Vatinium, hominem
natum et ad risum et ad odium, scurram fuisse et
venustum ac dicacem memoriae proditum est. In
pedes suos ipse plurima dicebat et in fauces concisas ;
sic inimicorum, quos plures habebat quam morbos,
et in primis Ciceronis urbanitatem effugerat. Si hoc
potuit ille duritia oris, qui assiduis conviciis pudere

 
dedidicerat, cur is non possit, qui studiis liberalibus
et sapientiae cultu ad aliquem profectum pervenerit ?