Vivit adhuc completque vagis sermonibus aures gloria fusa Probi, quam non ventura silebunt lustra nec ignota rapiet sub nube vetustas. illum fama vehit trans aequora transque remotas Tethyos ambages Atlanteosque recessus. audiit et gelido si quem Maeotia pascit sub love vel calido si quis coniunctus in axe nascentem te, Nile, bibit. virtutibus ille Fortunam domuit numquamque levantibus alte intumuit rebus; sed mens circumflua luxu noverat intactum vitio servare rigorem. hic non divitias nigrantibus abdidit antris nec tenebris damnavit opes; sed largior imbre sueverat innumeras hominum ditare catervas. quippe velut denso currentia munera nimbo cernere semper erat, populis undare penates, adsiduos intrare inopes, remeare beatos. praeceps ilia manus fluvios superabat Hiberos aurea dona vomens (sic vix 1 tellure revulsa sollicitis fodiens miratur collibus aurum), quantum stagna Tagi rudibus stillantia venis effluxere decus, quanto pretiosa metalli Hermi ripa micat, quantas per Lydia culta despumat rutilas dives Pactolus harenas. Non, mihi centenis pateant si vocibus ora multifidusque ruat centum per pectora Phoebus, acta Probi narrare queam, quot in ordine gentes rexerit, ad summi quotiens fastigia iuris venerit, Italiae late cum frena teneret Illyricosque sinus et quos arat Africa campos.