advenio supplex, non ut proculcet Araxen consul ovans nostraeve premant pharetrata secures Susa, nec ut Rubris aquilas figamus harenis. haec nobis, haec ante dabas; nunc pabula tantum Roma precor. miserere tuae, pater optime, gentis, extremam defende famem. satiavimus iram si qua fuit; lugenda Getis et flenda Suebis hausimus; ipsa meos horreret Parthia casus. quid referam morbive luem tumulosve repletos stragibus et crebras corrupto sidere mortes? aut fluvium per tecta vagum summisque minatum collibus? ingentes vexi summersa carinas remorumque sonos et Pyrrhae saecula sensi. Ei mihi, quo Latiae vires urbisque potestas decidit! in qualem paulatim fluximus umbram! armato quondam populo patrumque vigebam conciliis; domui terras urbesque revinxi legibus: ad solem victrix utrumque cucurri. postquam iura ferox in se communia Caesar transtulit et lapsi mores desuetaque priscis artibus in gremium pacis servile recessi, tot mihi pro meritis Libyam Nilumque dedere, ut dominam plebem bellatoremque senatum classibus aestivis alerent geminoque vicissim litore diversi complerent horrea venti. stabat certa salus: Memphis si forte negasset, pensabam Pharium Gaetulis messibus annum,, frugiferas certare rates lateque videbam Punica Niliacis concurrere carbasa velis. cum subiit par Roma mihi divisaque sumpsit