Enimuero, inquam, satis probasti, quantum pius amor possit, 
 qui nostri causa tot maria tantumque terrarum emensus a summo, 
 ut ita dicam, solis egressu usque in eius occidua uenisti. 
 age 
 ergo, quia et secreti inter nos nec occupati sumus et sermoni tuo 
 uacare debemus, edisseras nobis uelim omnem tuae peregrinationis 
 historiam, qualiter in Oriente fides Christi floreat , quae sit sanctorum 
 quies, quae instituta monachorum, quantisque signis ac


 scenderem — peruenerim ferendum est, nec aptum uidetur talem senten- 
 tiam \'inde huc decimo perueni\' a uerbis iilis \'tanto desiderio correptus sum\' 
 0Uspensam esse . 
 1 transnauigamuB F pr. m . 2 transcucurrimus V: tracurrimus A, 
 transcurrimus Fv II fruendnmquo V: perfruendumquo AFv 5 totum] 
 tunc V 6 depuncto A 7 ab ore de Prato: amore lihri 8 te loquar 
 Fpr. m . 10 feras F et corr. A II qui AV: quia A corr. Fv II huc aduenit 
 et tuo V 11 ego FV: ego ipse Av 12 retenibitur V 10 qui V: 
 quia AFv 14 quomodo et mihi non potest esse carus V, fort . quo modo mihi 
 non p. esse caras? 16 poscites V II cum ABFMV: elim huc v 18 uerbosum 
 2 codd. Giselini, uerbosius ed. Lazii 19 probus V sotus ex notis 
 23 edisseras — qualiter om. F pr.m., ut edisseras V II peregr. tuae v 
 24 sit ibi ed. Ald.; quae sint ibi sanctorum uires coni. Vonck 25 ac 
 FV: et A 


 
 uirtutibus in semis suis Christus operetur. nam certe, quia in 
 his regionibus inter ista quae uiuimus ipsa nobis uita fastidio est, 
 libenter ex te audiemus, si uel in eremo uiuere Christianis licet. 
 Ad haec Postumianus, faciam, inquit, ut desiderare te uideo. 
 
 sed quaeso prius ex te audiam, an isti omnes, quos hic reliqueram 
 sacerdotes, tales sint, quales eos antequam proficiscerer noueramus. 

 Tum ego, absiste, inquam, ista quaerere, quae aut una mecum 
 [ut puto] nosti, aut si ignoras, non audire sit melius. illud reticere 
 non possum, non solum illos, de quibus interrogas, nihilo 
 meliores quam noueras factos, sed unum illum nostri quondam 
 amantem, in quo respirare ab istorum insectationibus solebamus, 
 asperiorem nobis fuisse quam debuit. nec uero quidquam in illum 
 inclementius dicam, quia et amicum colui et tunc etiam amaui, 
 cum putabatur inimicus. 
 me autem haec tacitis cogitationibus 
 reuoluentem admodum dolor iste conpugit, paene nos sapientis et 
 religiosi uiri amicitia destitutos. uerum haec, quae maeroris plena 
 sunt, relinquamus: te potius, ut dudum spoponderas, audiamus. 
 Ita, inquit, fiat, Postumianus.