non adicium 
 inquit maledicere terrae propter peccata 
 hominum, quia permanet sensus hominis diligenter

 4 Gen. 8. 21 Philo Quaest. II o4 7 Gen. 8. 21 16 Gen. 8, 21 
 25 Gen. 8, 21 Philo Quaest. II 54 

 3 quia T quid P (exp. et s. & ) et cet . 7 addet scripsi addit T, Mn. 
 B (qui praeterea om. adhuc) cet . percutere T percutereiu P (t s. )p 
 m2) percuteret cft . carnem scripsi ( πάσαν σάρ x α LXX) terram libri 
 10 ad OM. B 11 mutari m omnibus B 12 timeremus P (re s. u. m2) 
 13 seruareYnar B 14 relicum T 15 frequentius PTB saepius cet . 
 16 dna DA\' 17 adiciam ultra N 20 humanis P (is tM r<M.) 22 ableuet 
 T alleu t cet . 24 ut ow. D2V tp reti B cupiat aquam DN 
 
 
 super mala a iuuentute. uide quomodo studiose nos 
 delinquere deus significet dicendo permanere super mala 
 sensum hominis diligenter, quo dicto siguificare uidetur diligenter 
 cor hominis ad peccata propendere et inesse principali 
 nostro lubricum delinquendi et quod peius est studium non 
 deesse. ideo enim ait diligenter, quasi solliciti simus, ne F 
 immunitas culpae nobis possit obrepere. deinde non in unum 
 malum dixit, sed in multa mala et a iuuentute addidit; 
 ex illa enim aetate crescit malitia, licet alibi legerimus quod 
 non sit sine peccato nec unius diei infans, sed et infantia 
 sine peccato non sit propter corporis infirmitatem, diligentia 
 autem et studium peccandi incipiat a iuuentute, ut puer quasi 
 infirmus peccet, iuuenis tamquam inprobus, qui studiose cupiat 
 peccata. committere et in criminibus glorietur; apud plerosque 262 A 
 enim innocentia pro ignauia et culpa pro laude habetur. ita 
 se luxuria et deliciis et adulteriorum affectibus iuuenes iactare 
 consuerunt. crescit ergo cum aetatibus culpa. omne igitur 
 genus hominum iam non consumendum declarat, cum dicit: 
 non adiciam percutere omnem carnem, sed in parte 
 uindicta seruatur. 
 
 Quid sit etiam quod ait: semen et messis, frigus et B 
 aestusaestasetuerdieetnoctenoni\'equiescent. 
 quod secundum litteram significat permansura manentibus 
 secundum institutionem domini et statum suum temporibus

 10 Job 14, 4 sq. 19 Gen. 8, 21 21 G<-n. 8. 22 Phiio 
 Quacst. II 55 

 1 iuuentute in r<M. T 3 diligenter (alt.) enim FZ!f\'M et (enin) 
 del.) Tx 7 immunitas T (muni m2 ex minu) 10 unias P (i s. u.) 
 12 autem PTB enim cet . 16 luMria F et (u s. 9) T dclicus P 
 (e m2 ex i) efffctibus P c< (e pr. w ras. ex a) T\'B 17 consuenerunt 
 B crescit P (it ex &) genus igitur B 21 frigus et aestus, 
 aestas et npr scripsi ( Φύχος x αί x αύμα, ϑέρος x αί έαρ LXX, cf. p. 473. 10 et Philo Quaest. II 55) hiems (hiemps TBCM) et aestus (atatus r. 
 aestas N) libri, ftigQa et aestus, hiems ct aes.aa ed. Rum . 23 quod 
 eras. D, om.N 
 
 
 incorrupta futura animalia uel nemorosa omnia. nam cum

 c 
 comimpuntur tempora, corrumpuntur etiam illa quae temporibus 
 suis quaeque gignuntur. si autem confusio sittemporum, 
 quomodo possunt confusione facta etiam ea quae sunt gignentia 
 permanere? ergo tempora sunt quae aut corrumpunt aut 
 reseruant, prout ipsa sui habuerint qualitatem. ideoque annus 
 ex contrariis ducitur, uere autumno aestate atque hieme. sicut 
 armonia cantilenae permixtis grauibus et acutis uidetur consistere, 
 sic ergo et mundus iste ex contrariis continetur, aere D 
 et terra, igni et aqua. nostra quoque corpora frigore et calore, 
 umore et siccitate quendam naturae ordinem seruant. nam si 
 naturalis ordo ac mensura confunditur, tunc necesse est 
 sequatur interitus. ergo certum ordinem temporum dominus 
 remota confusione diluuii ad peraeuerantiam mundi promittit 
 futurum. altior autem sensus hoc habet, ut per semen intellegamus 
 principium, per messem inteliegamus finem. in utroque E 
 salutis est causa. alterum sine altero inperfectum est, quia 
 ait: \'ubi principium est, finis quaeritur nec potest esse sublato 
 fine principium et finis in principium recumt.\' ergo semper 
 in eadem recursurum, dum in hoc mundo est, genus memorat 
 humanum, ut cum incipit annus, finiatur, cum finitur, incipiat, 
 non medio mundus tempore resoluatur. ita et mens quando 
 aliquid uidetur incipere, ad finem usque contendat et operis 
 sui terminum quaerat. quando finit aliquod opus\', non quasi F 
 consummato opere ferietur, sed in alia recurrat opera et semper 
 incrementa uirtutis exerceat, quando quidem uidet quod in 
 fructus suos semper terra reuocetur, qui diuersi aut uere et 
 aestate ut in partibus orientis aut aestate autumnoque nascantur

 1 futura post nemorosa <rctMNpoMMM< JDjV nam cum a. «. jP . cum 
 Y T 
 om. B 7 dicitur T aatcmno P atque 0)M. DNCM 8 cantilenae 
 P (i in raa.) 9 si F ita CM iste] esse T 11 humore 
 T\'DNBCM 12 mensumpra P (corr.mensu*supra) menau**ra T\' 13 certtjnp 
 certum P temporum OM. B 17 quia sit T quia.. P quia cet . 
 18 potest esse ex postea M< uidetur P 21 finiatur Fy 25 finiatur N 
 finietur C3f alia P \'i ex t M)3) 27 ant aestate DA\'C\'3f 
 
 
 ut in partibus occidentis. alio tempore ten-arum seminaria 
 partus suos edunt, alio autem tempore fructus arborum carpimus. 
 diuidui ergo fructus sunt necessarii et uoluptarii: 263 A 
 necessarii ex seminibus ten\'arum, at uero ex arborum fructibus 
 uoluptarii. itaque corpus nostrum tamquam uere, hoc est >ἔαρι , 
 cibo pascitur naturali. ἔαρ autem Graeco nomine, uer Latino 
 dicitur. ideo scriptura de partibus orientis et maxime Aegypti, 
 per quam transiuit Hebraeus, uel ex partibus Phoeniciae sumpsit 
 exemplum. anima autem uoluptariis, hoc est sapientiae fructibus 
 alitur, cui iterum, ut corpori nostro contrarium frigus B 
 et aestus, ita timor et iracundia uidentur aduersa. sed quia 
 in corpore est, necesse est et iracundiam habeat et timorem, 
 nec potest sine hac esse corporeae necessitate naturae. 
 et 
 ideo mens sapientis moderamina iusta dispensat, ne iram et 
 timorem permisceat et fiat confusio quaedam animo illius 
 atque diluuium. die quoque et nocte quod ait, per diem 
 intellegis inluminantem uirtutem, per noctem recognoscis c tenebrosam 
 insipientiam. itaque et in timore tamquam in frigore 
 potest esse inluminans uirtus. similiter et iracundiam potest 
 reprimere temperantia, ut in timore aliqui non penitus resoluatur 
 et magis timore dirigatur ad opera uirtutis, uerbi gratia si 
 persecutor insistat, ut plus deum timeas et perpetua magis 
 supplicia quam praesentia putes esse uitanda, quae dum 
 times, accendaris ad gloriam perfidiae iratus et sceleri, rursus 
 iracundia succensus diuino commotionem timore modereris.