Omnes, inquit, artes ac disciplinae scopon quendam, id 
 est destinationem, et telos, hoc est finem proprium habent, 
 ad quem respiciens uniuscuiusque artis industrius adpetitor 
 cunctos labores et pericula atque dispendia aequanimiter 
 libenterque sustentat. nam et agricola nunc torridos solis 
 radios, nunc pruinas et glaciem non declinans terram infatigabiliter 
 scindit et indomitas agri glaebas frequenti subigit uomere, 
 dum scopon seruat, ut eam cunctis sentibus expurgatam uniuersisque 
 graminibus absolutam in modum solubilis harenae 
 exercendo comminuat, finem, id est perceptionem copiosarum 
 frugum et exuberantiam segetum non alias adepturum se esse 
 confidens, quo uel ipse deinceps uitam securus exigere uel 
 suam possit amplificare substantiam.