II. INDIGNATIO DEI. In lege praecepit dominus caeli, terrae marisque: Nolite, inquit, adorare deos inanes De manibus uestris factos ex ligno uel auro, Indignatio mea ne uos disperdat ob ista. Gens ante, Moysi rudis, sine lege morata Nesciensque Deum, defunctos reges orabant, Ad quorum effigies faciebant idola uana. Translatis Iudaeis Dominus de terra Aegypti Inposuit legem postmodum et ista praecepit, Omnipotenti sibi soli deseruire, non illis. De resurrectione quoque docetur in ipsa Et spe fortunata rursum in aeuo uiuendi, Idola si uana relinquantur neque colantur. 2, 1 Psal. 145, 6; Act. 4, 24 2 sqq. Exod. 20, 8-5; Deuter. 
 6, 18-15 10 Deuter. 6, 13 12 cf. 1, 2 II inscr. II Indignatio dei C; similiter in C plervmque numeri 
 acrostichorum inscriptionibus praeponuntur, interdum tamen postponuntur 
 uelut I 24: Inter utrumque uiuentibus XXIIII 1 precepit C 
 Deus Pitra Spicil. I p. 543 terrae OE\'r\'v; terraeq. (sic!) r1 
 2 inquid C 3 De m. 1 in ras . I genr C moysi C (rudis Moysi 
 = ignara mandatorum divinorum); Moysem BALd; Mosen r Ochl.; 
 Gens rudis ante Moysen (iam) Pitra l. c.; post ante comma interposui 
 6 Nestiensque C defunctof reges C (f m. 1 superscripsit; 
 8. 107 p. 716; b. Gbl. 16 p. 350); defunctos deos And. v; morientes 
 (moriêtes A) deos BAr 7 fatiebant C 8 egypti C 9 Inposoit 
 C pmodQ C; cf. 11, 3 irta precepit C 10 Omnipotenti OLd; 
 Omnipotens rOehl . 11 resurectione .. decetur C 12 spe fortunata 
 Ld ; spS fortunati C; spem fortunatam (fortunatum r\') BAr1; spe, 
 fortunatum E3 r2 Ochl. coll. 12, 15 simile uiuentes; 34, 19 immortale 
 niue re euo uiuend C 13 relinquanT neque conlantur C