II. QVOD NON IN ECCLESIAM SICUT IN SPIRITUM SANCTUM, SED REMOTA IN PRAEPOSITIONE ECCLESIAM CATHOLICAM CREDERE DEBEAMUS. Sed opponis et dicis non statim in hoc uerbo deum posse 
 monstrari, quo dicimus: credo et in spiritum sanctum, quia 
 sequitur: credo in sanctam ecclesiam catholicam. primo nescio,

 14] Iac. 2,19. 

 o 
 1 ergo suprascr. P1 numerus P 2 misterio P et om. V 
 CCC.XTIII-rmae* arrijl 
 3 seniorum P hostem P (suprascr. man. alt.) 4 confundit v 5 spiritum 
 sanctum P 6 dampnatione P professione v simboli P 
 babtizatos P 7 ante quem scripsi, anteq; quem V, ante quam P 
 11 quilibet potest hominum v 12 debere te maiestati noueris P 
 13 aliut P credere] et add. P aliud] est add. P credere in deum P 
 15 demones P ergo P 17 et] est v 19 ius P 25 nun P 26 et incredo 
 om. V 27 in om. P 
 
 
 quomodo ecclesiam catholicam nominare audeat Macedonius, 
 qui extra catholicam exui salutis exclusus est ex illorum factus 
 numero, de quibus dicitur: in circuitu impii ambulabunt. 
 ergo dicis: credo in sanctam ecclesiam catholicam. quid supponendo 
 exiguam, id est in syllabam ingentem caliginem subtexere 
 conaris? credimus ecclesiam quasi regenerationis matrem, 
 non in ecclesiam credimus quasi in salutis auctorem. nam 
 cum hoc de spiritu sancto uniuersa confiteatur ecclesia, numquid 
 et in semet ipsam ecclesia credere potest? ergo cum in 
 solam specialiter credi oportere trinitatem etiam memoratorum 
 patrum toto celebrata orbe doctrina confirmet, aut remoue 
 hanc de ecclesiae nomine syllabam aut certe credere te in 
 ecclesiam manifesta professione scripturis adsere, testimoniis 
 doce, diuinis oraculis remota uerborum tuorum praesumptione 
 conuince. 
 
 De sacris omnimodo uoluminibus quae sunt credenda sumamus, 
 de quorum fonte symboli ipsius series deriuata subsistit. 
 qui in ecclesiam credit in hominem credit. non enim 
 homo ex ecclesia, sed ecclesia coepit esse ex homine. recede 
 itaque ab hac blasphemiae persuasione, ut in aliquam humanam 
 credere te debere aestimes creaturam, cum omnino 
 nec in angelum nec in archangelum sit credendum. haec 
 enim, quae in symbolo post sancti spiritus nomen sequuntur, 
 ad clausulam symboli remota in praepositione respiciunt, ut 
 sanctam ecclesiam, sanctorum communionem, abremissa peccatorum, 
 carnis resurrectionem, uitam aeternam credamus in 
 deum, id est, ut haec a deo disposita et in deo constare

 3] Psalm. 11, 9. 

 o 
 1 machedonius PF 3 ambulant P 4 quod v supponendum V 
 (o man. alt.) 8 nunquid P 9 ecclesia om. P 10 oporteat P 11 tota P 
 ax or 
 12 cerit P 13 professiones V (ox man. alt.) asserere P 14 tuum P 
 17 diriuata P 19 esse om. V esse cepit v omine P1 20 ex v 
 blaspemiae P 21 te extimes debere credere P omino P 23 simiontm 
 
 bolo P secuntur V 24 recipiuntur P 25 ac remissa V, ab remissa P 
 (ionem man. tert.), remissionem v 26 credamus bis Pv 27 deposita 
 v 
 
 
 fateamur. nam nonnullorum inperitia praepositionem hanc uelut 
 de proxima uicinaque sententia in consequentem traxit ac rapuit 
 et ex superfluo inprudenter adposuit. in nullis autem canonicis, 
 de quibus symboli textus pendet, accipimus, quod in ecclesiam 
 credere sicut in spiritum sanctum filiumque debeamus. 
 et ideo de spiritu sancto, cum ab) hoc honore omnis creatura 
 aliena sit, hic, in quem credere praecipimur, deus est. quod 
 uerbum specialiter diuinitati uox domini saluatoris adsignat 
 ita dicens: credite in deum et in me credite, et iterum: 
 qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui 
 misit me.