intellexit enim doctrinam illam nihil habere in se certi, nihil 
 ueri nec, ut putabant quidam, dissimulauit ipse doctrinam, 
 ut alios refelleret, sed uidit ex parte aliqua ueritatem testatusque 
 est etiam in iudicio, sicut traditur a Platone, quod nulla 
 esset humana sapientia: adeo doctrinam qua tum

 AVCTORES 15. 18] cf. Cic. Acad. pr. II 23, 74; Acad. post. 
 4, 16. 22. 69, 2] Plat. Apol. 23 A. 21 D. 

 BPJ1 tamen (en in 2 lilt. er. m. 3) B adrogentes pac; tam adrogantes 
 codd. rec., Egnatius 3 doctrinam (a in er . e ? m. 2) B reuelata P 
 4 aestimauerunt (aes in er . ei ? m. 3) B 5 naturam (m in ras. m 
 1 ?) B coniectura. (m er.) B 7 pers\'pectione B3 8 diuinitas (s 
 in er . te P) P 10 objfusa 2?3 6St B 11 de nostris B 12 post 
 autem 4 uel 5 lice. er., P 13 et inluminato P 14 adgnoscit B . 
 agnoscet P domino Bl, domino B3 17 inscientiam B1, corr. B3 
 arbitrarbantnri P 19 creti B1, corr. B2 20 aeri (add. m . 1) nec ut 
 (add. m. 2) in marg. P ipsam P 21 aliquam B 22 quo P 
 23 ee (i. e . esse) P adeoque Fasitelius quãllltum C m . 2) B 
 philofi, P 
 
 
 philosophi gloriabantur, contempsit derisit abiecit, ut id ipsum 
 pro summa doctrina profiteretur, quod nihil scire didicisset. 
 si ergo nulla est sapientia humana, ut Socrates 
 docuit, ut Plato tradidit, apparet esse diuinam nec ulli alii 
 quam deo ueritatis notitiam subiacere.