PROLOGUS PRISCILLIANI IN CANONES EPISTULARUM PAULI APOSTOLI. Multis occupatus necessitatibus litteris tuis tardius respondi, 
 carissime. Postulaueras enim, ut contra haereticorum uersutam 
 fallaciam firmissimum aliquod propugnaculum in diuinis scripturis 
 sagaci indagine reperirem, quod non tam prolixum uel 
 fastidiosum esset quam concinnum ac uenustum existeret, per 
 quod uelocius eorum prosterneretur inpudentia, qui obiecta sibi 
 uerissima testimonia in suum prauissimum sensum ea interpretari 
 nituntur aut certe negent haec esse scripta. Ideoque 
 contra eos tale aliquid excogitandum esse dicis, quod non uersuta 
 oratoris eloquentia turgescat uel lubricis dialecticae syllogismis 
 inuoluatur, nam haec quibusdam maxima solent esse 
 perfugia, sed tale sit uis, quod mera ueritate effulgeat atque 
 mira constet scripturarum auctoritate, Illa uero uitari debere 
 quae sunt spiritali et innocuae fidei Christianae contraria atque 
 inimica, quippe quae mundi existens sapientia ab apostolo 
 sit stultitia nuncupata. Haec te saepissime audiens et alia

 17 I. Cor. 8,19. 

 1 Prologus — 2 apostoli] ita II ITEM ALIUS T inscriptione carent 
 CLAMVP 3 hoccupatus C, uid. supra ad p. 109, 3 4 carissime] kiñe 
 LTV nersutiam II 5 aliquid T 6 indagina L, indigne Mman 1 
 repperirem CATVPMman.1 non tam] ex notum corr. A prolixum 
 quoniam uel c, prolixum quam uel k 7 concinum V ac] hac CTV 
 8 inprudeutia P hobiecta C, oblecta LAT, cf. supra ad 109, 3 9 sensum 
 man. 2 supra lin. A interpret. ea MII 10 nitantur L negant 
 TII esse hec L ideo (om . que) P 11 tale] talem T, stulte V 
 12 turgesc.] fulgescat P dialet. TV sillogissimis T 13 soleant 
 MVn 14 aefugia LAT, cf. supra 109,11 sit uis] ita TMman.1, 
 sed ais Mman.2 in marg., sit uys (?) A, sit ais CYp, sit ius n mera 
 ueritate Mman Sn, mira uer. CLATVPMman l adque CLA, sic 
 saepissimc 15 mira constet CLAT, firma const. MVPn 16 innouocue 
 
 cuae] nocua n, nocug Mman.1 Innuę A 17 quae de mundi CTIIMman.2 
 quippe mundi P 18 nuncup.] appellata n haec a te PJ7 et alia] 
 et talia rkT 
 
 
 his similia mihi scribente e re mihi uisum est ipsas scripturas 
 in medio positas idest quattuordecim epistulas beatissimi Pauli 
 apostoli in earum textu sensus testimoniorum distinguere ipsisque 
 testimoniis numeros ordinare, quosque numeros unicuique 
 epistularum ab uno incipiens usque in finem quantitatis suae 
 modum sequaciter atramento supernotare. Praeterea ex ipsis 
 testimoniis quaedam uerba decerpens canones iisdem concinnaui 
 saporibus ipsorum testimoniorum constantes. Quibus canonibus 
 epistularum titulos et ipsorum testimoniorum numeros subteradnotaui,, 
 ut ubi uel quotum quaeres testimonium, per eundem 
 canonem cui haec subdita sunt facillime reperias. Ipsi autem 
 canones proprios habent numeros mineo descriptos idest in 
 quattuordecim epistulas canones nonaginta; quosque numeros 
 in omnem textum scripturae conuenientibus sibi testimoniis 
 supernotatos inuenies illic uidelicet, unde unicuique canoni pauca 
 uerba necessaria esse uidentur. Cur autem non omne testimonium 
 possideat canon, sollerti studio animaduerte, quia eadem 
 testimonia ex multis uersibus constant, canones autem ex paucis 
 uerbis eo quod semper ad respondendum pauca uerba

 1 his similia mihi] mihi similia mihi Tk e re scripsi, here V, ea 
 re rkLAT, te scribente uidere michi P, simillima mihi scrib. utile mihi M, 
 utile etiam II ipsas] ipsa Aman.1 2 quattuord.] XlIII P, XlIII ex 
 XIII corr. T 3 inque P texta C, textum Vman-2P sensu P 
 ipsosque T 4 quosque] cf. infra lin. 13 et supra p. 7, 25 numerorum 
 cuique V 5 ad finem MU quantitas L 6 modum om. Mman.1 H 
 sequaciter] sagaciter V pranotare P 7 descerpens T isdem 
 AT, hisdem ceteri concinnare II, concinn. sap. om. P relicto spatio 
 8-9 -niorum - testimo in marg. T constantes] monstrantes P 9 titulu 
 L 10 ut] et VP quotum] cotum L, qotum (ex cotum corr.) 
 qd queris Y, quorum kn queris OAY, queres JJ 11 repperias 
 OATMY, repperies LP 12 canones in marg. L mineo CLATMH, 
 a 
 in eo P, minio V discriptos Mman.1 V idest in marg. L 13 XlIII 
 P, XlIII T epistlas] ita APII, aepistolis C, epistolis LTMV quofq\' 
 T, quoque L 14 testum scribture — textimoniis T, cf. supra p. 109, 3 
 15 supernotatis C(ck), supranotatos L (supernotatos ATMVPlt) inuenis P 
 illinc CAMII canone L 16 quur CLATM 17 follertif T animaduertere 
 L, animaduertes c, animaduerti p repugnantibus codd. CP 
 quia et eadem L 18 uersibus] uerbis P 19 proferantur] refferantur V, 
 respondeantur A 
 
 
 proferantur. Ideoque euenit, ut aliquorum testimoniorum principia 
 tantum cum canone cui subdita sunt conueniant, aliorum autem 
 medietas, nonnullorum uero finis, plerumque totum. Et idcirco 
 duorum uel trium seu plurimorum canonum numerum in unum 
 testimonium mineo supernotatum inuenies, ut iam dixi, illic 
 tamen unde pauca uerba unicuique uidentur esse necessaria. 
 Hoc enim me elaborasse uolo intellegas, quo fideliter continentiam 
 scripturarum palam facerem nulli existens inimicus 
 et ut errantium uelocius, sicut postulasti, corrigerentur mentes. 
 Uale in Christo! 
 
 can. 1 Deus uerax est, spiritus quoque deus et deus saeculorum 
 possidens inmortalitatem estque inuisibilis lucem habitans 
 inaccessibilem, rex etiam atque dominus, cuius est imago

 can. I: Rom. 3, 4; Tit. 1, 1; Hebr. 1, 3; 6, 18; 10, 23. II. Cor. 3,17. 
 I. Tim. 1, 17; 6,16.15. Col. 1, 15; II. Cor. 4,4. II. Cor. 1,19.18. 

 1 alieorum L testimoniorum om. n 2 cui om. L conueniunt V, 
 couuenient P 3 nonnull. u. fin. om. P 5 mineo LMPII, minio CATV 
 subnotatum P illinc CMTYII 7 laborasse AVman.1P uolo ut 
 int. LV quo] quod LA continentia P 8 ex facerim corr . fecerim 
 V, facere P nullis L 9 ut et P, ut supra lin. A, ut om. c, 
 sed C hut mentes] mores p 10 Uale in XPO solus V EXPLICIT 
 PROLOGUS. INCIPIUNT CANONES C FINIT. INCIPIT CANON 
 PRIMUS L EXPLICIT PREMIUM. INCIPIUNT CANONES EPI- 
 STOLARUM A FINIT . INCIPIUNT CANONES T [in A post PRE- 
 MIUM, in T post FINIT inseruntur uersus Damasi Iam dudum Saulus — 
 monstrare triumphos (= Migne 13, 379) etiam in codd. MPII et Aniciensi 
 exstantes, sed aliis in locis collocati] mentes INCIPIT CANON 
 PRIMUS M EXPLICIT PROLOGUS SCI PEREGRINI INCIPIT 
 CANON PRIMUS V EXPLICIT PROLOGUS - INCIPIUNT CANO- 
 NES P explicit prologus [inseruntur 4 breuia argumenta in aliis 
 codd. uelut in MAT alibi occurrentia: Paulus apis quatuordecim eplis, ... 
 In primis Romanae plebis ... Phoeben sororem ... Queritur a quibusdam 
 ...] Explicit prologus. Incipiunt kanones II 

 11 pro canon codd . k uel k. (minio exarat.) ubique praefigunt — capitulum; 
 in n usurpatwr kaf.; canonum numeri (I-XC) minio exarati 
 sunt spiritus] Christus MII 12 estque] atque c, est et II luce V 
 13 inaccersibilem Y est (ante imago) om. P 
 
 
 ac primogenitus Christus, in quo non inuenitur \'est et non\', sed 
 \'est\' tantummodo. 
 Rom. 18. 
 Cor. II, 6. 18. 22. 
 Col. 5. 
 
 Tim. I. 5. (11.) 28. 29. 
 Tit. 1. 
 Hebr. 1. 11. 18. 19. 
 can. 2 Quaenam sint quae sibi dissona et inimica motu ac 
 fructibus existant; est namque natio praua, sed et perditio habens 
 filium proprium. 
 Rom. 54. 
 Cor. H. 28. 34. 
 Gal. 30. 31. 
 Eph. 30. 
 
 Philipp. 12. 
 Thess. II. 4. 
 Hebr. 23. 
 can. 3 Quia duo genera spirituum sunt, unum dei, alterum 
 mundi ad errores.

 can. II: Rom. 8, 7. Gal. 5, 22; Eph. 5, 9; Hebr. 12, 11. Philipp. 
 2, 15. II. Thess. 2, 3. 

 can. III: Rom. 8, 5; I. Cor. 2, 11. 12; 12, 3. I. Tim. 4,1 .

 1 ac] hac CLTV 2 tantumodo V 3 sectionum numeri in 
 omnibus codicibus atramento et Romanis quas dicimus formis exaranttW; 
 3 Rom. — 8 Hebr.] de orthographia horum nominum in singulis 
 codd. maxime uaria uid. praef. c. III . 3 Rom. 29 P 4 Cor. 6. 18. 17 r, 
 Cor. II. 6. 13. 22 L, Cor. I. 2. 6. 18. 22 A, Cor. II. 6. 19. 21 V 5 Col. 6. 
 5. 5 A 6 Tim. II. 5. 29 P, Tim. I. 8. 29 V 7 Tit. 3 L 8 Hebr. 1. 
 11. 14 M, Hebr. 12. 18 H 

 9 quaenam] qU/IJenim T sunt CATTn et inimica -11 proprium 
 om. Tc, guamuis exhibeat C dissona et] dissonet T motu] moribus P 
 10 exitant L habens om. T 11 proprium om. P filium suum proprium 
 n 12-18] huius canonis mmeri omnes desunt in r 12 Rom. 29 P, 
 in quo canonis 1 et II numeri male confunduntur 13 Cor. II. 34. 37 A, 
 Cor. II. 5. 22 P 14—17 haec prorsus desunt in P, in quo tamen Col. 5. 
 Tit. II (!) 5. 29. Tim. II. 1 15 sub sect . Eph. 30 in y can. 111 pro II 
 laudatur 18 Hebr. 24 2T, Hebr. 1. 11.18 P 
 19 sint MVPII et alterum P 20 mundi om. A 

 XVIII. Priscill. 

 8 
 
 
 
 Rom. 54. 55. 56. 58. 59. 
 Cor. I. (6.) 11. 12. 72. 
 Cor. H. 19. 
 Gal. 30. 
 Tim. I. 15. 
 
 Tim. II. 5. 
 can. 4 Quia duae sint sapientiae, una quidem dei, altera 
 uero hominum uel carnis. 
 Rom. 54 (55.)
 Cor. I. 3.4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 12.18. 
 
 Cor. n. 3. 
 Thess. I. 2. 
 Col. 15.