In qua ipsi etiam contra formam iudicandorum malorum iudicatis. 
Nam nocentes quidem perductos, si admissum negent, tormentis
urgetis ad confessionem, Christianos vero sponte confessos
tormentis comprimitis ad negationem. Quae tanta perversitas, ut
confessioni repugnetis, tormentorum officia mutetis, gratis reum
evadere, invitum compellentes negare? Praesides extorquendae veritatis
de solis nobis mendacium exquiritis, ut dicamus nos non esse
quod sumus. Opinor, non vultis nos malos esse, ideoque gestitis
de isto nomine excludere. Sane ceteros ad hoc tenditis et carnificatis.
ut negent quod esse dicuntur. Atquin illis negantibus non
creditis: nobis, si negaverimus, statim creditis. Si certi estis nos
nocentissimos esse, cur etiam in hoc aliter quam nocentes a vobis
agimur? Non dico quod neque accusationi neque recusationi spatium
commodetis (soletis inaccusatos et indefensos non temere
damnare): sed, verbi gratia, si de homicida consultatur, non statim
confesso eo nomen homicidae dispuncta causa est aut satiata
cognitio. Quamquam confessis difficile creditis, verum insuper
consequentia exigitis, quotiens caedem egerit, quibus telis, quibus
in locis, quibus spoliis, sociis, receptoribus, ne quid omnino mali
hominis delitescat aut desit aliquid instruendae ad sententiam veritati.
 

 Porro de nobis, quos atrocioribus ac pluribus criminibus
deputatis, breviora ac leviora elogia conficitis. Credo, non vultis
oneratos quos omni opere perditos vultis, aut non putatis requirenda
quae nostis. Hoc ergo perversius, si cogitis negare de quibus
certissime scitis. Immo, quo magis odio vestro competebat
seposita forma iudicandi proprio studio non ad negationem certare,
ne quos odistis liberaretis, sed ad confessionem singulorum scelerum,
quo magis inimicitiae satiarentur exaggeratione poenarum,
dum recognoscitur quot quisque iam convivia illa celebrasset, quotiens
in tenebris incursasset incesta? Quid? quod eradicandi
generis diffundenda erat requisitio, porrigenda quaestio in socios
consciosque. Perducerentur infantariae et coci, ipsi canes pronubi,
emendata res esset. Etiam spectaculis gratia adgregaretur.
Quanto enim studio in caveam conveniretur depugnaturo aliquo qui
centum infantes devorasset? Si enim tam horrenda tamque monstruosa
de nobis deferuntur, utique erui debuerunt, ne incredibilia
viderentur et odium in nos publicum refrigesceret. Nam et plerique
fidem talium temperant, horrentes naturam quaerere pabulum ferinum
quod concubitu ab humano genere praeclusit.