Ales diei nuntius lucem propinquam praecinit; nos excitator mentium iam Christus ad vitam vocat. auferte clamat ‘lectulos aegros, soporos, desides; castique, recti ac sobrii vigilate, iam sum proximus.’ post solis ortum fulgidi serum est cubile spernere, ni parte noctis addita tempus labori adieceris. vox ista qua strepunt aves stantes sub ipso culmine, paulo ante quam lux emicet, nostri figura est iudicis. tectos tenebris horridis stratisque opertos segnibus suadet quietem linquere iam iamque venturo die, ut, cum coruscis flatibus aurora caelum sparserit, omnes labore exercitos confirmet ad spem luminis. hic somnus ad tempus datus est forma mortis perpetis: peccata, ceu nox horrida, cogunt iacere ac stertere. sed vox ab alto culmine Christi docentis praemonet