uerum ubi auersa quaedam a mari promuntoria uentis resistunt, 
 terra aliquantulum solidior herbam raram adque hispidam gignit: 
 ea ouibus pabulum est satis utile. incolae lacte uiuunt: qui autem 
 sollertiores sunt uel, ut ita dixerim, ditiores, hordeacio pane 
 utuntur. ea ibi sola messis est, quae celeritate prouentus per naturam 
 soli saeuientium uentorum casus euadere solet:
 quippe fertur 
 a die iacti seminis tricensimo die maturescere. consistere autem 
 ibi homines non alia ratio facit, quam quod omnes a tributo liberi 
 sunt. extrema siquidem Cyrenorum ora est, deserto illi contigua, 
 quod inter Aegyptum et Africam interiacet, per quod olim Cato 
 Caesarem fugiens duxit exercitum.


 4 SaIL Jug. 18, 8 


 1 in quas V, in qua A corr. BM II scafis V II uacua V: uacua ab AFc 
 2 studiosus F 3 millibus a littore v II harenas mei: arenas v 4 salustius] 
 sic AFV 5 naues V || tabulatis AFV et corr. B: tabulis B pr. 
 m. Mv || constructum M 7 ne fando quidem uir doctus in Actis erud. 
 Lips. a. 1724 p. 278 8 esset V || clementiore caelo AV: clementior 
 aecelo F, clementiori coelo v II aliquantulum A 10 ibi germina sata 
 nullaARFMQ: ibi satae nulla V, ibi semina germina nulla 2 codd. Gisel . 
 II proueniut V II in instabili Rosweydus (in Vito patrum lib. IV) qui bono 
 libro usus est 12 uirum V II quadam V || promunctoria AF1, promun- 
 taria Fl, promontoria edd . 13 raram herbam F 14 est pabulum AFv 
 II autem V (s. I. sed eadem manu): om. -AFv 15 ordeacio F, hordeaceo 
 A corr. et v 16 proucntus V manu posteriore in proueniens 
 correctum 17 soli ed. Ald. et cod. Venet. (apud de Prato): solis codd. rell. 
 et v II saeuientium scripsi: siue a uim V, siue aeris AFv inepte 18 iactati 
 A II tricesimo AFv II maturascere A 19 a om. AFxv 20 cyrinorum 
 V, cyrenarum AB, Cyrenacorum M, quae uera lectio uidetur II hora V - 

 Ergo ad tugurium illud, quod eminus conspexeram, pertendi: 
 ibi inuenio senem in ueste pellicia. molam manu uertentem. 
 consalutatos accepit nos benigne. 
 eiectos nos in illud litus 
 exponimus, et ne statim repetere cursum possimus, maris mollitie 
 detineri: egressos in terram, ut sit mos humani Ingenii, 
 naturam locorum cultumque habitantium uoluisse cognoscere: 
 Christianos nos esse: id praecipue quaerere, an essent aliqui inter 
 illas solitudines Christiani. 
 tum uero ille flens prae gaudio ad 
 genua nostra prouoluitur: iterum nos ac saepius exosculatus inuitat 
 ad orationem: deinde expositis in terra ueruecum pellibus facit 
 nos discumbere.