Rex an tyrannus Lydiae, Croesus, fuit his in beatis, dives insanum in modum, lateribus aureis templa qui divis dabat, is me evocavit. venio dicto oboediens, meliore ut uti rege possint Lydii. rogat, beatum prodam, si quem noverim. Tellena dico civem non ignobilem: pro patria pugnans iste vitam obiecerat. despexit, alium quaerit, inveni Aglaum: fines agelli proprii is numquam excesserat. at ille ridens: “ Quo dein me ponis loco, beatus orbe toto qui solus vocor? ” Spectandum dico terminum vitae prius: 
 tum iudicandum, si manet felicitas. dictum moleste Croesus accepit: ego relinquo regem, bellum ille in Persas parat, profectus, victus, vinctus, regi deditus, stat ille, captans funeris iam instar sui, qua flamma totum se per ambitum dabat volvens in altum tumidos aestu globos. ac paene sero Croesus ingenti sono, O vere vates, inquit, O Solon, Solon 
 clamore magno ter Solonem nuncupat. qua voce Cyrus motus, extingui iubet gyrum per omnem et destrui ardentem pyram: et commodum profusus imber nubibus repressit ignem. Croesus ad regem illico per militarem ducitur lectam manum: interrogatur, quem Solonem diceret et quam ciendi causam haberet nominis?