Quod ergo dicitis: Pessimi et probrosissimi avaritia, luxuria, 
improbitate, non negabimus quosdam. Sufficit et hoc ad testimonium
nominis nostri, si non omnes, si non plures. Necesse est
in corpore, et quantum velis integro aut puro, uti naevus aliqui
effruticet aut verrucula exsurgat aut lentigo sordescat. Caelum
ipsum nulla serenitas tam colata purgat, ut non alicuius nubiculae
flocculo resignetur. Modica macula in fronte, in parte quadam
exemplari visa, a quo universitas munda est. Maior boni portio
modico malo ad testimonium sui utitur. Cum tamen aliquos de
nostris malos probatis, iam hoc ipso Christianos non probatis.
Quaerite sectam cui malitiae deputatur. Ipsi in conloquio, si
 

quando adversus nos, Cur ille, inquitis, fraudator, si abstinentes
Christiani? cur immitis, si misericordes? Adeo testimonium redditis
non esse tales Christianos, dum cur tales sint qui dicuntur Christiani
retorquetis. Multum distantiae inter crimen et nomen, inter opinionem
et veritatem. Nam et nomina sic sunt instituta, ut fines suos habeant
inter dici et esse. Quot denique philesophi dicuntur nec tamen legem
philosophiae adimplent? Omnes nomen de prefessionibus gestant,
sed ducunt nomen sine professionis praestantia qui superficie vocabuli
infamant veritatem. Non statim sunt quia dicuntur, sed quia
non sunt, frustra dicuntur, et fallunt eos qui rem nomini addicumt,
cum de re status nominis competat. Et tamen eiusmodi neque
congregant neque participant nobiscum, facti per delicta denuo
vestri, quando ne illis quidem misceamur quos vestra vis atque
saevitia ad negandum subegit. Utique enim facilius inter nos inviti
desertores disciplinae quam voluntarii continerentur. Ceterum sine
(??)usa vocatis Christianos quos ipsi negant Christiani, qui se negare
non norunt.