Est locus in primo felix oriente remotus, Qua patet aeterni maxima porta poli, Nec tamen aestiuos hiemisue propinquus ad ortus, Sed qua sol uerno fundit ab axe diem. Illic planities tractus diffundit apertos, Nec tumulus crescit nec caua uallis hiat, Sed nostros montes, quorum iuga celsa putantur, Per bis sex ulnas eminet ille locus. A: codex Parisinus 13048 saec. VIII-IX, continet u. 1-110. B: codex Veronensis 163 saec. IX. C: codex Leidensis Vossianus Q. 33 saec. X. codd. rec.: codices quidam recentes. LOCI AVCTORVM EXPILATORVM SIMILES Gregor. Tur. 
 De cursu stellarum c. 12 (Gregor. Tur. ed. Arndt et Krusch n p. 861): 
 Tertium (miracnlum) est quod de Phinice Lactantius refert. \'magna est\' 
 ait corpore\' eqll.; cf. Birtius, Mus. rhen. XXXIV 9; Baehrensius, Poet. 
 lat. min. III 250 ss.; Fr. Schoellius, Vom Vogel Phoenix (1890) p. 
 45 s. - Alcuin. De sanct. Euboric. eccl. 1552: \'Quid Fortunatus uel quid 
 Lactantius edunt\' ad Phoenicem recte referre uidetur Manitius, Gesch. 
 der chr.-lat. Poesie (1891) p. 45. 1 s.] cf. Theodulf. carm. L 1 a. (Poet. 
 lat. seni Carol. rec. Duemmler I p. 550) 2J Ennius ap. Lactant. Inst. 
 I 18, 11; Obitus Baebiani 124 s. (ed. Guil. Brandes, Stud. Vindobon. XII. 
 1890, p. 280 ss.) : patet ecce sereni Porta poli merito; ibid. 72: aetherii 
 secreta poli; Venant. Fortun. carm. III 9, 2: et maiore poli lumine porta 
 patet (cf. II 7, 1). 7] gramm. d. dub. nom., Gr. Lat. V 581. 12 Keil. 
 7 8.1 Gregor. Tur. p. 861, 4 s. ABC] Lactancius de phoenice m. rec. in A, IT. LACTATII (sic) DE 
 EADEM AVE (antecedit post alia Claudiani carmina Phoenix eius 
 inscriptus EIUSDEM. DE FOENICE AVE; B, VERSVS LACTANTII 
 DE AVE FOENICE C 2 patit A poli] AB, caeli C 3 hiemesue B, 
 hiemisu.e (a er.) C hortus A; aestiuas .. oras Leyserus 4 uerbo A 
 axe (e ex 0) C 5 defundit B 6 pr . Nec A 7 sed trimontes codd. 
 gramm. d. dub. nom. p. 581, 12 8 sex] mille (H. scriptum pro VI. 
 lectum) Maehlyus, Satura, Basil. 1886, p. 26 imminet AB illg A Hic Solis nemus est et consitus arbore multa Lucus, perpetuae frondis honore uirens. Cum Phaethonteis flagrasset ab ignibus axis, Ille locus flammis inuiolatus erat, Et cum diluuium mersisset fluctibus orbem, Deucalioneas exsuperauit aquas. Non huc exsangues morbi, non aegra senectus. Nec mors crudelis nec metus asper adest, Nec scelus infandum nec opum uesana cupido Aut ira aut ardens caedis amore furor: Luctus acerbus abest et egestas obsita pannis Et curae insomnes et uiolenta fames. Non ibi tempestas nec uis furit horrida uenti Nec gelido terram rore pruina tegit. Nulla super campos tendit sua uellera nubes, Nec cadit ex alto turbidus umor aquae. LOCI AVCTOBVM EXPILATORVM SIMILES 10J Quid. 
 Met. I 565; Gregor. Tur. p. 861, 5 8. 15 ss.] cf. Verg. Aen. VI 273 ss.; 
 Ps.-Cyprian. De resurrect. mort. 246 s.: Iraeque insidiaeque absunt et 
 dira cupido, Exclususque metus pulsaeque a limine curae; de Phoenice 
 cf. ibid. 133 s. 16] gramm. d. dub. nom. p. 583, 32. 23] idem p. 
 593, 26. 24] idem p. 580, 23. ABC] 9 solus nemos A 11 faetontaeis A, phaetonteis B, foetontds 
 (sic) C 14 Deocalioneas A, diocallioneas B, Deucaloneas C exuperauit 
 A, ex*uperauit fs er.) B 15 ex.angues (B er.) B, exsanguis 
 AC morbus C egra C senetus C 16 aVper Cadit C, 
 adhesit gramm. d. dub. nom. p. 583, 32 17 uaesana AB 18 ira 
 Baehrensius, quod recepi coni. Ps.-Cyprian. De resurrect. mort. 246 
 (cf. supra), metus A, metus BC, Mars edd., Venus Oudendorpius (ap. 
 Burmannum), Pauor Goetzius, Act. soc. philol. Lips. V p. 327, 
 Letum Biesius, uitium Schoellius; Huc meat aut ardens Birtius. 
 Ad histor. hexam. lat. p. 12 adn. 2; Ambitus aut ardens Klappius, 
 Quaest. de Antlaol. lat. carmin. nonnull., Vandsbeck. 1875. p. XV 
 cedis A, cedit B, adit C amore A 19 aceruus AB abe ̄ ∗∗ (in f 
 er.) C aegestas A, egestas (a cr.) 11, re\'gestas C 20 insomnis A 
 et] BC, nec A 21 tempes (om . tas) A Curet C 22 gelida A proina B 
 23 tendjjt A, tendet codd. gramm. d. dub. nom. p . 593, 26 uellere A 
 24 Nec cadit] necauit codd. gramm. d. dub. nom. p. 580, 23 umur Bl, 
 corr. B2, humor AC aq; C Sed fons in medio <est>, quem uiuum nomine dicunt, Perspicuus, lenis, dulcibus uber aquis, Qui semel erumpens per singula tempora mensum Duodecies undis inrigat omne nemus. Hic genus arboreum procero stipite surgens Non lapsura solo mitia poma gerit.