carmina prima tibi eum iam puerilibus annis traderet adsidui permulcens cura magistri inbueretque novas aures sensusque sequaces, ut respondendas docili quoque murmure voees emendata rudi perferret lingua palato, addidimus nil triste senes, ne cura monendi laederet aut dulces gustus vitiaret amaris. at modo, cum motu vigeas iam puberis aevi fortiaque a teneris possis secernere et ipse admonitor morumque tibi fandique videri, accipe non praecepta equidem, set vota precantis et gratantis avi festum ad sollemne nepotis. adnuit, ut reducem fatorum ab fine senectam sospes agam festumque diem dubitataque cernam sidera, deposito prope conclamatus in aevo. hoc, mellite nepos, duplicato faenore partum natali accedente tuo, munusque salutis plenius hoc nostrae, quod iam tibi puberis aevi crescit honos iuvenemque senex iam cerno nepotem. Sexta tibi haec primo remeat trieteris ab anno, Septembres notis referens natalibus idus. Idus alma dies, geniis quoque culta deorum. Sextiles Hecate Latonia vindicat idus, Mercurius Maias, superorum adiunctas honori. Octobres olim genitus Maro dedicat idus: Idus saepe colas bis senis mensibus omnes, Ausonii quicumque mei celebraveris idus. Vale nepos dulcissime.