Per quinquennia iam decem, ni fallor, fuimus; septimus insuper annum cardo rotat, dum fruimur sole volubili. instat terminus, et diem vicinum senio iam Deus adplicat. quid nos utile tanti spatio temporis egimus? aetas prima crepantibus flevit sub ferulis. mox docuit toga infectum vitiis falsa loqui, non sine crimine. tum lasciva protervitas et luxus petulans (heu pudet ac piget!) foedavit iuvenem nequitiae sordibus ac luto. exim iurgia turbidos armarunt animos, et male pertinax vincendi studium subiacuit casibus asperis. bis legum moderamine frenos nobilium reximus urbium, ius civile bonis reddidimus, terruimus reos. tandem militiae gradu evectum pietas principis extulit adsumptum propius stare iubens ordine proximo. haec dum vita volans agit, inrepsit subito canities seni, oblitum veteris me Saliae consulis arguens, sub quo prima dies mihi quam multas hiemes volverit, et rosas pratis post glaciem reddiderit, nix capitis probat, numquid talia proderunt carnis post obitum vel bona vel mala cum iam, quidquid id est quod fueram, mors aboleverit?