nil tum Castaliae rivis communibus undae dissimiles, vili nec discrepat arbore laurus. antraque maesta silent inconsultique recessus. at si Phoebus adest et frenis grypha iugalem Riphaeo tripodas repetens detorsit ab axe, tunc silvae, tunc antra loqui, tunc vivere fontes, tunc sacer horror aquis adytisque effunditur Echo clarior et doctae spirant praesagia rupes. ecce Palatino crevit reverentia monti exultatque habitante deo potioraque Delphis supplicibus late populis oracula pandit atque suas ad signa iubet revirescere laurus. Non alium certe decuit rectoribus orbis esse larem, nulloque magis se colle potestas aestimat et summi sentit fastigia iuris; attollens apicem subiectis regia rostris tot circum delubra videt tantisque deorum cingitur excubiis ! iuvat infra tecta Tonantis cernere Tarpeia pendentes rupe Gigantas caelatasque fores mediisque volantia signa nubibus et densum stipantibus aethera templis aeraque vestitis numerosa puppe columnis consita subnixasque iugis inmanibus aedes, naturam cumulante manu, spoliisque micantes innumeros arcus. acies stupet igne metalli et circumfuso trepidans obtunditur auro.