quod autem ad altiorem sensum pertinet, hoc est, 
 unde magis dictum est, quod inrationabiles passiones ita debeant 
 menti sapientis ut holera rustico esse subiecta, atque ita his F 
 utatur tamquam reptilibus cogitationibus, ut agricola holeribus, 
 quae obesse non possunt, cibi tamen non habent gratiam 
 fortioris. generale enim omnibus et commune praeceptum non 
 altiora indicit genera uirtutum, quae utique paucorum sunt. 
 sed etsi quis uirtutum epulas fortiores sibi exhibere non possit.

 3 holera T (h exp.) olera BC 4 olera B 5oIeribusyDI{ 6disteutionem 
 T (s s. t alt ) disteusionetn N aminam a ruinam libri 
 7 consueuerunt .Mf holera T\' (h exp.) olera B 8 reptibile P (bi 
 exp. m3) 9 aepulandi P 10 hoc P hinc B hic M qupqup (!M 
 mg . m2 usque) T luxoria F et (u m2 s. o) T 11 ut TDNCM 
 aut B e<*(a eras.) PT\' 13 ad cibum om. N plena P (e e.c a) 
 17 quidam P (a 8. i) reliquo s. u. P 20 holera T (h exp.) olera B 
 his ita DNBCM 21 utantur T utamur DNCM tamquam om. 
 JDACM holeribus T (h exp.) oleribus B 22 quae licet DN 23 fortioris 
 P (s ex a) 
 
 
 huiusmodi tamen habeat passiones, quae non noceant. sed 
 delectent. 
 Ideo in principio sanctus Moyses informauit nos atque 
 instruxit de insufflatione animae, ut non laberemur 266A opinionibus 
 diuersis philosophorum, qui sibi ipsi constare non possunt. 
 plerique enim uaria senserunt, uti Critias et eius discipuli 
 sanguinem esse animam dicentes, istam utique animam, qua 
 uiuimus, quae est sensibilis, non illam animam, quae rationabilis 
 et intellegibilis interioris hominis aestimatur. Hippocrates 
 autem etsi Critiae non inprobauit ingenium nec disputationem 
 eius redarguit, tamen sententiae non adquieuit. 
 Aristoteles endelechiam dixit, ignem alii esse uoluerunt. nos B 
 igitur huiusmodi diuisionem teneamus, ut separemus quod 
 est rationabile animae, cuius substantia diuinus est spiritus, 
 sicut ait scriptura: quia insufflauit in faciem eius 
 spiritum uitae, esse autem in ea nutrimentum quoddam 
 uitale, quo hoc corpus animatur, esse etiam delectabile. 
 illarum igitur et uitalis et delectabilis animae partium substantia 
 sanguis appellatur a quibusdam, licet etiam scriptura 
 dixerit: anima totius carnis sanguis est. proprie igitur c 

 4 cf. TertuHianns dc anima c. 5 Diels Doxograp!\'i gr. p. 212 sqq. 
 Macrob. comm. in Somn. Scip. 114,19 eq. 15 Gen. 2, 7 20 Leuit. 17.11 

 1 paasionps habeat B 2 post delectent in codice archetypo e.ECMH< 
 folium, quo ea continebantur quae apud Philonem Quaest. II 58 (MM) e< 
 59 (init.) leguntur 5 iHosoforum 7\' fHosophorutn T constare P (& 
 (in ras.) 6 uti DNM ut. P ut 7 cet . 7 quam P (m er<M.) 9 Ippocrates 
 F ipocrates DNB ypocrates T\'CM hipocritea T 10 critiae F 
 (i jpf. in ras .m1 ex a ?) gretiae T 12 aristotiles P (corr . m2) T\'DBCM 
 endelechiam scripsi entelechiam a endclichiam M eina (ei\' TDN) deliciam 
 (dilicia T) cet . 14 spiritua \'/\' uita (uita e.rp. m2; OM. sient... 
 spiritum; infra in mg. m1/ sicut ... spiritum uitp, ę m2 in r<M . <xe a) P 
 16 uitae uita B 20 igitur /\' carnia (/\' camis <. M.) sanguinem (M 
 mg. m1 / animam) P 
 
 
 animam carnis sanguinem appellauit; in carne enim delectatio 
 et passio est, non mens et ratiocinatio. tamen si diligenter 
 intendas, hic locus illum explanat. cum enim hoc loco dixerit 
 sanguinem animam, utique significauit aliud esse animam. 
 aliud sanguinem, ut sit animae substantia spiritus uitalis, sed 
 ipsum spiritum uitalem non per se tantum et sine sanguine 
 usum adferre uiuendi. sed commisceri sanguini, quia sunt 
 quae appellantur arteriae uelut receptacula spiritus, quae non D 
 solum aerem purum amplectuntur, sed etiam sanguinem, sed 
 minorem longe sanguinis portionem. gemina enim cum uasa 
 sint, aliud uenae quae φλέΦ graece appellatur. aliud arteriae, 
 uena plus habet sanguinis quam spiritus, hoc est φλέΦ , 
 arteria minus sanguinis, multo amplius spiritus. iam temperatio 
 pro diuersitate naturae est hominum singulorum. altior 
 autem sensus delectare te debet, qui significat sanguinem E 
 animam ideo dictum, quia sanguis calidus et ignitus est. 
 sicut est uirtus. quicumque igitur studio fuerit uirtutis accensus 
 et uaporem laudis adsumpserit, omnes delicias uentris 
 excludit. ea igitur cogitationum quae sunt carnalia atque terrena 
 in uirtutis. inquit, ardore positi reicietis quasi inhabilia 
 spiritali cibo. non enim carnem manducabat, hoc est terrenum 
 aliquid cogitabat qui dixit: meus cibus est ut faciam 
 uoluntatem patris mei, qui in caelis est, studia F hominibus 
 uirtutis inspirans et cupiditatem diuinae cognitionis 
 infundens. ergo terrenae cogitationes et infirmae quasi euiratae 
 et sine usu sanguinis habentur, ut ille euiratus dicitur, qui 
 sanguinis plurimum amiserit: etenim sanguinis effusione

 15 Philo Quaest. II 59 22 loh. 4. 34 

 1 carnis animam T 4 animam pr. P (a pr . in ras.) 5 substantiam P 
 ; 
 (m eras) 6 tanta P 8 quę pro (? m3 ex i) P 11 aliud pr.] aliaut s. 
 M. (m1 corr . aliud) P aliud est DN aeaba F (a eros.) aebs cet . graece 
 .. .φλέΦ om. CM 12 uenaq; P (q; eras.) SpbB libri 13 nam 
 temperatio B 17 est OHt. B 20 positi P (si a. M.) 21 hic (OM. 
 est) B 22 aliquod C 23 studium DN 24 cognitionis T cogitationis 
 cet . 27 etenim sanguinis (is m3 ex e) P . 
 
 
 frigescit. quisque igitur diligens uirtutum est cibos ablegat et 
 reicit corporales, nisi quantum scit satis esse naturae, quisque 
 autem neglegentior tamquam lubricum et aquosum uitae 
 istius fuerit cursum secutus quasi amissis uestigiis in uterum 
 decidit et uentrem. itaque ea quae sunt terrena desiderat 
 cibi caelestis alienus et qui non possit dicere: nostra 267A 
 autem conuersatio in caelis est. ideoque ut ad secretes 
 nos prouocaret cibos, ait idem: ne tetigeritis, ne adtaminaueritis, 
 ne gustaueritis, quae sunt ad corruptelam 
 ipso usu, secundum praecepta et doctrinas 
 hominum; quae sunt rationem quidem habentia 
 sapientiae in obseruationereligionis et humilitate 
 cordis, non in indulgentia corporis, non in honore 
 aliquo ad saturitatem et diligentiam carnis. 
 Denique hunc sensum esse posteriora adprobant; sic enim BC 
 ait: etenim uestrum sanguinem et animarum uestrarum 
 exquiram de omnibus bestiis et de manu 
 hominis\'. bestiali malitiae conparauit, immo etiam aceruauit 
 iniquitatem hominis ultra bestiarum feritatem dicendo: 
 de manu hominis fratris. etenim bestiae nihil nobiscum 
 habent commune naturae, nullo uelut fraterno iure deuinctae 
 sunt. si nocent hominibus, quasi extraneis nocent, naturae iura D 
 non uiolant, germanitatis non obliuiscuntur affectum. ideo grauius 
 homo peccat, qui fratri insidiatur, et ideo dominus seuerius 
 uindicaturum se esse promisit dicens: sanguinem

 6 Philipp. 3. 20 8 Colosa. 2, 21-23 16 Gen. 9, 5 Phiio 
 Quaest.HeO 25Gen.9,5 

 IquisquisB 2quisquia2?qu)8;C 5 in uentrem B itaque ea 
 quae T\'BCM ita adque (ad exp. m3) ea quae P itaque qui ea (qui ea 
 eras.) qui ea quae T itaque quae D (tM quo uerba itaque quae sunt in 
 ras.) N 7 ideoquae P (i in ras., a eras.) 8 nos prouocaret cibos T 
 prouocaret ce<, fort . nos cibos prouocaret 18 coaceruauit P (coa s.u.) 
 T\'B 19 iniquitatem in ros. P 21 habent (en ex ui m2) P 22 iura 
 (a <\'.c e w3) P 24 quia F (a eras.) qui. 7x ideo om. DN 25 se 
 uindicaturum B in uerbo promisit desinit T /<<tC subscriptione adiecta 
 EXPLICIT LIBER NOE. INCIPIT LIBER DE ABEAHAM 
 
 
 hominis de manu fratris eius exquiram. an non frater 
 est quem rationabilis naturae quidam uterus effudit et eiusdem 
 matris nobis generatio copulauit? eadem enim natura omnium 
 mater est hominum, et ideo fratres sumus omnes una atque 
 eadem matre generati cognationisque eodem iure deuincti. E ideoque 
 et dominus fratrem appellauit et eum fratrem, a quo sanguis 
 fratris exquiritur, < qua re) significat magis ab his periculum 
 pertimescendum qui fraterno sibi iure sociantur. hinc enim 
 insidiae, hinc pericula frequentiora hominibus comparantur et 
 ut speciale comprehendamus, quod fratribus specialibus in 
 hereditatis diuisione frequenter odia succrescunt. deinde si 
 fratri amplius collatum fuerit a parentibus, fratres alii F indignantur 
 magis et gratiam conlatam a parentibus parricidio 
 auferre conantur. ista magis bella suspecta, bella non ciuitatum, 
 sed singularum domorum. illos ergo dominus ad 
 ultionis iudicium conprehendit, quos magis insidiaturos sibi 
 esse cognouit.