Quam minime sim quietus etiam in summis necessitatibus, 
 ex hoc libello poteris aestimare, quem ad te rudibus 
 paene uerbis prout ingenii mediocritas tulit, Demetriane, 
 perscripsi, ut et cotidianum studium meum nosses et non 
 deessem tibi praeceptor etiam nunc, sed honestioris rei meliorisque 
 doctrinae. nam si te in litteris nihil aliud quam linguam 
 instruentibus auditorem satis strenuum praebuisti, quanto 
 magis in his ueris et ad uitam pertinentibus docilior esse 
 debebis? apud quem nunc profiteor nulla me necessitate uel 
 rei uel temporis inpediri, quominus aliquid extundam quo 
 philosophi sectae nostrae quam tuemur instructiores doctioresque 
 in posterum fiant, quamuis nunc male audiant 
 castigenturque uulgo, quod aliter quam sapientibus conuenit 
 uiuant et uitia sub obtentu nominis celent: quibus illos aut 
 mederi oportuit aut ea prorsus effugere, ut beatum atque 
 incorruptum sapientiae nomen uita ipsa cum praeceptis congruente 
 praestarent.