi consilium
viduitatis. Nihil tunc inter nos dedecoris voluptuosi resumetur.
Non enim tam frivola, tam spurca deus suis pollicetur. Sed
an tibi vel cuicumque alii feminae ad deum pertinenti proficiet
quod suademus licet pertractare.