quo in aduentu 
 eius non possum exprimere sermonibus, quanto quamque 
 inpatienti gaudio exultauerim, cum augeret maxime laetitiam 
 meam amicissimi hominis inopinata praesentia. 
 igitur post unum 
 et alterum diem, cum iam et auiditatem desiderii frequens adsiduitatis 
 usus implesset et quae per absentiam mutuam de nobis 
 nesciebamus, relatione alterna comperissemus, placuit Ostiam petere, 
 amoenissimam ciuitatem, quod esset corpori meo siccandis 
 umoribus de marinis lauacris blanda et adposita curatio: sane et 
 ad uindemiam feriae iudiciariam curam relaxauerant. nam id temporis 
 post aestiuam diem in temperiem semet autumnitas dirigebat.