Ex his litteris intellegitur Cassio Faustinam consciam non fuisse, quin etiam supplicium eius graviter exegisse, si quidem Antoninum quiescentem et clementiora cogitantem ad vindictae necessitatem
 
impulit, cui
 
Antoninus quid rescripserit, subdita
 
epistula perdocebit:
 Tu quidem, mea Faustina, religiose pro marito et pro nostris liberis agis. nam relegi epistulam tuam in Formiano, qua me hortaris,
 
ut in Avidii conscios vindicem, ego vero et eius liberis parcam et genero et uxori, et ad senatum scribam, ne aut proscriptio gravior sit aut poena
 
crudelior. non enim quicquam est, quod imperatorem Romanum melius commendet gentibus quam cle-
 signitas P, which Ellis thinks perhaps right in sense of
 in cipher . 
 
 cu, i.e. cum. P. 
 
 
mentia. haec Caesarem deum fecit, haec Augustum consecravit, haec patrem tuum specialiter Pii nomine
 
ornavit, denique si ex mea sententia de bello iudicatum
 
esset, nec Avidius esset occisus, esto igitur secura; ' di me tuentur, dis pietas mea — — cordi est'. Pompeianum nostrum in annum sequentem consulem dixi. 
haec Antoninus ad coniugem. 
Ad senatum autem qualem orationem miserit,
 
interest scire, ex oratione Marci Antonini:
 Habetis igitur, patres conscripti, pro gratulatione victoriae generum meum consulem, Pompeianum dico, cuius aetas olim remuneranda fuerat consulatu, nisi viri fortes intervenissent, quibus reddi debuit
 
quod a re publica debebatur. nunc quod ad defectionem Cassianam pertinet, vos oro atque obsecro, patres conscripti, ut censura vestra deposita meam pietatem clementiamque servetis, immo vestram, neque
 
quemquam
 
senatus occidat, nemo senatorum puniatur, nullius fundatur viri nobilis sanguis, deportati redeant,
 
proscripti bona recipiant, utinam possem multos
 
etiam ab inferis excitare! non enim umquam placet in imperatore vindicta sui doloris, quae si iustior
 
fuerit, acrior videtur, quare filiis Avidii Cassii et
 quemquam ullum P; ullum removed by Lessing; quemquam unum Peter. 
 multos P, which Lessing restores; multatos Peter. 
 
genero et uxori veniam dabitis, et quid dico veniam?
 
cum illi nihil fecerint, vivant igitur securi, scientes sub Marco vivere, vivant in patrimonio parentum pro parte donato, auro argento vestibus fruantur, sint divites, sint securi, sint vagi et liberi et per ora omnium ubique populorum circumferant meae, circumferant
 
vestrae pietatis exemplum, nec magna haec est, patres conscripti, clementia, veniam proscriptorum
 
liberis et coniugibus dari. ego vero a vobis peto, ut conscios senatorii ordinis et equestris a caede, a proscriptione, a timore, ab infamia, ab invidia, et postremo ab omni vindicetis iniuria detisque hoc meis temporibus,
 
ut in causa tyrannidis qui in tumultu cecidit probetur occisus. 
 
Hanc eius clementiam senatus his adclamationibus
 
prosecutus est:
 Antonine pie, di te servent. Antonine clemens, di te servent. Antonine clemens,
 
 
di te servent. tu voluisti quod licebat, nos fecimus quod decebat. Commodo imperium iustum rogamus, progeniem tuam robora, fac securi sint liberi nostri.
 
bonum imperium nulla vis laedit. Commodo Antonino tribuniciam potestatem rogamus, praesentiam tuam
 
rogamus, philosophiae tuae, patientiae tuae, doctrinae tuae, nobilitati tuae, innocentiae tuae. vineis inimicos, hostes exsuperas, di te tuentur, 
et reliqua.
 
Vixerunt igitur posteri Avidii Cassii securi et ad
 So P; repetition from the preceding has crowded out some other adj. 
 
 
honores admissi sunt. sed eos Commodus Antoninus post excessum divi patris sui omnes vivos incendi iussit, quasi in factione deprehensos.
 
Haec sunt quae de Cassio Avidio comperimus.
 
cuius ipsius mores, ut supra diximus, varii semper fuerunt sed ad censuram crudelitatemque propensiores.
 
qui, si optinuisset imperium, fuisset non clemens et 
bonus, 1 sed utilis et optimus imperator, nam exstat epistula eius ad generum suum iam imperatoris huiusmodi:
 
 Misera res publica, quae istos divitiarum
 
cupidos et divites patitur, misera. Marcus homo sane optimus, qui dum clemens dici cupit,
 
eos patitur
 
vivere quorum ipse non probat vitam, ubi Lucius Cassius, cuius nos frustra tenet nomen? ubi Marcus ille Cato Censorius? ubi omnis disciplina maiorum? quae olim quidem intercidit, nunc vero nec quaeritur.
 
Marcus Antoninus philosophatur et quaerit de elementis
 
et de animis et de honesto et iusto nec
 
sentit pro re publica, vides multis opus esse gladiis, multis elogiis, ut in antiquum statum publica forma
 
reddatur, ego vero istis praesidibus provinciarum— an ego proconsules, an ego praesides putem, qui ob hoc sibi a senatu et ab Antonino provincias datas credunt,
 
ut luxurientur, ut divites fiant? audisti, praefectum praetorii nostri philosophi ante triduum quam
 So Vielhaber; non modo clemens sed bonus P; non modo c. et b. Peter. 
 So P; Peter by error attributes clementes to P, and reads, following Petschenig, clementem se. 
 de clementes P 1; de clementiis P corr. 
 
fieret mendicum et pauperem, sed subito divitem factum, unde, quaeso, nisi de visceribus rei publicae provincialiumque fortunis? sint sane divites, sint locupletes, aerarium publicum refercient;
 
tantum di faveant bonis partibus,
 
reddant
 
Cassiani rei publicae principatum. 
haec epistula eius indicat, quam severus et quam tristis futurus fuerit imperator.
 Thus Petrarch; referient P. 
 patribus P. 
 reddant P; reddent Casaubon, Peter.