Quodsi Epicurus quoque, qui corpori plurimum
indulsit, adversus iniurias exsurgit, qui id apud nos
incredibile videri potest aut supra humanae naturae
mensuram ? Ille ait iniurias tolerabiles esse sapienti,
nos iniurias non esse. Nec enim est, quod dicas hoc
 naturae repugnare.
 Non negamus rem incommodam
esse verberari et impelli et aliquo membro carere,
sed omnia ista negamus iniurias esse ; non sensum
illis doloris detrahimus, sed nomen iniuriae, quod non
potest recipi virtute salva. Uter verius dicat videbimus ; ad contemptum quidem iniuriae uterque
consentit. Quaeris quid inter duos intersit ? Quod
inter gladiatores fortissimos, quorum alter premit
vulnus et stat in gradu, alter respiciens ad clamantem
populum significat nihil esse et intercedi non patitur.