Videor mihi intueri animum tuum incensum et
effervescentem ; paras adclamare : " Haec sunt quae
auctoritatem praeceptis vestris detrahant. Magna
promittitis et quae ne optari quidem, nedum credi
possint; deinde ingentia locuti cum pauperem
negastis esse sapientem, non negatis solere illi et
servum et tectum et cibum deesse, cum sapientem negatis insanire, non negatis et alienari et

 
parum sana verba emittere et quicquid vis morbi
cogit audere, cum sapientem negastis servum esse,
idem non itis infitias et veniturum et imperata
facturum et domino suo servilia praestaturum ministeria. Ita sublato alte supercilio in eadem quae
 ceteri descenditis mutatis rerum nominibus.
 Tale
itaque aliquid et in hoc esse suspicor, quod prima
specie pulchrum atque magnificum est, nec iniuriam
nec contumeliam accepturum esse sapientem. Multum autem interest, utrum sapientem extra indignationem an extra iniuriam ponas. Nam si dicis
illum aequo animo laturum, nullum habet privilegium,
contigit illi res vulgaris et quae discitur ipsa iniuriarum assiduitate, patientia ; si negas accepturum
iniuriam, id est neminem illi temptaturum facere,
omnibus relictis negotiis Stoicus fio."