Vide quantum de indulgentia tua promiserim
mihi. Potentiorem me futurum apud te non dubito
quam dolorem tuum, quo nihil est apud miseros potentius. Itaque ne statim eum eo concurram, adero
prius illi et quibus excitetur ingeram ; omnia pro-
 feram et rescindam, quae iam obducta sunt.
 Dicet
aliquis : " Quod hoc genus est consolandi, obliterata
mala revocare et animum in omnium aerumnarum

 
suarum conspectu conlocare vix unius patientem ? "
Sed is cogitet, quaecumque usque eo perniciosa sunt,
ut contra remedium convaluerint, plerumque contrariis curari. Omnis itaque luctus illi suos, omnia
lugubria admovebo ; hoc erit non molli via mederi,
sed urere ac secare. Quid consequar ? Ut pudeat
animum tot miseriarum victorem aegre ferre unum
 vulnus in corpore tam cicatricoso.