Sermone, inquit, me suasisti medicamine sapientissimo. Verum
etsi eloquium quiescat, aut infantia subductum aut verecundia
retentum (nam et elingua philosophia vita contenta est), ipse
habitus sonat. Sic denique auditur philosophus, dum videntur. De
occursu meo vitia suffundo. Quis non, aemulum suum cum videt,
 

patitur? quis oculis in eum potest in quem mentibus non potest?
Grande pallii beneficium est, sub cuius recogitatu improbi mores
vel erubescunt. Viderit nunc philosophia, quid prosit; nec enim
sola mecum est. Habeo et alias artes in publico utiles. De meo
vestiuntur et primus informator litterarum et primus enodator vocis
et primus numerorum harenarius et grammaticus et rhetor et
sophista et medicus et poeta et qui musicam pulsat et qui stellarem
coniectat et qui volaticam spectat. Omnis liberalitas studiorum
 

quatuor meis angulis tegitur. Plane post Romanos equites.
Verum et accendones et omnis gladiatorum ignominia togata
producitur. Haec nimirum indignitas erit A toga ad pallium. Sed
ista pallium loquitur. At ego iam illi etiam divinae sectae ac
disciplinae commercium confero. Gaude pallium et exsulta! Melior
iam te philosophia dignata est ex quo Christianum vestire
coepisti.