Haec testimonia animae quanto uera, tanto simplicia, quanto simplicia, tanto uulgaria, quanto uulgaria, tanto communia, quanto communia, tanto naturalia, quan to naturalia, tanto diuina. non puto cuiquam friuola et ridicula uideri posse, si recogitet naturae maiestatem, ex qua cen setur auct auctoritas animae. quantum dederis magistrae, tantum adiudi cabis discipulae. magistra natura, anima discipula. quicquid uid aut illa edocuit aut ista perdidicit, a deo traditum, ditum est, ma magistro scilicet ipsius magistrae. quid anima pos sit de principali pali institutore praesumere, in te est aestimare de ea quae in te est. senti illam quae ut sentias efficit. recogita in praesagii s uatem, in ominibus augurem, in euentibus pros picem. mi rum, si a deo data homini nouit diuinare? tam mirum, si eum , a quo data est, nouit. etiam circumuenta ab aduersario memini t sui 2 uel B, et A grecos A innumerabilia elogia Oehlerus: innum ..... liae logia A, innumera elogia B 4 ista (A ?)B ut uel A, uel ut B 6 anima B 7 adfectaret B praepararet Gel 8 quae sit usura Rig: quaesitura ABmg, quo sit usura B 9 curaret Rig: sciret B 10 certior sis A, certioris B, certior es Gel 13 de om. B 14 abiit Gel: habet AB 18 putem B friuola et ridicula Hild: friuolae tridi .... A, friuolam et frigidum B, friuola et frigida Oehlerus 21 animad A corr . docuit A 25 hominibus A 26 euntibus A 27 homini nouit Gel: nouit homini AB 28 interrogationis signum post nouit sustuli auctoris et bonitatis et decreti eius et exitus sui et aduersa rii ipsius. sic mirum, si a deo data eadem canit quae deus suis de dit nosse? sed qui eiusmodi eruptiones animae non putauit do doctrinam esse naturae et congenitae et ingenitae conscientiae ae tacita commissa, dicet potius diuentilatis in uul gus opini onibus publicatarum litterarum usum iam et quasi ui tium corroboratum atum taliter sermocinandi. certe prior anima quam littera et prior sermo quam liber et prior sensus quam stilus et prior homo ipse quam philosophus et poeta. numquid ergo credendum est ante litteraturam et diuulgationem eius mutos os ab huiusmodi pronuntiationibus homines uixisse? nemo deum et bonitatem eius, nemo mortem, nemo inferos loquebatur? men dicabat sermo, opinor, immo nec ullus esse poterat, ce cessantibus bus etiam tunc sine quibus etiam hodie beatior et locupletior et prudentior esse non potest, si ea, quae tam facilia, tam assidua , tam proxima hodie sunt, in ipsis quodammodo labiis pa parta retro, non fuerunt, antequam litterae in saeculo germinassent, antequam Mercurius, opinor, natus fuisset. set. et unde de, oro, ipsis litteris contigit nosse et in usum loquellae ae disseminare nare quae nulla umquam mens conceperat aut lin gua protulerat lerat aut auris exceperat? at enim cum diuinae scri- pturae , quae penes nos uel Iudaeos sunt, in quorum oleastro insiti ti su mus, multo saecularibus litteris, quarum uel modica tantum tum aetate aliqua, antecedant, ut loco suo edocuimus ad fidem em earum demonstrandam, et si haec eloquia de litteris usurp auit anima ma, utique de nostris credendum erit, non de uestr is, quia poti ora sunt ad instruendam animam priora quam postera, quae, et ipsa a prioribus instrui sustinebant, cum, etsi de uestris ins tructam concedamus, ad originem tamen 1 ultimum et om. B, fuit in A 4 et prius del. Big 5 tacite commissam Urs de uentilatis Gel 6 publicatum Iun 7 sermonandi A 9 phylosophus A 10 multos B 11 ab huiusmodi] absque Gel 14 etiam hodie A, hodie iam B 15 prouideutior Bmg esse om. A 17 parat B fuerint A antequam litterae in saeculo germinassent om. A 19 oro Oehlerus: ordo AB contigit? unde nosse Iun usu A 22 olea ex oleastro Lat 23 quarum addidi uel AB, non Pam 24 antecedantUt" A 9.Q iiistrnntanfi frfil • inAt.1"11Ilt.1I. >4 R principalem em traditio pertineat, nostrumque omnino sit quodcumque que de nostris sumsisse sse et tradidisse contigit uobis. quod cum ita sit, non multum refert, a deo formata sit animae conscientia an litteris dei. quid igitur uis, homo, de humanis sententiis litterarum tuarum exisse haec in usus communis callositatem?