In gratiam te reducam cum
diis adversus optimos optimis. Neque enim rerum
natura patitur ut umquam bona bonis noceant ; inter
bonos viros ac deos amicitia est conciliante virtute.
Amicitiam dico ? Immo etiam necessitudo et similitudo, quoniam quidem bonus tempore tantum a deo
differt, discipulus eius aemulatorque et vera progenies,
quam parens ille magnificus, virtutum non lenis
 exactor, sicut severi patres, durius educat.
 Itaque
cum videris bonos viros acceptosque diis laborare,
sudare, per arduum escendere, malos autem lascivire
et voluptatibus fluere, cogita filiorum nos modestia
delectari, vernularum licentia, illos disciplina tristiori
contineri, horum ali audaciam. Idem tibi de deo
liqueat. Bonum virum in deliciis non habet, experitur,
indurat, sibi illum parat.