His propositionibus responsionibusque nostris, quas veritas de
suo suggerit, quotiens comprimitur et coartatur conscientia vestra,
tacita ignorantiae suae testis, confugitis aestuantes ad arulam quandam,
id est legum auctoritatem, quod utique non plecterent sectam
istam, nisi de meritis apud conditores legum constitisset. Quid
ergo prohibuit apud exsecutores quoque legum proinde constare,
cum de ceteris criminibus quae similiter legibus areentur ac puniuntur,
nisi prius requiratur, poena cessat? Verbi gratia homicidam,
adulterum lege: discutitur tamen de ordine admissi, et tamen
cognitum est omnibus genus facti. Christianum puniunt leges. Si
quod est factum Christiani, erui debet. Nulla lex prohibet inquirere,
atquin pro legibus facit inquisitio. Quomodo enim legem
observabis cavendo quod lege prohibetur, adempta diligentia cavendi
per defectionem agnoscendi quid observes? Nulla sibi lex debet
 

conscientiam iustitiae suae, sed eis a quibus captat obsequium.
Ceterum suspecta lex est, si probare se non vult. Merito igitur
tamdiu iustae in Christianos et reverendae et observandae censentur,
quamdiu ignoratur quod persequuntur, merito post agnitionem
iniquissimae repertae cum suis machaeris et patibulis et leonibus
despuuntur. Legis iniustae honor nullus est. Ut opinor autem,
dubitatur de iniquitate legum quarundam, cum quotidie novis consultis
constitutisque duritias nequitiasque earum temperetis.