Et nunc ego, piissime imperator, ne fastigium anditorii sacri, dictorum
 tuorum timidus interpres, offendam, divinitatis tuae pro! levi cum piaculo
 verba transcurro. cum de consulibus, inquis, in annum creandis: erudita vox
 et cura sollemnis! mecum volutarem: o profundi altitudo
 secreti! habes ergo consiliatorem et non metuis proditorem, ut me nosti:
 quid familiarius, ut facere debui: quid constantius, ut velle te scivi: quid
 dici blandius potest? consilium meum ad deum retuli. et quemadmodum solus,
 cui praesto est tam grande consilium? an plenius cum senatu, eum equestri
 ordine, eum plebe Romana, cum exercitu tuo et provinciis omnibus
 deliberasses? consilium meum ad deum retuli. non ut, credo, novum sumeres,
 sed ut sanctius fieret, quod volebas, eius auctoritati obsecutus: scilicet
 ut in consecrando patre, in ulciscendo patruo, in cooptando fratre fecisti,
 te consulem designati et declaravi et priorem nuncupavi. quis haec verba te
 docuit? ego tam propria et tam Latina nescivi. designati et declaravi et
 nuncupavi. non fit hoc temere, habet moras suas dispertitis gradibus tam
 matura cunctatio, has ego litteras tuas si in omnibus pilis atque
 porticibus, unde de plano legi possint, instar edicti pendere mandavero,
 nonne tot statuis honorabor, quot fuerint paginae libellorum? Sed ad blandiora festino, ab hac enim litterarum ad me datarum parte
 digressus, eo quoque descendisti, ut quaereres, qualis ad me trabea
 mitteretur, omne largitionum tuarum ministerium sollicitudine fatigasti. non
 ergo supra consulatum mihi est adhibita per te cura tam
 diligens, pro me cura tam felix? in Illyrico arma qnatiuntur: tu mea causa
 per Gallias civilium decorum indumenta dispensas, loricatus de toga mea
 fractas, in procinctu et cum maxime dimicaturus palmatae vestis meae
 ornamenta disponis: feliciter et bono omine, namque iste habitus, ut in pace
 consulis est, sic in victoria triumphantis. parum est, si, qualis ad me
 trabea mittatur, interroges: te coram promi iubes, nec satis habes, ut
 largitionum ministri ex more fungantur: eligis ipse de multis et, cum
 elegeris, munera tua verborum honore prosequeris. palmatam, inquis, tibi
 misi, in qua divus Constantius parens noster intentus est. me beatum, cuius
 insignibus talis cura praestatur! haec plane, haec est picta, ut dicitur,
 vestis, non magis auro suo quam tuis verbis, sed multo plura sunt in eius
 ornatu, quae per te instructus intellego, geminum quippe in uno habitu
 radiat nomen Augusti. Constantius in argumento vestis intexitur, Gratianus
 in muneris honore sentitur.